ေဗဒါ

ကြင္းစပ္က်ယ္ ေရသြယ္စပ္
ကပ္လ်က္ရွိ ကန္ငယ္မွာ
ျငိမ္သက္စြာ အိေျႏၵနဲ႕ ခပ္ႏြဲ႕ ႏြဲ႕ ေဗဒါျပာ
ရြက္စိမ္းလႊာ ထူသိပ္ၾကားမွာ ပြင့္ေနလိုက္တာ...

စုန္တာနဲ႕ ဆန္တာ မရွိပါ
ေရျငိမ္ျပာေၾကာင့္
တိတ္ဆိတ္စြာ ရပ္ေနရင္း လန္းစြင့္ေနရွာ...

ႏွစ္သက္စြာ စြဲလမ္းလို႕ ဖတ္ခဲ့ရ ငယ္စဥ္ခါ
ေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဗဒါလမ္း
စုန္ဆင္းတခါ ဆန္ခ်ီ တလွည့္
ဧရာ ႏြယ္ ျမစ္ျပင္တန္းမွာ .. လမ္း သိေနခဲ့.. တဲ့


ကန္ေလး ငယ္ ေရတိမ္လွ်ပ္
ရပ္ေနတဲ့ ေဗဒါရယ္
ေခ်ာင္း အသြယ္ ဒီေရစပ္ကို သိရဲ႕လား ကြယ္..
ျမစ္ျပင္က်ယ္ ဧရာလမ္း မွန္းေလ လား ကြယ္
အေျပာ က်ယ္ ပင္လယ္လွ ေရာ သိပါ လား ကြယ္

တျခား မယ္ ဘာေတြရွိ
မသိသလို ဟန္မူပိုနဲ႕
ကန္ ငယ္ငယ္ ေရ ျငိမ္ထဲမွာ
၀င့္ ၾကြားစြာ ပြင့္ေနတဲ့
ေဗဒါ ျပာ လြင္လြင္ေလး ရယ္... သနားမိပါ ရဲ႕....။

မမသီရိ
၂၅. ၆. ၁၉၉၀

က်မရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္သာမွာ ဆရာမသက္တမ္း က သိပ္မၾကာခဲ့ပါဘူး။ အိမ္သာမရွိတဲ့ လူေနမွု ဘ၀၊ ထမင္းစား တ့ဲံ အခါ အဟာရအုပ္စု ၃ ခု ျပည့္ေအာင္ စားရမယ္ လို႕ သိတတ္ကတည္း ကတည္း နားရည္၀ ျပီး ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ အဟာ ရျဖစ္မဲ့ အစားအစာ ေတြ ကို ၾကိတ္မွိတ္ စားခဲ့ရဖူး သူ က ငရုတ္သီးေထာင္း တမယ္ထဲ နဲ႕ ထမင္းစားျပီး အသက္ရွင္ေနတဲ့ သူေတြကိုေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀၊ ညဖက္ဆို သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေလထန္ကုန္း ၀တၱဳထဲကထက္ အသံျပင္း လွတဲ့ ေလၾကမ္းၾကမ္းေတြ ရဲ႕ ေဆာင္းညေတြ ကို ခိုက္ခိုက္တုန္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀၊ ဘာမွ မရွိလဲ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး လို႕ ႏွစ္သိမ့္ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတဲ့ ဘ၀ေတြ ၾကားထဲ မွာ လုံျခံဳေရးကလဲ အားနညး္ ဟိုအနား မွာ ဓါးျပ တိုက္သတဲ့၊ ဒီ ဖက္ရြာမွာေတာ့ လက္နက္ေတြ ေတြ႕ ျပန္ျပီ တဲ့ ဆိုတဲ့ နားစြင့္စရာ သတင္းေတြ ၾကား ထဲမွာ မွတ္စု ေလး တအုပ္၊ ဖတ္စရာ စာအုပ္ေတြနဲ႕ လိုင္းတို ေရဒီယိုေလး တလုံး ကို အေဖာ္ျပဳ ခ်စ္ေသာ ကေလးေတြရဲ႕ ေဖးမ ခ်စ္ခင္မွဳေတြ နဲ႕ ေနေတာ့ မယ္ စိတ္ကူးခဲ့ေပမဲ့၊ ေက်ာင္းမပိတ္ခင္ ကာလေလး မွာ ေရာက္ခဲလွတဲ့ ျမိဳ႕နယ္ အဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေတြ ေဒသတြင္း စစ္ေဆး ဖို႕ေရာက္လာတဲ့ အခိုက္ ဆရာမ ေပါက္စေလး ကို ေတြ႕သြားခဲ့ေတာ့ လုံျခဳံေရး အေျခအေနအရ ျမိဳ႕နား နီး တဲ့ ရြာ လတ္လတ္ တရြာ ကို ေျပာင္းေရႊ႕ ခ်ထားေပးျခင္း ခံ ခဲ့ရပါတယ္။

