ဆိပ္ကမ္းကို ကားရပ္ေတာ့..မနက္ ၆ နာရီထိုးခါနီးေနျပီ....အစတုန္းက အစီအစဥ္ အတိုင္း ဆို..၅း၃၀ မွာ ဆိပ္ကမ္း က ခြာ ၾကဘို႕ ျဖစ္ေပမဲ့... ထုံးစံ အတိုင္း...လူစုရင္း..လူေစာင့္ရင္း...အခ်ိန္ေတြ ကၾကာ..ခဲ့ ပါသည္။ ဒီခရီး ကို သြားၾကရေအာင္လို႕ စေျပာ လာသူ က သူတို႕ ရဲ႕ ဆရာ ျဖစ္ပါသည္။ ... ဆရာက သူ ဒီေဒသ ေရာက္တာပဲ.. ၅ ႏွစ္ ရွိခဲ့ ျပီ...ဒီေဒသ ရဲ႕.. အထင္ကရ ေရွး ေဟာင္း ျမိဳ႕ေတာ္ကို.. မေရာက္ဖူး ေသးတာမို႕..သြားခ်င္ပါ တယ္..၀န္ထမ္းေတြ အားလုံး သြား ၾက ရေအာင္ စီစဥ္ ပါ ဆို တာနဲ႕... အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ၾကတဲ့ ၾကား ထဲ ကပဲ..မျဖစ္..ျဖစ္ ေအာင္ စီစဥ္ ခဲ့ ၾကရတာပါ...။ ရုံး ပိတ္ရက္ .. ၃ ရက္ ေလာက္ ဆက္ တိုက္ရတာလဲ ပါ ပါ သည္။ တကယ္ သြားဖို႕ ျဖစ္လာေတာ့... ၀န္ထမ္းေတြ အားလုံးမပါ ႏိုင္ ေတာ့....။ ....ရုံး၀န္ထမ္း ၁၅ ေယာက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ၀န္ထမ္း မိသားစု ၀င္ အခ်ိဳ႕နဲ႕... အျခားရဳံးက မိတ္ ေဆြ ေတြ တစ္ခ်ို႕ ပါ ေပါင္း လိုက္ ေတာ့ အင္အား.. ၂၀ ေက်ာ္ ၃၀ နား ကပ္ သြား ခဲ့ သျဖင့္ အုပ္စု အင္အား ေတာင့္ ပါသည္။... လူေတြ အားလးုံ စုံ လို႕ အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါ ျပီ ဆိုေတာ့... မနက္ ၇ နာရီ ထိုး ျပီ...။
စုစုေပါင္း.. ဘုတ္ေမာင္း ခ်ိန္ ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ မွန္းထားတာမို႕... ဘုတ္ေပၚ မွာ..မပ်င္း ၾကရ ေအာင္...အစား အေသာက္ မ်ိဳး စုံ..(အရက္ မပါ ပါ..) အင္တာတိန္း မင့္ေတြ..အမ်ိဳး မ်ိဳး စီစဥ္လာခဲ့ ၾက သည္...။ တီဗြီ.. ဒီဗြီဒီ ေအာက္စက္..... ကာရာ အို ေက...ေဆာင္းေဘာ့ခ္စ္....ဖဲ၀ိုင္း...ေနာက္ ဘာ ကစား ၀ိုင္း ေလး လဲ မသိတဲ့ အဖြဲ႕ ေလးေတြ.. ကိုယ့္ အဖြဲ႕ နဲ႕ ကိုယ္..... ဟုတ္ေနၾကေတာ့ သည္...။..
