ကၽြန္မ၊ ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႔ Information Technology

(ဒီစာစုေလးကို.. က်မ ဒီဘက္ ထြက္မလာခင္...လြန္ခဲ့ တဲ့ တစ္ႏွစ္နီးပါး..ေလာက္ က ေရးျဖစ္ခဲ့ တာပါ... ဘေလာ့ဂ္ လုပ္ျဖစ္မယ္ ရယ္ လို႕လဲ..ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ မရွိခဲ့ပါ ဘူး...ကိုးယိုး ကားယား ႏိုင္လွတဲ့ ..က်မရဲ႕ ဘ၀ တစ္စိတ္ တစ္ေဒသ ..ကို မွတ္တမ္းေလး ေရးၾကည့္ခဲ့ တာပါ.....ခု..အတိတ္ က မိတ္ေဆြေတြကိုသတိရလို႕ ေရာ..ေလာေလာ ဆယ္ အလုပ္ေလးေတြကလည္း အေတာ္မ်ားေနတာ မို႕... အလြယ္ တကူ ေရးျပီးသား ေလး ကိုပဲ.......း)....)

ကၽြန္မ....

ကၽြန္မကို တရုတ္ေမ်ာက္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ ေႏြဦးကာလမွာ ေမြးဖြားခဲ႔ပါတယ္။ ေမ်ာက္ႏွစ္ဖြားတို႕ရဲ႕ သဘာ၀က ျမင္ျမင္သမွ် သိခ်င္ တတ္ခ်င္... အဲ.. သင္ လြယ္ တတ္လြယ္ လဲ ဟုတ္ေသးတယ္..း) ... စိတ္က မျငိမ္..အတည္ တက် မရွိ.. ဟို ခုန္ ဒီ ကူး.... ဆိုေတာ့.....ထုံးစံအတိုင္း ကၽြန္မ တစ္ေယာက္.. လူမွန္းသိတတ္စ ကတည္းက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ဆိုပါေတာ႔... တစ္ကယ္ တမ္း ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုအသုံးတည္႔သလဲ ေမးရင္ .. ဘယ္ဟာ တစ္ခုမွ မယ္မယ္ရရ သိတာ တတ္တာလဲ မရွိပါဘူး။
မသိဘူးလားေမးရင္ အားလုံး သိသလိုလို တတ္သလိုလို ... လက္ေတြ႕ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္...။ ဒါေပမဲ႕ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ခဲ့ဘးူသူ ဆိုေတာ႕ သိၾကတဲ႔အတိုင္း ေနရာတစ္ကာ ဆရာ လုပ္ရမွ ေနသာထို္င္သာ ရွိသလိုလုိ.......... ..။

အဲဒီ ကၽြန္မ က လြပ္လပ္မွဳကိုလဲ ျမတ္ႏိုးသတဲ႔။
အမွန္တရား ကိုလဲ ကိုးကြယ္လိုသတဲ႔.......။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာကိုလဲမၾကိဳက္ပါတဲ့....။ မတရားတာကိုလဲ မႏွစ္သက္ပါတဲ႔..........။
ကၽြန္မရဲ႕ ေက်ာင္းဆရာမသက္တမ္း က ရွည္ခဲ့တယ္ လို႕ ေျပာလို႕ ရမယ္ မထင္ပါဘူး............။
ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အသိပညာဗဟုသုတေတြကို တပည့္သားေျမးေတြ ျဖန္႕ေ၀ေပးရတဲ႕အလုပ္၊ သင္ၾကားရတဲ႕ အလုပ္ကို ျမတ္ႏိုးႏွစ္သက္ေပမဲ႔... ပီတိကိုစား အားျဖစ္ပါ၏ ဆိုတဲ႔စကား မွတ္သား မိေပမဲ႕ .... အဲ..... အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ဆိုၾကပါစို႕ရဲ႕.....ကၽြန္မရဲ႕ ဆရာမ ဘ၀ ကို စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ေက်ာခိုင္း ခဲ႔ပါတယ္...။

