Monday, August 31, 2009

"သူသိေစခ်င္"


မေျဖႏိုင္ လည္တိုင္ေမာ့နဲ႕
လြမ္းေလေရာ့ အေ၀းဆီမွာ
မေထာက္မညွာ ..
ရက္စက္စြာ
တမင္တကာ.. သခင္ထား ျပီလာ့..
ေရႊအားေတာ္ ငယ္ငယ္
လြမ္း ပုံ ကၾကြယ္......။


ရင္ထဲက အိပ္မက္ေဖာ္ရယ္
စက္လဲ မေပ်ာ္ ညဥ့္ေတြက မ်ား
ေက်ာ္သြားတဲ့ ေန႕ေတြက အလီလီ
အလြမ္း ပန္းခ်ီေတြ သာ စီခဲ့ရ ရာသီလုံး...

ဟို ဒီ ေပြ စိတ္ေလရူးရယ္ နဲ႕
ရနံ႕ ထုံ ပန္းစုံေတာမွာ
ရင္ေမာ ကာ ပူပုံပမ္း... တမ္းတ ေနတယ္.....။

မမသီရိ
(၃၁.၈.၂၀၀၉)

Saturday, August 29, 2009

ပုလဲေပ်ာက္ရွာပုံေတာ္



သူ..
ပုလဲေလး တလုံး ေပ်ာက္သြားလို႕
ကသုတ္ကရက္
ကမန္းကတမ္း
ကပ်ာကယာ
ပုလဲလုံး အရွာ ထြက္... ေၾကကြဲရတဲ့ ေန႕ရက္ေတြ.......


ကသုတ္ကရက္ ထြက္ခဲ့ရေတာ့
ဘိနပ္ေတာင္မပါႏိုင္ရွာ
ေျခဗလာနဲ႕..
လြင္တီးေခါင္ေတြ ျဖတ္
ကႏၱာရ ကိုေက်ာ္
ေတာေဟမ၀ါအတြင္း
တေတာင္ဆင္း တေတာင္ေက်ာ္
ရင္ထဲမွာ တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္လို႕
ပုလဲေပ်ာက္ အရွာ... သူ..ထြက္ခဲ့ပါတယ္......


လမ္း ခုလပ္ တေနရာ
ေမာရွာေတာ့ သူနား...
သိမလား လို႕ေမး
သစ္ပင္ေလး တပင္..

အပင္ေလးက ျပံဳးရွာတယ္..
ဂရုဏာ သက္စြာနဲ႕

မေတြ႕မိပါဘူး ကေလး ရယ္
မင့္ ပုလဲလုံး ေလး ဘယ္လို ေတြ႔မလဲ
ငါ ကိုယ္ တိုင္က အရြက္မဲ့ေနရတာပါ..... တဲ့......


ေခါင္းင္ိုက္စိုက္ ေရွ႕ကို ဆက္
ေတြ႕ခဲ့ျပန္ေပါ့ ျမစ္ကေလး တစင္း...
သူလဲ အတင္း ျငင္းရွာတယ္..

မေတြ႕မိပါဘူး ကေလး ရယ္
မင့္ ပုလဲလုံး ေလး ဘယ္လို ေတြ႔မလဲ
ငါ ကိုယ္ တိုင္က ခမ္းေျခာက္ေနခဲ့တာပါ..... တဲ့......


၀မ္းနညး္ပက္လက္
သူ ကေလး လွမ္းထြက္
အရိပ္မဲ့ေသာ ေနပူပူ
ရင္တြင္းမွာလဲ ေရေတြ ဆူလို႕..

ေဟာ ..ဟို မွာ..
သမုဒၵရာ တစင္း...
အင္း......
သူေတာ့ သိတန္ေကာင္းပါ ရဲ႕....
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ျပန္လင္းလက္
ယုံၾကည္ျခင္းေတြ ျပန္ရွင္ သန္...

..ေတြ႕ မိလိုက္ေသးလား....
က်မ ရဲ႕ ပုလဲ လုံးေလး.........

သူမ အေမး
လွိဳင္းကေလး က
အေမာတေကာ ေျပးလာ.. ေျဖ....

ေတြ႕ပါေသာ္ေကာ.. ေကာင္မေလး ရယ္...
ဒါေပမဲ့... သမုဒၵရာ က စကား ပါးခဲ့...
မင့္ လည္ဆြဲဘ၀ ျဖစ္ခြင့္ မၾကံဳ ႏိုင္မွေတာ့
၀ဋ္ေၾကြး မကုန္တဲ့ ဒီပုလဲ
သူပဲ ထာ၀ရ သိမ္းဆည္း လိုက္ေတာ့ မတဲ့........

လွိဳင္းကေလး စကား အဆုံး..
ေကာင္မေလး ခ်ဳံးပြဲ ခ်ငို...
တိမ္ ညိဳေတြလဲ ျပိဳခဲ့ေပါ့ ..

ေဟာဒီ့ ကမၻာ တခုလုံး.. တိတ္ဆိတ္ သြားခဲ့ ပုံမ်ား............

သစ္ရြက္ေလးေတြ အသက္ မရွဴေတာ့....
ၾကယ္ကေလးေတြ မ်က္ေတာင္ မခတ္ေတာ့.....
သဲပြင့္ေလးေတြ တုတ္တုတ္ မလွဳပ္ ေတာ့....
ေလေျပေလးေတြ လမ္း ဆက္မေလွ်ာက္ေတာ့....
ပန္းပြင့္ေလး ေတြ မရီေမာေတာ့...
လိပ္ျပာေလးေတြ.. အေတာင္ေတြ သိမ္းရုပ္....
တိမ္ေတြ ညီလာခံတာ ..ရပ္....


ေဟာဒီ့ ကမၻာ တခုလုံး.. တိတ္ဆိတ္ သြားခဲ့ ပုံမ်ား..............။


(ေပ်ာက္ဆုံးသြားေသာ ပုလဲေလး တလုံး အတြက္..)

မမသီရိ
29.8.2009

Wednesday, August 26, 2009

ေနာင္တမဲ့ေသာ... (၂)

အလြမ္းေတြ တိုက္စားသြားတဲ့ .... ဟာ
တျဖည္းျဖည္း ပါးလ် လာခဲ့လိုက္တာ
ေနာက္ဆုံးေတာ့
အလင္းမွုန္ ယဲ့ယဲ့ ေလး ေတြေတာင္ ျပဳံးျပ..

သံသရာအတြင္းမွာ
ရွင္းလို႕ မလင္း ႏိုင္ေသးသေရြ႕
၀ဋ္ေၾကြးမေက်တဲ့ ေန႕ေတြ..
အလြမ္းႏြံ ထဲ ကၽြံ ဆဲ
ဒုကၡ သစၥာ .. ဒီ ဆင္းရဲ...
ျပဳံးျပံဳး ေလးပဲ ႏွစ္သက္ေန.....


ပင္လယ္အတြင္း.. ေရဆင္းခ်ိဳးတဲ့.. ေန..
ကမၻာ တဖက္.. ေလညင္းခံထြက္တဲ့ .. .
ဒီကမၻာ ျဂိဳလ္ ႏွစ္ပါးခြင္မွာ
ႏွစ္ပါး သြား...
ကေတာ့ က ပါရဲ႕ ထာ၀ရ..
ဒါေပမဲ့.. တေနရာစီ
(ဒီအမိုက္မ.. ကေတာ့)..
အဲဒီ ကမၻာျခား ေ၀ဒနာ ေလး ကိုပဲ
နစ္ေမ်ာ တြယ္တာဆဲ..


