သူ.. နဲ႕... သူမ

သူမ

တခါျဖင့္ရင္လဲ တခါတည္းမဟုတ္..
အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ လူးလာေခါက္တုန္႕
အလြမ္း ႏြံအိုင္ထဲ ..မေမာ မပမ္း ကူးခပ္..
အဲဒါ... သူမ.. ေပါ့..

မယ္မယ္ရရ အေၾကာင္းျပစရာမရွိ
ခ်စ္မိ လို႕ ခ်စ္သြားသတဲ့
သူမ ေျပာခဲ့.. သူ႕ ကိုခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ...

သူမ ေကာင္းကင္တခြင္လုံး..
သူ႕ကို ခ်စ္ျခင္းတြနဲ႕ ဖုံးအုပ္..
သူမ ခ်စ္တာ.. သူ႕ အမည္ စာလု့ံးေပါင္းေလးေတြက အစပါ.. တဲ့..

သူ႕မ်က္ႏွာ ေငြလ
တေန႕တခါ မျမင္ရ .. ႏြမ္းလ် လို႕ပမ္း
မရႊင္လန္းႏိုင္ေအာင္ လႊမ္းမိုး
အလြမ္းတာရုိးေတြ က်ိဳး
မ်က္ရည္မိုးေတြ ေစြခါေစြ....
ၾကာေလ ခ်စ္ေလ.. ခ်စ္ေလ.. လြမ္းေလ..
လြမ္းေလ ခ်စ္ေလ....ခ်စ္ေနမိတာ သူ႕ ကိုပါ တဲ့....


သူ

တရာသီျဖင့္ရင္လဲ တရာသီ မဟုတ္..
သကၠရာဇ္ေတြထဲ စုန္းစုန္းျမွဳပ္လို႕
အလြမ္းေတြ ျမံဳထား..
အခ်စ္လို႕ ထင္ခဲ့တဲ့ အရာမ်ား
လိုလိုခ်င္ခ်င္ တပ္မက္ဖူးေသာ သူ႕ ႏွလုံးသား..
ဓား ပါးပါး ေတြ နဲ႕
တလႊာခ်င္း လႊာခံရျပီး တဲ့ ေနာက္မေတာ့...

အနာဂတ္ကို ေလွ်ာက္ဖို႕ ၾကိဳးစားရင္း..
အတိတ္ပန္းခင္းထဲမွာ ပဲ ညွိဳ႕ခ်က္မိ..
ေလွာင္ပိတ္ခံ ထိေနေသာ..

ပန္း၀တ္မွုန္ေတြ ဖမ္းဆုပ္ယူရန္ၾကိဳးစားရင္း
ပ်ားဆိပ္ဒဏ္ အဖန္ဖန္ သင့္ခံ ထိေနေသာ

ေလထဲစီးေမ်ာေနတဲ့ သီးခ်င္းသံ သဲ့သဲ့ ေနာက္
တေကာက္ေကာက္ လိုက္ရင္း အေမာသင့္ေနရရွာေသာ...

ဟိုတစ ဒီတစ.. ျပန္႕က်ဲ လြင့္စင္က်သြားေသာ
မွန္ကြဲ အစေတြ တယုတယ ျပန္ေကာက္
ေကာင္းလာေလႏိုး ၾကိဳးစားဆက္ရင္း.. မွန္ကြဲစ ရွခံထိေနေသာ...

ျဒပ္ အေကာင္အထည္ ရွိေနပါရက္..
ျပန္ ျပန္ စမ္း ၾကည့္တဲ့ အခိုက္
တိုက္မိ စရာ အရိပ္ေတာင္ မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္
ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ သြား လုျပီ ျဖစ္ေန ေသာ.....

ေကာင္းကင္ျပာျပာ ကိုေမာ့ ၾကည့္ရင္း
သမုဒၵရာ အမွတ္နဲ႕ တိမ္ေတြအၾကား..
အိပ္မက္ကို ေက်ာပိုးလို႕ လက္ပစ္ကူး သြားေနေသာ.....
သူမ ... အသက္တမွ်.. ခ်စ္ရေသာ... သူ......


သူ နဲ႕ သူမ

ေသြးတစက္စက္ က်ေနတဲ့ သူ႕ ဒဏ္ရာေတြ အတြက္
သူမ ႏွလုံးသားဟာ မြမြ ေက်ခဲ့....
ဟက္တက္ ကြဲ ကာ ရိေနျပီ ျဖစ္တဲ့ သူ႕ ဒဏ္ရာေတြအတြက္
သူမ... အသက္နဲ႕ လဲ လို႕ ကုေပးခဲ့ခ်င္သတဲ့..

သူမရဲ႕ ေသြးေတြ ေဆး အျဖစ္ ဖန္ဆင္း..
သူ႕ အနာ မယင္းေအာင္ ကာကြယ္ ခဲ့ ခ်င္ သတဲ့...

