အခ်ိန္တိုင္းမွာ...

ညင္ညင္သာသာေလး......

တိုက္ခတ္သြားတဲ့...

ေလညွင္းေလးေၾကာင့္..

လွဳပ္ခါေနတဲ့....

တီးတိုးသံသဲ့သဲ့..

သစ္ရြက္ေလးေတြ ရဲ႕ အသံၾကားမွာ...

မင္း..အသံေလးမ်ား...

ပါေနသလား..လို႕...

ကိုယ္ ရွာေဖြေနမိပါတယ္......

....

ညေနခင္း..ဆည္းဆာ မွာ...

ဟိုး ...ေ၀း.ေ၀း....က

ေတာင္တန္းေတြ ကို ျဖတ္..ျပီး...

အေျပးေလး ေနာ့ေနာ့..

ေ၀ွ႕ေဆာ့ကာ ၾကည္စယ္ သြား..

တို႕ရဲ႕ ပါးကိုေလ...

အဲဒီေလေျပ နဲ႕ အတူ..

မင္းရဲ႕ အနမ္းေလး မ်ား..

ပါလာ သလား လို႕..

ကိုယ္ေတြး ရွက္ေနမိ ေသးတယ္.....

....

ေနျခည္ ႏုႏု ေအာက္...

လိပ္ျပာေလးေတြ

၀တ္ရည္ အေသာက္ ထြက္ရင္း..

အမွတ္တမဲ့..

တို႕ ေဘး ေရာက္ခဲ့ ေတာ့...

မင္း သတင္းေလးမ်ား ပါလာ သလား လို႕..

တိုးတိုး တိတ္တိတ္ ..ေမးလိုက္ မိပါရဲ႕....

.....

ဆန္းစ ျပဳေနတဲ့ ...

လမင္းေလး ကို...

တာ၀န္တစ္ရပ္ လို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း.....

လ၀န္းမ်က္ႏွာ မွာ...

ေမာင္...ေပၚ..ေပၚ ..လာတတ္တာ....

...

ေမွ်ာ္ေနတဲ့ သူကို...

ေခ်ာ့ လာမလားလို႕.....

စာနာတတ္ တယ္ ဆို....

ေရာက္လာ မလား လို႕....

ေအာ္....

ေနရာ မေရြး...

ေ၀းတယ္ ဆိုရင္...

အခ်ိန္တိုင္း....လြမ္းေနမိပါ တယ္..ကြယ္.....။

မမသီရိ