တကယ္ပါပဲ ကြယ္..
ေခါက္ရိုးက်ိဳး ေနတဲ့ အလြမ္းေတြနဲ႕
အသားက် ေနခဲ့ျပီးျပီ မို႕..
ရာသီေပၚ အခ်စ္ေတြ
မက္ေမာ မေနေတာ့ ပါဘူး ေလ....


ညီမေလး ေရ...
သူ႕ကို ငါ.. တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာ ပါ.....။


မမသီရိ
၂၆.၈.၂၀၀၉

Friday, August 21, 2009

၀ိုင္နီပုလင္းေလး တလုံး...


တိမ္ေတြကို အထူအပါးညွိၾကည့္ဖို႕
စိန္စီေသာလမ္း လဲ

မေလွ်ာက္လွမ္းလိုပါဘူး ကေလးေလး ရယ္...


မင့္ မ်က္၀န္း ညိုညို ေတြ
အေ၀း က ေငး ရုံေလးပါပဲ....။

မင့္ အျပံဳး မွုန္မွုန္ေတြ
အေ၀း က ေငး ရုံေလးပါပဲ....။

မင့္ ကိုယ္ေငြ႕ ေႏြးေႏြး
အေ၀း က ေတြး ရုံေလးပါပဲ...။

အသက္ေတြသာ
တေန႕ ျပီး တေန႕ ၾကီးလာခဲ့

ႏွလုံးသားေလး က နဂိုေနရာမွာ ရပ္တန္႕

ခံစားလြယ္လြန္း သူ လူကေလး အတြက္

အၾကင္နာ ၀တ္ရုံေလးတခု ျခံဳေပးခ်င္တာက လြဲျပီး.....



လမင္း လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တဲ့ ည

ၾကယ္ေၾကြေတြ အတူေကာက္
အိပ္မက္၀ိုင္ ခ်ိဳခ်ိဳကို အိပ္မက္ထဲ ပဲ အတူေသာက္

အိပ္မက္ထဲမွာပဲ ေရာက္ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕မွာ

အိပ္မက္ထဲ မွာပဲ အတူတူ ရွိေနရုံက လြဲ ျပီး...



ကသစ္ပန္း နီနီ ေတြ

အစီအရီ ပြင့္တဲ့ ရာသီတခု

တိမ္ အၾကြင္း အက်န္ေတြ စုလို႕ ေျမၾသဇာေကၽြး

အိပ္မက္ထဲမွာပဲ ျပဳစု ေမြးထားတာက လြဲျပီး....



က်မရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ

မင့္ ခ်စ္ျခင္း အၾကင္နာေတြ
....
အတူတူ ေရာေဖာက္ ရက္ထားတဲ့

ေကာ္ေဇာ ျပာျပာေလးတခ်ပ္
..
အတူတူ ထိုးစိုက္ အလွဆင္ခဲ့တဲ့
ေရာင္စုံ ပန္းအိုးေလး တလုံး
က်မ ထာ၀ရ သိမ္းထုပ္ေပးသြား မွာက လြဲျပီး....



တိမ္ေတြကို အထူအပါးညွိဖို႕

စိန္စီေသာ လမ္းကိုလဲ မေလွ်ာက္ခဲ့ခ်င္..

(ကေလးေလး ရယ္..
)
မွန္တာေျပာ သစၥာ လို႕ဆိုခဲ့ရင္..

တို႕...ဆံပင္ေတြ သိပ္မျဖဴ ၾကခင္..

ေတြ႕ ကို ေတြ႕ ခ်င္တာေပါ့ေနာ္...



တကယ္လက္ေတြ႕ဘ၀ မွာေတာ့

ေန႕ဆိုတာေတြ

ည ဆိုတာေတြ
ေ၀းကြာျခင္းရဲ႕ သေဘာတရားေတြ

တရြက္..စီ

တလႊာ..စီ
ခြဲျခား စိတ္ျဖာ ၾကည့္လိုက္ တဲ့ အခါ....



မင္းရဲ႕ နာက်င္ ေၾကကြဲျခင္း အေထြေထြ

က်မရဲ႕ ဆူးျပြမ္းတဲ့ ဒဏ္ရာ ဗရပြ
အသီးသီး အ.သ.က.. အ.သ.က..

စီးက်လာတဲ့ ႏွလုံးေသြး ကိုယ္စီကို...
အနီေရာင္ ၀ိုင္ပုလင္းထဲ ထည့္ .. ခ်ိပ္ပိတ္..

ေနာင္ဘ၀ တခု မွာ အတူဖြင့္ၾကဖို႕ တံဆိပ္ႏွိပ္..



မ်က္ရည္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႕...တို႕...
.
တိ္တ္တိ္တ္ေလး.. ေငးၾကည့္ေနၾက ရုံ.........။



မမသီရိ (၁၁.၈.၂၀၀၉)

Wednesday, August 19, 2009

အိမ္အျပန္

ေဆးေရာင္စုံမ်ား ခ်ယ္ထားသလို
ရွဳပ္ေထြးေပြလိမ္ ေလာကအိမ္ ထဲ
အလည္တေခါက္ သင္ေရာက္ခဲ့ ျပီ...

လူ႕ဘ၀နဲ႕ ေလာကထဲမွာ
ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရင္း.. က်င္လည္ရင္း နဲ႕
ျမင္ကြင္း မ်ိဳးစုံ ဘ၀ဘုံေတြ
သင္ၾကဳုံခဲ့ ရ ေတြ႕ခဲ့ရ ျပီ....

သင့္ပတ္၀န္းက်င္ ရွဳျမင္ သုံးသပ္
မေက်နပ္စရာ ျပည့္ကာေနခဲ့
ေလာဘ.. ေဒါသ.. ေမာဟ ေတြနဲ႕
တဏွာ ဖုံးလႊမ္း အာသာ ငမ္းတက္
က်င္လည္ က်က္စား.. ဘ၀ ကိုေမ့ထား..
စား.. ေန.. ၀တ္. ဝဲၾသဃထဲ
တဝဲလည္လည္...

သံေယာဇဥ္ ဆိုတဲ့ ႏြယ္မွ်င္ေတြ နဲ႕
ခ်စ္ျခင္း.. မုန္းျခင္း.. ၀န္တိုျခင္းေတြ

ေတြ႕ျခင္း ဆုံ ျခင္း ခြဲခြာ ျခင္းေတြ
တြယ္ငင္ရစ္ပတ္ ရုန္းမရ ပဲ
ထြက္ေပါက္ေတြ ပိတ္ ၾကိတ္မွိတ္ျပီးေန..

လူ႕ဘ၀ သက္တမ္း တကယ္ တိုတယ္ဆိုတာ
သင္ ကိုယ္တိုင္ ပဲ .. သတိမထား.. ေမ့ထားမိ ခဲ့....

ေပ်ာ္စရာ တလွည့္.. ငိုတလွည့္နဲ႕
စိတ္ညစ္ျငဴးလိုက္ ရယ္ေမာလိုက္နဲ႕

၀မ္းနည္းတခါ.. ၀မ္းသာတလွည့္
ကုလားထိုင္ေပၚတခါ တက္ .. ေအာက္ေရာက္တခါ..