သူ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕.
သူ စိတ္ခ်မ္းသာ ဖို႕..
သူ အဆင္ေျပဖို႕..
သူ.. သာ.. ျပန္လည္ ရွင္သန္လာမယ္ ဆို..
ဘာကိုေပးရရ
ဘာကို လုပ္ရရ
ဘာေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္
အခ်စ္ေတြ နဲ႕ သူမ.. ေပးဆပ္လို႕ရသမွ် ေပးဆပ္ခ်င္ေသး သတဲ့..

အိပ္မက္ထဲေတြ ေတာင္ ေယာင္ျပီးေတာ့ခ်စ္..
အဲဒီ အျဖစ္ေတြ အေၾကာင္း.. သူ႕ ကို ျပန္ေျပာင္းေျပာတဲ့အခါ
အိပ္မက္ေတြ ခဏခဏ မမက္ပါနဲ႕ လုံမ ရယ္. လို႕.
သူ က ေျပာ အုံးမွာ ျဖစ္ေပမဲ့...

အလြမ္းဒဏ္သင့္ ကဗ်ာေတြ.. အပုဒ္ေရ မ်ားလာျပီ ဆိုမွျဖင့္
အဲဒီ အလြမ္း ကဗ်ာ ေတြ ခဏခဏ မေရး ပါနဲ႕ လုံမ ရယ္. လို႕
သူက ေျပာအုံးမွာ ျဖစ္ေပမဲ့...

သူ သြား ရာ လမ္းတေလွ်ာက္..
သူ႕ က်က်န္ေနခဲ့တဲ့ အလြမ္း အစက္ အေပ်ာက္ ေတြ
တစ စီ တစက္စီ ေနာက္ကေကာက္...
သံ ေယာဇဥ္ က်ည္ေတာက္ထဲ စု..
သူ႕ ဒဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္တဲ့ အထိ .. ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ ရွိခ်င္ ရွိေစ..
သူမ ... ေစာင့္ ေနမွာ....တဲ့...

သူ ငိုဖူး တဲ့ သစ္ပင္ေအာက္..
က်က်န္ေနတဲ့ သူ႕ မ်က္ရည္ေတြ
တစစီ တပြင့္စီ ေနာက္ကေကာက္..
အၾကင္နာ က်ည္ေတာက္ေလးထဲ ထည့္
သူ႕ မ်က္၀န္းေတြ ျပန္လည္ေတာက္ပမဲ့ေန႕
အသက္ ရွိသေရြ႕ သူမ ေစာင့္ေနမွာ....တ့ဲံ....

ဘလက္ခ္ ဟိုးလ္.. တြင္းနက္ထဲ ျပဳတ္က်...
ေပ်ာက္ဆုံး သြားရတဲ့ သူ႕ အျပံဳးေတြ...
အသက္ျပန္၀င္ေလႏိုး.. ေမွ်ာ္ကိုး ေတြးစိတ္ေတြ နဲ႕..
ရင္ဖိုစြာ မန္းမွဳတ္.. လက္အုပ္ေလး ခ်ီ ဆုေတာင္းရင္း...
ဘ၀ ကူး ျခင္းဆိုတာ မရွိသေရြ႕.... သူမ.. ေစာင့္ေနမွာ တဲ့.....



တကယ္ေတာ့..
သူမ... ဟာ.... အခ်စ္ဆိုတာ.... သူ နဲ႕ ေတြ႕ မွ .. သိတာပါ ... တဲ့....

တကယ္ေတာ့..
သူမ... ဟာ.... အခ်စ္ဆိုတာ.... သူ နဲ႕ ေတြ႕ မွ .. သိတာပါ ... တဲ့.....။


မမသီရိ
၅.၉.၂၀၀၉

သူ.. သူမ .. တို႕ႏွင့္ ပတ္သက္ ၍......

တေလာက ညီမေလး တေယာက္က ေျပာလာတယ္.. မမ က ကဗ်ာေတြ ေရး ေရး ႏိုင္လြန္းလိုက္တာတဲ့...။ သူ ေျပာမွ ေသခ်ာ ျပန္ၾကည့္မိတယ္.. ဟုတ္ပါ့... ဘေလာ့ရဲ႕ တရား၀င္ သက္တမ္းတႏွစ္ မျပည့္တျပည့္မွာ.. ေရးျဖစ္ခဲ့တ့ဲံ၊ တင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြ.. ၉၉ ပုဒ္ ရွိခဲ့ျပီ.... ေနာက္ တပုဒ္ က ပုဒ္ေရ ၁၀၀ ေျမာက္ ကဗ်ာ ျဖစ္ေတာ့မွာ...။ မမသီရိ ဘေလာ့ေလးကို ဘေလာ့ဂိုစဖီးယားထဲတရား၀င္လႊတ္ေပးခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၁၀ ရက္ေန႕ကမို႕လို႕ ခုဆို တႏွစ္သက္တမ္းရွိခဲ့ျပီလို႕ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ အဲဒီမတိုင္ခင္ကေတာ့ အမွတ္တရသိမ္းထားခဲံရုံေလးပါပဲ။