ကၽြန္မ နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ

ေဖာင္ဖ်က္ျပီးေတာ႔ INGO ေလာကထဲ ေျခစုံပစ္ ၀င္လာခဲ႕တဲ႕ကၽြန္မ....... အလုပ္စ ၀င္ျပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ အၾကာ....... ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ နီးစပ္ဘို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မ INGO ေလာကထဲ ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္ကာလ......လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ဒီေဒသမွာ ရွားပါးအရာတစ္ခုပါပဲ..။ အဲဒီတုန္းက ဒီအရပ္ေဒသမွာ ေဒသဖြံ႔ျဖိဳးေရး နဲ႔ ျပန္လည္ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနခဲ႔ၾကတဲ႔ UN နဲ႔ INGO Agency ေတြမွာ ကြန္ပ်ဴတာေတြသုံးေနျပီျဖစ္ေပမဲ႔ Agency တစ္ခုမွ တစ္လုံးေလာက္ရွိၾကတာမ်ိဳးပါ။ .....ႏိုင္ငံတစ္ကာ ၀န္ထမ္း ၅ ေယာက္ ၆ ေယာက္ေလာက္ရွိတဲ႔ ကၽြန္မစျပီး ...အလုပ္၀င္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ INGO ရုံးမွာ စုစုေပါင္းမွ ကြန္ပ်ဴတာ ၂ လုံးပဲ ရွိခဲ႔တာပါ။ တစ္လုံးက International Staff ေတြ စုေပါင္းသုံးရတာျဖစ္ျပီး.... ေနာက္တစ္လုံးကေတာ႔ အေထြေထြ ရုံးသုံး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက Computer Operator ရာထူးနဲ႔ ႏိုင္ငံသား ၀န္ထမ္း တစ္ေယာက္ ရွိျပီးေတာ႔ ဘာစာပဲ ရုိက္ခ်င္ ရုိက္ခ်င္ သူ႔ဆီပဲ သြားသြားျပီး Requestလုပ္ရပါတယ္......။ သြားေျပာတဲ႕သူတိုင္းက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေနာ္..၊ သူ႕မ်က္ႏွာထားၾကည့္ျပီးမွ ခိုင္းရတာ ေတာင္းရတာမ်ိဳး ..။ ကၽြန္မက်ေတာ့ သူ႕ညီမ ၂ ေယာက္ရဲ႕ ဆရာမ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးသူမို႔ တစ္ျခားသူေတြနဲ႔စာရင္ အေျခအေန မဆိုးဘူး ေျပာရမွာပါ..။ (အဲဒီကေလး က လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၆ ႏွစ္ ေလာက္က ကြယ္လြန္သြားပါျပီ)။

ဒီလိုနဲ႕ .. တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔.. ကၽြန္မလုပ္ေနတဲ႔ Project အပိုင္းက အသုံးစာရိတ္ ေတြ ပိုေနလို႕ဆိုျပီး ကြန္ပ်ဴတာေတြ ၄ လုံးေလာက္ တစ္ခါတည္း၀ယ္ဘို႔ ရုံးခ်ဳပ္က ဆုံးျဖတ္တဲ႔ အတြက္ ကၽြန္မအတြက္လဲ တစ္လုံးရခဲ႔တယ္ဆိုပါေတာ့.......။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ျမင္ရုံပဲျမင္ဖူးတာ၊ ထိေတာင္ ထိၾကည့္ ဖူးတာမဟုတ္ေတာ႔.......ကၽြန္မ အဲဒီကြန္ပ်ဴတာဆိုတာၾကီးကို လက္ခံဘို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနခဲ႔တာေပါ့...။....ကၽြန္မရဲ႕ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး Manager (ကၽြန္မတို႔က မ်က္မွန္အထူၾကီးနဲ႔သူ႕ကို စိုင္းထီးဆိုင္လို႔ေခၚၾကပါတယ္.....) ကို ကၽြန္မ ကြန္ပ်ဴတာ မသုံးတတ္ဘူး....၊ သင္တန္းလဲမတက္ဖူးပါဘူးဆိုေတာ႔ အဲဒီဆရာက ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ..။ မင္း အဂၤလိပ္လိုတတ္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား.. ကြန္ပ်ဴတာသင္ဘို႕ အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာကမင္းရဲ႕ ဆရာပဲ .. ဘာမွ....မစိုးရိမ္နဲ႔ ယူသာ ယူသြားေတာ႕.....ဆိုေတာ႕ ကၽြန္မလဲ ဘာမွ မေျပာသာေတာ႕ ပဲ ကြန္ပ်ဴတာပုံးၾကီး ကိုယ့္အခန္းထဲ လူ အကူနဲ႔ မ ခဲ႔ရပါေရာလား..။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ ကဲ မထူးဘူးေဟ့.. ဖြင့္ၾကရေအာင္ ဆို ျပီး၀န္ထမ္းေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ အကူေခၚ (ကၽြန္မရဲ႕ Project မွာ Staff ေတြအားလုံးက မိန္းကေလး ေတြပါ) ျပီး ဖြင္႔ေတာ႔တာပါပဲ ..။ ဖြင့္ျပီးေတာ႔ ရုံးကတာ၀န္ရွိတဲ႕ တစ္ေယာက္ကလဲ ဆင္ေပးဘို႕ ေပၚမလာေတာ႔ ၾကားဖူးနား၀နဲ႕ ၾကိဳးေတြလိုက္တပ္ျပီး ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ပဲ ဆင္..ပစ္လိုက္တာ.....။ ကြန္ပ်ဴတာ... ပါတဲ႔အေပါက္ ထိုးသာထိုး ..ၾကိဳးကမွား စရာမရွိဘူးလို႕ မွတ္သားထားမိတာကိုး.....း) ............။