စာဖြဲ႕ မကုန္..ေလာကီ ဘုံထဲ
မိန္းေမာဆဲမွာ....


အခ်ိန္တန္ေၾကာင္း .. ဧည့္ႏွင္ေမာင္း.. သံ
သင္ နာခံ ခိုက္....
သင့္ အိမ္ အမွန္ သင္ ျပန္ရေတာ့ မွာ......

ငို ရွိဳက္သံမ်ား.. သင္ ေက်ာ္လႊားလို႕
သင့္ ရဲ႕ ေနာက္မွာ .. သင္ပိုင္ထင္ထား
သင့္ အိုးအိမ္ ယာ..ရတနာနဲ႕
ေရႊထီး ေရႊ နန္း.. ေရႊ ၾကငွန္း ေရာ..

ပါ၀ါ အာဏာ.. အင္ပါယာ ေရာ
ေရႊ ေငြ စည္းစိမ္.. ဂုဏ္ရွိန္ သိန္ စက္
သံေယာဇဥ္ ဖြဲ႕ ခ်စ္တဲ့ သူမ်ား....
အျပန္လမ္း မွာ.... ဘာ မွ မပါ....

တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္ သက္... ထီးတည္း မဲ့ လို႕..
သင္ နဲ႕.. သင္ ပဲ .. တေယာက္ တည္းရယ္...
အလည္ေရာက္ခဲ့ တဲ့..ေလာကအိမ္ အျပင္ဖက္
သင္... ထြက္ ..တဲ့ ..အခါ.........။


မမသီရိ
၁၀.၄.၁၉၉၀


က်မရဲ႕မွတ္တမ္းစာ အုပ္ အေဟာင္း တခုထဲ ျပန္ေတြ႕မိတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္ပါ..။ ေန႕စြဲ အရဆို ႏွစ္ပါငး္ ၂၀ ျပည့္ပါေတာ့မယ္.။ အဲဒီ တုန္းက က်မမွာ အသက္ ၄၀ အရြယ္ ဦးေလး ၀မ္းကြဲ တေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္.. ငယ္ငယ္တုန္း ကတည္းက စာေတာ္ တယ္၊ ရုပ္ရည္ သန္႕သန္႕ျပန္ျပန္႕ စမတ္ က်က် မို႕ ၾကိဳက္သူ ေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနခဲ့တယ္.. ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို အထင္ၾကီးလြန္းေတာ့ အသက္ ၄၀ ထိ မိန္းမ မရႏိုင္ေသး.. ။ ေခတ္ေျပာင္းတဲ့ ကာလ တခု မွာ ျမို႕ နယ္တခု ရဲ႕ ဒုတိယ အၾကီးဆုံး အာဏာပိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့တာ မို႕.. သူတာ၀န္က် ရာ ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ဒုတိယ ဘုရင္ခံ ဆိုလဲ မမွားဘူးေျပာရမွာပါ. အစ ထဲကမွ မာန ကခပ္ၾကီးၾကီး.. အတၱ က ခပ္ၾကီး ၾကီး.. ေတာ္ရုံ လူ ..လူမထင္ရတဲ့ အထဲ..ဘ၀င္က ခပ္ျမင့္ျမင့္ မွာ.. အေၾကာင္းသင့္ လို႕ အာဏာ က လက္ထဲ အလိုလို ေရာက္လာေတာ့.. ေဘးနားမွာ ခစား သူေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ ျပီး.. က်မ ရဲ႕ ဦးေလး ငယ္တေယာက္ က တကဲ့ ဘုရင္ခံ ကေလး လို ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့..။

ေဆြမ်ိဳးေတြထဲမွာ တူေတြ တူမေတြ အရင္း ေရာ ၀မ္းကြဲေတြ ၁၀ ေယာက္ ၾကားထဲ မွာ.. ရုပ္ဆိုး ေပမဲ့.. ခင္မင္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ.. သြက္သြက္လက္လက္ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာ ရွိတဲ့ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ရုပ္ဆိုးဆိုး ဒီ တူမေလး ကို သူ အေတာ္ ခ်စ္ပါတယ္..။ အသက္ ငယ္ငယ္ နဲ႕ သူနဲ႕ စာဖတ္ ဖက္.. ေဆြးေႏြးဖက္ .. ရတာ ကိုး...

အေပၚ က ကဗ်ာ က အသက္ ၄၀ ျပည့္ခါနီးေလးမွာ မွ ရီးစား ထားဖို႕ သတိရတဲ့ ဦးေလး ကို သူ ႕ရဲ႕ အသက္ ၄၀ ျပည့္ ေမြးေန႕ အတြက္ က်မေပးခဲ့တဲ့ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ ကဗ်ာေလး ပါ.. ဒီကဗ်ာ ေရးတုန္းက အဲဒီ ဦးေလး ကို က်မ မ်က္စိစပါးေမြး စူးခဲ့တာ လဲ အမွန္.. သူကေတာ့ တာ၀န္ အရလို႕ ေျပာေပမဲ့.. က်မအတြက္ေတာ့ မႏွစ္သက္ဖြယ္ ရာ ကိစၥေတြ ျမင္ေနရ ၾကားေနရေတာ့ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ အကြက္ ရတုန္း ကဗ်ာ လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့မိတာေပါ့... သူ႕ ခမ်ာ ၀မ္းသာ အားရ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ ကဗ်ာ ဆို လုိ႕ ဖတ္လဲ ျပီးေရာ.. မုန္႕ဖိုး မရတဲ့ အျပင္ .. မ်က္ႏွာေတြ နီရဲ ျပီး.. က်မ ကို ထရိုက္ေတာ့ မလို ျဖစ္ခဲ့ တာ ခု ထိ ျမင္ေယာင္ေနပါေသး တယ္.....

မေန႕ ကေတာ့ စာရြက္ေဟာင္းေတြ စာအုပ္ေဟာင္းေတြ ျပန္လွန္ ေလွာ ရင္း ဒီကဗ်ာေလး ေတြ ေတာ့.. က်မရဲ႕ ဘဘၾကီး၊ ဘဘေလး၊ ဘဘလတ္ နဲ႕ .... (.....) ေတြ အတြက္ လက္ေဆာင္ေပး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး ေပၚလာလို႕..

အင္းး... ဘဘၾကီး တို႕ က်မ ကို နရင္းပိတ္တီးခ်င္စိတ္ေတာ့ မေပၚေလာက္ပါဘူး ေနာ့........။


(ဒီကဗ်ာ လက္ေဆာင္ရခဲ့တဲ့ ဦးေလး က လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ေလာက္က ကခ်င္ျပည္ နယ္ တေနရာမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတုန္း ကြယ္လြန္ခဲ့ပါ ျပီ)

အာလုံးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့

မမသီရိ

Monday, August 17, 2009

ရူးသြပ္ျခင္း


တကယ္တမ္းေျပာရရင္...
အခ်စ္ဦးလို႕ ျဖစ္ဖူးခ်င္တာေပါ့

ဒါေပမဲ့..
...
..
ဆႏၵနဲ႕ လက္ေတြ႕
ထပ္တူမက်ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဆုံး
ဘယ္လိုပဲ ခ်စ္ရ ခ်စ္ရ..
ခ်စ္ခြင့္ရဖို႕ကေလးပဲ.. တပ္မက္ေနမိ...။

ညဥ့္နက္နက္ေတြလဲ ေလွာင္ျပီေပါ့ ခ်စ္သူေရ...။

တကယ္ေတာ့..
ကြန္ပ်ဴတာ အြန္လိုင္းေပၚက
မင္းရဲ႕ အျပံဳးသေကၤတေလးကိုေတာင္
ရူးသြပ္စြာ... ရူးသြပ္မိသူ ..ငါ..
.....
.....
အာရုဏ္ အတက္
မက္တဲ့ အိပ္မက္ထဲက
မင္းရဲ႕ ကိုယ္ေငြ႕ ေလးကိုေတာင္
ရူးသြပ္စြာ တပ္မက္မိသူ ငါ...
...
....
ကိုယ့္အတြက္ မျဖစ္ႏိုင္မဲ့
သံစဥ္ေတြ အတြက္... ၀မ္းနည္းခဲ့ရသလို..

