Sunday, October 25, 2009

စပါးေပၚခ်ိန္




(ေမာင္)
ရြာေနာက္က တို႕လယ္ကြင္း

၀င္းပါေပါ့ ေရႊေရာင္ေျပ

မယ္ေဒြး ေရ. ၾကည့္ပါလွည့္ . မွည့္ေနတာေတြ..


အသီးက ေ၀ေ၀.. အညွာက အဲ့အဲ့

သိမ္းလိုက္ရင္ ရာေက်ာ္ တက္္မဲ့

ဘိုး ဘြား ပိုင္ တို႕ေျမကြက္.. စိန္ႏွံေတြ ထြက္..



(မယ္)
ဟုတ္ပါရဲ႕ ေမာင္ၾကီးေရ

လွလိုက္တဲ့ ဒီျမင္ကြင္း .. ရြက္ဖ်ား ႏွင္းေၾကြ

နီးၾကဖို႕ အိပ္မက္ေတြ .. မွန္ေပေပါ့ ဒီေဆာင္းဦး
..

တို႕လယ္ေတြ ေကာက္ဆိုင္ဖြဲ႕ လို႕

တလင္းနယ္ ကြင္းက်ယ္ သိမ္းရင္..

မယ္ နဲ႕ ေမာင္ .. ဖူးစာ ဖက္မယ္.. ရင္ခုန္ ၾကည္ႏူး....။


မမသီရိ


ခက္ဆစ္ - - ေကာက္ဆိုင္ = ရိတ္သိမ္းျပီးေသာစပါး ေကာက္လွိဳင္းမ်ားအားစံနစ္တက်စုပုံထားသည့္အပုံ
- တလင္းနယ္ = ရိတ္သိမ္းျပီးေကာက္လွိဳင္းမ်ားအား အေစ့ေခၽြရန္ ကၽြဲ၊ ႏြားမ်ားျဖင့္ လွည့္ပတ္နင္းေစျခင္း





11 comments:

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

အယ္.. ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး.. ေမာ္ဒန္ကဗ်ာမဟုတ္တဲ့ ဒီလိုကဗ်ာေလးေတြကို ဖတ္ခ်င္လိုက္တာ...

ဒ႑ာရီ said...

မမေရ ... ေရႊျပည္ေတာ္က လယ္ကြင္းေတြကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္သြားတယ္။

စပါးခင္းေတြ ၀င္း၀ါလို႔
လမ္းတေလွ်ာက္ ျမင္ေယာင္လို႔
ခ်စ္တဲ့ေရႊျပည္ ေမြးရပ္သို႔

း) ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ မမကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၿပီး လြမ္းလို႔ ကဗ်ာေလး သံုးေၾကာင္း လက္ေဆာ့သြားတယ္ေနာ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

Sonata Cantata said...

စပါးေပၚခ်ိန္ ေငြေပၚခ်ိန္
ထမိန္အကႌ်ေတြ ႀကိဳက္ရာေရြးလို႔
မမသီရိေလး ၀တ္ဖို႔ ၀ယ္ပါ့မယ္...

kiki said...

ေရႊေရာင္ စပါးခင္းေတြ ျမင္လိုက္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာပါဘဲ မမသီရိေရ ..

ဒါေပမဲ့ နာဂစ္ထိတဲ ့ စပါးခင္းေတြေရာ ၊သူတို့ ပိုင္ရွင္ ေမာင္ နဲ့ မယ္တို ့ေရာ .. ခုဆို ဒီလိုၾကည္နူးေနနုိင္ပါ့မလား လို ့ ေတြးေနမိတယ္ ။ ။

ေျခလွမ္းသစ္ said...

ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာေနာ ္... စိန္ဆန္ေတြ တကယ္ထြက္ရင္ေတာ့ နအဖ က အကုန္သိမ္းမယ္ေပါ့..

Nge Naing said...

မမသီရိေရ ရြာကို သတိရသြားၿပီ။ ခက္ဆစ္မွာ ေကာက္လိုင္းနဲ႔ တလင္းနယ္(စပါးနယ္) ဆိုတာေတာ့ သိတယ္ ဒါေပမယ့္ ေကာက္စိုင္ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဘက္မွာ ေခၚေလ့မရွိလို႔ အခုမွၾကားဖူးတယ္။ တလင္းဆိုတာက ေျမကို ေကာက္ရိုးငုပ္ေတြ အေျပာင္ရွင္းကာ ေကာက္လိႈင္းေတြကို စပါးနယ္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ စုပံုထားတဲ့ ေနရာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လယ္ေတာ မေရာက္ဖူးသူေတြ မသိမွာစိုးလို႔ ထပ္ျဖည့္လိုက္တယ္ေနာ့္။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

အဲလို..ရွင္းရွင္း လင္းလင္း သာသာယာယာ..
ကဗ်ာေလးေတြကို..ၾကိဳက္ တာ..
လယ္ေတာဆင္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့..ထမိန္တိုတို ဝတ္သြားေနာ္..း))

ဂ်ဴနို said...

လွလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး။
ေတာသူ ေတာင္သားေတြက ဒီနွစ္ လယ္သိမ္းခ်ိန္ စပါးေပၚခ်ိန္ ဘာလုပ္မယ္နဲ႔ ေတြးၿပီး ေပ်ာ္တတ္ၾကတာ။

တခုခုဆို စပါးေပၚခ်ိန္ထိ ေစာင့္ပါ ဆိုတာက ရွိေသးတာ။ အဲ့ဒီခ်ိန္မွာ လုပ္ေပးမယ္ေပါ့ေလ။

မအယ္ေတာ့ ၿမိဳ ့ေသးေသးေတြမွာ လည္း ေနဖူး ရြာေတြမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားဖူးေတာ့ ဖရဲခင္း စပါးခင္း အကုန္ ေရာက္ဖူးတယ္။


မအယ္

လင္းဒီပ said...

စိတ္ထဲမွာ ကုိယ္တိုင္ လယ္ထဲ ေရာက္သြားသလို...
ကဗ်ာေရးဟန္ေလးက ခ်ိဳတယ္..။

စည္သူ said...

မမသီရီေရ..

ကၽြန္ေတာ္က ေတာသားဆိုေတာ့ေလ ဒီကဗ်ာကိုဖတ္လိုက္ရတာ.. လယ္ထဲျပန္ဆင္းရရသလို ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ..

အေဖ.. အေမ.. အဖိုး.. အဖြားကို လြမ္းလိုက္တာ

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ
ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ။

emayarKhin said...

လြမ္းစရာေလးပါလား..
မမသီရိေရ...