အဲဒီ စကား မွားေတာ႔ မမွားေပဘူး..။ Manager လာၾကည့္တဲ႕အခါ ကၽြန္မက ဆင္လို႔ျပီးေနျပီ..။ မွန္လဲ မွန္တယ္ တဲ႔ ရွင့္..ကဲ.......။ အဲဒီ.. ဆရာလာျပီးေတာ႔ ကၽြန္မကို ကြန္ပ်ဴတာ ဘယ္လိုဖြင့္ရသလဲ.. Shut down ဘယ္လို လုပ္ရသလဲ..။ Word file နဲ႔ Excel file ဘယ္လုိဖြင့္ရသလဲ၊ ဘယ္လိုသိမ္းရသလဲ ဆိုတာ တစ္ထိုင္တည္း သင္ေပး .. ျပီးေတာ့.. ကဲ မင္း ဆရာအစစ္က ဒီမွာ လုပ္ေတာ့ ဆိုျပီး ကြန္ပ်ဴတာၾကီး ပုတ္ျပျပီး ကၽြန္မကို ထားခဲ႔ေတာ႔တာ....။ မ်က္စိသူငယ္ နား သူငယ္နဲ႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ ေမ်ာက္ႏွစ္ဖြား တို႕ထုံးစံ အတိုင္း ေလွ်ာက္ကလိေတာ႕တာပဲ ဆိုပါေတာ႕..။

အဲဒီတုန္းက က်မရဲ႕ အထက္မွာ Field Coordinator ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္.. သူကလဲၾကဳံရင္ ၾကဳံသလို နဲနဲပါးပါး သင္ျပေပးပါတယ္..။ ဒါေပမဲ႔..သိၾကတဲ႔အတိုင္း.. ကၽြန္မကဘာသင္တန္းမွ တက္ထားဖူး တာမရွိေတာ႔ ပင္ပန္းတာေပါ႔.. စာရုိက္တာလဲ စံနစ္တစ္က်မဟုတ္.. ကီး ဘုတ္ေပၚ လက္တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီတင္ တစ္လုံးခ်င္း ရုိက္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ကၽြန္မ... စစ္ခင္းေနခဲ႔ၾကတာ..။ စာရုိက္တာေႏွးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမရတဲ႔အေၾကာင္း ကၽြန္မရဲ႕ Field Coordinator ေရွ့ ညည္းမိေတာ႔ သူက အားေပးရွာပါတယ္.. ......ေဟ့ မင္းက Computer Operator လုပ္စားမွာမွ မဟုတ္တာ ..Word နဲ႔ Excel ေတာ္ရုံ တန္ရုံ ရုိက္တတ္ ေတာ္ျပီေပါ့... တဲ႔..။ ဆရာ ဆရာမ စကား ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္တတ္တဲ႔က်မလဲ .. အဲဒီ လက္ဦး ဆရာ ဆရာမ ေတြ စကား အတိအက် လိုက္နာခဲ႔တာ ခုခ်ိန္ထိ ဆိုပါေတာ႔..။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ ထိေတြ႕တာ ၈ ႏွစ္ပဲ ေက်ာ္ခဲ႔ျပီ ခုထိ ကၽြန္မ ျမန္မာလို ပတ္ဆင့္ေတြ မရုိက္တတ္ေသးပါ.............း)......။

ကၽြန္မနဲ႔ Information Technology

တစ္ကယ္ေတာ႔ ကမၻာၾကီး ကကၽြန္မတို႕ မွန္းလို႕ မရေလာက္ႏိုင္ေအာင္ကုိပဲ လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေန တာပါ။ အဲဒီ ကမၻာၾကီးထဲက ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုတာဘာလဲ....၊ အင္ တာနက္ဆိုတာ ဘာလဲ လို႕ မသိႏိုင္ၾကေသးတဲ႔ သူေတြလဲ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနဦးမွာပါ။ ကံေကာင္းသူေတြလို႕ ယူဆလို႕ရတဲ႕သူေတြထဲမွာေတာ႕ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ အပါအ၀င္ေပါ႔..... (အေကာင္း ျမင္ ၀ါ ဒနဲ႕ ၾကည့္ ၾကည့္ မိတာ ပါ...း) .....။

ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ IP Star ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ေနရာယူလာေတာ့ ကၽြန္မေနတဲ႔ ေတာျမိဳ႕ေလး မွာလဲ E mail သုံးလို႕ရတဲ့အဆင့္က လြန္ခဲ႔တဲ႕ ၃ -၄ ႏွစ္ေလာက္ ကပဲရွိေနခဲ႔ပါျပီ။ ဒီေဒသ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးလုပ္ေနတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္း ေတြ ကိုရည္ရြယ္ ျပီးေတာ့ လုပ္ခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေလးတစ္ခုပါ။ (ခုေတာ႔ Agency တိုင္း လိုလို က ကိုယ္ပိုင္ Satellite ေတြ ၀ယ္လိုက္ၾကျပီမို႕ အဲဒီလုပ္ငန္းေလး လဲ ပိတ္သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ႔ပါျပီ။) ကိုယ့္သက္ဆိုင္ရာ ဌာနခ်ဳပ္ နဲ႕ ဌာေန ကိုယ္စားလွယ္ရုံးေတြကို ဆက္သြယ္တဲ႔ခါ Memory Stick ေလးနဲ႔ သြားျပီး Mail ေတြကို ပို႕ဖူး၊ ယူ ဖူး ေပမဲ႔ Internet ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲ ရင္းႏွီးခြင့္ သိပ္မရွိခဲ႔ပါဘူး။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္မွာေတာ႔ ခုလက္ရွို ဌာန ကိုေျပာင္းဘို႕ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ အလုပ္၀င္ျပီး ၃ - ၄ လ ေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္မ တို႕နဲ႕ တြဲလ်က္ရွိေနတဲ႔ UN Agency မွာ Internet ဆင္လိုက္ေတာ႕ ကၽြန္မတို႕ဌာန အတြက္လဲ လိုင္းတစ္လိုင္းရခဲ႔တယ္ ဆိုပါေတာ႕။ ဒါေပမဲ႔ Line က ကၽြန္မတို႕ Project Director ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာ မွာပဲ ခ်ိတ္ထားတာဆိုေတာ႕ ဆရာ ထမင္းစားခ်ိန္ ဒါမွ မဟုတ္လဲ သူမရွိတဲ႕ခါေတြမွာမွ ခြင့္ ေတာင္းျပီး Mail ေတြ ဘာေတြ စစ္ခဲ႔ရတာပါ။ ကၽြန္မ ကိုလဲ ရုံးၾကီးက အစ္မေလး တစ္ေယာက္က ကူညီျပီး Gmail Account ေလးတစ္ခုဖြင့္ေပးခဲ႔ပါတယ္..။ ကၽြန္မရဲ႕ Gmail Account က တစ္ႏွစ္သား မျပည့္ခ်င္ ေသးပါဘူး။

ပထမ ေတာ႕ ကိုယ့္ အလုပ္ထဲက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ ဆက္စပ္ေနတဲ႕လုပ္ငန္းေတြက သူေတြနဲ႕ ပဲ Contact ရွိခဲ႔တာပါ။ ေနာက္ ၂ လ ေလာက္ထပ္ၾကာေတာ႕ ကၽြန္မ နဲ႕ တစ္ျခား Senior အစ္ကို တစ္ေယာက္ အတြက္ လိုင္း တစ္လိုင္းရခဲ႔ပါတယ္...။ အဲဒီ အစ္ကိုရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ခ်ိတ္ထားတာမို႕ သူ အားတဲ႕အခ်ိန္ ေတြ ၾကည့္ျပီးေတာ့ မွ ကိုယ့္ Account ေလး သြားသြားစစ္ရပါတယ္..။ သူ ကလည္း ခုံမွာေတာ္ေတာ္ ျမဲတဲ႔သူမို႕ သူခြင့္ရက္ရွည္ယူျပီးအိမ္ျပန္ေအာင္ ဆုေတာင္းခဲ႕ရတာ အေမာ..။ အဲဒါမွပဲ အဲဒီကြန္ပ်ဴတာ ကၽြန္မ သုံးရမွာကိုး....း) ...။

အင္တာနက္ စသုံးဖူးတဲ႕ အေတြ႕အၾကဳံ တစ္ခုကလဲ တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္စရာ..............။

ကၽြန္မရဲ႕ Contact ထဲ မွာ ဒီအလုပ္ထဲ မေရာက္ခင္ လုပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႕.. UN Agency တစ္ခုက Head နဲ႔ ခုလက္ရွိ ဆရာရဲ႕ Account Contact ေတြလဲပါပါတယ္..။ တစ္ခါေတာ့...........ဘယ္တစ္ေယာက္ပို႕လိုက္မွန္း မမွတ္မိေတာ့တဲ႕ Friendship Web တစ္ခု ကၽြန္မ ဖြင့္ၾကည့္ ျပီး ဘု မသိ ဘမသိ ....ဘာေတြ လုပ္လိုက္မိမွန္း မသိ ခဲ့...............။ တစ္ေန႕ မနက္မွာေတာ့ ကၽြန္မနဲ႕ တစ္ခန္းထဲ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ အင္တာနက္မွ် သုံးေနတဲ႕ Senior အစ္ကို ကို ဆရာေခၚျပီး Warning လုပ္ပါသတဲ႔ .. ......အဲဒီ အစ္ ကို ေဒါပြ .. စိတ္တို ... ပြစိပြစိ ေျပာျပီး အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္..။ (သူက စိတ္လဲ နဲနဲ တိုတတ္ပါတယ္..) .. ဒီရုံးမွာ တစ္ျခားသူေတြလဲ အင္တာနက္၊ ဂ်ီ ေမးလ္ သုံးၾကတာပဲ ..၊ ဘာလို႕မ်ား ငါတို႕ကို လာျပီးခ်ဴပ္ခ်ယ္ရ သလဲ.....ဒီဆရာ ...အေတာ္ ခက္တဲ့ ဆရာ...ေပါ့.........။ အင္တာနက္ ကို လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႕ အခါ၊ .....ဒါမွမဟုတ္ ရင္လဲ အက်ိဳးရွိမဲ႔ Study တစ္ခုခု လုပ္မဲ႕ ခါမ်ိဳးမွာသာ သုံးဘို႕နဲ႕ တစ္ျခားကိစၥေတြ မသုံးဘို႕ မွာလိုက္သတဲ႕..။ ကၽြန္မ လဲ မ်က္လုံးေလး အျပဴး သား သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္ရုံက လြဲလို႕ ဘာမွ နားမလည္..။