မင္း အတြက္ပါ... လို႕...ေျပာလာမဲ့
ကဗ်ာေလး တပုဒ္..ရယ္

မင္း ကို ခ်စ္လိုက္တာ လို႕
ေျပာလာမဲ့ စကားေလး တခြန္း ရယ္...

အဲဒါ ရင္ထဲက ပါ ဆိုတဲ့
အနမ္းေလး တပြင့္ ရယ္...

ကဲ အတူတူ ေလွ်ာက္ရေအာင္ ဆိုျပီး
ကမ္းလာမဲ့ လက္ကေလး တဖက္ရယ္....

မရုပ္သိမ္းခ်င္မိေသးတဲ့.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္.နဲ႕.
မနက္ျဖန္ ဆိုတာေတြ ရွိေနသေရြ႕
ငါ ေမွ်ာ္လင့္ ေနမိအုံး မွာ..

ငါ ..ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာ.. ဆန္းမလား ကြယ္....။


မမသီရိ

Friday, August 14, 2009

မင္းရဲ႕အရုပ္ကေလး


မင္း ထိုင္ ဆို ထိုင္

ထ ဆို ထ ေပးမဲ့

အရုပ္ကေလး တရုပ္ က ငါ..


မင္း လာ ဆို လာ

သြား ဆို ထြက္သြားေပးမဲ့

အရုပ္ကေလး တရုပ္ က ငါ..


မင္းငို ဆိုရင္ ငို

ရီ ဆိုရင္ ရီ ေပးမဲ့

အရုပ္ကေလး တရုပ္ က ငါ…


မင္း ဆို ဆို ရင္ ဆို

က ဆို ရင္ ထက မဲ႕

အရုပ္ကေလး တရုပ္ က ငါ…


မင္း ေျပာသမွ် ေခါင္း ညိတ္

မင္း ခိုင္းတိုင္း လိုက္ လုပ္

အရုပ္ တရုပ္ လို ေလ


အရာရာ မင္း အလိုက်

မင္း ဆႏၵ အတိုင္း ျဖစ္ရေစ့မယ္

အဲဒါ ခ်စ္လြန္းလို႕ ပါ ခ်စ္သူ ရဲ႕


တခုေတာ့ ရွိတယ္

မင္း ခ်စ္ဆိုရင္ ခ်စ္

မုန္း ဖို႕ ကို လာမေျပာနဲ႕

မင္း အေ၀း ေနရင္ လြမ္း

မလြမ္းဖို႕ ကိုေတာ့ လာမေျပာနဲ႕

(ဒီလို မ်ိဳး က်ေတာ့)

မင္း ရဲ႕ အရုပ္ကေလး ေခါင္းမာတယ္.. ။


မမသီရိ
(၂၉.၇.၂၀၀၉)

Tuesday, August 11, 2009

ပုံေျပာျပမယ္..


ေမာင္ေလးေရ မငို ပါနဲ႕ ပုံေျပာျပမယ္ ကြဲ႕
ညီမေလးေရ မငိုပါနဲ႕ ပုံေျပာျပမယ္ ကြဲ႕

နားစိုက္ေထာင္လို႕ မွတ္ေတာ့ကြယ္
မမ ေျပာျပမယ္..
..
(ရီလိုက္ရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာ
ရင္ဘတ္ေနာက္ကေက်ာ...
လူ မိုက္ တေတာ ရဲ႕ .. မွတ္သားဖြယ္)
...
...

အေရာင္မွိန္ေလႏိုး
ျပာပူနဲ႕ တိုးတိုက္
မိုက္လိုက္တဲ့ ဒီလူေတြ
အဲဒီပတၱျမား.. ပိုလို႕ေတာင္ရဲသြား သတဲ့
..
..
အရွိန္အ၀ါ ညွိဳးေလႏိုး
တိမ္မိုး ေတြ ၾကိဳးစားကာ
မိုက္ပါေပ့ ဒီလူမ်ား..
အဲဒီေနမင္း ကေတာ့ သူ႕ဖာသာ လင္း ျမဲ တဲ့
..
..
အမ်ိဳးျပဳတ္ေလႏိုး
ဖိနစ္ငွက္ကို အေတာင္ခ်ိဳး
အိုးထဲ ထည့္ဖို႕ ၾကံ
ငမိုက္သားေတြ ဖန္
အျပံဳး မပ်က္ အဲဒီငွက္
အေရာင္စုံ ေတာင္ပံျဖန္႕ ပ်ံဖို႕ အသင့္ တဲ့
...


အသိဥာဏ္..ပညာမဲ့
ငမိုက္သားတဖြဲ႕
ေလွ်ာက္ရမဲ့ လမ္းေပ်ာက္ေတာ့
အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ ဆားခ်က္
ပညာရွိေတြ ရယ္ပြဲ ဖြဲ႕
...
...

ညီမေလး နဲ႕ ေမာင္ေလးေရ
မွတ္သား လိုက္ေတာ့ေလ..

မင္းတို ဘ၀မွာ ေရွာင္ေလ ရွား
အဲသလို ဘ၀ နဲ႕ ငမိုက္သား ....။


မမသီရိ (၁၂.၉.၂၀၀၉)

Monday, August 10, 2009

ခ်စ္ညီမေလး သို႕



အဲဒီ ေမွာင္မိုက္္တဲ့ညေတြ ေပါ့
က်မ ရိုက္ခ်ိဳး ေဖ်ာက္ဖ်က္ျပစ္ခ်င္တာ

အဲဒီ ရိုင္စိုင္းတဲ့ သားရဲေတြကိုေပါ့
က်မ နုပ္ နုပ္ စင္းခ်င္ေနမိတာ

ဒီ သားရဲ ေတြေၾကာင့္
ညီမေလး အေ၀း မွာရွိေနရတာ

ဒီ သားရဲေတြေၾကာင့္
ညီမေလး ခ်စ္တဲ့ေျမ မွာ ရွိမေနေတာ့တာ

ဒီ သားရဲေတြေၾကာင့္
ညီမေလး ေမေမ့ ကို လြမ္းေနရတာ

ဒီ သားရဲေတြ ေၾကာင့္....

