အထပ္ထပ္ ျပာေနတဲ့
ေဟာဒီ ေတာင္တန္းေတြေပါ့.
က်မ ရင္ကို..
လွဳပ္ခါေစခဲ့တာ...
ခ်စ္ရသူက ဟိုး.. တဖက္ဆီမွာ ....။
...
...
...
ဒီမိုးေမွာင္တုန္း..
ေရွာင္ပုန္းခ်င္ေပမဲ့
ငဲ့ကြက္တဲ့ ရင္ခြင္
ဟင္းလင္းျပင္သာ ျဖစ္ခဲ့..
..
...
မိုင္ေတြ ေထာင္ခ်ီျခား..
ေတာင္ျပာျပာေတြ ျခား...
သမုဒၵရာ ေရေျမျခား..
သီတာ အတန္တန္ ျခား..
....
..
က်မတို႕ၾကား...
မျခားနားတာဆိုလို႕..
ႏွလုံးသာ တစုံသာ ျဖစ္ခဲ့..
အဲ့ဒီ... ယုံၾကည္ခ်က္ေလးနဲ႕ပဲ..
...
တေန႕ေန႕..
..
တေန႕ေန႕..
..
..
အဲဒီ .. တေန႕ေန႕ အတြက္.. အသက္ရွင္...။
မမသီရိ (၂၆.၅.၂၀၀၉)
7 comments:
ငိုခ်င္စရာ...
ကဗ်ာက...
က်မတို႕ၾကား...
မျခားနားတာဆိုလို႕..
ႏွလုံးသာ တစုံသာ ျဖစ္ခဲ့..
အဲဒါပဲအေရးၾကီးပါတယ္ မမရယ္
ဓာတ္ပံုေလးနဲ႕ ကဗ်ာေလး လိုက္ဖက္လိုက္တာ..။
တကယ္ေတာ့လည္း အခ်စ္ဆိုတာၾကီးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေနေရာင္ျခည္ေလးနဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးထားရတာ...။
ကဗ်ာေလးဖြဲ႕ထားတာကလည္းေနာ္။ ဖတ္ရတဲ့သူေတာင္မွာ ရင္ထဲမွာတစ္မ်ဳိးျဖစ္လာတယ္။ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားတာ လက္ရာေျမာက္ပါတယ္ အမေရ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာခင္မင္စြာျဖင့္။
ဒီမိုးေမွာင္တုန္း ေမပုန္းပါရေစရွင္ ေပါ႔။
ကိုေစာညိန္း သီခ်င္းေလးေတာင္ ဆိုမိသြားတယ္။
နီးစပ္တဲ႔ ႏွလုံးသားတခုနဲ႔တင္ ေျဖသိမ္႔လိုက္ရတယ္..
အမ ကဗ်ာေလး လာခံစားသြားတယ္ေနာ္
အခုတစ္ေလာ စိတ္ဓါတ္ တအားက်ေနတယ္ဗ်ာ
ေမာင္ေလးရီနို
မ်က္လုံးခ်င္းဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း
ႏွလုံးသားခ်င္း နီးေနႏုိင္ပါသည္
တဲ့..
မမသီရိေရ...
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
Post a Comment