ဒီကဗ်ာေလး.. ျဖစ္ တည္ ခဲ့ တာ ၾကာေတာ့ ၾကာ ခဲ့ပါျပီ..... လြန္ ခဲ့ တဲ့ .. ဆယ္ စုႏွစ္ ၂ ခု စာ ေလာက္ တုန္း က... အေမ နဲ႕ အလြန္ တရာ ေ၀း ကြာတဲ့ ေနရာ တစ္ခု မွာ ရွိ ေနခဲ့ ဖူး တယ္... အၾကိမ္ ေပါင္း မ်ား စြာ... ေမေမ့ အေပၚ စိတ္ ေကာက္ .. ဆိုးခဲ့ ဖူး တယ္.... မိုင္ ေပါင္း မ်ားစြား ေ၀းတဲ့ ေနရာ ေရာက္ ေနခဲ့ ခါမွ..
ေမေမ့ ကို တမ္းတမ္း တတ လြမ္း ခဲ့ ရတယ္.....ေမေမ့ တန္ ဖိုး ကို.. နားလည္ ခဲ့ ရတယ္....
ေမေမ့ ကို ....ျပန္ ၾကည့္ ဘို ႕ အဆင္ေျပ ျပီ လို႕ ထင္ ခဲ့ တဲ့ ကာ လ တစ္ခု မွာ ေတာ့....
ေမေမ က လူ႕ ေလာက ၾကီး က စြန္႕ ခြာခဲ့ ျပီး ျပီ....... ေမေမ့ ေနာက္ ဆုံး အခ်ိန္ ကာလေတြ မွာေတာင္ ေမေမ့ အနား ရွိ မေနႏုိင္ခဲ့ တဲ့ ..ဘ၀...... ေမေမ ဘယ္ေလာက္ မ်ား လြမ္း ေနခဲ့ မလဲ ဆိုတာ...
အခ်ိန္ ေတြ အေတာ္ ၾကာ .. ေႏွာင္း ခဲ့ တဲ့ ခါမွ..ပဲ..... မ်က္ရည္ ေတြ နဲ႕... တစ္သက္ လုံ းမခန္း ႏိုင္ မဲ့ မ်က္ ရည္ေတြ နဲ႕....
ဒီေန႕... ကိုယ္ ေရးခ်င္ တာ ..ေရး လို႕ ရတဲ့.... ဘေလာ့ဂ္ေလး ..တစ္ ခုကို... ပိုင္ ခဲ့ တဲ့ အခ်ိန္ မွာ..
အေမ မ်ား ေန႕ အမွ တ္ တရ အေန နဲ႕..
ကဗ်ာ ေဟာင္း ေလး ကို.. ျပန္ လည္ တူး ေဖာ္ ရင္း... မခန္း ေသး တဲ့ မ်က္ ရည္ ေတြ နဲ႕ .....ေမေမ့ ကို..လြမ္း ေန မိပါတယ္......
က်မ ရဲ႕ အေမ
က်မ ရဲ႕ အေမ...
က်မ ပုခက္တြင္း ေနစဥ္က ..
ညင္သာ ျမျမ..
သီခ်င္း လွလွ ေတြ...သီဆို ျပလို႕..
က်မ အိပ္ ေပ်ာ္ ေအာင္..
အေမ စြမ္း ေဆာင္ ခဲ့ .. တယ္....။
က်မ ရဲ႕ အေမ..
စီးပြားေတြ ..က်ဆင္း ေလလဲ..
သမီး အလွ..မ်က္ ႏွာ မငယ္ေစရ..
သမီး လိုအပ္ သမွ်..
အျမဲ ျပည့္ စုံ ေစခဲ့ .. တယ္....။
ဟင္း မေလာက္ တဲ့ ထမင္း ၀ိုင္း..
ဆုတ္ ဆိုင္း လို႕ စား ခဲ့ တဲ့ အေမ...
စာ က်က္ တဲ့ က်မ အနား...
အိပ္ ေပ်ာ္ မသြား ေအာင္...ေစာင့္ ခဲ့ တဲ့ အေမ...
သမီး အလွ... ပညာ တတ္ မၾကီး ျဖစ္ဖို႕..
အေမ့ ခြန္ အား....
မနား တမ္း စိုက္ ခဲ့....
ေလာ ကထဲ ... အေမ ေျမာက္ မ်ား စြာထဲ..
ေဂၚကီ ရဲ႕ အေမ...
သိန္း ေဖျမင့္ ရဲ႕ အေမ...
ခ်စ္ စံ၀င္း ရဲ႕ အေမ....
အေမ...
အေမ...
အေမ...
