ခ်စ္မိသည့္ ..ဒဏ္...

ေမ့ႏိုင္မလားရယ္လို႕..

မေတြ႕ေအာင္ ..ကိုယ္ေရွာင္ပုန္း မိေတာ့..

ေနမင္း.က.အစင္းတစ္ရာ..

ရင္ထဲ .. မွာ သာ......

................

ေလဟာနယ္ တိမ္တေၾကာ...

အိပ္မက္ အေမာေတြ နဲ႕...

သူ႕မ်က္ႏွာ ရီေ၀ ျပံဳးရယ္

(ထြက္ေျပးသြား တဲ့ အိပ္စက္ျခင္းေတြ ၾကား...)

ေနရာယူ..ရင္အပူ ဖြဲ႕ ျပီ ကြဲ႕...

လြမ္း ရက္ ဆက္..ၾကာ........။

မမသီရိ

ကၽြန္မ၊ ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႔ Information Technology

(ဒီစာစုေလးကို.. က်မ ဒီဘက္ ထြက္မလာခင္...လြန္ခဲ့ တဲ့ တစ္ႏွစ္နီးပါး..ေလာက္ က ေရးျဖစ္ခဲ့ တာပါ... ဘေလာ့ဂ္ လုပ္ျဖစ္မယ္ ရယ္ လို႕လဲ..ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ မရွိခဲ့ပါ ဘူး...ကိုးယိုး ကားယား ႏိုင္လွတဲ့ ..က်မရဲ႕ ဘ၀ တစ္စိတ္ တစ္ေဒသ ..ကို မွတ္တမ္းေလး ေရးၾကည့္ခဲ့ တာပါ.....ခု..အတိတ္ က မိတ္ေဆြေတြကိုသတိရလို႕ ေရာ..ေလာေလာ ဆယ္ အလုပ္ေလးေတြကလည္း အေတာ္မ်ားေနတာ မို႕... အလြယ္ တကူ ေရးျပီးသား ေလး ကိုပဲ.......း)....)

ကၽြန္မ....

ကၽြန္မကို တရုတ္ေမ်ာက္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ ေႏြဦးကာလမွာ ေမြးဖြားခဲ႔ပါတယ္။ ေမ်ာက္ႏွစ္ဖြားတို႕ရဲ႕ သဘာ၀က ျမင္ျမင္သမွ် သိခ်င္ တတ္ခ်င္... အဲ.. သင္ လြယ္ တတ္လြယ္ လဲ ဟုတ္ေသးတယ္..း) ... စိတ္က မျငိမ္..အတည္ တက် မရွိ.. ဟို ခုန္ ဒီ ကူး.... ဆိုေတာ့.....ထုံးစံအတိုင္း ကၽြန္မ တစ္ေယာက္.. လူမွန္းသိတတ္စ ကတည္းက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ဆိုပါေတာ႔... တစ္ကယ္ တမ္း ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုအသုံးတည္႔သလဲ ေမးရင္ .. ဘယ္ဟာ တစ္ခုမွ မယ္မယ္ရရ သိတာ တတ္တာလဲ မရွိပါဘူး။
မသိဘူးလားေမးရင္ အားလုံး သိသလိုလို တတ္သလိုလို ... လက္ေတြ႕ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္...။ ဒါေပမဲ႕ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ခဲ့ဘးူသူ ဆိုေတာ႕ သိၾကတဲ႔အတိုင္း ေနရာတစ္ကာ ဆရာ လုပ္ရမွ ေနသာထို္င္သာ ရွိသလိုလုိ.......... ..။

အဲဒီ ကၽြန္မ က လြပ္လပ္မွဳကိုလဲ ျမတ္ႏိုးသတဲ႔။
အမွန္တရား ကိုလဲ ကိုးကြယ္လိုသတဲ႔.......။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာကိုလဲမၾကိဳက္ပါတဲ့....။ မတရားတာကိုလဲ မႏွစ္သက္ပါတဲ႔..........။
ကၽြန္မရဲ႕ ေက်ာင္းဆရာမသက္တမ္း က ရွည္ခဲ့တယ္ လို႕ ေျပာလို႕ ရမယ္ မထင္ပါဘူး............။
ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အသိပညာဗဟုသုတေတြကို တပည့္သားေျမးေတြ ျဖန္႕ေ၀ေပးရတဲ႕အလုပ္၊ သင္ၾကားရတဲ႕ အလုပ္ကို ျမတ္ႏိုးႏွစ္သက္ေပမဲ႔... ပီတိကိုစား အားျဖစ္ပါ၏ ဆိုတဲ႔စကား မွတ္သား မိေပမဲ႕ .... အဲ..... အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ဆိုၾကပါစို႕ရဲ႕.....ကၽြန္မရဲ႕ ဆရာမ ဘ၀ ကို စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ေက်ာခိုင္း ခဲ႔ပါတယ္...။

ကၽြန္မ နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ

ေဖာင္ဖ်က္ျပီးေတာ႔ INGO ေလာကထဲ ေျခစုံပစ္ ၀င္လာခဲ႕တဲ႕ကၽြန္မ....... အလုပ္စ ၀င္ျပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ အၾကာ....... ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ နီးစပ္ဘို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မ INGO ေလာကထဲ ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္ကာလ......လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ဒီေဒသမွာ ရွားပါးအရာတစ္ခုပါပဲ..။ အဲဒီတုန္းက ဒီအရပ္ေဒသမွာ ေဒသဖြံ႔ျဖိဳးေရး နဲ႔ ျပန္လည္ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနခဲ႔ၾကတဲ႔ UN နဲ႔ INGO Agency ေတြမွာ ကြန္ပ်ဴတာေတြသုံးေနျပီျဖစ္ေပမဲ႔ Agency တစ္ခုမွ တစ္လုံးေလာက္ရွိၾကတာမ်ိဳးပါ။ .....ႏိုင္ငံတစ္ကာ ၀န္ထမ္း ၅ ေယာက္ ၆ ေယာက္ေလာက္ရွိတဲ႔ ကၽြန္မစျပီး ...အလုပ္၀င္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ INGO ရုံးမွာ စုစုေပါင္းမွ ကြန္ပ်ဴတာ ၂ လုံးပဲ ရွိခဲ႔တာပါ။ တစ္လုံးက International Staff ေတြ စုေပါင္းသုံးရတာျဖစ္ျပီး.... ေနာက္တစ္လုံးကေတာ႔ အေထြေထြ ရုံးသုံး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက Computer Operator ရာထူးနဲ႔ ႏိုင္ငံသား ၀န္ထမ္း တစ္ေယာက္ ရွိျပီးေတာ႔ ဘာစာပဲ ရုိက္ခ်င္ ရုိက္ခ်င္ သူ႔ဆီပဲ သြားသြားျပီး Requestလုပ္ရပါတယ္......။ သြားေျပာတဲ႕သူတိုင္းက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေနာ္..၊ သူ႕မ်က္ႏွာထားၾကည့္ျပီးမွ ခိုင္းရတာ ေတာင္းရတာမ်ိဳး ..။ ကၽြန္မက်ေတာ့ သူ႕ညီမ ၂ ေယာက္ရဲ႕ ဆရာမ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးသူမို႔ တစ္ျခားသူေတြနဲ႔စာရင္ အေျခအေန မဆိုးဘူး ေျပာရမွာပါ..။ (အဲဒီကေလး က လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၆ ႏွစ္ ေလာက္က ကြယ္လြန္သြားပါျပီ)။

ဒီလိုနဲ႕ .. တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔.. ကၽြန္မလုပ္ေနတဲ႔ Project အပိုင္းက အသုံးစာရိတ္ ေတြ ပိုေနလို႕ဆိုျပီး ကြန္ပ်ဴတာေတြ ၄ လုံးေလာက္ တစ္ခါတည္း၀ယ္ဘို႔ ရုံးခ်ဳပ္က ဆုံးျဖတ္တဲ႔ အတြက္ ကၽြန္မအတြက္လဲ တစ္လုံးရခဲ႔တယ္ဆိုပါေတာ့.......။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ျမင္ရုံပဲျမင္ဖူးတာ၊ ထိေတာင္ ထိၾကည့္ ဖူးတာမဟုတ္ေတာ႔.......ကၽြန္မ အဲဒီကြန္ပ်ဴတာဆိုတာၾကီးကို လက္ခံဘို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနခဲ႔တာေပါ့...။....ကၽြန္မရဲ႕ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး Manager (ကၽြန္မတို႔က မ်က္မွန္အထူၾကီးနဲ႔သူ႕ကို စိုင္းထီးဆိုင္လို႔ေခၚၾကပါတယ္.....) ကို ကၽြန္မ ကြန္ပ်ဴတာ မသုံးတတ္ဘူး....၊ သင္တန္းလဲမတက္ဖူးပါဘူးဆိုေတာ႔ အဲဒီဆရာက ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ..။ မင္း အဂၤလိပ္လိုတတ္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား.. ကြန္ပ်ဴတာသင္ဘို႕ အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာကမင္းရဲ႕ ဆရာပဲ .. ဘာမွ....မစိုးရိမ္နဲ႔ ယူသာ ယူသြားေတာ႕.....ဆိုေတာ႕ ကၽြန္မလဲ ဘာမွ မေျပာသာေတာ႕ ပဲ ကြန္ပ်ဴတာပုံးၾကီး ကိုယ့္အခန္းထဲ လူ အကူနဲ႔ မ ခဲ႔ရပါေရာလား..။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ ကဲ မထူးဘူးေဟ့.. ဖြင့္ၾကရေအာင္ ဆို ျပီး၀န္ထမ္းေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ အကူေခၚ (ကၽြန္မရဲ႕ Project မွာ Staff ေတြအားလုံးက မိန္းကေလး ေတြပါ) ျပီး ဖြင္႔ေတာ႔တာပါပဲ ..။ ဖြင့္ျပီးေတာ႔ ရုံးကတာ၀န္ရွိတဲ႕ တစ္ေယာက္ကလဲ ဆင္ေပးဘို႕ ေပၚမလာေတာ႔ ၾကားဖူးနား၀နဲ႕ ၾကိဳးေတြလိုက္တပ္ျပီး ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ပဲ ဆင္..ပစ္လိုက္တာ.....။ ကြန္ပ်ဴတာ... ပါတဲ႔အေပါက္ ထိုးသာထိုး ..ၾကိဳးကမွား စရာမရွိဘူးလို႕ မွတ္သားထားမိတာကိုး.....း) ............။

အဲဒီ စကား မွားေတာ႔ မမွားေပဘူး..။ Manager လာၾကည့္တဲ႕အခါ ကၽြန္မက ဆင္လို႔ျပီးေနျပီ..။ မွန္လဲ မွန္တယ္ တဲ႔ ရွင့္..ကဲ.......။ အဲဒီ.. ဆရာလာျပီးေတာ႔ ကၽြန္မကို ကြန္ပ်ဴတာ ဘယ္လိုဖြင့္ရသလဲ.. Shut down ဘယ္လို လုပ္ရသလဲ..။ Word file နဲ႔ Excel file ဘယ္လုိဖြင့္ရသလဲ၊ ဘယ္လိုသိမ္းရသလဲ ဆိုတာ တစ္ထိုင္တည္း သင္ေပး .. ျပီးေတာ့.. ကဲ မင္း ဆရာအစစ္က ဒီမွာ လုပ္ေတာ့ ဆိုျပီး ကြန္ပ်ဴတာၾကီး ပုတ္ျပျပီး ကၽြန္မကို ထားခဲ႔ေတာ႔တာ....။ မ်က္စိသူငယ္ နား သူငယ္နဲ႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ ေမ်ာက္ႏွစ္ဖြား တို႕ထုံးစံ အတိုင္း ေလွ်ာက္ကလိေတာ႕တာပဲ ဆိုပါေတာ႕..။

အဲဒီတုန္းက က်မရဲ႕ အထက္မွာ Field Coordinator ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္.. သူကလဲၾကဳံရင္ ၾကဳံသလို နဲနဲပါးပါး သင္ျပေပးပါတယ္..။ ဒါေပမဲ႔..သိၾကတဲ႔အတိုင္း.. ကၽြန္မကဘာသင္တန္းမွ တက္ထားဖူး တာမရွိေတာ႔ ပင္ပန္းတာေပါ႔.. စာရုိက္တာလဲ စံနစ္တစ္က်မဟုတ္.. ကီး ဘုတ္ေပၚ လက္တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီတင္ တစ္လုံးခ်င္း ရုိက္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ကၽြန္မ... စစ္ခင္းေနခဲ႔ၾကတာ..။ စာရုိက္တာေႏွးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမရတဲ႔အေၾကာင္း ကၽြန္မရဲ႕ Field Coordinator ေရွ့ ညည္းမိေတာ႔ သူက အားေပးရွာပါတယ္.. ......ေဟ့ မင္းက Computer Operator လုပ္စားမွာမွ မဟုတ္တာ ..Word နဲ႔ Excel ေတာ္ရုံ တန္ရုံ ရုိက္တတ္ ေတာ္ျပီေပါ့... တဲ႔..။ ဆရာ ဆရာမ စကား ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္တတ္တဲ႔က်မလဲ .. အဲဒီ လက္ဦး ဆရာ ဆရာမ ေတြ စကား အတိအက် လိုက္နာခဲ႔တာ ခုခ်ိန္ထိ ဆိုပါေတာ႔..။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ ထိေတြ႕တာ ၈ ႏွစ္ပဲ ေက်ာ္ခဲ႔ျပီ ခုထိ ကၽြန္မ ျမန္မာလို ပတ္ဆင့္ေတြ မရုိက္တတ္ေသးပါ.............း)......။

ကၽြန္မနဲ႔ Information Technology

တစ္ကယ္ေတာ႔ ကမၻာၾကီး ကကၽြန္မတို႕ မွန္းလို႕ မရေလာက္ႏိုင္ေအာင္ကုိပဲ လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေန တာပါ။ အဲဒီ ကမၻာၾကီးထဲက ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုတာဘာလဲ....၊ အင္ တာနက္ဆိုတာ ဘာလဲ လို႕ မသိႏိုင္ၾကေသးတဲ႔ သူေတြလဲ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနဦးမွာပါ။ ကံေကာင္းသူေတြလို႕ ယူဆလို႕ရတဲ႕သူေတြထဲမွာေတာ႕ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ အပါအ၀င္ေပါ႔..... (အေကာင္း ျမင္ ၀ါ ဒနဲ႕ ၾကည့္ ၾကည့္ မိတာ ပါ...း) .....။

ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ IP Star ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ေနရာယူလာေတာ့ ကၽြန္မေနတဲ႔ ေတာျမိဳ႕ေလး မွာလဲ E mail သုံးလို႕ရတဲ့အဆင့္က လြန္ခဲ႔တဲ႕ ၃ -၄ ႏွစ္ေလာက္ ကပဲရွိေနခဲ႔ပါျပီ။ ဒီေဒသ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးလုပ္ေနတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္း ေတြ ကိုရည္ရြယ္ ျပီးေတာ့ လုပ္ခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေလးတစ္ခုပါ။ (ခုေတာ႔ Agency တိုင္း လိုလို က ကိုယ္ပိုင္ Satellite ေတြ ၀ယ္လိုက္ၾကျပီမို႕ အဲဒီလုပ္ငန္းေလး လဲ ပိတ္သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ႔ပါျပီ။) ကိုယ့္သက္ဆိုင္ရာ ဌာနခ်ဳပ္ နဲ႕ ဌာေန ကိုယ္စားလွယ္ရုံးေတြကို ဆက္သြယ္တဲ႔ခါ Memory Stick ေလးနဲ႔ သြားျပီး Mail ေတြကို ပို႕ဖူး၊ ယူ ဖူး ေပမဲ႔ Internet ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲ ရင္းႏွီးခြင့္ သိပ္မရွိခဲ႔ပါဘူး။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္မွာေတာ႔ ခုလက္ရွို ဌာန ကိုေျပာင္းဘို႕ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ အလုပ္၀င္ျပီး ၃ - ၄ လ ေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္မ တို႕နဲ႕ တြဲလ်က္ရွိေနတဲ႔ UN Agency မွာ Internet ဆင္လိုက္ေတာ႕ ကၽြန္မတို႕ဌာန အတြက္လဲ လိုင္းတစ္လိုင္းရခဲ႔တယ္ ဆိုပါေတာ႕။ ဒါေပမဲ႔ Line က ကၽြန္မတို႕ Project Director ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာ မွာပဲ ခ်ိတ္ထားတာဆိုေတာ႕ ဆရာ ထမင္းစားခ်ိန္ ဒါမွ မဟုတ္လဲ သူမရွိတဲ႕ခါေတြမွာမွ ခြင့္ ေတာင္းျပီး Mail ေတြ ဘာေတြ စစ္ခဲ႔ရတာပါ။ ကၽြန္မ ကိုလဲ ရုံးၾကီးက အစ္မေလး တစ္ေယာက္က ကူညီျပီး Gmail Account ေလးတစ္ခုဖြင့္ေပးခဲ႔ပါတယ္..။ ကၽြန္မရဲ႕ Gmail Account က တစ္ႏွစ္သား မျပည့္ခ်င္ ေသးပါဘူး။