အဲဒီေန႕ ေန႕လည္ခင္း ေရာက္ေတာ့ ဆရာ ကၽြန္မတို႕ အခန္း ထဲ ကိစၥ တစ္ခုနဲ႔ ၀င္လာပါ တယ္ .. ကၽြန္မ ကို ...ၾကည့္ ျပီးေတာ့ .. ေဆာ္ရီး ေနာ္.. မင္း .. Invite လုပ္ထားတဲ႕ ဟာေတြ အလုပ္မအား လို႕ မၾကည့္ျဖစ္ ဘူး.. Delete မၾကာခဏ လုပ္ေတာ့ Spam Mail အျဖစ္ ေရာက္ကုန္ျပီ တဲ႕......... ေရာ...ကၽြန္မ ဘာတစ္ခုမွ မသိတဲ႕ ဟာကို.... ကၽြန္မ ဘာ မွ Invite မလုပ္ထား ပါဘူး ဆိုေတာ႕ ဆရာ က ဘာမွ ထပ္မေျပာ ေတာ့ပဲ ျပဳံးျပ လွည့္ထြက္ သြားပါတယ္..။ ကၽြန္မလဲ အူေၾကာင္ ေၾကာင္ နဲ႔ ေရွ႕ ခုံ က Senior အစ္ကို ကို အကူအညီ ေတာင္းတဲ႕ အၾကည့္နဲ႔ လွမ္း ၾကည့္မိေတာ့ ..... လား....လား... တရားခံ မိျပီ ဆိုတဲ႕ မ်က္လုံးအၾကည့္နဲ႕ တန္းတိုးပါေရာ...။ လုပ္ေတာ့ ကၽြန္မ ..ဆူခံထိတာက....သူ ... နင္းကန္ ေဒါပြ ပါေရာလား...။ သူ က အစ တည္းကမွ ကၽြန္မ ကို မ်က္စိ စပါးေမြး ခပ္စူးစူး ရယ္..။ သူ႕ထက္ ၈ ႏွစ္ေလာက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ဒီဌာန ထဲ ၀င္လာတဲ႕ ကၽြန္မကို သူ႕၀န္ထမ္း (မိန္းကေလး) ေတြက သူ႕ ထက္ ပို ခ်စ္သြားျပီ .. ဆရာ ကလဲ အေရးေပးတယ္ လို႕ သူက ထင္ေနတာေလ..(တစ္ကယ္ေတာ႕ ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး.. သူ႕ဘာသာ သူ စိတ္ထင္ ေလွ်ာက္ေျပာတာ)..။ အဲဒီေန႔ ညေနပိုင္း Staff Farewell Party တစ္ခုမွာ အရင္ အလုပ္က ဆရာနဲ႕ ေတြ႕ၾက ျပန္ ေတာ့ . တစ္ခါ..... အဲဒီဆရာက . မင္း Invite လုပ္ထားတဲ႕ Freindship Web သြားၾကည့္ေသး တယ္ .. မင္း ပုံေတြ ဘာေတြ လဲ မေတြ႕ ပါလား.. ငါ့ မိတ္ေဆြ ေတြ ကေတာင္.. မင္းလဲ ဒီ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႕ အခ်ိန္ရွိ သလား လို႕ ၀ိုင္းေမးၾကတယ္ တဲ႕.. ကဲ.. လာျပန္ျပီ တစ္ေယာက္...(အဲဒီ ဆရာက UN Agency အၾကီးၾကီး တစ္ခုရဲ႕ Head ဆိုေတာ့ ရာထူးက အရမ္းျမင့္သလို အလုပ္လဲ မ်ားပါတယ္........) ။ ကၽြန္မ ကလဲ ကိုယ္ မလုပ္ ဘူးပဲ ထင္ေနတာကိုး..။ ကၽြန္မ မယ္ အဲဒီ ဆရာေတြ ကို မ်က္ႏွာပူလိုက္ရတာ ဆို မေျပာပါနဲ႔ ေတာ႕..။ ေနာက္မွ သြား ရွင္းျပျပီး ..မ်က္ႏွာငယ္ ေလး နဲ႕...ေတာငး္ပန္ခဲ႕ရပါတယ္.........။ ကၽြန္မ ကိုယ္စား အဆူခံ ထိတဲ့ အစ္ကို လဲ ခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး...။........ ဧရာ၀တီတိုင္း က မုန္းတိုင္း ဒဏ္သင့္ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး နဲ႕ ပညာေရးအတြက္ ကူညီေထာက္ပ့ံေပးေနတဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းၾကီး တစ္ခုမွာ ရာထူးျမင့္ျမင့္ အလုပ္ရလို႕ သူ႕မိသားစုနဲ႕ နီးတဲ႔ေနရာ ေရာက္ေန ပါျပီ..။ သူ မျပန္ခင္ ထိ စကားၾကဳံတိုင္း ကၽြန္မ ကို ျပန္ေဒါပြ ေနခဲ႕ေသးတာေနာ္...။