နာမည္ ေတြ ...ကမၻာ ေက်ာ္ခဲ့....
အေမ..
အေမ...
အေမ...
ဒီ အေမေတြ ထဲ..
က်မ ရဲ႕ အေမ...
နာမည္ မေက်ာ္ ေလ ေပမဲ့...
....
ခု... ေမ့ သမီး လက္ထဲ..
ဖေယာင္း ခဲ နဲ႕.. ပန္း ဖူး ေလးေတြ...
အနာ ဂတ္ တိုင္းျပည္ မွာ..
အသုံး ၀င္စြာ...ပြင့္ ၾက ဘို႕...
ပုံ သြင္း ယု ယ..
ေမ့ သမီး ...ဆရာမ ျဖစ္ ခဲ့ ျပီ...
....
ကဲ...
အေမ့ ရဲ႕ ပုခက္ လႊဲ ခဲ့တဲ့ လက္..
ကမၻာ တစ္ဖက္ ကိုင္ လွဳပ္ ႏုိင္ ေတာ့မကြဲ႕ လို႕...
က်မ ေျပာ ရင္...
ဘယ္ သူမွ ...ျငင္း ခ်င္ ေတာ့ မွာ မဟုတ္ ပါ ဘူး... ေမေမ.....။
မမသီရိ (၁၈.၉.၁၉၉၃)
8 comments:
မမသီရိေရ
ကဗ်ာေလးေတြ လာခံစားသြားတယ္ေနာ္။
ညီမေလး ႏွင္း
ကဗ်ာေလးက ေကာင္းပါတယ္္...
အေပၚက စာကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္ အမေရ ...
ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားရပါတယ္...အမရယ္...
လာလည္ဖတ္ရွဴသြားပါသည္.။ ခင္မင္မိပါသည္။
ေလာကမွာရိွတဲ့အေမအားလံုးကိုဒီေန႕မွာဂုဏ္ျပဳပါတယ္။ ကဗ်ာေလးကိုခံစားရင္းနဲ႕ လာႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ အားေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးေနာ္။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္အဆင့္မေရာက္ေသးပါဘူးမမရယ္။ မူလတန္းအဆင့္ကဗ်ာမ်ားၿပိဳင္ပြဲဆိုရင္ေတာ့ ပထမရရင္ရေနမွာ။ :P
ဒီဘေလာ့ဂ္ေလး ..ရွိခဲ့တာ.. ၾကာခဲ့ ျပီ
ျဖစ္ေပမဲ့... သိမ္း ထား ဘို႕ ပါပဲ..
ခုေတာ့... အစ္ကို က..အားေပးတာနဲ႕..
အေမမ်ား ေန႕ မွာ.. ဘေလာ့ဂိုစဖီးယား ထဲ စလႊတ္လိုက္ တာပါ..
ပထမဦး ဆုံး လာလည္ ၾကတဲ့..
ညီမေလး ႏွင္း...
ေမာင္ေလး.. ျဖိဳး
ညီမ..ေခါင္ခါင္
အစ္မ KOM..( အစ္မကို.. သိေနတာ ခ်စ္ ခင္ေနခဲ့ တာ ၾကာပါျပီ..)..
ညီမငယ္ေလး.. ေမ့ သမီး...
အားလုံးပဲ...
ေက်းဇူး အရမ္း တင္ပါတယ္......
အမရဲ့ကဗ်ာေလးကအရမ္းကိုေကာင္းပါတယ္အမေရ..
ရင္ထဲထိစီးဆင္းသြားေအာင္ကိုခံစားရပါတယ္..
ေလာကၾကီးေပၚမွာရွိတဲ့အေမတိုင္းကသူတို႔သားသမီး
ေတြအေပၚမွာထားရွိတဲ့ေမတၱာတရားကအင္မတန္မွၾကီးမားလွပါတယ္ေလ..အမရဲ့ကဗ်ာထဲမွာအေမ့ရဲ့ေမတၱာတရားဘယ္ေလာက္ထိ
ၾကီးမားတယ္ဆိုတာကိုေရးဖြဲ႔ထားပံုကပီၿပင္လွပါတယ္ဗ်ာ
ခင္မင္လ်က္....
ကၽြန္ေတာ္အခုမွ ဖတ္ရပါတယ္။။ ဘာပဲေျပာေျပာ သက္ရွိထင္ရွား အေမရွိေနတဲ့ သားသမီးတိုင္း အေမကိုေရာ အေဖ့ကိုပါ ေလးစားခ်စ္ခင္ နားလည္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။။။ ဒီပိုစ့္အတြက္ ( ကဗ်ာ )
Post a Comment