က်မ ကဗ်ာေတြေရးခဲ့တာ.. အလယ္တန္း တက္စ ႏွစ္ေတြမွာ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕..။ က်မတို႕ ငယ္ငယ္ တုန္းက ပန္းခ်ီ ဆန္းထြန္း ဆြဲတ့ဲံ ပို႕စ္ကဒ္ေလးေတြ အေတာ္ေခတ္စား ခဲ့တာကလား.. ေမာင္ပန္းေမႊး ရဲ႕ သုံးေၾကာင္းစပ္ ကဗ်ာေလးေတြ ပါတဲ့ ဆန္းထြန္း ရဲ႕ခ်စ္စရာ အရုပ္ေလးေတြနဲ႕ ပို႕စ္ကဒ္ေလးေတြ က က်မရဲ႕ အသဲ စြဲ ျဖစ္ခဲ့ ျပီး ရသမွ် မုန္႕ဖိုးေတြ နဲ႕ ပုံအသစ္ေတြ႕တိုင္း ၀ယ္ သိမ္းခဲ့ဖူး ခဲ့တယ္ေလ..။ ကိုယ္ က ပုံ ဆြဲတာလဲ ၀ါသနာက ပါခဲ့ေသးတာ ကိုး..။ အဲဒီ ပို႕စ္ကဒ္ေတြထဲက သုံးေၾကာင္းစပ္ကဗ်ာေလးေတြနဲ႕ ေက်ာင္းသင္ရိုးညႊန္းတမ္းထဲ ကေခတ္စမ္းကဗ်ာေတြ က က်မကို ကဗ်ာ စမ္းေရးျဖစ္ေစဖို႕ တြန္းအားေပးခဲ့တာ ျဖစ္ႏို္င္ပါတယ္.။ က်မရဲ႕ ကဗ်ာေရးခဲ့တဲ့ ရာဇ၀င္ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ကိုတင္မင္းထက္ Tag လို႕ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပထမ ကဗ်ာ ဆိုတဲ့ပို႕စ္ထဲမွာလဲ အေတာ္ကေလး ထဲထဲ၀င္၀င္ ေရးထားခဲ့ပါေသးတယ္ ..။

က်မရဲ႕ကဗ်ာအမ်ားစုက က်မရဲ႕ ပုဂၢလိက ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ေလးကို အျမဲဦးစားေပးထားတဲ့ အတၱဥခြံေဘာင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာပဲ ရွိေနတဲ့ သမုဒယ ကဗ်ာေတြမ်ားပါတယ္။

ခံစားလြယ္တတ္သူ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ကူးစက္လြယ္သူ တေယာက္မို႕လို႕လဲ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ရေတြ႕ရ၊ ၾကားရ၊ သိရ တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြထဲက လွိဳက္ေမာဖြယ္ရာ၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ၊ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ က်မ ရဲ႕ ရင္ကိုအျမဲ လာလွဳပ္ခတ္္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ဒီဘေလာ့ ေလး ေရးေနရငး္မွာပဲ က်မရင္ထဲမွာ ဇာတ္ေကာင္ ႏွစ္ေယာက္ က ပုံေပၚ အသက္ ၀င္ လာခဲ့တယ္..

အဲဒီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ က်မရဲ႕.. သူ နဲ႕ သူမ.. ပဲေပါ့..

 က်မရဲ႕ကဗ်ာေတြထဲက သူမ.. ဟာ ခ်စ္သူ ကို အခ်စ္ၾကီးတတ္တဲ့၊ နားလည္စာနာေပးတတ္တဲ့၊ အင္မတန္မွ လြမ္းတတ္တဲ့ မိန္းမငယ္တေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီး.. သူမ ရဲ႕ သူ ကေတာ့ .. ေတြေ၀တတ္သူ၊ အားငယ္တတ္သူ၊ တျပိဳငိနက္ထဲမွာပဲ ျပတ္သားခ်င္သူ သတၱိရွိလြန္းသူ၊ သူမနဲ႕ အေ၀းၾကီး တေနရာမွာ ရွိေနတဲ့သူ၊ အႏုပညာဆန္လြန္းလွျပီး ႏွလုံးသားႏုးညံ့လြန္းတဲ့သူ၊ ဂီတ ကို ျမတ္ႏိုး ဖန္တီးတတ္သူ၊ သူမ နဲ႕ ေတြ႕တဲ့ ခါ သူမအတြက္ အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံး အခ်ိန္ကာလေတြ ေပးႏိုင္မဲ့သူ လို႕ သူမ ကိုယ္တိုင္က ယုံၾကည္ကိုးစားေနတဲ့.. သူ.. ပဲေပါ့.. သူ.. ဟာ.. က်မရဲ႕ ကဗ်ာေတြထဲ မွာ.. တခါ တရံ .. ကို.. ျဖစ္ခါ ျဖစ္.. တခါ တရံမွာေတာ့.. ေမာင္.. ျဖစ္ခါ ျဖစ္... တခါ တခါ က်ေတာ့လဲ.. ကေလးေလး တေယာက္ ျဖစ္လို႕..