ဆရာ...သူမ နဲ႕... ကပ္ရက္ ရုံး က..ဂ်ပန္မေလး ကေတာ့...ထုံးစံ အတိုင္း...ေတြ႕သမွ်... ျမင္ သမွ်... ဓါတ္ပုံ ဖမ္း ရိုက္ ၾက တာေပါ့...။ သူ မတို႕ ၃ ေယာက္လုံးက..ရုံးမွာ.. နာမည္ ၾကီး ျပီးသားေတြ ေလ..။........(စိတ္ပုပ္တဲ့..း)....) ဒရိုင္ဘာ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆို... သူမတို႕ နဲ႕ Field မဆင္း ခ်င္ပါဘူး ရယ္ လို႕..ေနာက္မွာ အတင္းတုပ္ ၾကတာ.....။ ဟိုအနား ေလး... ကား ရပ္ပါအုံး.... ဒီ အနား ေလး ...ခဏ ရပ္ ပါ အုံး နဲ႕ ....ဓါတ္ပုံ ေတြ စြတ္ရုိက္ေနေတာ့....ခရီး မွ မတြင္ တာကိုး.....း).....ခု ဘုတ္နဲ႕ ဆိုေတာ့..ဘယ္သူ႕မွ မ်က္ႏွာပူစရာမလို ေတာ့......။
........................................................................................
..............................................................................................................................
အမွန္ေတာ့...ဒီေျမ က....လြန္ခဲ႕ တဲ႕... ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုနီးပါး စာ ကာလ တစ္ခု ဆီ တုန္ းက....အခ်ိန္ ကာ လ အေတာ္ၾကာ...သူ မ က်င္လည္ ဖူး ခဲ့တဲ့... ေနရာ ေလး တစ္ခု ပါ......။ ဘ၀ မွာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ ေပၚ..ကိုယ္ ပထမ ဦးဆုံး ရပ္ခဲ့ တဲ့ ေနရာ..... ဘ၀ က ဂ်ြမ္းထိုး ေမွာက္ ခုံ ျဖစ္ခဲ့ ျပီး.....ခု ခ်ိန္ ထိ လဲ...အဲဒီ ဒဏ္ရာေတြ အက်ိဳး ဆက္ေတြ..နဲ႕.....ေထြးလုံးရစ္ ပတ္ဆဲ....ျဖစ္ေစခဲ့ တဲ့...ေနရာ ေလး ပါ...ဒီ ၁၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ ကာလ တစ္ခု မွာ ဘာေတြ မ်ား ေျပာင္း လဲ ေနမလဲ ရယ္ လို႕...ရွည္ လ်ား လွ တဲ႕... ခရီး စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ မွာ... အခ်ိန္ရ တိုင္း....စဥ္းစား ေနခဲ႕ မိပါ သည္.....။
သူမ ေနခဲ့ တဲ့ ...ကာ လတစ္ေလွ်ာက္ မွာ.. လဲ..ဒီေဒသ ရဲ႕...ကာလ တိုင္းကို.. ႏွစ္သက္ခဲ့ တာပါ.....အထူး သျဖင့္ ေဆာင္းရာသီ ကာ လေတြ ကို..သူမ သေဘာ အက်ဆုံး.....ႏွင္းေငြ႕ ေတြ... ျမဴ ေငြ႕ေတြ.. နဲ႕ အျမဲ အုံ႕ မွိဳင္း ျပီး.. လြမ္း စရာေကာင္းလွတဲ့..ဒီေျမ..ကို.......(ဒဏ္ရာေတြ ရေစခဲ့ တဲ့ တစ္ခ်က္ ကလြဲ လို႕)....သူမ ျမတ္ႏိုးပါ သည္.....။
.......................................................................................................................
လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ မွာ... ထူးျခားတာက... ေဆာင္းခို ငွက္ေတြ... တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ ကို... မေတြ႕ ရတာပါ ပဲ.... ဟို အရင္ တုန္း က ဆို....ဒီက ေဆာင္း ကာ လမွာ... ဆိုက္ေဘးရီးယန္း ငန္းေတြ ရယ္ လို႕ နာမည္ ေက်ာ္ တဲ့.... မိုင္ေပါင္းေသာင္းခ်ီ ခရီး ကေန.. ေဆာင္းခို ဘို႕ ရာေရာက္လာတဲ့..ငွက္ေတြ က... ျမစ္ေၾကာ တစ္ေလ်ာက္ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္... အျပည့္ ပါ......။ ခုေတာ့.. ေဒသ ခံ ငွက္ကေလးေတြ... စင္ေရာ္ေလး ေတြ ကလြဲ လို႕.... မျမင္ မိခဲ့.....။
..............................................................................................................................