က်မ ဒုတိယ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ ရြာက အဲဒီ အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ ထိပ္တန္းေရာက္တယ္ ဆိုတ့ဲံ ရြာတရြာ ပါ၊ ေစ်းေလး ရွိတယ္၊ အိမ္ၾကီးၾကီး ၄ - ၅ ေဆာင္ေလာက္ ရွိတယ္၊ ျမိဳ႕နယ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ေလး ကို ၃ နာရီ ေလွစီး ခရီး ေလာက္သြား ရင္ ေရာက္ႏိုင္တယ္၊ ရြာ ထြက္ ပညာတတ္ (၁၀ တန္း ေအာင္)တေယာက္ရွိတာမို႕ အဲဒီ နားတ၀ိုက္မွာေတာ့ ရြာၾကီး ေပါ့။ ရြာ ရဲ႕ ေက်ာင္းေလး က ေျခတံရွည္နဲ႕ တထပ္ေက်ာင္းပါ၊ ၅ တန္း ၆ တန္း ပါ တြဲ ဖက္ ရွိတာမို႕ ၂ သုတ္ တက္ခဲ့ၾကရတာေပါ့၊ သိပံဘာသာ တြဲ ဆရာမ မရွိတာမို႕ က်မ က ေရာက္တာနဲ႕ ၅ တန္း နဲ႕ ၆ တန္း ကို တြဲျပခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ ေကာ်င္းကေလး ရဲ႕ ျပတင္း က လွမ္းၾကည္လိုက္ရင္ေတာ့ တေမွ်ာ္တေခၚ က်ယ္ျပန္႕ လွ တဲံ့ လယ္ကြင္းေတြ၊ အဲ ဒီ့ ေနာက္မွာ ရိုး မ ေတာင္စြယ္ၾကီးက အထပ္ထပ္ လြမ္းစရာေကာင္းေအာင္ ျပာ မွိဳင္း လို႕၊ မိုးသဲတဲံ ရက္ေတြမွာ ဆို လယ္ကြင္းျပင္ တခြင္လုံး ေရေတြ ေဖြး လို႕ ပင္လယ္ၾကီး ပမာ.. အေျပာ က်ယ္ က်ယ္ လွခ်ည္ရဲ႕ လို႕ ေတြးမိရသလို ပဲ ။ ေဆာင္းေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ.. ေဆာင္းေငြ႕ ေတြ ႏွင္းေငြ႕ ေတြနဲ႕ လြမ္းစရာ ေကာင္းပုံက ေတာ့ .....