ပထမ ေတာ႕ ကိုယ့္ အလုပ္ထဲက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ ဆက္စပ္ေနတဲ႕လုပ္ငန္းေတြက သူေတြနဲ႕ ပဲ Contact ရွိခဲ႔တာပါ။ ေနာက္ ၂ လ ေလာက္ထပ္ၾကာေတာ႕ ကၽြန္မ နဲ႕ တစ္ျခား Senior အစ္ကို တစ္ေယာက္ အတြက္ လိုင္း တစ္လိုင္းရခဲ႔ပါတယ္...။ အဲဒီ အစ္ကိုရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ခ်ိတ္ထားတာမို႕ သူ အားတဲ႕အခ်ိန္ ေတြ ၾကည့္ျပီးေတာ့ မွ ကိုယ့္ Account ေလး သြားသြားစစ္ရပါတယ္..။ သူ ကလည္း ခုံမွာေတာ္ေတာ္ ျမဲတဲ႔သူမို႕ သူခြင့္ရက္ရွည္ယူျပီးအိမ္ျပန္ေအာင္ ဆုေတာင္းခဲ႕ရတာ အေမာ..။ အဲဒါမွပဲ အဲဒီကြန္ပ်ဴတာ ကၽြန္မ သုံးရမွာကိုး....း) ...။

အင္တာနက္ စသုံးဖူးတဲ႕ အေတြ႕အၾကဳံ တစ္ခုကလဲ တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္စရာ..............။

ကၽြန္မရဲ႕ Contact ထဲ မွာ ဒီအလုပ္ထဲ မေရာက္ခင္ လုပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႕.. UN Agency တစ္ခုက Head နဲ႔ ခုလက္ရွိ ဆရာရဲ႕ Account Contact ေတြလဲပါပါတယ္..။ တစ္ခါေတာ့...........ဘယ္တစ္ေယာက္ပို႕လိုက္မွန္း မမွတ္မိေတာ့တဲ႕ Friendship Web တစ္ခု ကၽြန္မ ဖြင့္ၾကည့္ ျပီး ဘု မသိ ဘမသိ ....ဘာေတြ လုပ္လိုက္မိမွန္း မသိ ခဲ့...............။ တစ္ေန႕ မနက္မွာေတာ့ ကၽြန္မနဲ႕ တစ္ခန္းထဲ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ အင္တာနက္မွ် သုံးေနတဲ႕ Senior အစ္ကို ကို ဆရာေခၚျပီး Warning လုပ္ပါသတဲ႔ .. ......အဲဒီ အစ္ ကို ေဒါပြ .. စိတ္တို ... ပြစိပြစိ ေျပာျပီး အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္..။ (သူက စိတ္လဲ နဲနဲ တိုတတ္ပါတယ္..) .. ဒီရုံးမွာ တစ္ျခားသူေတြလဲ အင္တာနက္၊ ဂ်ီ ေမးလ္ သုံးၾကတာပဲ ..၊ ဘာလို႕မ်ား ငါတို႕ကို လာျပီးခ်ဴပ္ခ်ယ္ရ သလဲ.....ဒီဆရာ ...အေတာ္ ခက္တဲ့ ဆရာ...ေပါ့.........။ အင္တာနက္ ကို လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႕ အခါ၊ .....ဒါမွမဟုတ္ ရင္လဲ အက်ိဳးရွိမဲ႔ Study တစ္ခုခု လုပ္မဲ႕ ခါမ်ိဳးမွာသာ သုံးဘို႕နဲ႕ တစ္ျခားကိစၥေတြ မသုံးဘို႕ မွာလိုက္သတဲ႕..။ ကၽြန္မ လဲ မ်က္လုံးေလး အျပဴး သား သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္ရုံက လြဲလို႕ ဘာမွ နားမလည္..။

အဲဒီေန႕ ေန႕လည္ခင္း ေရာက္ေတာ့ ဆရာ ကၽြန္မတို႕ အခန္း ထဲ ကိစၥ တစ္ခုနဲ႔ ၀င္လာပါ တယ္ .. ကၽြန္မ ကို ...ၾကည့္ ျပီးေတာ့ .. ေဆာ္ရီး ေနာ္.. မင္း .. Invite လုပ္ထားတဲ႕ ဟာေတြ အလုပ္မအား လို႕ မၾကည့္ျဖစ္ ဘူး.. Delete မၾကာခဏ လုပ္ေတာ့ Spam Mail အျဖစ္ ေရာက္ကုန္ျပီ တဲ႕......... ေရာ...ကၽြန္မ ဘာတစ္ခုမွ မသိတဲ႕ ဟာကို.... ကၽြန္မ ဘာ မွ Invite မလုပ္ထား ပါဘူး ဆိုေတာ႕ ဆရာ က ဘာမွ ထပ္မေျပာ ေတာ့ပဲ ျပဳံးျပ လွည့္ထြက္ သြားပါတယ္..။ ကၽြန္မလဲ အူေၾကာင္ ေၾကာင္ နဲ႔ ေရွ႕ ခုံ က Senior အစ္ကို ကို အကူအညီ ေတာင္းတဲ႕ အၾကည့္နဲ႔ လွမ္း ၾကည့္မိေတာ့ ..... လား....လား... တရားခံ မိျပီ ဆိုတဲ႕ မ်က္လုံးအၾကည့္နဲ႕ တန္းတိုးပါေရာ...။ လုပ္ေတာ့ ကၽြန္မ ..ဆူခံထိတာက....သူ ... နင္းကန္ ေဒါပြ ပါေရာလား...။ သူ က အစ တည္းကမွ ကၽြန္မ ကို မ်က္စိ စပါးေမြး ခပ္စူးစူး ရယ္..။ သူ႕ထက္ ၈ ႏွစ္ေလာက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ဒီဌာန ထဲ ၀င္လာတဲ႕ ကၽြန္မကို သူ႕၀န္ထမ္း (မိန္းကေလး) ေတြက သူ႕ ထက္ ပို ခ်စ္သြားျပီ .. ဆရာ ကလဲ အေရးေပးတယ္ လို႕ သူက ထင္ေနတာေလ..(တစ္ကယ္ေတာ႕ ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး.. သူ႕ဘာသာ သူ စိတ္ထင္ ေလွ်ာက္ေျပာတာ)..။ အဲဒီေန႔ ညေနပိုင္း Staff Farewell Party တစ္ခုမွာ အရင္ အလုပ္က ဆရာနဲ႕ ေတြ႕ၾက ျပန္ ေတာ့ . တစ္ခါ..... အဲဒီဆရာက . မင္း Invite လုပ္ထားတဲ႕ Freindship Web သြားၾကည့္ေသး တယ္ .. မင္း ပုံေတြ ဘာေတြ လဲ မေတြ႕ ပါလား.. ငါ့ မိတ္ေဆြ ေတြ ကေတာင္.. မင္းလဲ ဒီ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႕ အခ်ိန္ရွိ သလား လို႕ ၀ိုင္းေမးၾကတယ္ တဲ႕.. ကဲ.. လာျပန္ျပီ တစ္ေယာက္...(အဲဒီ ဆရာက UN Agency အၾကီးၾကီး တစ္ခုရဲ႕ Head ဆိုေတာ့ ရာထူးက အရမ္းျမင့္သလို အလုပ္လဲ မ်ားပါတယ္........) ။ ကၽြန္မ ကလဲ ကိုယ္ မလုပ္ ဘူးပဲ ထင္ေနတာကိုး..။ ကၽြန္မ မယ္ အဲဒီ ဆရာေတြ ကို မ်က္ႏွာပူလိုက္ရတာ ဆို မေျပာပါနဲ႔ ေတာ႕..။ ေနာက္မွ သြား ရွင္းျပျပီး ..မ်က္ႏွာငယ္ ေလး နဲ႕...ေတာငး္ပန္ခဲ႕ရပါတယ္.........။ ကၽြန္မ ကိုယ္စား အဆူခံ ထိတဲ့ အစ္ကို လဲ ခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး...။........ ဧရာ၀တီတိုင္း က မုန္းတိုင္း ဒဏ္သင့္ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး နဲ႕ ပညာေရးအတြက္ ကူညီေထာက္ပ့ံေပးေနတဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းၾကီး တစ္ခုမွာ ရာထူးျမင့္ျမင့္ အလုပ္ရလို႕ သူ႕မိသားစုနဲ႕ နီးတဲ႔ေနရာ ေရာက္ေန ပါျပီ..။ သူ မျပန္ခင္ ထိ စကားၾကဳံတိုင္း ကၽြန္မ ကို ျပန္ေဒါပြ ေနခဲ႕ေသးတာေနာ္...။

အဲဒီလို အလြဲေလးေတြ နဲ႔ စ ခဲ႔ တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ IT အေတြ႕အၾကဳံေလးေတြ က ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အမွတ္ရ စရာေလးေတြပါပဲ..။ ခုေတာ႕ ကၽြန္မရဲ႕ရုံး ကြန္ပ်ဴတာမွာ ကိုယ္ပိုင္ အင္တာနက္ တစ္ၾကိဳး ရခဲ႕ တာ ၂ လ နီးပါးရွိပါျပီ..။ ကၽြန္မ ရဲ႕ကမၻာေလး လဲ အေတာ္အသင့္ က်ယ္၀န္းခဲ့ပါျပီ...။ အစ တုန္းက ေတာ့ ကိုယ့္ကို Invite လုပ္လာျပီဆို ဘာမွန္း မသိပဲ Yes လုပ္ လုပ္ေနခဲ့ တာ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္က ေတာ္ေတာ္ေလးရွုပ္တာ ကလား..။ ကေလးေတြ အမ်ားစု က ကၽြန္မကို မိန္းခေလး ငယ္ငယ္ ေအာက္ေမ့ျပီး ဆက္သြယ္ၾကတာကိုး.......း) .........။ ဒါနဲ႔ပဲ Invite လုပ္တဲ့သူေတြ ကို... Interview လုပ္ျပီးမွပဲ လက္ခံတဲဲ့ အက်င့္ေလး ရခဲ့ျပီ..။ မင္း က ဘယ္သူလဲ... သိလို႕ Invite လုပ္တာလား.. မသိဘူးဆို ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ရွိလို႕လဲ...စသျဖင့္ သူတို႕ကို ေမး.. ကိုယ့္ ရဲ႔ ကိုယ္ေရး အက်ဥ္းကိုလဲ ျဖစ္ေအာင္ေျပာရေသးတယ္ ေလ...။

Information Technology ေၾကာင့္ တးိုပြားလာတဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ IT ရြာေလးထဲ က မိတ္ေဆြ ေတြကို ၾကည့္ ၾကည့္ ၾကရင္ေတာ့ ............။

.... အေမ ေတာ္ပါ ရေစ လို႕ ခြင့္ေတာင္းျပီးေတာ႕ ေန႕စဥ္ လိုလို Hello My Dear Mom လို႕ လာ လာ ႏွဳတ္ဆက္တတ္တဲ႔ ..အေမ တစ္ေယာက္ ကို ဂရုစိုက္သလိုမ်ိဳး အစစ အရာရာ ဂရုစိုက္ေပးေဖာ္ရတဲ႕ ထိုင္းႏုိင္ငံ ဘုရင့္ေတာ္၀င္ တကၠသိုလ္ တစ္ခုမွာ ပညာေတာ္သင္ေရာက္ေနတဲ႔ ဦးပၸဇင္းေလးတစ္ပါး....

.... ရြယ္တူေကာင္မေလး ထင္ျပီး စလာ မိတ္ဆက္ခဲ႔ ေပမဲ႔ ေနာက္ေတာ႕လဲရြယ္တူမဟုတ္မွန္းသိသြားျပီး.. ဒီေခတ္ေကာင္မေလးေတြ က ေငြ ေနာက္ကို လိုက္ကုန္ၾကျပီ အန္တီရဲ႕ ဆို ျပီး.. မၾကာခဏ အသဲကြဲ စကား ေတြ.. ေလာကၾကီးကို နာက်င္ တဲ႕ အေၾကာင္းေတြ.. ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚပဲ ကိုယ္ရပ္ခ်င္တဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ကို စကားၾကီး စကားက်ယ္ ေျပာ... ေျပာ တတ္တဲ႕ .. လြန္ခဲ႕တဲ႔လကမွ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ရုံရွိေသးတဲ႔ စကၤာပူ မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေနတဲ႔ ... ရီးစား အေရအတြက္ က သူ႕ အသက္ ထက္ မ်ား တယ္ အန္တီ ရဲ႕ ဆိုတဲ့...ကၽြန္မ က သားဥာဏ္ လို႕ေခၚတဲ႕ ကေလးေလး တစ္ေယာက္...

.... Speed Boat ေတြကို မိန္းကေလး မိတ္ေဆြ လို သေဘာထားတယ္ ဆိုျပီး ... က်မ အားတဲ့ အခ်ိန္ေတြ မွာ သူရဲ႕ အလုပ္အား ရက္ ကိုယ္ပိုင္ဘုတ္ေလးနဲ႕ သြားခဲ႔တဲ႔ ခရီးစဥ္ေတြ ကို စီကာ..ပတ္ကုံး ေျပာျပတတ္တဲ႔ ဆြီဒင္ က အသက္ ခပ္ၾကီးၾကီး ဆြီဒင္ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္....

.... ျမန္မာျပည္ ကိုခ်စ္လို႕ စိတ္၀င္စားလို႕ ျမန္မာျပည္ ကို သြား ...အလုပ္လုပ္ မယ္ လို႕ ေျပာျပီး ျမန္မာ စကား ၾကိဳးစား ပမ္းစား ေျပာ တတ္တဲ႕ ဂ်ပန္ျပည္ က ဂ်ပန္ အင္ဂ်င္နီယာေလး တစ္ေယာက္... သူကေျပာေသး တယ္.. ျမန္မာျပည္ေရာက္တဲ႔ အခါ မိတ္ေဆြ ေတြ ရခ်င္တယ္ မိတ္ေဆြ မိန္းခေလးေတြလဲ ရခ်င္သတဲ႔ (သူ႕မွာ ခ်စ္ရမဲ႔ သူ ရွိလို႔ မိန္းခေလး မိတ္ေဆြ ေတာ႔ မလိုခ်င္ပါဘူး တဲ႔.....း) ... ။

.... NGO ဆိုတာဘာလဲ INGO ဆိုတာဘာလဲ လို႕ ခဏခဏ စပ္စုတတ္တဲ႕ မႏၱေလး..တကၠသိုလ္ တစ္ခု....က သရုပ္ျပ ဆရာမ ညီမေလး တစ္ေယာက္....

.... ရံဖန္ ရံခါ မွ အြန္လိုင္း ေပၚ ေရာက္ေပမဲ႕ ... ကၽြန္မ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေနတာ ေတြ႔သြားရင္.. အစ္မေရ.. ရုံးဖယ္ရီ မမီရင္ ဆိုက္ကား ခကုန္ေတာ့မွာပဲ လို႕ ေတြး ပူျပီး သတိေပး တတ္တဲ႕ ... ကၽြန္မ မွာ ရွိတဲ့ တပည့္ မိန္းခေလး ေတြ နဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြ က မိန္းကေလးေတြပဲ အမ်ားစု မွန္းသိ သြားေတာ့... အစ္မ ကူညီမွပဲ ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳၾကီး ဘ၀က ကၽြတ္ေတာ့ မွာ.. အစ္မကိုပဲ အားကိုးေတာ့မယ္လို႕ လွမ္းေနာက္ တတ္တဲ႕ ... မေလးရွားေရာက္ တိုင္းရင္းသားအမည္ မွည့္ထားတဲ႔ ျမန္မာေမာင္ငယ္ တစ္ေယာက္....

.... ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္နဲ႕ Online မိတ္ေဆြ ျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ..လို႕ေျပာျပီး ..ႏွစ္ႏိုင္ငံ အေတြ႔ အၾကဳံေတြ ဖလွယ္ျဖစ္တဲ႔...အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံ တစ္ခုက စြမ္းအင္ ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ အစုိးရ အရာရွိၾကီး တစ္ဦး (သူကေတာ့ အဲသလိုေျပာတာပဲ)...သူက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစုိးရ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္တဲ႕ အခါ လာလည္ခ်င္ပါ သတဲ႕.. .........

.... ကမ္းေပၚျပန္ေရာက္တိုင္း..Hi my sister လို႔ လွမ္းေခၚျပီး က်န္းမာ ရဲ႕လား .. အဆင္ေျပရဲ႕လား လို႕ သတိတရ နွဳတ္ဆက္တတ္ျပီး သူ႕ရဲ႕ ပင္လယ္ အေတြ႕ အၾကံဳေလးေတြ ေဖာက္သည္ခ်တတ္တဲ႕ ... ပင္လယ္ကမ္းလြန္ ေရနံ နဲ႔ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕ ထုတ္လုပ္ေရး တစ္ခုမွာ လုပ္ေနတဲ႔လွ်ပ္စစ္ အင္ဂ်င္နီယာ ေမာင္ငယ္ ေလးတစ္ေယာက္...

.... ေနာက္..... ကၽြန္မ ရုံးျပန္ ေနာက္က်တာေတြ႕ တိုင္း... သရဲပုံေတြ လွမ္း လွမ္း ပို႕ျပီး အိမ္ ျမန္ျမန္ျပန္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ ... နင့္ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ တစ္ေယာက္ကပ္ပါေတာ့မွာေနာ္... နင္ ဆိုင္ကယ္ ပါကင္လုပ္တဲ႔ အပင္မွာလဲ သရဲ ရွိတာပဲ လို႕ .. လွမ္း ေျခာက္တတ္တဲ႕ ... ခုေတာ႕ L.A မွာ မိန္းမလုပ္စာ ေအးေဆး ထိုင္စားျပီး အလုပ္ရွာေနတုန္းပဲဆိုတဲ႔ ... ျပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္က ထိ ရုံးခ်င္းကပ္ရက္ ရုံး တစ္ရုံး မွာ လုပ္ခဲ႕ဘူးတဲ႔ အစ္ကိုလို ခင္ခဲ့ ရသူ တစ္ေယာက္...