....သူမတို႕ ရဲ႕... ဘုတ္ကေလး.... ျမိဳ႕ ကို ၀င္ ေတာ့...ညေန ဆည္းဆာ ရဲ႕ အလွဆုံး အခ်ိန္ ျဖစ္ေနခဲ့ ျပီ..... လမ္းေဘး ၀ဲယာ တစ္ေလွ်ာက္ မွာ ေတြ႕ ရတဲ့.. ရြာကေလး ေတြ... ရွဳ ခင္းေတြ....ျပီးေတာ့..တစ္ျမိဳ႕လုံး လိုလို ရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြက.....ကုန္လြန္ခဲ့ ေသာ..ကာလေတြ နဲ႕... ဘာမွ ထူး မျခား နား..... ျမစ္ကမ္းနားက တဲ ကုပ္ကုပ္ စုတ္စုတ္ေလးေတြ.... ျဖတ္သြား တဲ့... ဘုတ္ေတြ..ကို.. လက္ ေ၀ွ႕ ရမ္း ျပေနတဲ့.... ကေလးေလး ေတြ...က..ဟို အရင္ကအတိုင္း... ထူးျခားမွဳ တစ္ခုကေတာ့.... ျမိဳ႕တြင္း နဲ႕ အနီးအနား တစ္၀ိုက္ မွာ.. အဆင့္ျမင့္ ဟိုတယ္ေတြ..တည္းခုိ ခန္းေတြ..ရွိလာတာ ျဖစ္ျပီးေတာ့ ....ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ႏိုင္ငံ ျခားသားေတြ က..စက္ဘီးေလးေတြ နဲ႕.... ဖုန္ထူထူ လမ္းေလးေတြ ေပၚမွာ..။ ......၁၉၈၈ မတိုင္ခင္ တုန္း က...ျမန္မာ့ အေရး ေလ့လာသူ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့...ေဒါက္တာ ေရာဘတ္တိုင္လာ... (က်မ သိပ္မေသခ်ာေတာ့ပါ...အမွန္သိသူမ်ားေက်းဇူးျပီး..ျပင္ ေပး ၾကပါ...)... က ...တစ္ကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ ဟာ...တိုးတက္ေနတဲ့ ကမၻာၾကီး ကို...သစ္ပင္ရိပ္ေလး တစ္ေနရာကေန.. ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံသန္းသြားတဲ့ ေလယာဥ္တစ္စီး ကို..ျငိမ္ျငိမ္ ေလး..ထိုင္ၾကည့္ ေနတဲ့... ကေလးေလး တစ္ေယာက္ လိုပါ ပဲ......တိုးတက္ရေကာင္း မွန္းမသိတဲ့... ခ်စ္စရာ ဓေလ့ထုံးတမ္း စဥ္လာေတြ နဲ႕.. နစ္ေမ်ာေနတဲ့ ႏိုင္ငံ တစ္ခု ရယ္ လို႕...ေ၀ဖန္ခဲ့ ဖူး တာ ..သြား အမွတ္ရမိပါတယ္.....။ ခုခ်ိန္ ထိ ပဲ ေပါ့...။
.................................................................................
.........................................................................................................
ဒီခရီးစဥ္ေလးက ေတာ့... က်မ ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္ ...ဆိုလို႕...။..ဓါတ္ပုံ၀ါသနာပါသူ..က်မရဲ႕..မိတ္ေဆြေဟာင္းေလး... တစ္ေယာက္ က..သူ႕ဆီ ရွိေနတဲ့ ပုံေလးေတြ ပို႕ေပး လိုက္ တာနဲ႕...သူေရးလာတဲ့..ေမးလ္ ကို ဖတ္... အဲဒီ .. ဓါတ္ပုံေတြ ကို ၾကည့္ ျပီး...စိတ္ကူးနဲ႕... ရူး မိလိုက္တာပါ.........................။
....................................................................................................................