အစထဲကမွ အလြမ္း ဓါတ္ခံက ရွိရတဲ့ အထဲ ၊ ဒီျမင္ကြင္းေတြ ေန႕စဥ္ျမင္ ရတာနဲ႕ တင္ ဘယ္ကို လြမ္း မွန္း ဘာကို လြမ္းမွန္းမသိတဲ့ အလြမ္းကဗ်ာေတြ ကလဲ တပုဒ္ ျပီး တပုဒ္ ေရးျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။

တပည့္ေလးေတြကလဲ ပထမ တာ၀န္က်ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းတုန္းက တပည့္ေတြ လုိပါ ပဲ ဆရာမေလး ကို အေတာ္ ၀ိုင္းခ်စ္ၾကပါတယ္။ က်မ က စာ သင္ျပီဆို စာ တခု ထဲ သင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ဗဟု သုတ ရစရာေတြ ကိုယ္ ဖတ္ဖူး ေတြ႕ဖူး တဲ့ အထဲက ကေလး အတြက္ သိသင့္တာမ်ိဳးေတြ ကို အျမဲ မွ်ေ၀ ေျပာျပတာမို႕လဲ က်မကို ပို ခ်စ္ခင္ၾကတာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ တေန႕ စကားေျပာေနၾကတုန္း ဒီရြာ ေလး ထက္အျပင္ တျခား ဘယ္ကို ေရာက္ဖူး ၾကသလဲ လို႕ က်မ အဲဒီ တပည့္ေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့ ၂ ေယာက္ေလာက္က လြဲ ျပီး က်န္တဲ့ ၁၆ ေယာက္ က ျမိဳ႕ ဆိုတာ ကို မေရာက္ဖူး ပါတဲ့၊ သူတို႕ TV ဆိုတာ မျမင္ဖူး ၾက ၊ ရုပ္ရွင္မၾကည့္ဖူးၾက၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းဆိုတာ သူတို႕ အတြက္ေတာ့ ဒ႑ာရီ၊ သူတို႕ လူမ်ိဳးႏြယ္စု ကလြဲျပီး တျခားလူမ်ိဳး စုေတြ အေၾကာင္း မသိၾက..... ..
က်မ ရင္ထဲ အေတာ္ပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ က်မ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျမိဳ႕ကို တက္ျဖစ္ရင္ သူတို႕ အတြက္ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္၊ ရင္းႏွိးခင္မင္ ရာလူေတြ ေျပာျပျပီး ေက်ာင္း စာၾကည့္တိုက္ေသးေသးေလး တခု မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႕ သူတို႕ နားေလးေတြ မ်က္စိေလးေတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပြင့္ေစ ဖို႕ ၾကိဳးစားျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္..။

အဲဒီ ေက်ာင္းေလး နဲ႕ ကပ္ရက္မွာ ကန္ပ်က္ ကန္ေကာ ေလး ၂ ခု ရွိျပီး ေတာ့ ေဗဒါေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတာေလ၊ မိုးတြင္းတေန႕ ေဖြးေဖြး ျပာေအာင္ပြင့္ေနတဲ့ ေဗဒါ ေတာၾကီး ကိုၾကည့္ ရင္း က်မ တပည့္ေလးေတြ အတြက္ ဒီကဗ်ာေလး ကို ေရးခဲ့တာပါ။

(အမွန္ေျပာရရင္ေတာ့၊ အဲဒီ တပည့္ေတြတင္ မဟုတ္ပါဘူး ကိုယ္တိုင္လဲ အဲဒီေဗဒါေတာထဲ က တပြင့္ပါပဲ.. ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ လဲ ျပန္သနား မိပါရဲ႕)

က်မ မွတ္မိသေလာက္ ေဗဒါ ကဗ်ာ ၂ ပုဒ္ က်မေရးခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေလာေလာ ဆယ္ဆယ္ က်မ ရဲ႕ စာရြက္ေဟာင္းေတြ ထဲ မွာ ဒီ တပုဒ္ ပဲ ရွာေတြ႕ တာမို႕ ေနာက္ ရွာေတြ႕့ဲံ ခါ ေနာက္ တပုဒ္ ကို လဲ တင္ေပးသြား ပါ့မယ္..

အားလုံး ကိုခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့

မမသီရိ