အဲဒီလို အလြဲေလးေတြ နဲ႔ စ ခဲ႔ တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ IT အေတြ႕အၾကဳံေလးေတြ က ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အမွတ္ရ စရာေလးေတြပါပဲ..။ ခုေတာ႕ ကၽြန္မရဲ႕ရုံး ကြန္ပ်ဴတာမွာ ကိုယ္ပိုင္ အင္တာနက္ တစ္ၾကိဳး ရခဲ႕ တာ ၂ လ နီးပါးရွိပါျပီ..။ ကၽြန္မ ရဲ႕ကမၻာေလး လဲ အေတာ္အသင့္ က်ယ္၀န္းခဲ့ပါျပီ...။ အစ တုန္းက ေတာ့ ကိုယ့္ကို Invite လုပ္လာျပီဆို ဘာမွန္း မသိပဲ Yes လုပ္ လုပ္ေနခဲ့ တာ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္က ေတာ္ေတာ္ေလးရွုပ္တာ ကလား..။ ကေလးေတြ အမ်ားစု က ကၽြန္မကို မိန္းခေလး ငယ္ငယ္ ေအာက္ေမ့ျပီး ဆက္သြယ္ၾကတာကိုး.......း) .........။ ဒါနဲ႔ပဲ Invite လုပ္တဲ့သူေတြ ကို... Interview လုပ္ျပီးမွပဲ လက္ခံတဲဲ့ အက်င့္ေလး ရခဲ့ျပီ..။ မင္း က ဘယ္သူလဲ... သိလို႕ Invite လုပ္တာလား.. မသိဘူးဆို ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ရွိလို႕လဲ...စသျဖင့္ သူတို႕ကို ေမး.. ကိုယ့္ ရဲ႔ ကိုယ္ေရး အက်ဥ္းကိုလဲ ျဖစ္ေအာင္ေျပာရေသးတယ္ ေလ...။

Information Technology ေၾကာင့္ တးိုပြားလာတဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ IT ရြာေလးထဲ က မိတ္ေဆြ ေတြကို ၾကည့္ ၾကည့္ ၾကရင္ေတာ့ ............။

.... အေမ ေတာ္ပါ ရေစ လို႕ ခြင့္ေတာင္းျပီးေတာ႕ ေန႕စဥ္ လိုလို Hello My Dear Mom လို႕ လာ လာ ႏွဳတ္ဆက္တတ္တဲ႔ ..အေမ တစ္ေယာက္ ကို ဂရုစိုက္သလိုမ်ိဳး အစစ အရာရာ ဂရုစိုက္ေပးေဖာ္ရတဲ႕ ထိုင္းႏုိင္ငံ ဘုရင့္ေတာ္၀င္ တကၠသိုလ္ တစ္ခုမွာ ပညာေတာ္သင္ေရာက္ေနတဲ႔ ဦးပၸဇင္းေလးတစ္ပါး....

.... ရြယ္တူေကာင္မေလး ထင္ျပီး စလာ မိတ္ဆက္ခဲ႔ ေပမဲ႔ ေနာက္ေတာ႕လဲရြယ္တူမဟုတ္မွန္းသိသြားျပီး.. ဒီေခတ္ေကာင္မေလးေတြ က ေငြ ေနာက္ကို လိုက္ကုန္ၾကျပီ အန္တီရဲ႕ ဆို ျပီး.. မၾကာခဏ အသဲကြဲ စကား ေတြ.. ေလာကၾကီးကို နာက်င္ တဲ႕ အေၾကာင္းေတြ.. ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚပဲ ကိုယ္ရပ္ခ်င္တဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ကို စကားၾကီး စကားက်ယ္ ေျပာ... ေျပာ တတ္တဲ႕ .. လြန္ခဲ႕တဲ႔လကမွ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ရုံရွိေသးတဲ႔ စကၤာပူ မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေနတဲ႔ ... ရီးစား အေရအတြက္ က သူ႕ အသက္ ထက္ မ်ား တယ္ အန္တီ ရဲ႕ ဆိုတဲ့...ကၽြန္မ က သားဥာဏ္ လို႕ေခၚတဲ႕ ကေလးေလး တစ္ေယာက္...