.............တစ္ေန႔ေန႔... .........
အဲ ဒီ... တစ္ေန႕ေန႕... ဆိုတာ...ရွိခဲ႕ ရင္.....
က်မ ခ်စ္တဲ့ သူေတြ နဲ႕..... အတူတကြ...သြား ခ်င္ တဲ့ ေနရာေလး ေတြ...ပါ...
က်မ ရဲ႕ ခ်စ္သူေတြ ကို က်မ...ေခၚသြားခ်င္ တဲ႕ ေနရာေလးေတြ ကို...ေ၀မွ်ေပးလိုက္ပါ တယ္......။
ျမစ္အတြင္း က ဆည္း ဆာ ခ်ိန္.......
ပ်င္းရိေနတဲ့...ဗ်ိဳင္းေလးေတြ................။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့...လမ္းကေလး.......။
လြမ္းစရာ့.....မနက္ခင္း.........။
အတူခံစားခ်င္ မိတဲ့...ေန၀င္ခ်ိန္...............။
ရွဳခင္း လွလွ.....။
...နာမည္ၾကီး...ပုထိုးေတာ္.......။
ျမဴေငြ႕ ေတြ ၾကားမွာ.........။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕...မနက္ခင္း ထဲ.....။
ေရွးေဟာင္း...ဆင္းတုေတြ..........။
အထင္ကရ...ပုထိုးေတာ္ၾကီး..........။
လူငယ္ ဘာ ၀..............။
လြမ္းေစတီ........။
အတူေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ လမ္း ကေလး..........။
.......ေရွး လက္ရာ.....။
အႏွစ္ ၂၀ ေပမဲ့..ဘာမွ မေျပာင္းလဲ ပါ.....။
သူတို႕..ဘယ္ကို သြား ၾက ပါလိမ့္.........။
မရိုး ႏိုင္ တဲ့ ျမင္ကြင္း..........။
ဒီ ကန္ၾကီး ထဲ မွာ ေတာ့...ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ ရွိေနတယ္... ေတာ္ ေသးတာေပါ့......။
ခုထိ အသုံး ၀င္ဆဲ..... ေရယာဥ္ငယ္......။
ျမစ္တစ္ေၾကာ က...ငွက္ေလး ေတြ.........။
မမသီရိ
15 comments:
အစ္မေရ တန္ဖိုၾကီးတဲ့ဓာတ္ပံုေဆာင္းပါးေလးပါ။ ဓာတ္ပံုေလးေတြ သိမ္းထားလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒိအလွေတြ အဲဒိဘဝေတြကို အျမဲတမ္းဖိုးထား ..
ျမန္မာလို႕ေျပာရတာ ေက်နပ္ေနတဲ့ေကာင္ပါ။
တစ္ကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ ဟာ...တိုးတက္ေနတဲ့ ကမၻာၾကီး ကို...သစ္ပင္ရိပ္ေလး တစ္ေနရာကေန.. ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံသန္းသြားတဲ့ ေလယာဥ္တစ္စီး ကို..ျငိမ္ျငိမ္ ေလး..ထိုင္ၾကည့္ ေနတဲ့... ကေလးေလး တစ္ေယာက္ လိုပါ ပဲ......တိုးတက္ရေကာင္း မွန္ မသိတဲ့... ခ်စ္စရာ ဓေလ့ထုံးတမ္း စဥ္လာေတြ နဲ႕.. နစ္ေမ်ာေနတဲ့ ႏိုင္ငံ တစ္ခု ရယ္ လို႕...ေ၀ဖန္ခဲ့ ဖူး တာ ..သြား အမွတ္ရမိပါတယ္..