အဲ..... ေနာက္ တစ္ေယာက္ကေတာ့... .......ကၽြန္မ ဒီ ဘေလာ႔ဂ္ေလး လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ဘေလာ႕ဂ္ဆိုတာ ဘာ လဲ ၊ ဘေလာ႕ဂ္ဂါ ဆိုတာ ဘာလဲ လို႔ မိတ္ဆက္ေပးသူ ဘေလာ့ဂါေလး တစ္ေယာက္ပါ... သူက နဲနဲ ေတာ႕ ဂ်ီ က်က် ခပ္ဆိုးဆိုး ေလး ျဖစ္ပုံရပါ တယ္.. ...က်မ လက္ေဆာ့ ေျခေဆာ့ ..လုပ္ထားတဲ့ Friendship web တစ္ခုထဲ က တစ္ဆင့္ ကၽြန္မကို ခင္ပါရ ေစ ဆိုျပီး သူပဲ...စတင္ မိတ္ဆက္ လာခဲ့ ေပမဲ့.... ေလာကၾကီး ကို အျမဲ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတတ္ျပီး..... ကၽြန္မ ေျပာသမွ်လဲတစ္ခြန္းမခံ ႏွဳတ္လွန္ထိုးသူေလး ပါ... ဘာပဲ ေျပာေျပာ..သူ႔ေၾကာင့္ ပဲ ........... သူ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ လို႕ ပဲ....

.ကၽြန္မတစ္ေယာက္ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ရြာေလးထဲ အလည္ထြက္တတ္ခဲ႔ပါျပီ.. ဘ၀ မ်ိဳးစုံ ကို က်င္လည္ က်က္စားေနသူေတြ ရဲ႕ ၾကည္ႏူး ဘြယ္ရာ.. ေၾကကြဲ ဘြယ္ရာ.. လြမ္းဆြတ္စရာ... ဗဟုသုတ ရစရာ... ဘ၀အေထြေထြ ..........ေတြနဲ႕ ကၽြန္မ ထိေတြ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ႔ ပါျပီ... ။

ကၽြန္မရဲ႕ အိမ္ မျပန္ခ်င္တဲ႔ ရုံးဆင္း ခ်ိန္ ..ညေနခင္းေလးေတြ က ခုေတာ႔ Information Technology ေၾကာင့္ အဓိပၸါယ္ မမဲ႕ေတာ႕ပါဘူး... ခုေျပာခဲ႔ မိတ္ေဆြ ေတြထဲ က တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ ကၽြန္မကို လွမ္းႏွဳတ္ဆက္ တာမို႕ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ အထီးမက်န္ေတာ့သလို ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရြာေလးထဲ ေျခဆန္႔ခြင့္ ရွိေနျပီျဖစ္လို႕... ေက်းဇူး ပါ IT........။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီစာစုေလးေရးျပီးလို႕ ၂ ရက္ ၃ ရက္ ၾကာေတာ့ Blogger ပုဂၢိဳလ္ေလး ေက်းဇူးနဲ႕ပဲ ကၽြန္မ ပတ္ဆင့္ေတြ ေရးတတ္ခဲ႕ျပီမို႕ စာဖတ္သူေတြ ပတ္ဆင့္ စာလုံးေတြ ေအာက္ပိုင္းျပဳတ္ေနတာ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ မရွိေတာ့ ပါ ဘူး.........publish လုပ္ျပီးမွ... လိုက္ ျပင္ ထားရတာပါ....း) ....... မေတြ႕တာ ၾကာျပီ ျဖစ္ေပမဲ့..က်မ ဘ၀ ကို IT ေလာကနဲ႕ စတင္ရင္းႏွီးေစခဲ့..တဲ့. ဘေလာ့ဂါေလး ကို..ဒီစာစုေလးနဲ႕..မွတ္တမ္း တင္..ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါ တယ္...........။

မမသီရိ

ဆူး

သံေယာဇဥ္ ဆူး..

ရင္မွာစူးျငိ....ရူးမိေတာ့မယ္ကြယ္....

...................

ငယ္စဥ္ ဘ၀..အ..ကာလညမ်ားမွာ..

ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ.. ၾကားနာခဲ့ ရ...

ေရွးနိပါတ္ေတာ္ထဲ က..

ကိႏၷရီ ေမာင္ႏွံ ရဲ႕ ..ဇာတ္လမ္း...

လြမ္း လိုက္ ၾကတာေလ.......

.......................

တစ္ညေလး ခဏ...ေ၀းရတာမ်ား..

၇၀၀...ရက္ေပါင္း...

လြမ္းေကာင္းတုန္ ..ရွိ ေသးသတဲ့...

ေျပာလို႕ လဲ ..မျပီး....

တစ္ဘ၀လုံး...ျငီးၾကသတဲ့...

...............

အဲဒီ အလြမ္း ဇာတ္..

ရင္ထဲမွာ မွတ္ ထား...

နားေထာင္ရင္း ေစာေၾကာ...ပိုရန္ေကာ ရယ္လို႕....

ရင္ထဲမွာ ဘာမရွိ...

အလြမ္းေတြ မသိခင္ တုန္း ကေပါ့......

...............................

စိုးမိုးသူရယ္...

မ်က္၀န္းေလး တစ္စုံ...ဆုံ မိတဲ့ အခိုက္..

ႏွလုံးသား ထဲ ..လွိဳက္ လွိဳက္ ခုန္....

ရင္တုန္ေမာလ်...ခံစားျခင္း ရသ မ်ား...

ႏွလုံးသား ထဲ စီးေမ်ာ....

အဲဒါ....ဘာသေဘာလဲ ကြယ္.......

...................

သူ႕မ်က္၀န္းနက္နက္...

အၾကင္နာ စြက္ေနသလား...ေရရာမွဳမ်ား မရွိေပမဲ့..

အထီးက်န္ ဘ၀ ငယ္တစ္ခု...

စိုေျပ မွဳ ေတာ့ ရွိ ခဲ့ တယ္.....

..................

သူ႕စကားသံ သဲ့သဲ့...

အၾကင္နာ ရွိခဲ့ သလား..ေရရာမွဳမ်ား မရွိေပမဲ့..

အျဖဴေရာင္ ဘ၀ေလး ထဲ...

ေႏြးေထြးမွဳ ေတာ့ ရွိခဲ့ တယ္...

............................................

သူမေခ်ာ့ေပမဲ့...

ရင္ထဲ မွာ..စိတ္ေကာက္..

ဘု နဲ႕ ေဘာက္ ေတြ ျဖစ္...

စူးစူး နစ္နစ္ ေပ်ာ္ ... ေပ်ာ္ ပါတယ္.....

........................................

သူ...ခင္ခင္ မခင္ခင္..

ေန႕စဥ္ ဆုံ ျဖစ္..

သူ ေျပာေျပာ မေျပာေျပာ...

ကိုယ္ ကေျပာ...ေဘးနား ထိုင္...

သူငိုင္ ရင္ မေပ်ာ္ျဖစ္..

ကိုယ္လဲ လိုက္ စိတ္ ညစ္..ကူ....

............................

ေအာ္......

ခုေတာ့လည္း....

တစ္ေန႕မျမင္..

မရႊင္ႏိုင္ဘူး...ရူးမိေတာ့မယ္...

.............

ဟိုး....ငယ္ငယ္..က..

ပို တယ္ လို႕ ထင္ ရ...

ကိႏၷရီ မရဲ႕ အလြမ္း..အဆန္း တၾကယ္ မဟုတ္ေတာ့...

ခု မွ ..ကိုယ္ခ်င္းစာ....

မေတြ႕ ရတဲ႕...ရက္ ကေလးမွာ...

လြမ္းလိုက္ တာကြယ္......

...........

သံေယာဇဥ္ ဆူး....

ရင္မွာ...စူး ျငိ.....

ရူးမိေတာ့မယ္....

ရူး မိေတာ့မယ္......ကြယ္.........................။

မမသီရိ (၂၅.၁.၂၀၀၉)

ခ်စ္တူေလး အတြက္..ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္

တစ္ႏွစ္ျပည့္စ ..သားလူလွ..
ဟန္ေတြ တၾကြၾကြ...

ေဖ..ေမ... လွ..ပ..
ရြတ္ေနတယ္...
မပီကလာ..ခ်စ္စဖြယ္..

ေဖ့ကို ခ်စ္လား..ေမ့ ခ်စ္လား....
ေမးေတာ့ တူတူ ေခါင္းညိတ္ထား....

ကိုၾကီး... ကိုလတ္ က်န္ေသးတယ္....
သိပ္ သိပ္ ခ်စ္ပါတယ္ တဲ့...

မ်က္စိေမွးကာ..အိုက္တင္ေပး....
သားသား..လူလည္ေလး...

စိတ္ခ်မ္းသာလို႕ ..မာေစ ကြယ္...
ဆုေတာင္း ၾကပါ တယ္...

အသက္ ရာေက်ာ္ ရွည္ေစ..ဘြား...
ကမၻာေက်ာ္မဲ့...ခ်စ္တဲ့ သား...........။

၂၀၀၉ ခု ဇန္န၀ါရီ လ ၂၃ ရက္ေန႕မွာ.. ၁ ႏွစ္ျပည့္တဲ့... က်မရဲ႕ အစ္ကို .. ကိုေအာင္သာငယ္ ရဲ႕ သား... က်မရဲ႕... ခ်စ္တူ အေထြးေလး... ရန္ဆက္ေအာင္ အတြက္.. ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ပါ... ။ ကိုယ္တိုင္ ေထြးေပြ႕ ခြင့္ မရႏိုင္ေသးတဲ့ အတြက္.. ကဗ်ာေလး ရယ္.. ခဲျခစ္ ပန္းခ်ီေလး ရယ္ နဲ႕ပဲ..လွမ္း ျပီး.. ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္ ရပါ တယ္............................။

ပုံေလး...ထိုင္ ဆြဲ ေနရင္း...ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းလွ တဲ့.. ကေလးေလး ေပါက္စ အရြယ္ ထက္ မၾကီး ခင္... ခ်ီခြင့္ ရရင္ ..ဘယ္ေလာက္ မ်ား ေကာင္းမလဲ လို႕.. လြမ္းေနမိ ေသး တယ္.............။

...............................................................................................................
...........................................................
............................................................................................................................

က်မရဲ႕ တူ အေထြးေလးက ..၂၃ ရက္ေန႕ ဖြား ျဖစ္တာမို႕... ၅ ဂဏန္းပိုင္ရွင္ေလး ပါ..။....တူေလး အတြက္ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ ထဲ မွာ.. ခ်စ္တူ.. ေပါက္စေလး (ေပါက္စေလး ဆိုတာ က်မထား တဲ့ အမည္..) အပါ အ၀င္ ၅ ဂဏန္း ပိုင္ရွင္မ်ား ( ၅ ရက္...၁၄ ရက္... ၂၃ ရက္ ဖြား မ်ား) အားလုံးအတြက္..... ၅ ဂဏန္း သမားမ်ား ရဲ႕ စိတ္ေန သဘာ၀နဲ႕.. ကမၻာေက်ာ္.. နံပါတ္ ၅ .. ဂဏန္း ပိုင္ရွင္မ်ား ကို ေဖၚျပေပး လိုက္ပါတယ္......။

၅ ဂဏန္းဖြားမ်ား သည္... ပါးနပ္ လ်င္ျမန္ျပီး.. အေျပာင္း အလဲ ျမန္သည့္ သေဘာ သဘာ၀ ရွိသည္။ အလြယ္ တကူ မိတ္ေဆြ ဖြဲ႕ တတ္ျခင္း... လူခ်စ္ လူခင္ ေပါမ်ားျခင္း.. စိတ္ေဇာၾကီး ၍ လ်င္ျမန္စြာ စဥ္းစား ေတြးေတာ.. ဆုံးျဖတ္ တတ္ျခင္း.. စိတ္ကူး စိတ္သန္း အသစ္ အဆန္းမ်ားအား.. အျမဲ ၾကံစည္ ေတြးေတာ ေနတတ္ျပီး... စြန္႕စြန္႕ စားစား ေငြေၾကး ဥစၥာ ရွာေဖြ ရန္ အားသန္သူမ်ား လည္း ျဖစ္သည္။ လူတကာ အံ့ၾသဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ အေျခ အေန ဂုဏ္ အဂၤါ ရပ္မ်ားအား.. ေျပာင္းလြဲေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိၾကသည္။ သူတပါး ၏ အျပင္းအထန္ ထိုးႏွက္ျခင္း ခံရေသာ္မွ.. ျပန္လည္ ထူေထာင္ႏိုင္သည့္ စြမ္းအားမ်ား ပိုင္ဆိုင္ၾကသည္။ ကံၾကမၼာ သည္.. ၅ ဂဏန္း ပိုင္ရွင္ မ်ားအား.. ထိုးႏွက္ရန္ မတတ္ သာ... အေကာင္း အဆိုး ဟူ သမွ် သည္..မိမိ တို႕ႏွင့္ သာ.. တိုက္ရိုက္ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ ေနတတ္သည္....။ ေကာင္းျခင္း မေကာင္း မွန္သ မွ် .. မိမိ အေပၚ၌သာ မူတည္ ေနတတ္သည္။

ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကား..၅ ဂဏန္း ပိုင္ရွင္မ်ား....

စိန္႕လူး၀စ္စ္ (ျပင္သစ္)........................ေမ ၂၃
လူး၀စ္ ၁၆.........................................ၾသဂုတ္ ၂၃
HM ေဂ်ာ့ရွ္ -၆...................................ေမ ၅
H-R-H (၀င္ဆာျမိဳ႕စားၾကီး)................ဇြန္ ၂၃
ဆင္ျမဴရယ္ ပက္ပီးစ္............................ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၃
ေလာ့ဒ္ လစ္စတာ...............................ေဖေဖၚ၀ါရီ ၅
ရွိတ္စပီးယား......................................ဧျပီ ၂၃
ခ်က္တူဘရိုင္းန္..................................စက္တင္ဘာ ၁၄
ကားလ္မာ့ခ္စ္.....................................ေမ ၅
ဂ်ိဳးဇက္ဖင္း (ျပင္သစ္ မိဖုရားၾကီး)..........ဇြန္ ၂၃

ခ်စ္တူေလး ေမြးေန႕မွာ.. တူေလးနဲ႕ အတူ အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ.............။

မမသီရိ

အားက်ေစခ်င္..သူ႕ကို ပင္...

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဟာ... အာရွတိုက္သား ျမန္မာမ်ား အတြက္ေတာ့.. ထူးျခားတဲ့.. အထိမ္း အမွတ္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာေပၚမွာ.. အၾကီးဆုံး..တစ္ခု တည္းေသာ.. ႏိုင္ငံ တစ္ကာ.. ပါ၀င္တဲ့ ကမၻာလုံး ဆိုင္ရာ.အဖြဲ႕ၾကီး ျဖစ္တဲ့.. ကမၻာ့ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕... တတိယေျမာက္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ၂ ၾကိမ္ ဆက္တိုက္ ေရြးခ်ယ္ ခန္႕အပ္ျခင္း.. ခံခဲ့ရတဲ့... ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား.. ဦးသန္႕ရဲ႕ ႏွစ္ ၁၀၀ ျပည့္ ေမြးေန႕ က်ေရာက္ တဲ့ ရာျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနား.... က်ေရာက္တဲ့.. ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ျဖစ္လို႕ပါ.....။

ကမၻာတည္သေရြ႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းမွာ... အျမဲ တည္ရွိေနမွာ ျဖစ္တဲ့... သူ႕ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ ေတြ က...အထူး တလည္ ေဖၚျပေနစရာ မလိုေတာ့ပါ ဘူး...။ ကမၻာေပၚက ႏိုင္ငံ ေပါင္း ၂၀၀ နီးပါး ထဲ ကမွ...ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ ..ေပါက္ေပါက္ ေျမာက္ေျမာက္ နဲ႕... ဒီေနရာ ကို ရဘို႕ ဆို တာ..ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲ မလဲ..ဆို တာ.. လူတိုင္း နားလည္ ႏိုင္ပါ တယ္..။ ဦးသန္႕ နဲ႕ ပတ္သက္ တဲ့.... အထၳဳပထၱိေတြ.. မွတ္တမ္း.. မွတ္ရာေတြကို.. စာဖတ္သူ အေတာ္ မ်ားမ်ား.. လဲ ဖတ္ဖူး ၾကမွာ ျဖစ္ေပမဲ့... က်မ ဘ၀မွာ.. ေလးစား စံျပဳ ခဲ့ ရတဲ့... ပုဂၢိဳလ္ၾကီး တစ္ဦး အတြက္.. သူ႕ ရဲ႕ ဘ၀ မွတ္တမ္း အက်ဥ္းေလးကို...ဗဟုသုတ အလို႕ငွာ... ေသခ်ာ မသိေသး တဲ့.. လူငယ္ေတြ အတြက္ ရွာေဖြ တင္ျပ လိုက္ ရပါတယ္....။ ဦးသန္႕ ဟူသည့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ သားေကာင္း တစ္ဦးေၾကာင့္... က်မတို႕ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္ သတင္း ဟာလဲပဲ.. ကမၻာ့ အလယ္ ဂုဏ္၀င့္ထည္ ခဲ့သလို... ကမၻာ တည္သေရြ႕ မွာ လဲ... သူ၏ အမည္ နာမနဲ႕ အတူ တကြ... UN ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း ကတစ္ဆင့္... ကမၻာ့ သမိုင္းေၾကာင္း မွာ.. ထာ၀ရ တည္ျမဲ ေနေတာ့မွာ မို႕... က်မ တို႕ ျမန္မာ မွန္ သမွ်..သူ႕အတြက္..ဂုဏ္ ယူ ၾကရ ေအာင္လား..ရွင္....။