က်မ ကိုယ္တိုင္.. အဲဒီ သူ နဲ႕ သူမ ဟာ ဒီကမၻာေပၚမွာ တကယ္ရွိရဲ႕လား လို႕ မေသခ်ာပါဘူး၊ စိတ္ကူးထဲမွာ ေတာ့ အဲဒီ ၀ိဥာဥ္၂ ခုဟာ က်မကို အျမဲ လႊမ္းမိုးေနတတ္ပါတယ္..တခါ တရံမွာသူ႕ ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြလာ၀င္ပူး ခ်င္ ပူးတတ္သလိုပဲ အခါ အမ်ားစု မွာေတာ့ သူမ ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြက တြယ္ကပ္တာ ကိုခံရပါတယ္.... ။

 

အဲဒီ မေသခ်ာတဲ့ ၾကားမွာပဲ .. သူ. သူမ တို႕ နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ခံစား ခဲ့ရတာေတြ ကို ခ်ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ ၅၃ ပုဒ္ ၾကီးမ်ား ေတာင္ ရွိေနခဲ့ပါေပါ့လား...

၁။ အျပစ္တစ္ခု လို႕ မမွတ္ေစခ်င္
၂။ ခ်စ္သူ႕ ရင္ခြင္
၃။ တိတ္တိတ္ေလးပဲ.လြမ္းေနမယ္..
၄။ ဆူး
၅။ ခ်စ္မိသည့္ ..ဒဏ္...
၆။ေမာင္မလာပါ ဘူးကြယ္
၇။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ...
၈။ ခ်စ္လြန္းၾကင္
၉။ ယုံၾကည္ခ်က္
၁၀။ ဂလိုက္ဒါေလး တစ္စီးရဲ႕အေၾကာင္း
၁၁။ ;(
၁၂။ ေပ်ာ္လိုက္တာ
၁၃။ အခ်စ္ေၾကာင့္သာ...
၁၄။ ခ်စ္သူ
၁၅။ ရွင္သန္ျခင္း
၁၆။ ငါ့ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာေလး
၁၇။ ေမာင္ဟာ အကုန္လုံးပဲ
၁၈။ ေကာ္ဖီၾကိဳက္တဲ့သူ
၁၉။ အလြမ္းပန္းေတြ စမ္းမ်က္ရည္
၂၀။ အလြမ္းသူေဌး
၂၁။ ေပးပို႕ခ်င္ေသာ အနမ္းမ်ား
၂၂။ ကႏၱာရ သစ္ပင္
၂၃။ ခြင့္လႊတ္ပါ
၂၄။ အိပ္မက္ မိုးတိမ္
၂၅။ ဘန္ကီမြန္လဲ စိတ္တိုတယ္.. ခ်စ္သူကိုလဲ စိတ္တိုတယ္
၂၆။ က်မလာခဲ့့တယ္
၂၇။ မင္းမရွိရင္
၂၈။ ခံပြင့္ကေလး
၂၉။ အေျဖညွိစရာမလိုတဲ့ ပေဟဠိေလးေတြ
၃၀။ ပါရမီျဖည့္လိုသူ၏ဆႏၵမ်ား
၃၁။ မင္းရဲ႕အရုပ္ကေလး
၃၂။ ရူးသြပ္ျခင္း
၃၃။ ၀ိုင္နီပုလင္းေလး တလုံး...
၃၄။ ေနာင္တမဲ့ေသာ... (၂)
၃၅။ ပုလဲေပ်ာက္ရွာပုံေတာ္
၃၆။ "သူသိေစခ်င္"
၃၇။ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
၃၈။ ခ်စ္သူ႕က်ိန္စာ
၃၉။ မ်က္ေျပ ကဗ်ာ
၄၀။ အရိုးခံ ဆႏၵမြန္
၄၁။ သစၥာ
၄၂။ ပ်ားကေလး တမန္
၄၃။ ငါက က်န္စစ္သား မဟုတ္ဖူး
၄၄။ မိဆိုး
၄၅။ တိမ္ကိုနမ္းေသာ ေျခလွမ္းမ်ား
၄၆။ အလြမ္းတို႕ေစရာ
၄၇။ ဥယ်ာဥ္မွဴးနဲ႕သူ၏ပန္း
၄၈။ ႏွစ္ဦးသား ဆုံတဲ့ေန႕
၄၉။ မင္း မရွိတဲ့ အရပ္ မွာ....
၅၀။ ပိုင္စိုး ပိုင္နင္း
၅၁။ ခ်စ္တယ္.... ခ်စ္တယ္... ခ်စ္တယ္...
၅၂။ ပုထုဇဥ္
၅၃။ သဲစုတို႔ထက္ပိုေသာ ... ၾကယ္စုတို႕ထက္ပိုေသာ.....

ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အေတာ့ ကို အံ့ၾသ ထူးဆန္းဖြယ္ရာပါပဲ.. အဲဒီ ကဗ်ာေတြ က ဘယ္လိုမ်ား ဒီေလာက္ထိ အလြယ္တကူ စီဆင္းျပီး ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါလဲ လို႕ ေပါ့..။

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ သူ နဲ႕ သူ မ ေၾကာင့္ပဲ က်မ ရဲ႕ ဘေလာ့ ေလး အသက္၀င္ ရွင္သန္ခဲ့တယ္။ မိတ္ေဆြ ေတြ တိုးလာခဲ့တယ္..။ ခံစားခ်က္ တူညီ ျပီး အလြမ္းကူးေဖာ္ေတြ ရခဲ့တယ္..။

ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ က်မ ရဲ႕ သူ နဲ႕ သူမ ကို ဂုဏ္ျပဳ မွတ္တမ္းတင္ဖို႕ စိတ္ကူးေလး ရလာခဲ့ ရင္း.. သက္ဆိုင္တဲ့ ကဗ်ာေတြ စားရင္းျပဳစုျဖစ္ခဲ့တယ္... ျပီးေတာ့ .. က်မရဲ႕ ဘေလာ့ေပၚမွာ အပုဒ္ေရ ၁၀၀ ေျမာက္ ကဗ်ာ အျဖစ္နဲ႕ တင္ေပးဖို႕ ... သူ နဲ႕ သူမ .. ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ကိုလဲ က်မ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္... ။

အဲဒီ ကဗ်ာ ကို ေတာ့.. ဒီဘေလာ့ ေလးရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ ဂုဏ္ျပဳ တဲ့ အေနနဲ႕ ေနာက္ ၃ ရက္ အၾကာ တင္ေပးပါ့မယ္...။

အကယ္လို႕မ်ား.. က်မ ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ထဲက သူမ နဲ႕ သူ ဆိုတာ.. ဒီေလာက ၾကီးမွာ အမွန္ တကယ္ ရွိေနခဲ့ တယ္လို႕ ဆိုရင္.. က်မ ရဲ႕ ဘေလာ့ မိတ္ေဆြ ေတြ... သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကို ဘယ္လို ျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ လို႕ ေတာ့.. က်မ သိေနခ်င္မိပါတယ္.... ေနာက္ ၃ ရက္ အၾကာ မွာ တင္မဲ့ ကဗ်ာေလး ကို ဖတ္ျပီးတဲ့ ခါေျပာျပခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ရွိၾကမယ္ဆို ရင္ ေျပာျပ ေပးခဲ့ ၾကပါ.....။


မမသီရိ


(ဒီပို႕စ္ကိုစထားခဲ့တာ ၂၀၀၉ ႏို၀င္ဘာ ၈ ရက္ေန႕ ထဲက ဆိုေတာ့ အေတာ္ၾကာေနခဲ့ျပီေပါ့..။ ဒီဘေလာ့ေလး ရဲ႕ တရား၀င္ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕ ျဖစ္တဲ့ ၂၀၁၀ ဇန္န၀ါရီ ၁၀ ရက္ေန႕ မွာ ကဗ်ာ ပုဒ္ေရ ၁၀၀ ေျမာက္ မတင္မီ ရွင္းတမ္းေလး အေနနဲ႕ တင္ဖို႕ ေရးခဲ့တာ.။ အလုပ္ေတြ မႏိုင္ရင္ကန္ နဲ႕ မို႕ ခု မွ ပဲ တင္ရပါေတာ့တယ္..။)

တတိယေျမာက္ ႏွစ္ကူးည

ေမြးတာကျမိဳ႕ေပၚမွာ ၾကီးေတာ့ ေဖေဖတာ၀န္က်တဲ့ မိခင္ဖက္ကအဖိုးေတြအဖြားေတြ ရွိတဲ့နယ္မွာ၊ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမွဳနဲ႕ မနီးစပ္တဲ့အျပင္ ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးကို တကူးတက အေလးမထားတဲ့ ပတ္၀န္း က်င္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ရသူမို႕ ဒီဇင္ဘာ ႏွစ္ကူးညေတြကို ရင္ခုန္ရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့တဲ့ သူပါ။

၂၀၁၀ အၾကိဳ ႏွစ္ကူးည ရဲ႕ ည ဦး ၁၁ နာရီ ခြဲေလာက္ထိ သဲအညိဳႏုေရာင္ေတြ လႊမ္းတ့ဲံ ကမ္းေျခ ဟိုတယ္ တခု ရဲ႕ အခန္းက်ယ္ တခု ထဲမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ကို အေဖာ္ျပဳရင္း ကြန္ပ်ဴတာတလုံးနဲ႕ အလုပ္ရွဳပ္ေနခဲ့ရတဲ့ ကုသိုလ္ကံ ရုပ္ဆိုးဆိုးေၾကာင့္ အလုပ္ခပ္မ်ားမ်ား မိန္းမ တေယာက္ဟာ က်မ ပဲေပါ့။