ညီမေလး ၀မ္းနညး္ အားငယ္ ေနေရာ့မယ္

အားတင္းထားပါ ညီမေလး
မုန္တိုင္းေတြ လြန္ရင္ေတာ့ လွိဳင္းေတြ ျငိမ္သြားမွာေလ
အေမွာင္ဆုံးကို ျဖတ္ျပီးတဲ့အခါ
အလင္းေရာင္ ရွိေနတာ အေသအခ်ာ ပါပဲ

၀မ္းမနည္းပါနဲ႕ ညီမေလးေရ

တို႕ေတြ ျပန္ဆုံ ၾကတဲ့ အခါ..

ညီမေလး ပါးျပင္ ေဖာင္းေဖာင္းေလး
မမ သနပ္ခါးေသြး ျပီး လိမ္းေပးမယ္

သနပ္ခါး ေဖြးေဖြး နဲ႕ ညီမေလး ကို
မမ ေမႊးေမႊး ေပး ေပး မယ္..

၀မ္းနည္းေနခဲ့ ရတဲ့ ညီမေလး ကို
မမ ေထြးေပြ႕ ထားေပးပါ့မယ္
...
...
...

မမ ရဲ႕ အလြမ္းေတြ ကို လဲ
ညီမေလး နားလည္ေပးမွာ မမ ေသခ်ာတာေပါ့

မမေၾကကြဲေနတာေတြ လဲ
ညီမေလး ေဖး မ ေပးေပါ့..

ရင္ေမာ ၾကရတာေတြ ခံစားခ်က္ျခင္း ဖလွယ္ၾကမယ္..
ပင္လယ္ကမ္းစပ္တေလွ်ာက္ မမ တို႕ ခရုေကာက္ထြက္မယ္..

ေတာအုပ္ညိဳ ခင္တန္းနေဘး လိပ္ျပာေလးေတြ လိုက္ေငး မယ္

မိုးေကာင္းကင္ျပာျပာေပၚက တာရာေလးေတြ တို႕ေရ ၾကမယ္

ကဲ..
ညီမေလးေရ..
လုံး၀ အားမေလွ်ာ့ေလနဲ႕
၀မ္းနည္း အားငယ္ မေနနဲ႕
မမ တို႕ရဲ႕ ေန႕
ညီမေလးရဲ႕ ေန႕
ေရွ႕မွာ မေ၀းေတာ့ ဘူးကြယ့္ ေနာ္....။

(ခ်စ္ေသာ ညီမေလး အတြက္)

ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္

မမသီရိ

Sunday, August 09, 2009

ဆုေတာင္းမ်ား

(က) ျမိဳ႕သား ဆုေတာင္း

မီးမွန္ပါေစ
ေရမွန္ပါေစ
ပရီမီယာ ေဘာလုံးပြဲ စိတ္ေအးလက္ေအး ကဲ ခ်င္လို႕

(ခ) ေတာသားဆုေတာင္း

မိုးမွန္ပါေစ
ေလမွန္ပါေစ
စပါး အထြက္ေကာင္းမွ ႏွာေခါင္းေပါက္ေတြ အသက္ရွဴ ေခ်ာင္မွာမို႕

(ဂ) ျမိဳ႕သူ ဆုေတာင္း

မီးမွန္ပါေစ
ေရမွန္ပါေစ
ကိုးရီးယား ဇာတ္လမ္းတြဲ တပိုင္းေလးေတာင္ အလြဲ မခံ ႏိုင္လို႕

(ဃ) ေတာသူ ဆုေတာင္း

မိုးမွန္ပါေစ
ေလမွန္ပါေစ
စပါးအထြက္ေကာင္းမွ သားေလး ေက်ာင္းပို႕ ႏိုင္မွာ မို႕..။


မမသီရိ

Thursday, August 06, 2009

The Dead in the Square



(ပန္းျခံတြင္း၌ က်ဆုံးသူမ်ား)
  • ဤပန္းျခံသို႕ ေသနတ္ကို က်ည္ အျပည့္ ထည့္လာသူမ်ား..
    ရက္စက္စြာ ပစ္သတ္ရန္ အမိန္႕ေတာ္ဦးထိပ္ရြက္ လာသူမ်ားသည္
    ေတးသံ က်ဴးရင့္လာကုန္ေသာ လူထုကိုသာ ေတြ႕ ရွိရသည္။
တိုင္းျပည္တာ၀န္ႏွင့္ အခ်စ္စိတ္က
လူအုပ္ကို ျပည္သူအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ပစ္သည္။

ပိန္ပိန္ပါးပါး မိန္းမငယ္ တစ္ဦးသည္
အလံကို ဆုပ္ကိုင္းရင္း ျပန္လဲ က်သြားသည္။

လုလင္ပ်ိဳတစ္ဦး သည္ ဒဏ္ရာေၾကာင့္
ေခ်ာင္းဟက္ ကာ လည္က်သြား သည္။

ဤအျခင္းအရာ ေၾကာင့္ လူထု သည္
ထိတ္လန္႕ကာ ျငိမ္ သက္သြားျပီး
က်ဆုံးသူမ်ား အား ေငးစိုက္ ၾကည့္ေနၾက သည္။

တျဖည္းျဖည္း ၀မ္း နည္း ေၾကကြဲျခင္ းလွိဳင္းတံပိုးသည္
ေအးစက္ေသာ ေဒါသ သို႕ ထိုးတက္သြားကုန္သည္။

ထိုေနာက္.....
သူတို႕သည္... သူတို႕၏ အလံမ်ားကို
ေသြးအိုင္ထဲ ၌ ႏွစ္ျပီး သကာလ..
လူသတ္သမားမ်ား ၏ မ်က္ႏွာ ေရွ႕၌ လႊင့္ထူလိုက္ၾကသည္။

ဤက်ဆုံးသူမ်ား အတြက္...
ငါ သည္...
အျပစ္ဒဏ္ကို ေတာင္းဆိုပါ ၏။

ငါတို႕၏ အဖတိုင္းျပည္ကို ေသြးျဖင့္ ေပက်ံေစသူတို႕အား
ငါ သည္.... အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုပါ ၏

ဤလူသတ္မွဳ က်ဴး လြန္ရန္ အမိန္႕ေပးသူတို႕အား
အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ ငါ ေတာင္းဆိုပါ၏

ဤ အေလာင္းမ်ားေပၚမွ ကုတ္ကတ္၍
တန္ခိုး အာဏာ လုယူသူ သစၥာေဖါက္မ်ားအား
အျပစ္ ဒဏ္ေပးရန္ ငါ ေတာင္းဆိုပါ၏..

ဤသတ္ျဖတ္မွဳအား အျပစ္လႊတ္သူ ခြင့္လႊတ္ေရး သမားမ်ားအား
အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ ငါ ေတာင္းဆိုပါ၏။

ငါသည္... သူတို႔ႏွင့္ လက္ဆြဲကာ ေမ့ေလ်ာ့ရန္ အလိုမရွိ..

ငါသည္...သူတို႕၏ ေသြးစြန္းလက္မ်ား ကို ထိရန္ အလိုမရွိ..

ငါ သည္ အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္သာ အလိုရွိသည္ သာ တည္း..။

သူတို႕အား..

အရပ္ရပ္သို႕ သံအမတ္ၾကီးမ်ား အျဖစ္ ေစလႊတ္ျခင္းကို ၄င္း..
အိမ္မွာပင္ ကိုးကြယ္ ကာ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ ပသြားေစမည္ ကို၄င္း။။

ငါ သည္... အလိုမရွိ..။

ဤေနရာမွာ ပင္..

ဤပန္းျခံမွာ ပင္..