အမည္ရင္း......ဦးသန္႕
- ၁၉၀၉ ခု ဇန္န၀ါရီ လ ၂၂ ရက္ ေသာၾကာေန႕တြင္.. ဧရာ၀တီတိုင္း.. ပန္းတေနာ္ျမိဳ႕.. အေနာက္ပိုင္း ရပ္ေန.. အဘ. ေျမပိုင္ရွင္ ဦးဘိုးႏွစ္ ႏွင့္.. အမိ ေဒၚနန္းေသာင္တို႕မွ.. ဖြားျမင္ခဲ့ ပါသည္။

- အသက္ ၅ ႏွစ္ အရြယ္တြင္.. ပန္းတေနာ္ျမိဳ႕ရွိ ဆရာၾကီး ဦးဘဟန္၏ ျမန္မာ ေက်ာင္းတြင္.. စတင္ပညာ သင္ၾကားခဲ့ သည္။

- အသက္ ၉ႏွစ္အရြယ္တြင္.. စတုတၳတန္းသို႕ တက္ေရာက္ျပီး.. ၀ိုင္အမ္ဘီေအ အလယ္ တန္း ေက်ာင္းတြင္ တက္ေရာက္ သည္။

- အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္မွ စျပီး..အဂၤလိပ္ စာေရးဆရာၾကီး ရွိတ္စပီးယား ႏွင့္ ဆာ အာသာ ကိုနင္ဒီြဳင္း တို႕ ၏ မူရင္း အဂၤလိပ္ စာ အုပ္မ်ားကို သဲၾကီးမဲၾကီး.. စတင္ဖတ္ရွဴခဲ႕သည္။

- ၁၉၂၂ တြင္ ၀ိုင္အမ္ဘီေအ အလယ္တန္းေက်ာင္းမွ သတၱမတန္း ေအာင္ျမင္ျပီး အမ်ိဳးသား အထက္တန္း ေက်ာင္း သို႕ေျပာင္းေရႊ႕ ပညာ သင္ၾကားသည္။

- အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ဖခင္ၾကီး ဆုံးပါးခဲ့ သည္။

- ၁၉၂၆ တြင္ အမ်ိဳးသားအထက္တန္းေက်ာင္းမွ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး.. ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္သို႕ တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။

- ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ပထမ ေနခဲ့ေသာ ေက်ာင္းေဆာင္မွာ.. တေကာင္းေဆာင္ ျဖစ္ျပီး..ထိုမွ ပုဂံေဆာင္.. ေနာက္ ေမေအာင္ ေက်ာင္းေဆာင္ သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ သည္။

- ၁၉၂၈ တြင္ ဥပစာတန္းကို ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး.. ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ကို ဆက္မတက္ေတာ့ ပဲ.. ပန္းတေနာ္ျပန္ကာ အမ်ိဳးသား အထက္တန္း ေက်ာင္းတြင္.. အထက္တန္းျပ ဆရာအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

- ၁၉၃၁ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရ ပညာေရးဌာနမွ က်င္းပ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ. အထတ္တန္း ဆရာျဖစ္ စာေမးပြဲ ကို ၀င္ေရာက္ ေျဖဆိုရာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး. ပထမ ရခဲ့ျပီး... ပန္းတေနာ္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္း၏ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး အျဖစ္ တာ၀န္ ေပးအပ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည့္ အခါ.. အသက္ ၂၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။

- ၁၉၃၄ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ပန္းတေနာ္ ျမိဳ႕မွပင္ .. ေဒၚသိန္းတင္ႏွင့္ လက္ထပ္ ထိမ္းျမား ခဲ့သည္။

- ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္ထြန္းအုပ္တို႕က ရန္ကုန္သို႕ ေခၚယူကာ.. ျမန္မာ့ ပညာေရး စီမံကိန္း သစ္ ကို ေရးဆြဲ ရန္ တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ သျဖင့္ ထိုႏွစ္ ဇူလိုင္လကုန္တြင္..အျပးီသတ္ေရးဆြဲ ေပးခဲ့ သည္။

- ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္..ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တကြ ေသာ..အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား လုပ္ၾကံခံရျပီး.. အသစ္ ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းေသာ အစိုးရအဖြဲ႕ သစ္တြင္ ဖဆပလ အဖြဲ႕ ခ်ဳပ္ ျပန္ၾကားေရး အရာရွိအျဖစ္ ၀န္ၾကီးခ်ု႔ ဦးႏုက ေခၚယူ ကာ တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ သည္။

- ၁၉၄၈ ခု ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ လြတ္လပ္ေရး ရျပီး ၅ လ အၾကာတြင္ ျပန္ၾကားေရး ဌာန ညႊန္ၾကားေရး၀န္၊ ထိုမွ တစ္ဆင့္ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ၾကီးဌာန ဒုတိယ အတြင္း၀န္ ႏွင့္ အသံလႊင့္ဌာန ညႊန္ၾကားေရး၀န္အျဖစ္ ပူးတြဲတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

- ၁၉၄၉ တြင္ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးဌာန အတြင္း၀န္ အျဖစ္ တာ၀န္ေပးအပ္ျခင္း ခံခဲ့ရျပီး.. ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ထိ.. ျမန္မာ့အသံမွ.. ေန၍ တရားဦးပေဒ စိုးမိုးေရး.. ဒီမိုကေရစီ၀ါဒ၏ နက္နဲေသာ သေဘာတရားမ်ား ေပၚလြင္ေရး. ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥမ်ားအတြက္.. အခ်ိန္မွန္ အသံလႊင့္ေျပာၾကားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

- ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္.. ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္း ေကာ္မရွင္ႏွင့္.. ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘာသာျပန္ စာေပ အသင္း တို႕တြင္ ပါ၀င္ ္ေဆာင္ရြက္္ ေပးခဲ့ရသည္။

- ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္..ျမန္မာႏိုင္ငံ ရုပ္ရွင္အကဲျဖတ္အဖြဲ႕ ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ ခန္႕အပ္ျခင္းခံရသည္။

- ၁၉၅၂ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရ၏ ၈ ႏွစ္တာ ျပည္ေတာ္သာ စီမံကိန္း ကို ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေရးဆြဲ ခဲ့သည္။

- ၁၉၅၂ ခုတြင္ ပင္ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံၾကီးသို႕ ျမန္မာ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕အား ဦးေဆာင္ျပီး တက္ေရာက္ခဲ့ ရသည္။ (ထိုအခ်ိန္က်မွ ..အေနာက္တိုင္း ၀တ္စုံ ကို စတင္ ၀တ္ဆင္ သည္ ဟု မွတ္သား ရပါသည္။)

- ၁၉၅၃ တြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ရုံး၏ စီမံကိန္းအတြင္း၀န္ အျဖစ္တာ၀န္ေပးျခင္း ခံရသည္။

- ၁၉၅၄ တြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္၏ အတြင္း၀န္ရာထူးတြင္ ခန္႕အပ္ခံရျပီး..

- ၁၉၅၅ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရအဖြဲ႕၏ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမွဳေရးဘုတ္အဖြဲ႕.. အတြင္း၀န္ ရာထူးကိုပါ ပူးတြဲ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ ရသည္။

- ၁၉၅၇ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ အျမဲတမ္း သံအမတ္ၾကီး အျဖစ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု က ခန္႕အပ္ တာ၀န္ေပးခဲ့သည္။

- ၁၉၆၁ ႏို၀င္ဘာလဆန္းတြင္.. ဦးသန္႔အား. ကြယ္လြန္သူ လက္ရွိ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဒက္ဟမ္းမာရွဴိး ၏ ေနရာတြင္ ယာယီ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ခန္႕အပ္ထားရန္ လုံျခံဳေရး ေကာင္စီမွ ေရြးခ်ယ္ တင္သြင္းျပီး အေထြေထြ ညီလာခံၾကီးမွ..ခၽြင္းခ်က္မရွိ ေထာက္ခံခဲ့သျဖင့္.. ယာယီကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

- ထို႕ေနာက္ ၁၉၆၃ ခု ဧျပီလတြင္ ကုလသမဂၢ၏ တတိယေျမာက္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ (အျမဲတမ္း) ျဖစ္လာခဲ့သည္။

- ၁၉၆၇ ဒီဇင္ဘာလတြင္.. မိမိဆႏၵမပါေတာ့ ေသာ္လည္း.. လုံျခံဳေရး ေကာင္စီ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္၊ အေထြေထြ ြညီလာခံၾကီး၏ ကန္႕ကြက္မဲ မပါေသာ ေထာက္ခံခ်က္မ်ား ျဖင့္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဒုတိယ သက္တမ္း ကို လက္ခံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရသည္။

- ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ရာထူးမွ တရား၀င္ အျငိမ္းစား ယူခဲ့ျပီး..

- ၁၉၇၄ ခု ႏို၀င္ဘာလ ၂၅ ရက္ အသက္ ၆၅ ႏွစ္ အရြယ္တြင္ ပါးေစာင္တြင္ျဖစ္ေသာ.. ကင္ဆာေရာဂါ ေ၀ဒနာျဖင့္ ကြယ္လြန္ အနိစၥ ေရာက္ခဲ့ ပါသည္။

- ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္..ဇနီး ေဒၚသိန္းတင္၊ သမီးအရင္း ေဒၚေအးေအးသန္႕ ႏွင့္ ေမြးစားသား ဦးေစာလြင္ တို႕ က်န္ရစ္ပါသည္။

.................................................................................................

ကမၻာ့ကုလသမဂၢတြင္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျဖစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ေနစဥ္ အတြင္း.. ဦးသန္႕၏ ကမၻာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားမွာ.. အံ့မခန္း ျဖစ္ခဲ့ပါသည္...။ တတိယ ကမၻာစစ္ၾကီးကို ဦးတည္ ခဲ့ေသာ.. က်ဴးဘား ႏိုင္ငံ ေရာက္ ဆိုဗီယက္ ဒုံးပ်ံတင္ သေဘာၤ မ်ား ေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ သည့္ က်ဴးဘား-အေမရိကန္ ပ႗ိပကၡ၊ အင္ဒိုနီးရွား ႏွင့္ အေနာက္ အီရီယန္ ျပသနာ၊ ဆိုက္ပရပ္စ္ ျပသနာ၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း အေရးအခင္း၊ အိႏၵိယ - ပါကစၥတန္ စစ္ပြဲ ၊ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ သို႕ အေမရိကန္ ဗုံးၾကဲမွဳ ရပ္စဲေရး အပါ အ၀င္၊ ကမၻာ့ ေလာင္စာ ျပသနာ ၾကီးငယ္တို႕ အား.. စြမ္းစြမ္း တမံ ၾကိဳးစား ေျဖရွင္း ေပးခဲ့ပါသျဖင့္... ကမၻာက ၀ိုင္း၀န္း ေလးစားျခင္းခံ ခဲ့ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး .. တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။

............................................................................................................................

ဦးသန္႕ ..မည္သည့္ အတြက္ ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ ရ သနည္း။

၁။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ...ကိုယ္အမူအယာ ရွိျခင္း၊
၂။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ...ႏွဳတ္အမူအယာ ရွိျခင္း၊
၃။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ...စိတ္အမူအယာ ရွိျခင္း၊
၄။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ...မွ်တေသာ ေ၀ဖန္မွုရွိျခင္း၊
၅။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ...ကိုယ္က်င့္တရား ရွိျခင္း၊
၆။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ...လိုက္ေလ်ာတတ္ျခင္း၊
၇။ ဗုဒၶတရားေတာ္၏ အႏွစ္သာရျဖစ္ေသာ ေမတၱာတရားအား လက္ကိုင္ထား ျခင္း၊
၈။ ငယ္စဥ္ကပင္ အပတ္တကုပ္ အစဥ္မျပတ္ ၾကိဳးပမ္း အားထုတ္ျခင္းေၾကာင့္.. အဂၤလိပ္စာတြင္ သူမတူေအာင္ ထူးခၽြန္ျခင္း၊
၉။ မည္သူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ႏွင့္မွ ရန္လို မုန္းထား မရွိခဲ့ ျခင္း၊
၁၀။ သန္႕ရွင္း ေသသပ္ေသာ ၀တ္စားဆင္ယင္ မွု ရွိျခင္း၊
၁၁။ အမွန္တရား ကို ျမတ္ႏိုးျပီး.. အမွန္တရားအတိုင္း ခ်င့္ခ်ိန္ လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊
၁၂။ ေက်ာင္းဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ ျဖစ္ခဲ့သူ ပီပီ အေထြေထြဗဟုသုတႏွင့္ျပည့္၀ျခင္း၊

(က်မ လက္လွမ္းမမီ ေသာ ၀ိေသသ မ်ား ..မ်ားစြာ က်န္ႏိုင္ပါေသးသည္..။)

စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ သတင္းစာ ဆရာ၊ အစိုးရ၀န္ထမ္း ဘ၀ အေထြေထြ စသည့္ ဘ၀ မ်ိဳးစုံ ကို က်င္လည္ က်က္စား ခဲ့ သည့္ ကမၻာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာ ၾကီး ဦးသန္႕အတြက္ ..က်မတို႕ အစဥ္ထာ၀ရ ဂုဏ္ယူေနရမွာ မလြဲပါ ဘူး ရွင္............၊။

ဦသန္႕ရရွိခဲ့ ေသာ ဂုဏ္ထးူေဆာင္ဘြဲ႕ မ်ားအား.. ေအာက္ပါ Link တြင္သြားေရာက္ဖတ္ရွဴ ႏိုင္ပါ သည္။

http://www.un.org/sg/thant.shtml

အျခားေသာ.. ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္မ်ား အေၾကာင္းကိုေတာ့ ေအာက္ပါ link တြင္ သြား ဖတ္ပါ။
http://www.un.org/sg/formersgs.shtml

ဦးသန္႕ႏွင့္ ေနာ္ေ၀ဘုရင္ ပဥၥမေျမာက္ အိုလပ္ဖ္ (၁၉၆၂ ဇူလိုင္ ၁၀ ရက္)

ဂ်ေမကာ ႏိုင္ငံ ကင္စတန္ျမိဳ႕ေတာ္၌ ဂုဏ္ျပဳတပ္ဖြဲ႕အား စစ္ေဆးေနေသာ ဦးသန္႕


ၾကီး ၃ ၾကီး ႏွင့္ ဦးသန္႕ (၀ဲမွယာ ..အေမရီကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ဒင္းထရစ္၊ ဆိုဗီယက္ ႏို္ငငံျခားေရး၀န္ၾကီး ဂရုိမီကို၊ ျဗိတိန္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ေလာ့ဒ္ဟုမ္း)

ဒိန္းမတ္ႏိူင္ငံ ကိုပင္ေဟဂင္ျမိဳ႕ ေက်ာင္းသား သမဂၢတြင္ မိန္႕ခြန္းေျပာေနေသာ ဦးသန္႕
(၁၉၆၂ ေမလ ၈ ရက္)

အိုင္ယာလန္သမၼတ အာမြန္ဒီဗလီယာ (၀ဲ) ႏွင့္ ဦးသန္႕ (၁၄-၇-၁၉၆၁)၊ ဒဗလင္ျမိဳ႕ေတာ္

ဦးသန္႕၊ ဂ်က္ကလင္းကေနဒီ၊ ကုလဆိုင္ရာအေမရိကန္သ့အမတ္ၾကီးအက္ဒေလစတီဗင္ဆင္

(၇-၂-၁၉၆၃) ကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္

ၾသစတီးရီးယား သမၼတ အေဒါ့ဖ္ စကပ္ဖ္ ႏွင့္ ဦးသန္႕ (၃-၉-၁၉၆၂) ဗီယင္နာ

ကုလဌာနခ်ဳပ္တြင္က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေ၀း တစ္ခု

(ဤေဆာင္းပါးတြင္ ေဖၚျပထားေသာ အေၾကာင္း အရာ အမ်ားစု ႏွင့္ ဓါတ္ပုံမ်ားအား... ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ တြင္ ျမ စာေပ တိုက္မွ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ စာေရး ဆရာ တကၠသိုလ္ စိန္တင္ ေရးသား ျပဳစုခဲ့ သည့္ ကမၻာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာ.. ဦးသန္႕ စာ အုပ္မွ.. ေကာက္ႏွဳတ္ ေဖၚျပ ထားပါ သည္။)

မမသီရိ

တိတ္တိတ္ေလးပဲ.လြမ္းေနမယ္..

..တစ္ခါခိုးၾကည့္....တစ္ခါမိေပါ့....

သူသိသြားလား.....
ႏွလုံးသား ထဲ က...စကားေတြ.......

မ်က္၀န္းျပဴတင္း...
လွမ္းၾကည့္ရင္းေတြး..
ခ်စ္ပန္းေလးေတြ....ရင္တြင္းေျမမွာ..
ေ၀ဆာဖူးပြင့္...လန္းတင့္ေနတာ...
သူသိမွာလား ကြယ္....

တိတ္တခိုး ခ်စ္..
ကိုယ့္အျဖစ္ေတြ...ရိပ္မိေနလား....
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ..
ရံတစ္ခါေတြ႕.....အၾကည့္ေရွ႕မွာ..
ရင္တုန္ေမာဟိုက္..ဆူေ၀လွိဳက္ေန....