ဟိုတယ္ရဲ႕ ကပြဲ ခန္းမဆီက ရီေမာသံေတြ သီခ်င္းဆိုသံ၊ ကခုန္ျမဴးတူးသံေတြက အခန္းထဲဆီကို တခ်က္ တခ်က္ လြင့္ပ်ံ တက္လာေနေပမဲံ့၊ ၂၀၁၀ မကူးခင္ အျပီးသပ္ရမဲ့အလုပ္ေတြကို ဦးစားေပးေနရတာမို႕ အဖြဲေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတဲ့ က်မက ေခါင္းေဆာင္ျပီး ေခါင္းမေထာင္ရဲ၊ ကိုယ္သာ အရင္ဖင္ၾကြ လိုက္လို႕ကေတာ့ အလုပ္ကျပီးဖြယ္ရာ မျမင္တာမို႕ တေနကုန္ပင္ပမ္းထားတာေတာင္ ၾကိတ္မွိတ္ ဆက္လုပ္ေနခဲ့ရတာမ်ိဳး.. ။

၁၁ နာရီ ခြဲမေတာ့ လက္ပ္ေတာ့ကို ပိတ္ခ် လိုက္ျပီး အခန္းေဖာ္ညီမငယ္ နဲ႕ အျပင္ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္.. ကပြဲ ခန္းမေနရာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေပ်ာ္ေနၾကသူေတြခ်ည္း..။ ကိုယ္နဲ႕ မ်က္ႏွာသိေတြလဲ မရွိတာမို႕ ၀င္ ေပ်ာ္ၾကဖို႕က ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနမွာမို႕ ႏွစ္ေယာက္သား ကမ္းေျခဖက္ကို ေျခဦးလွည့္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္ၾကရင္း.. မီးမွိန္မွိန္လင္းေနတဲ့ ဟိုတယ္ေရွ႕ဖက္ဆီ တိုး၀င္ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္.. ။

..

..

(၂)

"ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ ကိုခုလိုေစာင့္ၾကည့္ျဖစ္တာ မမ ဘ၀ မွာ ဒါဟာ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ပဲ ညီမ ရဲ႕.."

အညိုႏုႏု သဲမြမြ ကမ္းေျခေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္တဲ့ သူ႕စကားသံေၾကာင့္ ေဘးက အခန္းေဖာ္ ညီမငယ္က သူမ မ်က္ႏွာကို တအံ့ တၾသ လွမ္းၾကည့္လာပါတယ္..။ ဟုတ္ရဲ႕လား လို႕ မယုံခ်င္စြာ စူးစမ္းတဲ့သူမေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြကို လျပည့္ည လေရာင္ေအာက္မွာ က်မ ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕လိုက္မိတယ္..

"၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ႏွစ္ကူးတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ဘ၀ရဲ႕ ပထမ ဦးဆုံး ႏွစ္ကူးည ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့..အဲဒီတုန္းက  မမ တာ၀န္က်ခဲ့ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ Inter Agency Happy New Year Party ကို ခုေလာေလာဆယ္ စကၤာပူက်န္းမာေရး၀န္ၾကီးဌာနမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မိတ္ေဆြ ေမာင္ငယ္ေလး တေယာက္နဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ဦးစီးျပီး မမ တို႕ေတြက ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးခဲ့ရတယ္.. လိုတဲ့ ရန္ပုံေငြကိုေတာ့ အဲဒီတုန္းက ႏိုင္ငံတကာ ၀န္ထမ္းေတြက အမ်ားစု က်ခံေပးၾကတယ္ေလ.. ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား ကြဲ႕.. အစားအေသာက္ေတြ.. အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီး ရဲ႕ လုပ္ငန္းျပကြက္ေတြ၊ ရီစရာဖက္ရွင္ရွိဳး၊ လွယဥ္ေက်းေမာင္ ျပိဳင္ပြဲ၊ စေတ့ရွိဳး၊ မီနီေ၈ါ့ဖ္.. အို.. စုံေနတာပဲ.. အဲဒီတုန္းက အဲဒီျမိဳ႕ေသးေသးေလးမွာ အဖြဲ႕ ေပါင္း ၁၀ ေက်ာ္ ၂၀ နီးပါး ရွိေနတာဆိုေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြလဲ အမ်ားၾကီးေပါ့..... ၂၁ ရာစုရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကို ၾကိဳဆိုတဲ့ ႏွစ္ေဟာင္းရဲ႕ ေနာက္ဆုံး စကၠန္႕ပိုင္းေလးကို ေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြ ကိုယ္စီ ကိုင္ရင္း ႏွင္းမွဳန္ဖြဲဖြဲေအာက္မွာ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕ ေထာင္စုႏွစ္သစ္ကို ၾကိဳခဲ့တာေလ.."