သူတို႕အား တရားစီရင္ရန္ အလိုရွိသည္။

ငါသည္ သူတို႕ အား..အျပစ္ ဒဏ္ေပးရန္သာ အလို ရွိသတည္း..။

သူတို႕ က်ဆုံးခဲ့ေသာ ဤေနရာသို႕
ငါသည္ ငိုေၾကြး ရန္ လာျခင္း မဟုတ္..

ယခုတိုင္ ရွိေနၾကသူ သင္ တို႕အား ေျပာၾကားရန္ ငါ လာျခင္းျဖစ္သည္။

ငါတို႕ တိုက္ပြဲသည္
ေျမျပင္၌ ၄င္း..၊ စက္ရုံ ၌၄င္း ၊
လယ္ေတာ ၌၄င္း ၊ လမ္းမေပၚ၌ ၄င္း..၊
စိမ္းစိမ္း နီနီ ပြင့္... ရဲရဲ ေတာက္ လ်က္ရွိေသာ
ေၾကးနီ ဖို က်င္မ်ား၌ ၄င္း
စစ္ေၾကာင္းျဖန္႕၍ ေနမည္သာတည္း..။

အို.. က်ဆုံးေလျပီးေသာ.. ေသြးခ်င္း သားခ်င္း အေပါင္းတို႕...

တိတ္ဆိတ္ျခင္းမွ ေန၍.
ငါတို႕၏ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္

လြတ္လပ္ေရး ေၾကြးေၾကာ္သံ ကို ဟစ္ေအာ္ လႊမ္းေမာ္ ၾကကုန္အ့ံ..။

ထိုအခါ...
ျပည္သူတို႕၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္သည္.
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတးသံျဖင့္ အလွ်ံျငီးျငီးျမည္ဟီးေနပါ အ့ံ...။ ။

ပတ္ဗလို နီရူဒါ
(အေမရိက တိုက္တစ္ေနရာမွ)
၁၉၄၃-ေဖေဖၚ၀ါရီ

( ၁၉၆၈ ခု ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ တြင္ ပထမအၾကိမ္ ထုတ္ေ၀ခဲ႕ေသါ လင္းယုန္ေမာင္ေမာင္ ျပဳစုေရးသားသည့္ ရဲေခါင္ေပ်ာက္က်ား ေခ်ေဂြဗားရား စာအုပ္မွ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖၚျပပါသည္။ ဤကဗ်ာအား အဂၤလိပ္ဘာသာမွ ျမန္မာဘာသာ သို႕ ဆရာၾကီး ဒဂုန္တာရာ ျပန္ဆိုေပးခဲ႕သည္ ဟု စာေရးသူ လင္းယုန္ေမာင္ေမာင္က ၄င္း ၏အမွာစာတြင္ ေရးသား ေဖၚျပထားပါသည္။)

ဤပန္းျခံတြင္း၌ ေသဆုံးရသူမ်ား အမည္ရွိ ကဗ်ာ သည္စိတ္ကူးယဥ္ကဗ်ာ မဟုတ္၊ တစ္ကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကိုအေျခခံ၍ ဆရာၾကီး နီရူဒါ၏ႏွလုံးသားမွ ခံစားခ်က္ အျပည့္အ၀ျဖင့္စပ္ဆိုခဲ႕သည့္ သရုပ္ေဖၚ ကဗ်ာျဖစ္သည္။

၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၈ ရက္ေန႕က ခ်ီလီျပည္ စန္တီယာဂုိျမိဳ႕ ျမိဳ႕လည္ပန္းျခံ ၾကီးတြင္ အလုပ္သမားမ်ား ဆႏၵျပပြဲ က်င္းပခဲ႕သည္။ အဆိုပါ ဆႏၵျပပြဲအား..ခ်ီလီ အစိုးရအဖြဲ႕ကေသနတ္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္၍ လူစုခြဲခဲ႕ ရာမွအလုပ္သမား အမ်ားအျပား က်ဆုံးဒဏ္ရာ ရခဲ႕သည္။ ယင္း အျဖစ္အပ်က္သည္ ေတာင္အေမရိက တိုက္ တစ္တိုက္လုံးကို ဂယက္၇ုိက္ပ်ံ႕ႏွံ႔ သြားခဲ႕ရာ၊ အလုပ္သမားမ်ား ေသြးေျမက်ခဲ႕ရသည့္ ယင္းအျဖစ္အပ်က္ကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ခဲ႕သည့္ ဆရာၾကီးနီရူဒါသည္ ခ်ီလီအစိုးရ၏ လူမဆန္ေသာ ရက္စက္မွဳမ်ားကို ႏိုင္ငံတစ္ကာမွ ျပည္သူမ်ားသိၾကားစိမ့္ေသာငွာ ဤကဗ်ာျဖင့္ လွဳ႕ံေဆာ္ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။

မမသီရိ

Tuesday, August 04, 2009

ေလာေလာ ဆယ္ဆယ္

ကိုေအာင္ Tag လို႕ ေရးရတဲ့ စာပါ။ ေက်းဇူးပါ ကိုေအာင္ေရ.. ကိုယ္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ လို႕ ျပန္ ဆန္းစစ္မိသြားတာေပါ့..။ ႏို္႕မို႕ တေန႕ တေန႕ ေန၀င္ ေနထြက္ ဘာေတြ မွန္း မသိေအာင္ လုံးလည္ လိုက္ျပီး ေတြေ၀.. သာမာန္ပဲ ျဖစ္ေနခဲ့ရေတာ့တာ။ ခုလို ျပန္သုံးသပ္မိေတာ့ လဲ တခ်ိဳ႕ ကိစၥ ေလးေတြ အခ်ိန္မီ ဘရိတ္အုပ္ လို႕ ရတာေပါ့ေနာ္..။

ေတြးေနမိတာက

ကမၻာၾကီးကဘာလို႕ ဒီေလာက္က်ယ္တာလဲ။
အင္တာနက္မေပၚရင္ အေကာင္းသား..။
ၾကိဳးတခ်ိဳ႕က cutter ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးသုံးျပီး ျဖတ္တာ အရာေတာင္ မပြန္း တာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။
ေလွာ္တက္ေတြ ကူပါရက္နဲ႕ ကမ္းမကပ္ႏို္င္ပဲ တ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနတဲ့ ေလွကေလးေတြ အေၾကာင္း..။
ျပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္က...
ရူးမ်ား ရူးေနပလားလို႕ ေတြးေနမိတယ္၊ စိတ္ေတြက ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္၊ ေမ့တာကလဲ မေျပာနဲ႕၊ မနက္မနက္ ရုံးသြားေတာ့မယ္ လုပ္ရင္ အနည္းဆုံး အိ္မ္ေပၚကို ၂ ၾကိမ္ေလာက္ ျပန္မတက္ရတဲ့ေန႕ မရွိသေလာက္၊ ရုံးခန္းေသာ့ေမ့လို႕၊ မုန္႕ဗူးေမ့လို႕၊ စာရြက္ဖိုင္ေတြ ေမ့လို႕....မ်က္မွန္ေမ့လို႕...အခန္းေသာ့မပိတ္ခဲ့ ရလို႕.. အ၀တ္အစားနဲ႕ တြဲစီးရမဲ့ ဖိနပ္ အေရာင္ မွားစီးမိလို႕..


ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပန္ဆင္ၿခင္မိတာက

အသက္ၾကီးေပမဲ့.. စိတ္က ၾကီးလိုက္မလာ တဲ့ ေရာဂါ တမ်ိဳး စြဲကပ္ေနျပီ..

(ဟိုတေလာက ညစာစားပြဲ တခုမွာ နီေပါလူမ်ိဳး မိတ္ေဆြဆရာ၀န္တေယာက္နဲ႕ စကားလက္ဆုံ က်မိၾကတယ္။ စိတ္က်င့္စဥ္ေတြ နဲ႕ တရားမွတ္ျခင္း ရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ..။ သူ က ေလာေလာဆယ္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒဘာသာ ကို စိတ္၀င္စားစျပဳလာတဲ့ သူတေယာက္ပါ..။ စိတ္ကို ေလ့က်င့္တဲ့ အလုပ္ နဲ႕ စိတ္ကို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္ကို အသက္၂၀ ေက်ာ္ နဲ႕ ၃၀ ပတ္၀န္းက်င္တုန္းက အေတာ္ေလး ကို စိတ္၀င္တစား ေလ့က်င့္ လုပ္ျဖစ္ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း ေပါ့ေလ်ာ့ သြားပါတယ္လို႕ က်မ ကေျပာေတာ့ .. အဲဒီမိတ္ေဆြ က..က်မ ကို ထူးဆန္းလိုက္တာတဲ့.. သူၾကားဖူးတာက လူေတြ က အသက္ၾကီးတဲ့ ခါ မွာ ဘုရား တရား ပိုမို အခ်ိန္ေပးလုပ္ၾကတယ္.. တရားထိုင္ျခင္း အမွဳ ကိစၥ ကို လုပ္ၾကတယ္ .. မင္းက်ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ လို႕ က်မကို ျပန္ေမးပါတယ္.. ျပံဳးျဖဲျဖဲေလးနဲ ..ဒီလိုပါပဲ ကြာ.. လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္...က်မ အတြက္ေတာ့ လူေတြ ဆိုတာ အသက္ၾကီးလာေလ စြဲလမ္းတာေတြ လိုအပ္တာေတြ မ်ားလာတယ္..။ ငယ္ငယ္တုန္း အသက္စြန္႕ရမွာ ၀န္မေလးဘူး၊ ဆင္းရဲမွာကို မေၾကာက္ခဲ့ဖူး၊ အခက္အခဲ ဆိုတာေတြ လာခ်င္သေလာက္ လာခဲ့ .. အရြယ္ရလာေတာ့ .. တတ္ႏို္င္သေရြ႕ .. လက္ရွိ ကာလေတြ ဆြဲဆန္႕ထားခ်င္လာတယ္.သက္ေတာင့္သက္သာ ေနခ်င္လာတယ္.. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ လိုအပ္လာတယ္..ေလ)

က်န္းမာေရး
လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ထဲက ေဆးႏွစ္မ်ိဳး ေန႕စဥ္ေသာက္ေနခဲ့ရျပီးျပီ..။
ဟိုတေလာေလးကေတာ့ ႏွလုံးေဆးေတြ ျပန္ေသာက္လိုက္္ရေသးတယ္။ေက်ာေအာင့္တာကလဲ နဲနဲ တိုးလာ သလားလို႕။ တာ၀န္ေက်ရမွာေတြရွိေနေသးတယ္ (ကိုယ့္ဖက္ကေတာ့) ေသလို႕မျဖစ္ေသးတာမို႕ အသက္ကိုဥာဏ္ေစာင့္ က်န္းမာ ေအာင္ ဂရုစိုက္ရမယ္ လို႕ မၾကာခဏ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ သတိေပးေနရတယ္။

ဖတ္ၿဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြက

က်မ က အလုပ္ထဲမွာ တေန႕ ကို ၁၄ နာရီေလာက္ တပတ္ကို ၇ ရ က္ ရွိေနတတ္တာ မို႕စာဖတ္ခ်ိန္က မအိပ္ခင္.. အိပ္မေပ်ာ္ခင္ေလး ပဲ ရွိပါတယ္ ။ ေလာေလာဆယ္က်မအိပ္ယာေဘးမွ ရွိေနတဲ့စာအုပ္ေတြကေတာ့
  • Pascal Khoo Thwe ရဲ႕ From The Land Of Green Ghost ( A Burmese Odyssey)
  • ၁၉၄၇ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒနဲ႕ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားအေရး
  • ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီ
  • တဂိုးစာႏုယဥ္

ေရာက္ေနၿဖစ္တာက

ရုံးစားပြဲ နဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာ

ေရးၿဖစ္ေနတာက

တကယ္လက္ေတြ႕ခ်ေရးျဖစ္တာက အေတြးေလးတစ ရတာနဲ႕ စီဆင္းလာေသာ (ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ကဗ်ာဟု သတ္မွတ္ထားေသာ) ကဗ်ာေပါင္း မ်ားစြာ..။ အစ .. စရုံေလး စထားခဲ့ျပီး စိတ္ကူးထဲေတာ့မွာေန႕တိုင္း အခ်ိန္ တိုင္းနီးပါ ေရးေနမိတဲ့ ဆုံဖူးခ်င္တဲ့ ဒီလူေတြ ဆိုတဲ့ ပို႕စ္တခု၊ သင္းကြဲ စင္ေရာ္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ားဆန္႕ထုတ္ျခင္း တစ.. ဘယ္ေတာ့မွ ျပီးမလဲ မသိ...။

နားေထာင္ၿဖစ္ေနတာက

စံလင္းရဲ႕ သီခ်င္းေဟာင္းေတြ..။

ရြတ္ေနမိတဲ့ကဗ်ာက
မိုးေရတက္ေရ တေဖြးေဖြး
ကြင္းက်ယ္အေ၀းေ၀း
လယ္ေစာင့္တဲေလး ရွည္တံရွည္
မိုးကုပ္ေအာက္မွာတည္
ၾကာျဖဴတပြင့္ နီ တပြင့္ တဲနဲ႕ ပနံတင့္..။

(ခုတေလာ ဒီမွာ မိုးေတြ သည္းေနတယ္)

ၿဖစ္ခ်င္ေနတာက
လက္ရွိဘ၀ က အလုပ္ေတြ အရမ္းမ်ားတာမို႕ ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး၊ ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ကေလး တလုံးအရမ္းလိုခ်င္မိတယ္။ အိမ္ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္ ဆိုပါေတာ့။

စားၿဖစ္ေနတတ္တာက

အာလူးေၾကာ္ေတြ၊ ကိုယ္နဲ႕ လဲ မတည့္ဘူး ဒါေပမဲ့ စားျဖစ္ေနတယ္။


သနားေနမိတာက


ဘယ္သြားရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတဲ့ ဟိုလူၾကီးေတြ၊ က်မ တကယ္ သနားတာ သူတို႕ ကို... မေသေတာ့မဲ့ အတိုင္း..