မဆုံတာၾကာ..
ရင္တြင္း ဟာ လွပ္..မေနတတ္ေတာ့...
တစ္ေက်ာ့မ်က္ႏွာ...ျမင္သာေအာင္ေတြး...
အသံေလးၾကား...
သူ႕အနား မဟုတ္ေတာင္...
အရိပ္ အေယာင္ေလး ျဖစ္ျဖစ္..
ေတြ႕မွ...ျဖစ္မယ္...

ခ်စ္တယ္ေနာ္....လို႕..
ရင္ဖြင့္ အန္ျပ...ေျပာဖို႕ က်လဲ...
မိန္းခေလး...တဲ့.....
ထိမ္းသိမ္း ရမဲ့...ကမၻာ ဦး စည္းကမ္း...
ေဖါက္ဖ်က္ ဖို႕ သတၱိေတြ မစြမ္းေတာ့..

...တိတ္တိတ္ေလး ၾကည့္...
...တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္...
...တိတ္တိတ္ ေလး...လြမ္းေနေတာ့ မယ္....

တိတ္တိတ္ေလးပဲ....လြမ္းေနေတာ့ မယ္.....ကြယ္.......။

မမသီရိ

ေခၚသြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြ..

ဆိပ္ကမ္းကို ကားရပ္ေတာ့..မနက္ ၆ နာရီထိုးခါနီးေနျပီ....အစတုန္းက အစီအစဥ္ အတိုင္း ဆို..၅း၃၀ မွာ ဆိပ္ကမ္း က ခြာ ၾကဘို႕ ျဖစ္ေပမဲ့... ထုံးစံ အတိုင္း...လူစုရင္း..လူေစာင့္ရင္း...အခ်ိန္ေတြ ကၾကာ..ခဲ့ ပါသည္။ ဒီခရီး ကို သြားၾကရေအာင္လို႕ စေျပာ လာသူ က သူတို႕ ရဲ႕ ဆရာ ျဖစ္ပါသည္။ ... ဆရာက သူ ဒီေဒသ ေရာက္တာပဲ.. ၅ ႏွစ္ ရွိခဲ့ ျပီ...ဒီေဒသ ရဲ႕.. အထင္ကရ ေရွး ေဟာင္း ျမိဳ႕ေတာ္ကို.. မေရာက္ဖူး ေသးတာမို႕..သြားခ်င္ပါ တယ္..၀န္ထမ္းေတြ အားလုံး သြား ၾက ရေအာင္ စီစဥ္ ပါ ဆို တာနဲ႕... အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ၾကတဲ့ ၾကား ထဲ ကပဲ..မျဖစ္..ျဖစ္ ေအာင္ စီစဥ္ ခဲ့ ၾကရတာပါ...။ ရုံး ပိတ္ရက္ .. ၃ ရက္ ေလာက္ ဆက္ တိုက္ရတာလဲ ပါ ပါ သည္။ တကယ္ သြားဖို႕ ျဖစ္လာေတာ့... ၀န္ထမ္းေတြ အားလုံးမပါ ႏိုင္ ေတာ့....။ ....ရုံး၀န္ထမ္း ၁၅ ေယာက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ၀န္ထမ္း မိသားစု ၀င္ အခ်ိဳ႕နဲ႕... အျခားရဳံးက မိတ္ ေဆြ ေတြ တစ္ခ်ို႕ ပါ ေပါင္း လိုက္ ေတာ့ အင္အား.. ၂၀ ေက်ာ္ ၃၀ နား ကပ္ သြား ခဲ့ သျဖင့္ အုပ္စု အင္အား ေတာင့္ ပါသည္။... လူေတြ အားလးုံ စုံ လို႕ အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါ ျပီ ဆိုေတာ့... မနက္ ၇ နာရီ ထိုး ျပီ...။
စုစုေပါင္း.. ဘုတ္ေမာင္း ခ်ိန္ ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ မွန္းထားတာမို႕... ဘုတ္ေပၚ မွာ..မပ်င္း ၾကရ ေအာင္...အစား အေသာက္ မ်ိဳး စုံ..(အရက္ မပါ ပါ..) အင္တာတိန္း မင့္ေတြ..အမ်ိဳး မ်ိဳး စီစဥ္လာခဲ့ ၾက သည္...။ တီဗြီ.. ဒီဗြီဒီ ေအာက္စက္..... ကာရာ အို ေက...ေဆာင္းေဘာ့ခ္စ္....ဖဲ၀ိုင္း...ေနာက္ ဘာ ကစား ၀ိုင္း ေလး လဲ မသိတဲ့ အဖြဲ႕ ေလးေတြ.. ကိုယ့္ အဖြဲ႕ နဲ႕ ကိုယ္..... ဟုတ္ေနၾကေတာ့ သည္...။..
ဆရာ...သူမ နဲ႕... ကပ္ရက္ ရုံး က..ဂ်ပန္မေလး ကေတာ့...ထုံးစံ အတိုင္း...ေတြ႕သမွ်... ျမင္ သမွ်... ဓါတ္ပုံ ဖမ္း ရိုက္ ၾက တာေပါ့...။ သူ မတို႕ ၃ ေယာက္လုံးက..ရုံးမွာ.. နာမည္ ၾကီး ျပီးသားေတြ ေလ..။........(စိတ္ပုပ္တဲ့..း)....) ဒရိုင္ဘာ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆို... သူမတို႕ နဲ႕ Field မဆင္း ခ်င္ပါဘူး ရယ္ လို႕..ေနာက္မွာ အတင္းတုပ္ ၾကတာ.....။ ဟိုအနား ေလး... ကား ရပ္ပါအုံး.... ဒီ အနား ေလး ...ခဏ ရပ္ ပါ အုံး နဲ႕ ....ဓါတ္ပုံ ေတြ စြတ္ရုိက္ေနေတာ့....ခရီး မွ မတြင္ တာကိုး.....း).....ခု ဘုတ္နဲ႕ ဆိုေတာ့..ဘယ္သူ႕မွ မ်က္ႏွာပူစရာမလို ေတာ့......။
........................................................................................
..............................................................................................................................
အမွန္ေတာ့...ဒီေျမ က....လြန္ခဲ႕ တဲ႕... ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုနီးပါး စာ ကာလ တစ္ခု ဆီ တုန္ းက....အခ်ိန္ ကာ လ အေတာ္ၾကာ...သူ မ က်င္လည္ ဖူး ခဲ့တဲ့... ေနရာ ေလး တစ္ခု ပါ......။ ဘ၀ မွာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ ေပၚ..ကိုယ္ ပထမ ဦးဆုံး ရပ္ခဲ့ တဲ့ ေနရာ..... ဘ၀ က ဂ်ြမ္းထိုး ေမွာက္ ခုံ ျဖစ္ခဲ့ ျပီး.....ခု ခ်ိန္ ထိ လဲ...အဲဒီ ဒဏ္ရာေတြ အက်ိဳး ဆက္ေတြ..နဲ႕.....ေထြးလုံးရစ္ ပတ္ဆဲ....ျဖစ္ေစခဲ့ တဲ့...ေနရာ ေလး ပါ...ဒီ ၁၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ ကာလ တစ္ခု မွာ ဘာေတြ မ်ား ေျပာင္း လဲ ေနမလဲ ရယ္ လို႕...ရွည္ လ်ား လွ တဲ႕... ခရီး စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ မွာ... အခ်ိန္ရ တိုင္း....စဥ္းစား ေနခဲ႕ မိပါ သည္.....။
သူမ ေနခဲ့ တဲ့ ...ကာ လတစ္ေလွ်ာက္ မွာ.. လဲ..ဒီေဒသ ရဲ႕...ကာလ တိုင္းကို.. ႏွစ္သက္ခဲ့ တာပါ.....အထူး သျဖင့္ ေဆာင္းရာသီ ကာ လေတြ ကို..သူမ သေဘာ အက်ဆုံး.....ႏွင္းေငြ႕ ေတြ... ျမဴ ေငြ႕ေတြ.. နဲ႕ အျမဲ အုံ႕ မွိဳင္း ျပီး.. လြမ္း စရာေကာင္းလွတဲ့..ဒီေျမ..ကို.......(ဒဏ္ရာေတြ ရေစခဲ့ တဲ့ တစ္ခ်က္ ကလြဲ လို႕)....သူမ ျမတ္ႏိုးပါ သည္.....။
.......................................................................................................................
လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ မွာ... ထူးျခားတာက... ေဆာင္းခို ငွက္ေတြ... တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ ကို... မေတြ႕ ရတာပါ ပဲ.... ဟို အရင္ တုန္း က ဆို....ဒီက ေဆာင္း ကာ လမွာ... ဆိုက္ေဘးရီးယန္း ငန္းေတြ ရယ္ လို႕ နာမည္ ေက်ာ္ တဲ့.... မိုင္ေပါင္းေသာင္းခ်ီ ခရီး ကေန.. ေဆာင္းခို ဘို႕ ရာေရာက္လာတဲ့..ငွက္ေတြ က... ျမစ္ေၾကာ တစ္ေလ်ာက္ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္... အျပည့္ ပါ......။ ခုေတာ့.. ေဒသ ခံ ငွက္ကေလးေတြ... စင္ေရာ္ေလး ေတြ ကလြဲ လို႕.... မျမင္ မိခဲ့.....။
..............................................................................................................................
....သူမတို႕ ရဲ႕... ဘုတ္ကေလး.... ျမိဳ႕ ကို ၀င္ ေတာ့...ညေန ဆည္းဆာ ရဲ႕ အလွဆုံး အခ်ိန္ ျဖစ္ေနခဲ့ ျပီ..... လမ္းေဘး ၀ဲယာ တစ္ေလွ်ာက္ မွာ ေတြ႕ ရတဲ့.. ရြာကေလး ေတြ... ရွဳ ခင္းေတြ....ျပီးေတာ့..တစ္ျမိဳ႕လုံး လိုလို ရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြက.....ကုန္လြန္ခဲ့ ေသာ..ကာလေတြ နဲ႕... ဘာမွ ထူး မျခား နား..... ျမစ္ကမ္းနားက တဲ ကုပ္ကုပ္ စုတ္စုတ္ေလးေတြ.... ျဖတ္သြား တဲ့... ဘုတ္ေတြ..ကို.. လက္ ေ၀ွ႕ ရမ္း ျပေနတဲ့.... ကေလးေလး ေတြ...က..ဟို အရင္ကအတိုင္း... ထူးျခားမွဳ တစ္ခုကေတာ့.... ျမိဳ႕တြင္း နဲ႕ အနီးအနား တစ္၀ိုက္ မွာ.. အဆင့္ျမင့္ ဟိုတယ္ေတြ..တည္းခုိ ခန္းေတြ..ရွိလာတာ ျဖစ္ျပီးေတာ့ ....ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ႏိုင္ငံ ျခားသားေတြ က..စက္ဘီးေလးေတြ နဲ႕.... ဖုန္ထူထူ လမ္းေလးေတြ ေပၚမွာ..။ ......၁၉၈၈ မတိုင္ခင္ တုန္း က...ျမန္မာ့ အေရး ေလ့လာသူ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့...ေဒါက္တာ ေရာဘတ္တိုင္လာ... (က်မ သိပ္မေသခ်ာေတာ့ပါ...အမွန္သိသူမ်ားေက်းဇူးျပီး..ျပင္ ေပး ၾကပါ...)... က ...တစ္ကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ ဟာ...တိုးတက္ေနတဲ့ ကမၻာၾကီး ကို...သစ္ပင္ရိပ္ေလး တစ္ေနရာကေန.. ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံသန္းသြားတဲ့ ေလယာဥ္တစ္စီး ကို..ျငိမ္ျငိမ္ ေလး..ထိုင္ၾကည့္ ေနတဲ့... ကေလးေလး တစ္ေယာက္ လိုပါ ပဲ......တိုးတက္ရေကာင္း မွန္းမသိတဲ့... ခ်စ္စရာ ဓေလ့ထုံးတမ္း စဥ္လာေတြ နဲ႕.. နစ္ေမ်ာေနတဲ့ ႏိုင္ငံ တစ္ခု ရယ္ လို႕...ေ၀ဖန္ခဲ့ ဖူး တာ ..သြား အမွတ္ရမိပါတယ္.....။ ခုခ်ိန္ ထိ ပဲ ေပါ့...။
.................................................................................
.........................................................................................................
ဒီခရီးစဥ္ေလးက ေတာ့... က်မ ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္ ...ဆိုလို႕...။..ဓါတ္ပုံ၀ါသနာပါသူ..က်မရဲ႕..မိတ္ေဆြေဟာင္းေလး... တစ္ေယာက္ က..သူ႕ဆီ ရွိေနတဲ့ ပုံေလးေတြ ပို႕ေပး လိုက္ တာနဲ႕...သူေရးလာတဲ့..ေမးလ္ ကို ဖတ္... အဲဒီ .. ဓါတ္ပုံေတြ ကို ၾကည့္ ျပီး...စိတ္ကူးနဲ႕... ရူး မိလိုက္တာပါ.........................။
....................................................................................................................
.............တစ္ေန႔ေန႔... .........
အဲ ဒီ... တစ္ေန႕ေန႕... ဆိုတာ...ရွိခဲ႕ ရင္.....
က်မ ခ်စ္တဲ့ သူေတြ နဲ႕..... အတူတကြ...သြား ခ်င္ တဲ့ ေနရာေလး ေတြ...ပါ...
က်မ ရဲ႕ ခ်စ္သူေတြ ကို က်မ...ေခၚသြားခ်င္ တဲ႕ ေနရာေလးေတြ ကို...ေ၀မွ်ေပးလိုက္ပါ တယ္......။


ျမစ္အတြင္း က ဆည္း ဆာ ခ်ိန္.......



ပ်င္းရိေနတဲ့...ဗ်ိဳင္းေလးေတြ................။



တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့...လမ္းကေလး.......။

လြမ္းစရာ့.....မနက္ခင္း.........။

အတူခံစားခ်င္ မိတဲ့...ေန၀င္ခ်ိန္...............။

ရွဳခင္း လွလွ.....။

...နာမည္ၾကီး...ပုထိုးေတာ္.......။

ျမဴေငြ႕ ေတြ ၾကားမွာ.........။

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕...မနက္ခင္း ထဲ.....။

ေရွးေဟာင္း...ဆင္းတုေတြ..........။

အထင္ကရ...ပုထိုးေတာ္ၾကီး..........။

လူငယ္ ဘာ ၀..............။

လြမ္းေစတီ........။

အတူေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ လမ္း ကေလး..........။

.......ေရွး လက္ရာ.....။

အႏွစ္ ၂၀ ေပမဲ့..ဘာမွ မေျပာင္းလဲ ပါ.....။

သူတို႕..ဘယ္ကို သြား ၾက ပါလိမ့္.........။

မရိုး ႏိုင္ တဲ့ ျမင္ကြင္း..........။

ဒီ ကန္ၾကီး ထဲ မွာ ေတာ့...ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ ရွိေနတယ္... ေတာ္ ေသးတာေပါ့......။

ခုထိ အသုံး ၀င္ဆဲ..... ေရယာဥ္ငယ္......။

ျမစ္တစ္ေၾကာ က...ငွက္ေလး ေတြ.........။

မမသီရိ

ခ်စ္သူ႕ ရင္ခြင္

..ႏွင္းစိုစို..

အေအးပိုတဲ့ ..ဒီလ

ေစာင္ျခဳံေတာင္.

လုံေအာင္ မေႏြး ႏိုင္သမို႕.

ခ်စ္ရိပ္ခို ရင္ခြင္နန္းကို..

လြမ္း.. တသသ..။

မမသီရိ (၂၆.၁၁.၂၀၀၈)

ေက်ာငး္ေတာ္သာ

အေရွ႕တံခါး...ေသာ့ခတ္ထား တယ္..
လယ္ကြင္းစပ္ က ေက်ာင္း ကေလး...
ေနာက္ဖက္ ဟင္းလင္း..ညွင္းညွင္း ျပိဳက်..
ထရံစေတြ..ဟိုထိုး ဒီ ေထာင္..
အလင္းေရာင္ေတာ့ ..ေကာင္းေကာင္း ရတယ္..
ၾကည့္ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ျပဳံး မိေသး......။

ႏွပ္ေခ်း တြဲေလာင္း.. ညစ္ပတ္ေကာင္းတဲ့.
ေလးငါး ေျခာက္ႏွစ္..ကိုးႏွစ္ အရြယ္..
လူ မမယ္ ေတြ...
၀လုံး တန္း နဲ႕ ..တစ္ တန္း ေလာက္ မွာ ..ျပြတ္ သိပ္ေန......။

ႏွစ္တန္း.. သုံး တန္း.. ေလးတန္း ..မွာဆို..
ေက်ာင္းသား ဦး ေရ... တေစၦ ေျခာက္ ေလာက္..
ဆရာေတြ ေတာ့ ..သက္သာေရာ........။

ဘာ့ေၾကာင့္ ခုလို...
စမ္းလို႕ မရ...ျဖစ္ၾကတာလဲ....
စုံစမ္း ..စပ္စု ၾကည့္ မိေတာ့...
၁၃ -- ၄ --ႏွစ္ ..အရြယ္သစ္မွာ..
အိမ္ေထာင္ က်သြား လို႔ ပါ....တဲ့..................။

ေဒသ ဖြံ႕ျဖိဳး ...တိုးတက္မွဳေတြ....
ႏွစ္ကမၻာ ေလာက္...ေနာက္ က်ေနတဲ့..
တိုင္းရင္းသားေတြ....အျမင္ ရွည္ ဖို႕..
ၾကိဳးပမ္း စို႕ လို႕...
ဟစ္ေၾကြး ဆုံးျဖတ္..အေ၀း ရပ္က လာခဲ့ တဲ့ သူ..
ကူ ညီ လူ... မရွိ..... ငုံး တိတိ....
အေလး အနက္ မထား တာ....
သဘာ ၀ ျဖစ္ သြား ျပီ ထင္ ရဲ႕....
အျပစ္ေတြ ...ရမယ္ ဖြဲ႕......
ဘယ္သူ႕ ဖက္ ...လွည့္ ရပါ့......
ရင္ နာနာ နဲ႕.....
ျပန္ တာပဲ... ေကာင္းေလ.. မလား ရယ္လို႕.........။

မမသီရိ....(၁၂.၁၂. ၁၉၈၉)

.............................................................................................