"ဒုတိယ အၾကိမ္ ႏွစ္သစ္ကူးကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က၊ ရုံးက ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႕ မမ ဦးေဆာင္ျပီး လုပ္ခဲ့ရတာ..။ ႏွစ္သစ္ကူး ကို Peace Mobilization Objective နဲ႕ေဒသတြင္းမွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြအၾကား Inter Ethnic Activity ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ရတာ.ေလ.။ ႏွစ္သစ္ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး လူမ်ိဳးစုေတြ အၾကားအခ်င္းခ်င္းနားလည္မွဳတည္ေဆာက္ဖို႕၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတရားေတြ အေျခခိုင္ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခဲ့ရတာ.ေပါ့..။ Happy New Year လို႕ ကိုယ္တိုင္ မိုက္ ကိုင္ ဦးေဆာင္ ေအာ္ခဲ့တာေပမ့ဲံ တာ၀န္ေတြနဲ႕ ေပ်ာ္စရာရယ္ လို႕ ထူးထူးေထြေထြ မခံစားခ့ဲံရဘူး.. သူမ်ားေတြေပ်ာ္တာၾကည့္ျပီး ပီတိျဖစ္ရတာ တခုပါပဲ.. "

"ခု ဒီတၾကိမ္ကေတာ့ . မမ ဘ၀ ရဲ႕ တတိယ အၾကိမ္.. မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဒီေနရာမွာရွိေနခဲ့ျပီ"..

က်မရဲ႕ စကား ရွည္ၾကီးကို တေမ့တေမာ လွမ္း နားေထာင္ေပးေနတဲ့ ညီမငယ္ ကို က်မ အသာအယာ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္မိတယ္.. က်မရဲ႕ ဘ၀ အေတြ႕ အၾကံဳေတြကို အလ်င္းသင့္သလို.. ေျပာျပေနက်မို႕ ဒီတခါလဲ ပဲ သူမေလးက စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေပးေနတာကို ေတြ႕ရတာမို႕ က်မ နဲနဲေတာ့ ေက်နပ္သြားရပါတယ္... ဒီညီမေလးနဲ႕ က်မ အလုပ္တြဲလုပ္ျဖစ္တာ တႏွစ္နီးပါး ေလာက္ပဲ ရွိေသးေပမဲ့ လူတဖက္သားအေပၚ အေတာ္ေလး နားလည္ေပးတတ္သူေလး မွနး္ က်မသိခဲ့ရတာ ေတြ႕ျပီး မၾကာခင္မွာပဲဆိုပါေတာ့..။ က်မရဲ႕ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြကို ဒိုင္ခံ မွ်ေ၀ခံစားေပးေနသူေလးပါပဲ။ က်မ ကဗ်ာေတြ ေရးတယ္ဆိုတာ အျပင္ေလာကမွာ သိတဲ့သူ ၃ ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိတာထဲ သူမေလး က တေယာက္ေပါ့..။ အေကာင္အထည္ ဖမ္းယူ ဆုပ္ကိုင္မျပႏိုင္တ့ဲံ က်မရဲ႕ လြမ္းေဆြးျခင္းေတြ၊ က်မရဲ႕တမ္းတျခင္းေတြ ကို နားလည္ေပးသလိုပဲ ဘာရယ္လို႕ မေ၀ခြဲႏိုင္ေသာ ေသာကေတြ နဲ႕ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ဖူးတ့ဲံ အခိုက္အတန္႕ေတြမွာလဲ သူမေလးက အားေပးေဖာ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

က်မႏွလုံးသားထဲက အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို မ်က္မွန္ေအာက္က မ်က္၀န္းတခ်က္ ေမာ့ၾကည့္ရုံေလးနဲ႕ မွန္းဆျပီး နားလည္ေပးတတ္သူေလးနဲ႕ က်မ ရဲ႕ တတိယေျမာက္ႏွစ္ကူးည ကို အတူျဖတ္သန္းရမွာ က်မ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္မိပါဘူး..။

ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ျပည္ျပည့္၀၀ ၾကီးသာေနတဲ့ လမင္း၀ါ၀ါ ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း တစုံတရာ ကို သည္းသည္းနင့္နင့္ တမ္းတ မိတာကလြဲ လို႕ ေပါ့ေလ...

"လမင္းၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း.. လြမ္းခ်င္ေနတာမို႕လား.. မမ..သဲေပၚမွာ ေက်ာခင္း လဲွခ် လိုက္ေလ.. ကဲ စဥ္းစားမေနနဲ႕ေတာ့ .. ညီမေတာ့ လွဲ ျပီးေနာ္.. '..

ေျပာလဲေျပာ လွဲ ခ်လိုက္တဲ့ သူမေလး ကိုေစာင္းၾကည့္ ရင္း ထပ္ စဥ္းစား မေနေတာ့ပဲ   (ျခံဳလာတဲံ ပု၀ါ ကိုေတာ့ ေအာက္က ခင္း ျဖစ္ေအာင္ ခင္းလိုက္ေသးတယ္).. လွဲခ် မိပါေတာ့တယ္..