ဒီစကားက အမွန္ပဲ..
ကၽြန္ေတာ္က တိုးလည္းတိုးတက္ခ်င္တယ္..
Culture ကိုလည္းထိန္းထားခ်င္တယ္..
ခင္မင္စြာ
လင္းဒီပ
ဓါတ္ပံုေတြ အကုန္မသြားတယ္ ဆရာမေရ။
ရွိေသးရင္ ေက်းလတ္က ပံုေလးေတြ
မ်ားမ်ားတင္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
အခုက ဂူဂယ္ထဲ ျမန္မာဆိုျပီး ဓါတ္ပံုရွာလိုက္တုိင္း နာဂစ္နဲ႔ .....ေတြပဲ ထြက္ထြက္လာတယ္။ ဆုိးပါ့
တုိ႕ကေတာ႕ၿကည္႕ဘဲၿကည္႕သြားတယ္။
မမရဲ့ ပို႕စ္ေလးကိုဖတ္ ဓာတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ျပီး ေကာ့မန္႔ေရးမယ္လုပ္ေတာ့ ကိုလင္းဒီပ ေျပာသြားတာေလး သေဘာက်လိုက္တာ ။ တိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် ယဥ္ေက်းမႈေလးေတြလည္းနည္းပါသြားမလားး
ျမင္ကြင္းေလးေတြကိုေတာ့ ျမန္မာ့ဓေလ့မို႔ ခ်စ္မိတာ အမွန္ ။ ေက်းဇူးဗ်ာ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတာပဲ ။
ေခၚခ်င္တဲ႔သူကလဲ ေခၚခ်င္သလို လိုက္ခ်င္တဲ႔သူကလဲ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးကို လိုက္လာခဲ႔ပါတယ္။ သဘာ၀အလွေတြကို အမိဖမ္းႏိုင္တဲ႔ ဓာတ္ပုံေတြကေတာ႔ အပ်ံစားပါပဲ။ လြမ္းေစတီမွာ ခုလို ကိုယ္႔ျပည္ကိုယ္႔ေျမကို လြမ္းမေနရတဲ႔သူ ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမယ္။
ဓာတ္ပံုေလးေတြဘဲၾကည့္ၿပီးလြမ္းေနရတဲ့ဘဝမို႔ဓာတ္ပံု
ေတြယူသြားပါရေစမသီရိေရ...
စိတ္ကူးထဲကေနအေရာက္ပါေအာင္ေခၚသြားႏူိင္တဲ့မသီရိ
ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...
ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ေဟာင္းေဟာင္းမေၿပာင္းႏူိင္တဲ့
ၿမင္ကြင္းေလးေတြပါဘဲလား...........
အမေရ ေျမာက္ဦးလား။ မေရာက္ဖူးလုိက္ဘူး။ လြမ္းဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ဓါတ္ပုံေတြက အရမ္းလွတယ္။
ေျမာက္ဦးျမိဳ႕ေဟာင္းကို က်မလည္း သိပ္စိတ္၀င္စားမိတယ္။ ေရာက္လဲ ေရာက္ဘူးခ်င္တယ္။
မမသီရိ
လာလည္တာေက်းဇူးပါ--
စာေတြလာဖတ္ပါတယ္---
စာေရးေကာင္းတယ္--သိတာေနာက္က်ေလျခင္းလို႔--
ေနာက္ထပ္လာလည္လို႔ရေအာင္--
လင္႔ထားပါတယ္--
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ---
ဘယ္ႏွစ္ခါေရာက္ေရာက္ ကိုယ့္ေရကိုယ့္ေျမဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ အၿမဲေပးေစတဲ့ေနရာေလးေတြ။
ႀကံဳႀကိဳက္ရင္ အတူသြားၾကတာေပါ့ေနာ္။
က်မ ခ်စ္တဲ့ သူေတြ နဲ႕ သြားခ်င္ေနရာေလးေတြ ကို အတူ ..လိုက္ခဲ့ ၾကတဲ့.. ကိုလင္းဒီပ...ေမာင္ငယ္စိုးသြန္း..မ Khin Oo May ...ေမာင္ေလးမ်ိဳး.. ညီမ Moe Cho Thin..ကိုေဆာင္းယြန္းလ..ညီမ မီယာ.. ေက...ဆရာမ. မသက္ဇင္..နဲ႕.. မပန္ တို႕ အား..