လြန္ခဲ့တဲ့..ႏွစ္ေပါင္း ၂၀.နီးပါး..... အရြယ္က ၂၀ စြန္းစ... ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ....ရွိခဲ့ ဖူးတယ္.... သူ႕မွာ..စိတ္ကူးေတာင္ပံေတြ က..မိုးေလာက္ထိ ျမင့္..... လြတ္လပ္ခြင့္..ဆိုတာ ျမတ္ႏိုး.....တိုးတက္ေရး ဆိုတဲ့ စကားေတြ..လွိဳင္ လွဳိင္ေျပာလို႕.....ေမြး ရပ္နဲ႕.. မိုင္ေပါင္း မ်ားစြာ... ေ၀းကြာတဲ့ ..အင္မတန္မွ..ေဂ်ာင္ က် ေခါင္ သီလြန္း တဲ့.. အရပ္ေဒသ တစ္ခု ဆီ မွာ ရွိေနခဲ့ ဖူး ပါတယ္...... အဲဒီ အရပ္ေဒသ ကို ေရာက္ ဖို႕.. ေလယာဥ္ ခရီး.. က တစ္သြယ္... သေဘၤာ..စီးလို႕ တစ္မ်ိဳး.... ကားေလး နဲ႕ တစ္ဖုံ... ေဒသ အေခၚ.. သဗၼာန္လို႕ ေခၚတဲ့.. ေလွ အိပဲ့ပဲ့ ကို.. စီးလို႕..တစ္ခရီး......တစ္ဆင့္ျပီး တစ္ဆင့္သြား ခဲ့ ရတာပါ......

ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ သတၱိေကာင္းလြန္းသူ ရယ္ လို႕ ေတာ့ အမႊမ္း မတင္ခ်င္ေပမဲ့... ေတာ္ရုံ ..မိန္းကေလး တစ္ေယာက္...အတြက္ ေတာ့... သိပ္မလြယ္ တဲ့ ခရီး ပါ ပဲ........

က်မ ဘ၀ရဲ႕... အစပထမ...ဘ၀ ခရီး ဆို လဲ မွား မယ္ မထင္ပါဘူး.....အဲဒီက အစ ျပဳလို႕...ဘ၀ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာခဲ့ ေတာ့ တာ.....

..........................................................................

ျမိဳ႔ နယ္ပညာေရးမွဴး ရုံးမွာ..ခန္႕စာ ၀င္ယူျပီးေတာ့... တာ၀န္က်တဲ့ ..ရြာကေလး ကို ေရာက္ဖို႕ အတြက္..... သေဘာၤ ခရီး တစ္ခု ထပ္စီး ျပီး ...ေနာက္ တစ္ျမိဳ႕ ဆီမွာ... တစ္ည...တစ္ေထာက္နား ရပါေသး တယ္... ..အဲဒီကမွ တစ္ဆင့္... လွဳပ္လီ လွဳပ္လဲ့ ..ျမဳပ္ ခ်င္သေယာင္ နစ္ေနတဲ့...သဗၺာန္ေလး...ေလး စီးျပီး... ျမစ္ျပင္ က်ယ္ တစ္ခု ကို..ျပန္ ျဖတ္ရတာ ပါ.... ေရကူး မတတ္သူ က်မ အတြက္ေတာ့....ဘာျဖစ္ေနခဲ့ မလဲ.ဆိုတာ. ခု ျပန္စဥ္းစား ရင္ ေတာင္ ..... ရင္ က ထိတ္ေနေသး တာ ပါ....ျမစ္ ကလဲ... ျမစ္ အ၀ မွာ ဆိုေတာ့.. လွိဳင္းေတြ က အျမဲ လိုလို.. ရွိေနခဲ့ တယ္......ရြက္လဲ ကူ တက္လဲ ကူ ..တဲ့.. သဗၺာန္ေလး ကို.. ၁ နာရီ နီးပါးေလာက္ စီးျပီးတဲ့..အဆုံးမွာ ေတာ့... ေရက်ခ်ိန္ မို႕... ကိုက္ ၁၀၀ ေလာက္ ရွိတဲ့ နဳံး လတာျပင္ကို..ၾကည့္ျပီး..မ်က္ရည္က်ခဲ့ ရတဲ့..ကာလ တစ္ခု..... ဆရာမအသစ္ ေပါက္စေလး..ကို.. ၀ိုင္းသနားေနၾကတဲ့..သူ႕စကား ကိုယ္ နားမလည္.. ကိုယ့္စကား သူတို႕ နားမလည္..ၾကတဲ့.. ရြာသူ ရြာသား ခရီးသြားေဖာ္ တစ္ခ်ိဳ႕..ရဲ႕ ၾကင္ နာတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ ေအာက္မွာ... တစ္ဖက္တစ္ေယာက္ ၀ိုင္း၀န္း တြဲကူ ရင္းနဲ႕... ဆိပ္ကမ္း တာရုိးကို တစ္ေထာက္ ေရာက္ခဲ့........မဆုံးေသးဘူး ..ေနာ္ ခရီး..က................. ဆည္ပိတ္ထားတဲ့ ..ေခ်ာင္ရုိးေလး တစ္ေလွ်ာက္...ေနာက္ ထပ္ ၁ နာရီေက်ာ္ ေလာက္..ကႏူးေလွကေလး ကို.. ထပ္စီးရေသး တာကိုး.....ရြာ..ေရာက္ေတာ့ မိုး စုပ္စုပ္ ခ်ဳပ္ ခဲ့ျပီ.......ရာသီက..ေဆာင္း အလယ္ ..... တစ္ညလုံး ..အျငိဳးနဲ႕ တိုက္ ေနတဲ့... ေျမာက္ေလ ၾကမ္း ေၾကာင့္ ေအးစိမ့္ တဲ့ ဒဏ္ ကိုလဲ.. ခု ထိ မေမ့ႏိုင္ ေသး............

ေနာက္ေန႕မနက္က်ေတာ့.. အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဆရာမေလး ကို....လာၾကည့္ၾကတဲ့ တပည့္ ေတြ...အိမ္ေရွ႕မွာ ..အုပ္စု လိုက္ ရွိေနခဲ့ တယ္...... အျမဲ လိုလို ေက်ာင္းတက္မမွန္တဲ့...တျခား ရြာတစ္ရြာမွာ..မိသားစု နဲ႕ ေနတဲ့..ေက်ာငး္ အုပ္ဆရာၾကီး လဲ ပဲ....အဲဒီ ေန႕ မွာေတာ့.. ေနသိပ္မျမင့္ ခင္ ေရာက္လာပါ တယ္......

............................

ကေလးေတြ တစ္အုပ္ၾကီး ျခံ ရံလို႕..ရြာျပင္ ကြင္းစပ္ က ေက်ာင္းေလးနား ကို ေရာက္ေတာ့....အင္း... သိပ္ မဆိုး ဘူး... ေက်ာင္းေလးက.. သြပ္မိုး..နဲ႕... အေရွ႕ဖက္က... ေသာ့ခေလာက္ေလး ခပ္လို႕........ဆရာၾကီး ေသာ့ ဖြင့္ေပးတဲ့ တံခါးမၾကီး..က............ေက်ာင္းတြင္းထဲ ၀င္ လိုက္ တဲ့ အခါ မွာေတာ့..........

က်မရဲ႕ ကဗ်ာေလးကို ေမြးဖြားေစခဲ့ တဲ့...ေက်ာင္းေလးရဲ႕ ဘ၀ မွန္ ကို ျမင္လိုက္ရပါေတာ့ တယ္........

.......................................................................

ဓါတ္ပုံ ဆရာ တစ္ေယာက္ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားျပီး ေရာက္လာတဲ့ တစ္ေန႕မွာ... က်မရဲ႕ ပထမ ဦး ဆုံး တပည့္ေတြ နဲ႕ အတူ...က်မေရးထား တဲ့ ကဗ်ာေလး အတြက္..မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပုံေလး ကို..ရုိက္ျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္.... ေက်ာင္းေရွ႕ဖက္ က...မရုိက္ပဲ ...စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္မွာ..သြား ရုိက္ေတာ့...တပည့္ေတြက..မ်က္ႏွာ မလွ ခ်င္ၾက...ဆရာမကလဲ...ဒီေလာက္ ဆိုးတဲ့ ေနရာကိုမွေရြးရုိက္ ရသလား တဲ့.......

........................

တိုင္းရင္းသား ျပည္သူ တစ္ရပ္..လုံး ေအာက္ေျခ အဆင့္ က စျပီး တိုးတက္မွ..... တစ္ႏို္င္ငံ လုံး..တိုးတက္ႏိုင္မယ္ လို႕..ယုံ ၾကည္ခဲ့ ျပီး...... ကိုယ္ တတ္ႏိုင္တဲ့ ဖက္ က...တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာ က..တစ္ခုခု လုပ္ ခ်င္ ခဲ့ တဲ့.....လူငယ္ ဘ၀..က်မရဲ႕.. ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ဟာ..အဲဒီ အခ်ိန္ တုန္းက ..lack of support, lack of effective assistance, lack of proper planning & proper management ေတြ.. ရႊံ႕ဗြက္ေတြ.. အထီးက်န္ ဆန္မွဳေတြ.....နဲ႕.... အိမ္သာ မရိွိတဲ့...လူေနမွဳ ဘ၀ တစ္ခု အတြင္းမွာ.........ကဗ်ာေတြ... တစ္ပုဒ္ျပီး တစ္ပုဒ္ ေမြးဖြားရင္း.....ကာလအတန္ ၾကာ ခဲ့တယ္.....တစ္တပ္တစ္အား ဆိုတဲ့ အယူအဆ ကို.. ခုထိ ယုံၾကည္ဆဲ ေပမဲ့....အဲဒီ တစ္တပ္တစ္အား.. အတြက္ တြန္းအား နဲ႕ ပ့ံပးို မွဳေတြ..ရွိပါမွ.... ဆိုတာ ကို.... အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာမွ.... ပိုျပီး သေဘာေပါက္ ခဲ့ ရတာပါ..........

.................................

ဒီပို႕စ္ေလး ေရးဖို႕ စိတ္ကူး ရမိတာက...ေတာ့. Community Development & Social Management ကိုစိတ္၀င္စား တယ္ လို႕ ခဏခဏ ေျပာတတ္တဲ႕..Information Technology ေၾကာင့္ ..ရခဲ့တဲ့ ..က်မရဲ႕ သားေတာ္ေမာင္ Wara .....က်မရဲ႕ ..Blog ေလးကို ပထမဆုံး ကာလေတြမွာ လာလည္တဲ့...မဖြံ႕ျဖိဳးေသးတဲ့ ေဒသမွာ ေက်ာင္းဆရာ ေလး လုပ္ခ်င္တယ္ လို႕.. သူ႕ ရဲ႕ profile ေလးမွာ ေရးထားတဲ့.. ေမာင္ငယ္ စိုးသြန္း (ဆိုးသြမ္း... လို႕ မေခၚခ်င္လို႕ ပါ ေမာင္ေလး ေရ.... ပညတ္သြားရာ.. ဓါတ္သက္ ပါသတဲ့..... သေဘာတူရဲ႕ လားေတာ့ မသိဘူး....း)........နဲ႕... ဖြံ႕ျဖိဳးေရး ဆိုတာ ကို စိတ္၀င္ စား တဲ့ လူငယ္ ေတြ အတြက္..ပါ.......လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပါင္း ၂၀ မွ သည္...ခုလက္ရွိ ကာလ ထိ... ....ဒီအေန အထား အတိုင္း ပဲ ရွိေနတဲ့..... မဖြံ႕ ျဖိဳးေသးတဲ့ ေဒသ ေတြ.. ျမန္မာႏိုင္ငံ တနံတလ်ား ..အမ်ား ၾကီးရွိေနပါတယ္.......။

ပန္းၾကိဳက္တဲ့ ခင္

တစ္ႏွစ္မွာ ..တစ္ခါ..

ပင္ျမင့္လႊာ အသာပြင့္..
လန္းတင့္တဲ့ ေငြ သဇင္..
...
ရနံ႕ ငယ္လြင္..
ေမႊးၾကဴစင္ ထုံ ရီေအးရယ္နဲ႕..
မွဳံ၀တ္ကာ..နံ႕သာ ႏွစ္ကယ္..
လတ္ဆတ္ ၾကည္လင္..
....
ေလလာတြင္..အသာႏြဲ႕ ပုံက..
ျမင္ရသူ သည္းအူၾကြ ေအာင္..
လွရက္သူ..ပင္ယံဦး ကိုလ..
ဆြတ္ခ်ဴငင္..ယူခ်င္စမ္း ပါတဲ့..
ပန္းၾကိဳက္သူ ခင္......။


မမသီရိ

ျခစ္ဖူးသူ နဲ႕ သူမ၏ အိပ္တစ္မက္...

ကၽြန္မတို႕ ေမာင္ႏွမ က အေတာ္ ထူးဆန္းတဲ့ အထဲ ပါတယ္ လို႕ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္... ပုံမွန္ အားျဖင့္ ဆိုရင္.. ေမာင္ ႏွမ ေတြ အခ်င္းခ်င္း.. ပြင့္ပြင့္ လင္း လင္း ခ်ီး မြမ္း တယ္... တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ အသိ အမွတ္ ျပဳ တယ္ ဆို တာ ခပ္ ရွားရွား ရယ္... အသက္ ၾကီး ေလ... ပို ဆိုး ေလ ဆိုပါေတာ့...

က်မ ေတြ႕ ဖူး သမွ် မွာ ေတာ့.. မိုက္ကယ္ ဂ်က္ဆင္တို႕ ေမာင္ ႏွမေတြ.. ေတြ႕ ဖူးတယ္... သူ႕ညီမ ဂ်က္နက္ ဂ်က္ဆင္ က.. အစ္က႕ို ကို.. တရား၀င္ ခ်ီးမြမ္း ခန္း ထုတ္တာေလ... သူ႕ အစ္ကို .. ဂရမ္မီ ဆု ခ်ီးျမွင့္ ခံ ရတဲ့ အခမ္း အနား မွာ... အစ္ကို႕ အေၾကာင္း စီကာ ပတ္ကုံး ခ်ီးမြမ္း ခဲ့ တာ....

ခု က်မ အစ္ကို က.. က်မ ကို .. မရွိ တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ နဲ႕.. ခ်ီး ျမွင့္ေနခဲ့ တာ...သူ႕ ညီမ ကို.. ပန္းခ်ီ ဆရာမ တဲ့..

အမွန္က က်မ ပုံဆြဲ ခဲတံ ..မကိုင္ ျဖစ္ ခဲ့ တာ.. ႏွစ္ေပါင္း ၁၀ ေက်ာ္ လို႕ ၂၀ နား ကပ္ေတာ့မွာ.....

အစ္ကို႕ အတြက္ ...ေပးခဲ့ တဲ့ ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္ က...ပထမဦးဆုံး... ျပန္ျခစ္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လက္ရာ...

ငယ္ငယ္ က ၀ါသနာ ပါရုံ ေလး ရွိခဲ့ တာ... သင္တန္းေတြ ဘာေတြ တက္ဖူး တာလဲ မဟုတ္...

အစ္ကို႕လို.. အေရာင္ ေတြ ႏိုင္နင္း တဲ့သူ လဲ မဟုတ္.... .. ခဲတံ တစ္ေခ်ာင္း နဲ႕ မွတ္စု စာအုပ္ေတြ ထဲ..ဟိုျခစ္ ဒီ ျခစ္.......ျခစ္ ခဲ့ ဖူးသူ တစ္ေယာက္ သာ....... အဲ... သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲ ေတာ့..လူ စြမ္းေကာင္း...ျဖစ္ခဲ့ တယ္...... သူတို႕ က ... လမင္း ပုံ ဆြဲ ၾကရေအာင္ ေဟ့ ဆို ရင္ ေတာင္ ၀လုံး နဲ႕ လမင္း တူ တာ ေမ့ ျပီး ...မဆြဲ တတ္ပါ ဘူး ...ေအာ္..ေနၾကသူေတြ .. ဆိုေတာ့.... က်မ က ပန္းခ်ီ ဆရာမ ေပါ့...း)......