'' ကမၻာေျမၾကီးအေပၚ ေက်ာခင္းတာ ဒါ ပထမ ဆုံးပဲ ညီမ ရ.. " ဆိုတဲ့ က်မ စကား ကိုေတာ့ သူမ က ေနာက္ထပ္ အံ့ ၾသဟန္ မျပေတာ့.. က်မ နဲ႕ ေနလာတဲ့ တေလွ်ာက္လုံး က်မ ဆီ က အံ့ၾသ ထူး ဆန္းဖြယ္ရာေတြ မၾကာခဏျမင္ခြင့္ သိခြင့္၊  ၾကားေနခဲ့ရျပီး ျပီး ကိုး..။

..

..

(၃)

ညသန္းေခါင္ယံကတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ နီးကပ္လာျပီ..

ဟိုတယ္ရဲ႕ ကပြဲခန္းမေဆာင္ေနရာဆီက မီးရွဴး မီးပန္းေတြ လႊတ္တင္သံေတြ ၾကားလာရျပီ..

ကမ္းေျခ ေနရာ တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ လူငယ္ေလးေတြ ဟိုစုစု ဒီစုစု နဲ႕ ေပ်ာ္စရာႏွစ္သစ္ လို႕ ေအာ္ၾကရဖို႕ကို အသင့္ျပင္ေနၾကျပီ..

ေျခရင္းနားက ပင္လယ္ျပင္ၾကီးထဲ မေတာ့ လွိဳင္း အိအိေလးေတြ က အသံတိတ္ ကမ္းနား ကို ေျပးလိုက္ ခြာလိုက္....

ေကာင္းကင္ေပၚ ႏွင္းမွဳန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ထူထူ ေလး  ဆင္းသက္ လို႕. မ်က္ႏွာေပၚ လာနမ္း ေန..

ေအးစိမ့္လာတဲ့ အခ်မ္းနဲ႕ နင့္နင့္သီးသီး လြမ္းဆြတ္လာတဲ့ သူ႕မ်က္နွာ ကို ျမင္ေယာင္လာမိတဲ့ အခိုက္မေတာ့ .. ႏွဳတ္ဖ်ားေပၚ က ကဗ်ာေဟာင္းေလး တပုဒ္ ရုတ္တရက္ ခုန္ခ် လာေတာ့တယ္......

ခ်စ္သူ႕ ရင္ခြင္

..ႏွင္းစိုစို..

အေအးပိုတဲ့ ..ဒီလ

ေစာင္ျခဳံေတာင္.

လုံေအာင္ မေႏြး ႏိုင္သမို႕.

ခ်စ္ရိပ္ခို ရင္ခြင္နန္းကို..

လြမ္း.. တသသ..။

မမသီရိ (၂၆.၁၁.၂၀၀၈)

..........................................................

...

၂၀၀၉ ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ညေနခင္း .. သူမ ရွိေနခဲ့တဲ့ ကမ္းေျခ မွာ.......

(၄)

၂၀၁၀ ရဲ႕ ပထမ ဆုံး နံနက္ ခင္းဟာလဲပဲ ခါတိုင္းနဲ႕ မျခားနားစြာ.. အလြမ္းေတြ နဲ႕ ထူထပ္ဆဲ.......။

မမသီရိ ( ၂၀၁၀ ဇန္န၀ါရီ)

ဘေလာ့နဲ႕ေ၀း.. ခင္ရာမင္ရာ မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ ေ၀းေနခဲ့တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါျပီ..။ အလုပ္ေတြက တခုျပီး တခု ပိလာေနတာက တေၾကာင္း၊ နဲနဲ အားမယ္ လို႕ ၾကံလိုက္တဲ့ အခိုက္မေတာ့ ကြန္နက္ရွင္ က အေတာ္ၾကာၾကာ မေကာင္း၊ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္းျပန္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာက ျပသနာ ၀င္နဲ႕.... မိတ္ေဆြ ေတြ ကို လြမ္းရုံမွ အပ မတတ္သာ ခဲ့....

စီေဘာက္မွာ လာျပီး ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ၊ ေမးလ္နဲ႕ လွမ္းျပီး စိတ္ပူေပးသူေတြ အားလုံး ေက်းဇူး တင္ပါတယ္.. ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာ အၾကမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတာမို႕ အားတာ နဲ႕ ဆက္တိုက္တင္ေပးသြားပါ့မယ္...

ခု တင္လိုက္တဲ့ ပို႕စ္ေလး က လဲ ေရးထား ၾကာျပီ .. ႏွစ္ကူးျပီး ကတည္းက၊  ဒါေလးေတာင္ အဆုံး မသတ္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားခဲ့တဲ့ အလုပ္ ကိုေတာ့ ရမယ္ မဖြဲ႕ေတာ့ပါဘူး.. ေလ... း)...။