.... Speed Boat ေတြကို မိန္းကေလး မိတ္ေဆြ လို သေဘာထားတယ္ ဆိုျပီး ... က်မ အားတဲ့ အခ်ိန္ေတြ မွာ သူရဲ႕ အလုပ္အား ရက္ ကိုယ္ပိုင္ဘုတ္ေလးနဲ႕ သြားခဲ႔တဲ႔ ခရီးစဥ္ေတြ ကို စီကာ..ပတ္ကုံး ေျပာျပတတ္တဲ႔ ဆြီဒင္ က အသက္ ခပ္ၾကီးၾကီး ဆြီဒင္ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္....

.... ျမန္မာျပည္ ကိုခ်စ္လို႕ စိတ္၀င္စားလို႕ ျမန္မာျပည္ ကို သြား ...အလုပ္လုပ္ မယ္ လို႕ ေျပာျပီး ျမန္မာ စကား ၾကိဳးစား ပမ္းစား ေျပာ တတ္တဲ႕ ဂ်ပန္ျပည္ က ဂ်ပန္ အင္ဂ်င္နီယာေလး တစ္ေယာက္... သူကေျပာေသး တယ္.. ျမန္မာျပည္ေရာက္တဲ႔ အခါ မိတ္ေဆြ ေတြ ရခ်င္တယ္ မိတ္ေဆြ မိန္းခေလးေတြလဲ ရခ်င္သတဲ႔ (သူ႕မွာ ခ်စ္ရမဲ႔ သူ ရွိလို႔ မိန္းခေလး မိတ္ေဆြ ေတာ႔ မလိုခ်င္ပါဘူး တဲ႔.....း) ... ။

.... NGO ဆိုတာဘာလဲ INGO ဆိုတာဘာလဲ လို႕ ခဏခဏ စပ္စုတတ္တဲ႕ မႏၱေလး..တကၠသိုလ္ တစ္ခု....က သရုပ္ျပ ဆရာမ ညီမေလး တစ္ေယာက္....

.... ရံဖန္ ရံခါ မွ အြန္လိုင္း ေပၚ ေရာက္ေပမဲ႕ ... ကၽြန္မ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေနတာ ေတြ႔သြားရင္.. အစ္မေရ.. ရုံးဖယ္ရီ မမီရင္ ဆိုက္ကား ခကုန္ေတာ့မွာပဲ လို႕ ေတြး ပူျပီး သတိေပး တတ္တဲ႕ ... ကၽြန္မ မွာ ရွိတဲ့ တပည့္ မိန္းခေလး ေတြ နဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြ က မိန္းကေလးေတြပဲ အမ်ားစု မွန္းသိ သြားေတာ့... အစ္မ ကူညီမွပဲ ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳၾကီး ဘ၀က ကၽြတ္ေတာ့ မွာ.. အစ္မကိုပဲ အားကိုးေတာ့မယ္လို႕ လွမ္းေနာက္ တတ္တဲ႕ ... မေလးရွားေရာက္ တိုင္းရင္းသားအမည္ မွည့္ထားတဲ႔ ျမန္မာေမာင္ငယ္ တစ္ေယာက္....

.... ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္နဲ႕ Online မိတ္ေဆြ ျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ..လို႕ေျပာျပီး ..ႏွစ္ႏိုင္ငံ အေတြ႔ အၾကဳံေတြ ဖလွယ္ျဖစ္တဲ႔...အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံ တစ္ခုက စြမ္းအင္ ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ အစုိးရ အရာရွိၾကီး တစ္ဦး (သူကေတာ့ အဲသလိုေျပာတာပဲ)...သူက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစုိးရ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္တဲ႕ အခါ လာလည္ခ်င္ပါ သတဲ႕.. .........

.... ကမ္းေပၚျပန္ေရာက္တိုင္း..Hi my sister လို႔ လွမ္းေခၚျပီး က်န္းမာ ရဲ႕လား .. အဆင္ေျပရဲ႕လား လို႕ သတိတရ နွဳတ္ဆက္တတ္ျပီး သူ႕ရဲ႕ ပင္လယ္ အေတြ႕ အၾကံဳေလးေတြ ေဖာက္သည္ခ်တတ္တဲ႕ ... ပင္လယ္ကမ္းလြန္ ေရနံ နဲ႔ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕ ထုတ္လုပ္ေရး တစ္ခုမွာ လုပ္ေနတဲ႔လွ်ပ္စစ္ အင္ဂ်င္နီယာ ေမာင္ငယ္ ေလးတစ္ေယာက္...