က်မ အစ္ကို နဲ႕ ...က်မ က ၀ါသနာ တူ ...စိတ္သေဘာထား ခ်င္း လဲ ..အေတာ္ တူ.. အၾကိဳက္ ေတြ လဲ အေတာ္ တူ ခဲ့ ၾကတာ... ... ပန္းခ်ီ... ဂီတ... အႏုပညာ... ခံစား ခ်က္... လြမ္းတတ္တာ...မွန္တယ္ ထင္ ရင္ ဇြတ္တိုးတတ္ တာ.. ေခါင္းမာတာ.... အဲ.....မတူတာေတြ လဲ ရွိ သေပါ့ ေနာ္........ က်မ က.... မၾကာ ခဏ စိတ္ေကာက္ တတ္သူ... အစ္ကို.က. မၾကာ ခဏ စိတ္တို တတ္ သူ... က်မ က.. မိန္းကေလး ျဖစ္ေပမဲ့.. ထမင္းခ်က္ ရင္း ဘ၀ အဆုံး မခံ ႏိုင္ ဘူး လို႕ ယူ ဆျပီး... အေဖ နဲ႕ အေမ ကို ၂ ႏွစ္ ေလာက္ ခ်က္ ေကၽြး ဖူးတာက လြဲျပီး.. တစ္သက္လုံး ထမင္း မခ်က္ ရ ေအာင္ ၾကိဳး စား ခဲ့ သူ..... အစ္ကို.. က ေတာ့ ...အခ်က္ အျပဳတ္ ၀ါသနာ ပါသူ.... ..... က်မ က... က်မရဲ႕ စာၾကည့္ စားပြဲ တို႕.. အလုပ္ စားပြဲ တို႕ မွာ...အျမဲ.. ရွဳပ္ ရွက္ ခတ္ ေန သေလာက္... အစ္ကို.. က် ေတာ့.....သန္႕ ရွင္း သပ္ရပ္ စံနစ္ တက် ရွိတဲ့ သူ..

ပန္းခ်ီ နဲ႕ ကဗ်ာ ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ လာရင္ .ေတာ့.... က်မ ကပဲ တစ္ခ်ိန္လုံး....သူ႕ ကို အား က်ေနခဲ့ ရတာ.....ပါ.. ..အစ္ကို ဆြဲ တဲ့... ပန္းခ်ီကားေတြ က အေရာင္ ေတြ ရဲ႕ ဖြဲ႕ စည္း ပုံ ကို.. က်မ အရမ္း သေဘာက်ခဲ့တာ ေလ.....ကိုယ္ က အေရာင္ နဲ႕ ပတ္သက္ လို႕... ကၾကီး ခေခြး အဆင့္ေတာင္ ရွိတာ မဟုတ္...... ခုေတာ့ အစ္ကို က..ကြန္ပ်ဴ တာနဲ႕ ေတာင္.. ဖန္တီး လို႕ သူ႕ ခံစား ခ်က္ေတြ အသက္ သြင္း ေနခဲ့ ျပီ....

အဲဒ ီေလာက္ ညံ့ သူ..သူ႕ ညီမ ကို..မွ... ေျမွာက္ ပုံ မ်ား...ပန္းခ်ီ ဆရာမ တဲ့.....ငို ရ ခက္ ရီ ရ ခက္...

ဒီ....အစ္ကို လုပ္ ပုံ နဲ႕ က်မ ခဲ တံ ျပန္ ကိုင္ ရေတာ့ မဲ့ ပုံ....

........................................

...တစ္ ကယ္ေတာ့... က်မ မွာ... အိပ္မက္ေတြ.. က...မ်ားမ်ား စား စား မရွိ ပါဘူး...

အဲဒီ အနည္း အက်ဥ္း ထဲ က..... အျပင္း ျပဆုံး အိပ္မက္ တစ္ခု ကေတာ့...

က်မ တို႕ ေမာင္ႏွမေတြ...တစ္စု တစ္စည္း ထဲ ..တစ္ေန႕ေန႕ မွာ.. ျပန္ ဆုံ ၾကဘို႕.... ျပီးေတာ့.. အစ္ကို နဲ႕ အတူ... လုခ္ျပတိုက္.. စမစ္ဆိုနီယန္ ျပတိုက္ က...ကမၻာေက်ာ္ ပန္းခ်ီ လက္ရာေတြ ကို.. အတူ ခံစားဖို႕.. အမွန္ က... က်မ က မိုက္ကယ္အိန္ဂ်လို နဲ႕.. အိုင္းရစ္ ပန္း ခ်ီ ေက်ာ္ ေတြရဲ႕ လက္ရာေတြ ကို ပဲ..တစ္ေလွ်ာက္ လုံး..စြဲစြဲ ျမဲျမဲ.. ႏွစ္သက္ခဲ့ေပမဲ့... အစ္ကို သေဘာက်တဲ့ .. ေရးႏြား.. ဗန္ဂိုး...ပီကာဆို.. နဲ႕.. ဒါဗင္ခ်ီ တို႕ လက္ ရာေတြ ကို .. ၾကည့္ ျပီး အစ္ကိုနဲ႕ ျငင္းခုံခြင့္.ေလး တစ္ခုျပန္ရဘို႕... အဲဒီ ခရီး မွာ ပဲ.. .အစ္ကို သိပ္ စိတ္ မ၀င္ စားေပမဲ့.....က်မရဲ႕... အိပ္မက္ ျမိဳ႕ေတာ္.. ဖေလာရင့္စ္က.. မိုက္ကယ္ အိန္ဂ်ဲလို ရဲ႕... ပန္းပု လက္ရာေတြ ကို.. ဆက္ျပီး သြား ၾကည့္ ၾက ဖို႕.......... ျပီးေတာ့... အစ္ကို ခ်စ္ တဲ့ အမိ ျမန္မာ ျပည္ မွာ.. မိသား စုေတြ အာလုံး ဆုံ ၾကျပီး..... ထန္း ရိပ္ညို ဒါမွ မဟုတ္လဲ ..ေလာကနတ္ မွာ... အစ္ကို႕ လက္ ရာ ပန္းခ်ီ ကားေတြ နဲ႕... က်မရဲ႕ ခဲ ပန္း ခ်ီ ေတြ ကို.. ျပ ပြဲ တစ္ခု လုပ္ ဖို႕ ပါ....... က်မဆြဲ တဲ႕ ... ခဲ ပန္းခ်ီ တစ္ခ်ိဳ႕ ကို ေတာ့.. အစ္ကို႕ကို အတင္း ပူဆာျပီး.. အေရာင္ေတြ ျဖည့္ ခိုင္ းဘို ႕လဲ.. စိတ္ကူး က ရွိေသး....း)........

...............................

အဲဒါ က...........................က်မရဲ႕ အိပ္တစ္မက္.....

............................

ခု ေလာေလာ ဆယ္ ေတာ့.... အစ္ကို ခ်ီးျမွင့္ ထား တဲ့.ဂုဏ္ပုဒ္ေလး. အလကား ..မျဖစ္ ရေအာင္... ငယ္ငယ္က.. ျခစ္ ဖူး ခဲ့ ...တဲ့..ပုံ ေလး ေတြထဲ က တစ္ခ်ိဳ႕ ကို.. ျပန္ လည္ ေဖၚျပလိုက္ ပါတယ္......

ဒါေပမဲ့..ပန္းခ်ီ ဆရာမ ... ေတာ့ ..မဟုတ္ဘူး....ေနာ္.....

မမသီရိ

အျပစ္တစ္ခု လို႕ မမွတ္ေစခ်င္

သစ္ရြက္ လွဳပ္လ်င္..
ရယ္ခ်င္ တတ္သည့္..
ဆယ္ေက်ာ္ သက္ ရြယ္.. မဟုတ္ေတာ့...

ေရႊမိုး ညိုလ်င္..
ငိုခ်င္ တတ္သည့္...
ဆယ္ေက်ာ္ သက္ရြယ္.. မဟုတ္ေတာ့...

ျမင္ရာ ျမင္ တိုင္း...
တုန္ ယင္ လွဳိင္း ခတ္..
ရင္ ခုန္ တတ္ သည့္...
ဆယ္ ေက်ာ္ သက္ ရြယ္ မဟုတ္ေတာ့...

သို႕ေလ ေသာ္ လဲ..
....
ႏွလုံး သား ထဲ...
နစ္စြဲ ထိ ခိုက္ ...
အငိုက္ မိ....ရင္...
သိမမီ ခင္...
တြယ္ ငင္ တိုး လွ်ိဳး...
ၾကိဳး ေတြ ထပ္ထပ္...
ၾကပ္ၾကပ္ ခ်ည္ ေႏွာင္...
ေမွာင္ ေမွာင္ မဲမဲ ...မိုက္ ရဲ သတၱိ.
ရင္ မွာ ရွိ ျပီ...
......
သစ္ရြက္ လွဳပ္ လ်င္...
ရယ္ တတ္ ခ်င္ သည့္...
သက္ရြယ္ ဆယ္ ေက်ာ္..မငယ္ ေသာ္လည္း...
ရင္ ထဲ အခ်စ္ က်န္ ေသး သည္.......။
....
...


မမသီရိ (၁၃.၁.၂၀၀၉)

သူတို႕ေလးေတြ..

ဒီေန႔ မနက္ေစာေစာ က်မ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ေတာ့.. လမ္းထိပ္မွာ အဲဒီေကာင္မေလး ကို ေတြ႕လိုက္ ရပါတယ္..။ ခါတိုင္းဆို အျမဲ.... ၂ ေယာက္ေတြ႕ေနက်..ဒီေန႕ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ပါ..။ အဲဒီ ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ ကို ဒီျမိဳ႕ေလးမွာ က်မ ေတြ႕ေတြ႕ ေနတာ ..အခ်ိန္.....၃- ၄ လေလာက္ ၾကာခဲ႔ပါျပီ...။ သူတို႕ ညဥ့္ငွက္မေလးေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ လို႕ လဲ ေတြ႕ တိုင္းမွာ ထင္မိရဲ႕... ပုံစံေလးေတြ က နဲနဲထူးျခားေနတာ ကိုး။ ပုံမွန္ အားျဖင့္ဆိုရင္..ဒီေဒသမွာ ေဒသခံလူမ်ိဳးစု အမ်ိဳသမီးငယ္ေတြ...အိမ္အျပင္ ကို သိပ္မထြက္ၾကပါဘူး။ ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ ခ်ိန္ေတြ မွာ အေရ အတြက္ အနည္း ငယ္ေသာ မိန္းကေလး ငယ္ေတြ ကို အေစာင့္ အေရွာက္ ဒါမွ မဟုတ္လဲ ပဲ အုပ္စုလိုက္၊ အေဖာ္၊ အုပ္ထိန္းသူေတြနဲ႕ စသျဖင့္ တြဲ လ်က္သာ ေတြ႕ရတတ္ပါ တယ္။ လုပ္ ငန္းခြင္ေတြမွာ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ႕ အမ်ိဳးသမီး အနည္းငယ္ ရွိေပမဲ႕ လက္ခ်ိဳး ေရတြက္ လို႕ ရႏိုင္တာမို႕.. သူတို႕ ၂ ေယာက္ ဟာ ဒီ ျမိဳ႕ မွာ ထူးျခားေနတယ္ ဆိုတာ လူတိုင္း သတိျပဳမိၾကပါလိမ့္မယ္။

အမွန္ ဆို... တျခား နယ္စပ္ ျမိဳ႕ေတြ နဲ႕ ႏွိုင္းစာ ရင္... ဒီျမိဳ႕ေလး က အေတာ္ ကို ေအးခ်မ္း တာပါ... ကာရာအိုေက ဆိုင္ မရွိ... ႏိုက္ ကလပ္ မရွိ... ရွိတဲ့ စား ေသာက္ ဆိုင္ ေတြက ရုိုး ရိုး ေလးေတြ... အႏွိပ္ခန္း ဆို တာလဲ ..မရွိ......

သူ႕ အသက္ က ရွိလွ မွ ၁၅ ဒါမွ မဟုတ္..က်ဴးက်ဴး လြန္လြန္ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိမွာပါ...။ စာသင္ခန္း မွာ ပဲ ရွိေနရမဲ့.. အရြယ္ေလး...။

မနက္ေစာေစာ တိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ ထြက္တဲ့..က်မ ကို သူေလး လဲ ပဲ မ်က္ မွန္းတမ္း မိပုံ ရပါ တယ္.. က်မ ျပံဳးျပ ေတာ့... သူ႕ မ်က္ ႏွာ မွာ.. အရိပ္ အေယာင္ေလး တစ္မ်ိဳးျဖတ္ေျပး သြား ျပီး... က်မ နား ကို.. မ၀ံ့ မရဲ တိုး ကပ္လာပါတယ္.. စကား သံ ၀ဲ၀ဲ နဲ႕... ဆရာမ ...လမ္း ေလွ်ာက္ တာလား ဆိုတဲ့ သူ႕ အေမး ကို.. ျပံဳးျပ ေခါင္း ညိတ္ အေျဖေပးေတာ့... က်မေဘးနား က ကပ္ ရက္ လိုက္ ပါလာပါတယ္.. ။ က်မ သူ႕ ကို.. စကားေတြ.. ေျပာခ်င္ ေနမိတယ္... တစ္ခုခု ကို လဲ ေမး ခ်င္..ေနတယ္... ဒါေပမဲ့ ဘယ္နား က စ ေမး ရမလဲ ..ဆို တာ.. ေခါင္းထဲ ရုတ္တရက္ ေရာက္ မလာ ႏိုင္ဘူး...ေမး ခ်င္ တဲ့ အေၾကာင္း ကလဲ...ခပ္ခက္ခက္....... ေနာက္ဆုံး... မထူးေတာ့ ဘူး..ဆိုျပီး... မ်က္ႏွာ ပူပူ နဲ႕ ပဲ..ဒီေန႕ အလုပ္ ျပီးျပီ လား ဆို ေတာ့....ျပီးျပီ တဲ့..... ေမးမိတာ တစ္ခြန္း.. ကေလးမေလး ျပန္ေျဖတာေတြ က..... သူ႕ ငယ္ ဘ၀ က စလို႕ ...လက္ရွိ ေန႕စဥ္ ...လုပ္ငန္းေဆာင္ တာေတြ..ထိ .. ေတာက္ ေလွ်ာက္ ေျပာသြားေတာ့ တာ.......။.....ၾကည့္ ရတာ.. သူ႕ကို ...အေရး တယူ ေမးမဲ့ သူ...သူေျပာတဲ့ စကားေတြ.....အေရး တယူ နားေထာင္ မဲ့ သူ မရွိခဲ့ ဘူး ဆို တာ ေသခ်ာ ေနပါ တယ္...သူ႕ ဇာ တိက..ဒီ နယ္စပ္ျမိဳ႕ေလး နဲ႕ အေတာ္ အလွမ္း ကြားေ၀း တဲ့... နယ္ ျမိဳ႕ ေလး တစ္ျမိဳ႕ ရဲ႕ ေက်းရြာ... တစ္ရြာ ကပါ....အေမ ဆုံးသြား ခဲ့ျပီ.း.... အေဖ က ေနာက္ မိန္းမ ယူသြား တယ္...ေမာင္ေလး ၂ ေယာက္နဲ႕ ညီမေလး ၂ ေယာက္ က်န္ခဲ့ တယ္.... ၀ိုင္း ၾကည့္ ေပးဘို႕ ..ေတာင့္တင္း တဲ့ ေဆြ မ်ိဳး ေတြ မရွိဘူး...အား လုံး က သူ လို ကိုယ္ လိို ေတြ...သူတို႕ ေမာင္ ႏွမ ၅ ေယာက္ထဲ မွာ..ဘယ္သူ မွ ေက်ာင္း မေနဖူး ဘူး... ထမင္း မရွိ တဲ့ ေန႕ ရက္ ေတြ မ်ား စြာ...လြန္ လာျပီး တဲ့ ေနာက္မွာေတာ့...သူလို ပဲ ဘ၀ တူ မိဘမဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႕ ...အဲ ဒီေကာင္မေလး က... အေတြ႕ အၾကံဳ ရွိႏွင့္ ျပီး ေနျပီ..... စြန္႕စား ရင္း.. သူတို႕ အတူ ...ဒီ ျမိဳ႕ေလး ကို ..ေရာက္ လာခဲ့ ၾကတာ.....

တစ္ည ကို.. customer တစ္ေယာက္ ဆီ က တစ္ေသာင္း ရတယ္.... သူ တို႕ လို လုပ္ ေနတဲ့ သူ ေတြ ေနာက္ ထပ္... ၁၀ ေယာက္ ေက်ာ္ ေလာက္ ရွိတယ္.... ေစ်း ႏွဳန္း ေတြ က မတူ ပါဘူး ..တဲ့.... တစ္ည ကို... သုံးေသာင္း ထိ ရတဲ႕ ..ေကာင္မေလး ေတြ ရွိ တယ္...အဲဒီ သုံးေသာင္း ဆိုတာ ျပည္မက လာၾကတဲ့ ..ေခ်ာေခ်ာ ေလး ေတြ.... ဒီေဒသခံ ေတြ ထဲ မွာ ေတာ့.... ႏွစ္ေသာင္း... တစ္ေသာင္း ခြဲ.... တစ္ေသာင္း နဲ႕... ငါး ေထာင္... ဆို ျပီး.. ေစ်း ႏွဳန္း ေတြ ရွိ သတဲ့.... က်မနဲ႕ ေျပာေနတဲ့ ေကာင္မေလး က ... တစ္ေသာင္း တန္း က... သူ က တစ္ည ကို.. တစ္ေယာက္ ပဲ... လက္ခံ ႏိုင္ပါ သတဲ့...

က်မ တစ္သက္မွာ.. တစ္ခါ မွ... ခု လို တိုက္ ရိုက္ မၾကား ဖူးတဲ့..စကားေတြ ၾကား ေနရတာ... ရင္ ထဲ ဘယ္လို ေတြ႕ ေနသလဲ မေျပာ တတ္ေတာ့ ပါဘူး... မ်က္ႏွာေတြ နီ ရဲ..ကတုန္ ကယင္ နဲ႕.......ကိုေယာဟန္ေအာင္ ရဲ႕ အရပ္ပ်က္မေလး ဆို တဲ႕ ပို႕စ္ ကို ..သြား သတိရေနမိပါတယ္.....