အထူး ေက်းဇူး တင္ပါ တယ္......
ေနာက္ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြ ကိုလဲ ေခၚ ခ်င္ပါေသးတယ္.......
((..တစ္ကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ ဟာ...တိုးတက္ေနတဲ့ ကမၻာၾကီး ကို...သစ္ပင္ရိပ္ေလး တစ္ေနရာကေန.. ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံသန္းသြားတဲ့ ေလယာဥ္တစ္စီး ကို..ျငိမ္ျငိမ္ ေလး..ထိုင္ၾကည့္ ေနတဲ့... ကေလးေလး တစ္ေယာက္ လိုပါ ပဲ......တိုးတက္ရေကာင္း မွန္းမသိတဲ့... ခ်စ္စရာ ဓေလ့ထုံးတမ္း စဥ္လာေတြ နဲ႕.. နစ္ေမ်ာေနတဲ့ ႏိုင္ငံ တစ္ခု ရယ္ လို႕...ေ၀ဖန္ခဲ့ ဖူး တာ ..သြား အမွတ္ရမိပါတယ္.....။ ခုခ်ိန္ ထိ ပဲ ေပါ့...။))
-----
ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကို ဦးစားေပးရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ တုိးတက္ဖုိ႔ လမ္းမျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ခုကုိ ဦးစားေပးရင္ တစ္ခုေတာ့ နစ္နာရစၿမဲပါ။ တုိင္းျပည္ အမွန္ တုိးတက္ေစခ်င္ရင္ တဖက္ကုိေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ ထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ဗီယက္နမ္ကို ၾကည့္ပါ။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး လုပ္တာ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ ေနာက္က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံရဲ႕ စိးပြားေရး ေထာင္တက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ နစ္နာမႈေတြေတာ ရွိပါတယ္။ ရွိေစေတာ့။ ယုိးဒယားကုိၾကည့္မလား။ ဘုရင္အုပ္ခ်ဳပ္ တာပဲ၊ တုိင္းျပည္တုိးတက္ဖုိ႔၊ ႏုိင္ငံရဲ႕ အရန္ေငြတုိးပြားဖုိ႔ အတြက္ ဘာမဆုိ ေရာင္းစားပစ္ႏုိင္တဲ့ ေသြးေအးတဲ့ သတိၱရွိတာကို ေလးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ တုိင္းျပည္ေတာ့ ဖာႏုိင္ငံျဖစ္သြား တာေပါ့ေနာ္ (ကန္ေတာ့ပါ)။ က႑ ၂ ခုလံုး တစ္ၿပိဳက္နက္တည္း တုိးတက္ဖုိ႔၊ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆုိတာ မသိႏုိင္ေသးတာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ (လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကဲြလဲြႏုိင္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေလးကို တင္ျပတာပါ) အဆင္မေျပရင္ ျပန္လာ ေအာ္ပါေနာ္ ....
ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ႔အထင္ကရေနရာေတြေပါ့
သဘာဝရူခင္းေတြအမ်ားျကီးရွိပါေသးတယ္
လာလည္ျကပါအုံး
ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ခရီးဆက္နိဳင္ပါေစ
မမသီရိက်ြန္ေတာ္႔ကုိအဲဒီေနရာကုိ
ေခၚသြားပါလားဟီးဟီး
မမ လာလည္သြားတယ္ေနာ္
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ႔ဘ၀ေလးျဖစ္ပါေစ
ခုိင္ျမဲပါေစ
Post a Comment