.... ေနာက္..... ကၽြန္မ ရုံးျပန္ ေနာက္က်တာေတြ႕ တိုင္း... သရဲပုံေတြ လွမ္း လွမ္း ပို႕ျပီး အိမ္ ျမန္ျမန္ျပန္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ ... နင့္ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ တစ္ေယာက္ကပ္ပါေတာ့မွာေနာ္... နင္ ဆိုင္ကယ္ ပါကင္လုပ္တဲ႔ အပင္မွာလဲ သရဲ ရွိတာပဲ လို႕ .. လွမ္း ေျခာက္တတ္တဲ႕ ... ခုေတာ႕ L.A မွာ မိန္းမလုပ္စာ ေအးေဆး ထိုင္စားျပီး အလုပ္ရွာေနတုန္းပဲဆိုတဲ႔ ... ျပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္က ထိ ရုံးခ်င္းကပ္ရက္ ရုံး တစ္ရုံး မွာ လုပ္ခဲ႕ဘူးတဲ႔ အစ္ကိုလို ခင္ခဲ့ ရသူ တစ္ေယာက္...

အဲ..... ေနာက္ တစ္ေယာက္ကေတာ့... .......ကၽြန္မ ဒီ ဘေလာ႔ဂ္ေလး လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ဘေလာ႕ဂ္ဆိုတာ ဘာ လဲ ၊ ဘေလာ႕ဂ္ဂါ ဆိုတာ ဘာလဲ လို႔ မိတ္ဆက္ေပးသူ ဘေလာ့ဂါေလး တစ္ေယာက္ပါ... သူက နဲနဲ ေတာ႕ ဂ်ီ က်က် ခပ္ဆိုးဆိုး ေလး ျဖစ္ပုံရပါ တယ္.. ...က်မ လက္ေဆာ့ ေျခေဆာ့ ..လုပ္ထားတဲ့ Friendship web တစ္ခုထဲ က တစ္ဆင့္ ကၽြန္မကို ခင္ပါရ ေစ ဆိုျပီး သူပဲ...စတင္ မိတ္ဆက္ လာခဲ့ ေပမဲ့.... ေလာကၾကီး ကို အျမဲ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတတ္ျပီး..... ကၽြန္မ ေျပာသမွ်လဲတစ္ခြန္းမခံ ႏွဳတ္လွန္ထိုးသူေလး ပါ... ဘာပဲ ေျပာေျပာ..သူ႔ေၾကာင့္ ပဲ ........... သူ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ လို႕ ပဲ....

.ကၽြန္မတစ္ေယာက္ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ရြာေလးထဲ အလည္ထြက္တတ္ခဲ႔ပါျပီ.. ဘ၀ မ်ိဳးစုံ ကို က်င္လည္ က်က္စားေနသူေတြ ရဲ႕ ၾကည္ႏူး ဘြယ္ရာ.. ေၾကကြဲ ဘြယ္ရာ.. လြမ္းဆြတ္စရာ... ဗဟုသုတ ရစရာ... ဘ၀အေထြေထြ ..........ေတြနဲ႕ ကၽြန္မ ထိေတြ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ႔ ပါျပီ... ။

ကၽြန္မရဲ႕ အိမ္ မျပန္ခ်င္တဲ႔ ရုံးဆင္း ခ်ိန္ ..ညေနခင္းေလးေတြ က ခုေတာ႔ Information Technology ေၾကာင့္ အဓိပၸါယ္ မမဲ႕ေတာ႕ပါဘူး... ခုေျပာခဲ႔ မိတ္ေဆြ ေတြထဲ က တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ ကၽြန္မကို လွမ္းႏွဳတ္ဆက္ တာမို႕ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ အထီးမက်န္ေတာ့သလို ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရြာေလးထဲ ေျခဆန္႔ခြင့္ ရွိေနျပီျဖစ္လို႕... ေက်းဇူး ပါ IT........။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီစာစုေလးေရးျပီးလို႕ ၂ ရက္ ၃ ရက္ ၾကာေတာ့ Blogger ပုဂၢိဳလ္ေလး ေက်းဇူးနဲ႕ပဲ ကၽြန္မ ပတ္ဆင့္ေတြ ေရးတတ္ခဲ႕ျပီမို႕ စာဖတ္သူေတြ ပတ္ဆင့္ စာလုံးေတြ ေအာက္ပိုင္းျပဳတ္ေနတာ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ မရွိေတာ့ ပါ ဘူး.........publish လုပ္ျပီးမွ... လိုက္ ျပင္ ထားရတာပါ....း) ....... မေတြ႕တာ ၾကာျပီ ျဖစ္ေပမဲ့..က်မ ဘ၀ ကို IT ေလာကနဲ႕ စတင္ရင္းႏွီးေစခဲ့..တဲ့. ဘေလာ့ဂါေလး ကို..ဒီစာစုေလးနဲ႕..မွတ္တမ္း တင္..ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါ တယ္...........။

မမသီရိ