ဟို အရင္ လုပ္ခဲ့ဖူး တဲ့ ..၀င္ေငြတိုး INGO Project တစ္ခုမွာ တုန္း က.. ဒီအလုပ္ ေတြ လုပ္ စား တယ္ လို႕ နာမည္ ေက်ာ္ျပီး ေတာ့... အရပ္ ထဲ မွာ မ်က္ ႏွာ မလွ ျဖစ္ေနခဲ့ တဲ့.. ေကာင္ မေလး ၂ ေယာက္ နဲ႕ က်မ ဆုံ ခဲ့ ဖူး ပါတယ္.... က်မတာ၀န္ ယူေနရ တဲ့... ၀င္ေငြ တိုး နဲ႕ စြမး္ ရည္ ျမွင့္ တင္ ေရး သင္ တန္း တစ္ခု မွာ .. သိသိ ၾကီ းနဲ႕ က်မ သူတို႕ ကို.. သင္ တန္း သူ ေတြ အျဖစ္ ေရြး ေတာ့... က်မ ကို ..၀ိုင္းျပီး တိုက္ ခိုက္ ခဲ့တဲ့ လူေတြ အမ်ား ၾကီး ရွိခဲ့ ပါတယ္...သူ တို႕ ေတြ ေၾကာင့္... Project ရဲ႕ ဂုဏ္ သိကၡာ ကို ထိခိုက္ ႏိုင္တယ္.... သူတို႕ ေၾကာင့္.. တျခား သင္တန္း သူေတြ ပါ.. လိုက္ ပါ ပ်က္စီး သြား ႏိုင္ တယ္ ဆိုတဲ့ ..အယူ အဆေတြ နဲ႕ က်မ ထိုး ႏွက္ ခံ ခဲ့ ရတာပါ.... ဒါေပမဲ့.. က်မ ၾကံ႕ ၾကံ႕ ခံ ခဲ့ တယ္.... အဲဒီမ်ိဳး အား လုံး က ၀ိုင္း ပယ္ ေနရင္... သူ တို႕ ဘ၀ ပိုဆိုး သြား ႏိုင္တယ္.... အခ်ိဳးအေကြ႕ ေလး တစ္ခု သာ ရွိခဲ့ ရင္... သူ တို႕ ဘ၀ ေလး ေတြ အေျပာင္း အလဲ မရွိ လာႏိုင္ဘူး.. လို႕ ..ဘယ္သူ ေျပာ ႏိုင္မလဲ ဆို ျပီး... က်မ အတိုက္ အခံ .. ရင္ ဆိုင္ ခဲ့ ရဖူး တယ္.....အဲဒီ တုန္း က.. က်မ ဖက္မွာ... တိုင္းရင္းသား ၀န္ထမ္း ေတြ တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့ဘူး... အား လုံး ကန္႕ကြက္ သူေတြ..... က်မရဲ႕ အထက္ က... ရွိေနတဲ့... ဂ်ပန္မေလး တစ္ေယာက္ က ပဲ... ေလသံ ေပ်ာ့ ကေလး နဲ႕... နင္ ၾကိဳး စား ခ်င္ ရင္ ..ၾကိဳး စား ၾကည့္ ေလ...တဲ့.......က်မ မ်က္စိ စုံ မွိတ္ ျပီး... သူတို႕ ကို တစ္ႏွစ္ သင္တန္း တစ္ခုမွာ.. ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျပီး တက္ေစခဲ့ တယ္....သင္တန္း ကာ လ အစ ေလာက္ ထိ ...သူ တို႕... နဂို အလုပ္ ကို ...ဆက္ လုပ္ေနတယ္လို႕ ..က်မ သတင္း ရေပ မဲ့.... က်မ ရဲ႕ ..သင္တန္း ဆရာမ ေတြ အား လုံး ကို... သိေနတဲ့ အေၾကာင္း.. မေျပာမိေစ ဘို႕... ေျပာထား ျပီး... က်မကိုယ္ တိုင္ လဲ ..မသိခ်င္ ေယာင္ ေဆာင္ ေနခဲ့ တယ္.... ဒါေပမဲ့... သင္တန္း ထဲ ..မွာ ေတာ့...အမူအက်င့္ေျပာင္းလဲ ျခင္း ဆိုင္ ရာ အခန္း ႑ေတြ.. စိတ္ဓါတ္ျမွင့္တင္ေရး...သင္ခန္းစာေတြ ကို... ခါတိုင္း ထက္ အခ်ိန္ပိုေပး ျပီး...ပို႕ ခ် ခဲ့ တယ္....၃ လေလာက္ ၾကာေတာ့... သူတို႕ ေျပာင္း လဲ စျပဳ လာခဲ့ ျပီး....မိတ္ေဆြ ေတြ ရခဲ့ ၾကျပီ...... ေမွ်ာ္မွန္း ခ်က္ အသစ္ေတြ နဲ႕... မ်က္ႏွာ ေလး ေတြ.. ၀င္း လက္ လာခဲ့ တယ္.....အဲဒီ သင္တန္း ျပီး လို႕ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာ တဲ့ အခါ မေတာ့.... တစ္ေယာက္ က... နယ္စည္း မျခား ဆရာ၀န္မ်ား အဖြဲ႕.. မွာ... HIV AIDs ပညာေပး ကြင္းဆင္း ၀န္ထမ္း အျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ ခြင့္ ရျပီး.... သူ႕ မိသားစု ေလး ကို... လွလွ ပပ ျပန္ လုပ္ေကၽြး ေနႏိုင္ခဲ့ ျပီ... ေနာက္ တစ္ေယာက္ ကလဲ .... တည္တည္တံ့တံ့ အိမ္ေထာင္က် ျပီး.. က်မ တို႕ သင္ တန္းက ေပး လိုက္ တဲ့ သက္ေမြး ပညာ နဲ႕ ဘ၀သစ္ တစ္ခု ကို ထူ ေထာင္ ခဲ့ ျပီ.....

အဲ ဒီ အေတြ႕ အၾကဳံ အား ကိုး နဲ႕.. က်မ တစ္ေယာက္ ..ကိုေယာဟန္ေအာင္ ရဲ႕... အရပ္ပ်က္မေလး ပို႕စ္ ထဲ.. မွာ.. ကိုေယာ ကို သြား ေစာ္ကားခဲ့ ဖူးတယ္.. ကိုေယာဟန္ေအာင္ေရ...က်မ ဒီေနရာက တရား၀င္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ရွင္..

....................................

ခုန တုန္း က လမ္းမွာေတြ႕ တဲ့ ေကာင္မေလး အေၾကာင္း ဆက္ေျပာရ ရင္ေတာ့....

က်မသ႕ူ ကို.. အရဲ ကိုးျပီး ေမး ၾကည့္ေသး တယ္... သမီး တျခား အလုပ္ တစ္ခုခု လုပ္ ဖို႕ စိတ္ မ၀င္စား ဘူးလား ဆိုေတာ့......ဒီ အလုပ္ ကို သူ ႏွစ္သက္ သေဘာက်လြန္း လို႕ လုပ္ေနရတာ မဟုတ္ေပမဲ့...စာ လဲ မတတ္... အလုပ္ အကိုင္ အခြင့္ အေရး လဲ မရွိ ..ဒီ ေမာင္ .. ေတ...ြ ညီမေတြ ..ေကၽြးေမြ းေစာင့္ ေရွာက္ ဖို႕... ဒိထက္ ၀င္ေငြေကာင္း တာ.. သူ ရွာေတြ႕ ႏိုင္ မွာ ..မဟုတ္ပါဘူး တဲ့..... သူ႕မွာ.. ေဖာက္ သည္ က ေန႕ တိုင္းလိုလို.. ရွိေနေတာ့.. အဆင္ေျပ ပါ တယ္ တဲ့...........

....

က်မ ဆက္ ေျပာ ဘို႕ ဆြ႕ံ အ ေနခဲ့ တယ္...ဘယ္သူ႕ ကိ ုသြား ျပီး... ဘာ အျပစ္ေတြ တင္ ရပါ့ မလဲ...

တရား ခံ က ဘယ္သူလဲ.... အေဖ က ေနာက္ မိန္ းမ ယူ သြား တာ ..အျပစ္လား...

အလုပ္ အကိုင္ အခြင့္ အလမ္းေတြ နည္းပါး ျပီး ေတာ့... ထမင္း မ၀ တာေတြ က တရားခံ လား.....

ဒီလုပ္ငန္း ရွိေနတာက ..ဒီလို ကေလးမေလး ေတြ ရွိေနလို႕ ..ရွိေနတာလား...

customer ေတြ ေၾကာင့္ ဒီ လိုမ်ိဳး ကေလးမေလး ေတြ ရွိေနတာလား...

က်မ အေတြး ေတြ ..မမီႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး...

.....................

ခု က်မ လက္ ရွိလုပ္ ေနတဲ့.. ဌာန က..လဲ.. ပညာေရးပဲ လုပ္တာ ဆိုေတာ့.. လတ္တေလာ.. သူနဲ႕ သူ႕ မိသား စုအတြက္ .... သူ႕ အတြက္...က်မ လုပ္ ေပးႏိုင္တာ.. မရွိ.....။ .. မတတ္သာတဲ့ အဆုံး... ကြန္ဒုံး သုံး ရဲ႕လား...လို႕.. ေမးေတာ့... နယ္စည္းမျခား ဆရာ၀န္မ်ား အဖြဲ႕က ဆက္သြယ္ျပီး.. သူတို႕ လို မိန္းကေလး ေတြ ကို အျမဲ ပ့ံ ပိုး ေပး ပါ သတဲ့......

က်မ သက္ျပင္း တစ္ခ်က္ ေတာ့ ခ်မိတယ္... ေတာ္ပါေသးရဲ႕... သူ႕ ခမ်ာေလး... ေဘးကင္းပါ..ေစ...လို႕...

ရတဲ့ ၀င္ေငြ ေလး နဲ႕... ေမာင္..ညီမေလး ေတြ ကို.... ေက်ာင္း ထား ေပးေနာ္.. ဆို ေတာ့... ဟုတ္ကဲ့ ပါ ဆရာမ.. လာမဲ့ ေက်ာငး္ ဖြင့္ ခ်ိန္ ေက်ာင္းထား ဖို႕ စီစဥ္ထား ပါတယ္တဲ့.....

........................

က်မ သြားေတာ့ မယ္ ဆရာမ လို႕ သူကေလး ႏွုတ္ဆက္ ထြက္ သြား တဲ့ အခ်ိန္ မွာ ေတာ့.....အေရွ႕ ဖက္ ဆီက ေကာင္း ကင္မွာ.......ပုဇြန္ဆီ ေရာင္ က ...အေတာ္ ရင့္ေနခဲ့ ျပီ..............အပူ လွိဳင္း တစ္ခု ကေတာ့... ရင္ထဲ ..ျဖတ္ စီး လို႕.............။

မမသီရိ

ၾကိဳး

မျမင္သာ သည္......
ရင္လႊာ တိုးေဖာက္.....
ေတာက္ေလွ်ာက္ ၀င္သြား......
ဆီးတားမရ...
ၾကိဳး တစ ေပါ့.....
ေမ့ေလ်ာ့ သတိ.. မမူမိခင္..
တစ္ပင္ခ်င္း စပ္... ထပ္ထပ္ ျငိတြယ္...
ေျဖမလြယ္ေတာ့....
ႏြယ္လို မွတ္ ထင္...
ျဖတ္ခ်င္လဲ ရွဳးံ....
ႏွစ္လုံးသား ထဲ က...
အနက္ ရွိဳင္း ဆုံး .....သံေယာ ဇဥ္......။

(သရုပ္ေဖၚ ဓါတ္ပုံ ေလးကို... အေမ...ဘေလာ့ဂ္ထဲ က ယူ သုံး ထားပါတယ္...)

မမသီရိ

က်မ ရဲ႕ အေမ

ဒီကဗ်ာေလး.. ျဖစ္ တည္ ခဲ့ တာ ၾကာေတာ့ ၾကာ ခဲ့ပါျပီ..... လြန္ ခဲ့ တဲ့ .. ဆယ္ စုႏွစ္ ၂ ခု စာ ေလာက္ တုန္း က... အေမ နဲ႕ အလြန္ တရာ ေ၀း ကြာတဲ့ ေနရာ တစ္ခု မွာ ရွိ ေနခဲ့ ဖူး တယ္... အၾကိမ္ ေပါင္း မ်ား စြာ... ေမေမ့ အေပၚ စိတ္ ေကာက္ .. ဆိုးခဲ့ ဖူး တယ္.... မိုင္ ေပါင္း မ်ားစြား ေ၀းတဲ့ ေနရာ ေရာက္ ေနခဲ့ ခါမွ..
ေမေမ့ ကို တမ္းတမ္း တတ လြမ္း ခဲ့ ရတယ္.....ေမေမ့ တန္ ဖိုး ကို.. နားလည္ ခဲ့ ရတယ္....
ေမေမ့ ကို ....ျပန္ ၾကည့္ ဘို ႕ အဆင္ေျပ ျပီ လို႕ ထင္ ခဲ့ တဲ့ ကာ လ တစ္ခု မွာ ေတာ့....
ေမေမ က လူ႕ ေလာက ၾကီး က စြန္႕ ခြာခဲ့ ျပီး ျပီ....... ေမေမ့ ေနာက္ ဆုံး အခ်ိန္ ကာလေတြ မွာေတာင္ ေမေမ့ အနား ရွိ မေနႏုိင္ခဲ့ တဲ့ ..ဘ၀...... ေမေမ ဘယ္ေလာက္ မ်ား လြမ္း ေနခဲ့ မလဲ ဆိုတာ...
အခ်ိန္ ေတြ အေတာ္ ၾကာ .. ေႏွာင္း ခဲ့ တဲ့ ခါမွ..ပဲ..... မ်က္ရည္ ေတြ နဲ႕... တစ္သက္ လုံ းမခန္း ႏိုင္ မဲ့ မ်က္ ရည္ေတြ နဲ႕....
ဒီေန႕... ကိုယ္ ေရးခ်င္ တာ ..ေရး လို႕ ရတဲ့.... ဘေလာ့ဂ္ေလး ..တစ္ ခုကို... ပိုင္ ခဲ့ တဲ့ အခ်ိန္ မွာ..
အေမ မ်ား ေန႕ အမွ တ္ တရ အေန နဲ႕..
ကဗ်ာ ေဟာင္း ေလး ကို.. ျပန္ လည္ တူး ေဖာ္ ရင္း... မခန္း ေသး တဲ့ မ်က္ ရည္ ေတြ နဲ႕ .....ေမေမ့ ကို..လြမ္း ေန မိပါတယ္......

က်မ ရဲ႕ အေမ

က်မ ရဲ႕ အေမ...
က်မ ပုခက္တြင္း ေနစဥ္က ..
ညင္သာ ျမျမ..
သီခ်င္း လွလွ ေတြ...သီဆို ျပလို႕..
က်မ အိပ္ ေပ်ာ္ ေအာင္..
အေမ စြမ္း ေဆာင္ ခဲ့ .. တယ္....။

က်မ ရဲ႕ အေမ..
စီးပြားေတြ ..က်ဆင္း ေလလဲ..
သမီး အလွ..မ်က္ ႏွာ မငယ္ေစရ..
သမီး လိုအပ္ သမွ်..
အျမဲ ျပည့္ စုံ ေစခဲ့ .. တယ္....။

ဟင္း မေလာက္ တဲ့ ထမင္း ၀ိုင္း..
ဆုတ္ ဆိုင္း လို႕ စား ခဲ့ တဲ့ အေမ...
စာ က်က္ တဲ့ က်မ အနား...
အိပ္ ေပ်ာ္ မသြား ေအာင္...ေစာင့္ ခဲ့ တဲ့ အေမ...
သမီး အလွ... ပညာ တတ္ မၾကီး ျဖစ္ဖို႕..
အေမ့ ခြန္ အား....
မနား တမ္း စိုက္ ခဲ့....

ေလာ ကထဲ ... အေမ ေျမာက္ မ်ား စြာထဲ..
ေဂၚကီ ရဲ႕ အေမ...
သိန္း ေဖျမင့္ ရဲ႕ အေမ...
ခ်စ္ စံ၀င္း ရဲ႕ အေမ....
အေမ...
အေမ...
အေမ...
နာမည္ ေတြ ...ကမၻာ ေက်ာ္ခဲ့....
အေမ..
အေမ...
အေမ...
ဒီ အေမေတြ ထဲ..
က်မ ရဲ႕ အေမ...
နာမည္ မေက်ာ္ ေလ ေပမဲ့...
....
ခု... ေမ့ သမီး လက္ထဲ..
ဖေယာင္း ခဲ နဲ႕.. ပန္း ဖူး ေလးေတြ...
အနာ ဂတ္ တိုင္းျပည္ မွာ..
အသုံး ၀င္စြာ...ပြင့္ ၾက ဘို႕...
ပုံ သြင္း ယု ယ..
ေမ့ သမီး ...ဆရာမ ျဖစ္ ခဲ့ ျပီ...
....
ကဲ...
အေမ့ ရဲ႕ ပုခက္ လႊဲ ခဲ့တဲ့ လက္..
ကမၻာ တစ္ဖက္ ကိုင္ လွဳပ္ ႏုိင္ ေတာ့မကြဲ႕ လို႕...
က်မ ေျပာ ရင္...
ဘယ္ သူမွ ...ျငင္း ခ်င္ ေတာ့ မွာ မဟုတ္ ပါ ဘူး... ေမေမ.....။

မမသီရိ (၁၈.၉.၁၉၉၃)