လြမ္းေနမိတာက


ေတာင္ကုန္းဆင္းက ေျမနီလမ္းကေလးကိုလြမ္းတယ္၊ ၀ါးရုံရိပ္ေတြသန္းတဲ့ ငယ္ဘ၀က အိမ္ၾကီးထဲက ကိုယ္ပိုင္အိပ္ခန္းေလးကို လြမ္းတယ္၊ က်မရဲ႕ စိတ္ကူးေတာင္ပံေတြ ကြန္႕ျမဴးခဲ့ ရာ ျခံက်ယ္ၾကီး ကိုလြမ္းတယ္။ ရႊံ႕ဗြက္ ထူထူ နဲ႕ ေက်ာင္းသြားခဲ့တဲ့ လမ္းကေလး ကို လြမ္းတယ္၊
ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေတြ မွာ ေဘးနားမွာျပဳစုခြင့္မရလိုက္တဲ့ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမ့ကို လြမ္းတယ္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလ က စုထားခဲ့ျပီး တာ၀န္က်ဖူးတဲ့ ျမိဳကေလးတျမိဳ႕ရဲ႕ မီးေဘးထဲ ပါသြားတဲ့ က်မရဲ႕ သမိုင္းဆိုင္ရာစာအုပ္ေတြ၊ ရသစာအုပ္ေတြ၊ စိတ္ပညာနဲ႕ စိတ္စြမ္းအင္ဆိုင္ရာစာအုပ္ေတြ (ကၽြန္းေသတၱာ ၂ လုံးစာ) ကို လြမ္းတယ္၊ ျပီးေတာ့ တစုံတရာ တစုံ တေယာက္ ကို လဲ စူးစူး နင့္နင့္ လြမ္းတယ္။ ျမင္ျမင္သမွ် က်မအတြက္ လြမ္းစရာေတြ ခ်ည္းပါပဲ၊ လြမ္းလြန္းလို႕ တခါတခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ပ်က္မိေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး။


ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက


သတိမထားမိဘူး၊ ဦးေနွာက္ထဲမွာ ႏွလုံးသား မွာ မရွိေတာ့ရင္ အလိုလို ေမ့သြား လို႕..။ ေမ့လို႕ ရေကာင္းသပ ဆိုရင္ေတာ့.. ေမ့ လိုက္လို႕ ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာေတြထဲ က ေပ်ာက္သြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေမ့ခ်င္ေနတာ ေတြ ရွိပါတယ္..။ ေျပာမျပႏိုင္တာ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ။


ခါးသက္ေနမိတာက

အိပ္မက္ဆိုး မက္တဲ့ ညေတြ..

တမ္းတေနမိတာက


ဘာမွန္းမသိတဲ့ တစုံ တရာ


ၾကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက

က်မရဲ႕ ခုလက္ရွိ အလုပ္ထဲ က ဆရာ၊ က်မဆြဲတဲ့ ဘတ္ဂ်က္ ေသးေသး ေလးကို မျငီး မျငဴ အၾကိမ္ ၃၀ နီးပါ ျပင္တယ္ .. း) ။ သူ အခ်ိန္ ၄ ရက္ ယူျပီး အၾကိမ္ ၃၀ နီးပါး ျပင္ျပီးတဲ့အခါ- က်မလဲ မ်က္မွန္ပါ၀ါ တိုးရေတာ့မလို ျဖစ္ျပီး ေျခေထာက္ေတြ ေရာင္ ျပီးတဲ့ အခါ ..ေဒၚလာ ၃၀၀ ေလာက္ ပို ထြက္လာခဲ့တယ္ .. း)..။ က်မ ဒီအလုပ္ထဲ ေရာက္တဲ့ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း ၀န္ထမ္းေတြ အေပၚမွာေရာ တျခား ဆက္ဆံရတဲ့ လူေတြ အေပၚမွာပါ စိတ္ဆိုးတာ၊ စိတ္ပ်က္တယ္ လို႕ေျပာတာ တခါ မွ မၾကားဖူး မျမင္ဖူးဘူး.. ဒီေလာက္ သီျငီးခံႏို္င္တဲ့ သက္ရွိလူသား က်မ ဘ၀ မွာ ဒီတေယာက္သာ ၾကံဳဖူး ပါတယ္။


ၾကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက


ဘယ္သူ႕ ကိုမွ အထင္မေသးဖူးဘူး ရွင့္၊ အဲဒါ အမွန္၊ လူေတြမွာ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ္၊ ကိုယ့္ေနာက္ခံသမိုင္းနဲ႕ ကိုယ္၊ ျပီးေတာ့ကိုယ့္ အေတြ႕ အၾကံဳ ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႕ ကိုယ္ ရွိေနတတ္တယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီ ကို ငယ္ငယ္ထဲ က စြဲ မွတ္ယူခဲ့တာမို႕ ဘယ္သူ႕ ကိုမွ အထင္မေသးဖူးဘူး... တစုံ တေယာက္ မွားေနတယ္လို႕ ထင္ရင္ေတာ့ ရိုးရိုးသားသား ကိုယ့္အျမင္ေလး တင္ျပၾကည့္ခ်င္တယ္.. သူ လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုရင္လဲ က်မ စိတ္ဆိုးမွာေတာ့ မဟုတ္ဖူး။


ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ


ဖုန္ေတြ ထူ၊ မီးခိုးေတြ မြန္းတဲ့ ေနရာေတြ.. နဲ႕ ဆူညံလြန္းတဲ့ ေနရာေတြ။

ဆႏၵရွိေနတဲ့ကိစၥ

ရင္ထဲ အျမဲရွိေနတာက ဖေလာရင့္စ္ နဲ႕ ပါရီမွာ ရွိေနတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ျပတို္က္ေတြ ကို သြားခ်င္တယ္..။

ခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ က်မတို႕ ပေရာ ဂ်က္တခု ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ လူစာရင္းထဲမွာ လူ ၁၆ ေယာက္ကြာေနလို႕ က်မနဲ႕ လက္ေထာက္ ၂ ေယာက္ ေခါင္းကိုက္ေနတာ တ ပတ္ရွိျပီ.. အဲဒီလူေတြစာရင္း ျမန္ျမန္ေတြ႕ခ်င္တယ္.။ ႏို႕မို႕ စာရင္းေတြ ပိတ္ႏို္င္မွာ မဟုတ္ဖူး.. ကိုဂ်ဴလိုင္ေလးကေတာ့ အၾကံေပးရွာသား.. အမေရ ဒါေလးမ်ား ဘေလာ့ဂါ နာမည္ေတြ ထည့္လိုက္ပါလား တဲ့.. း).... ခက္တာက က်မနဲ႕ သိတဲ့ ဘေလာ့ဂါ က ၁၀ ေယာက္ ေတာင္မျပည့္.. ဘယ္လို လုပ္ရပါ့... ။


မုန္းတီးေနမိတာက


စိမ္းေရႊေရႊ ညွီစို႕စို႕၊ မသတီစရာ အိပ္မက္ေတြ နဲ႕ ည မ်ား....။

ခ်စ္ေနတာက


ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အခ်စ္ဆုံ းလို႕ ထင္ေနခဲ့တာ..။ ဟိုတေလာေလးက ေဆးခန္းကို ရုတ္တရက္ၾကီး ေရာက္သြားေတာ့့ မွ မွားမွန္းသိရတယ္။ ေသခ်ာ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ က်မခ်စ္ေနမိတာ က်မရဲ႕ပန္းကေလး၊ က်မရဲ႕ ၀က္၀ံကေလး၊ က်မရဲ႕ စူပါမင္း၊ က်မရဲ႕ ကေလးေလး၊ က်မ ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ .နဲ႕ က်မ ရဲ႕ (ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဒီ) အလုပ္..။


စိတ္ပ်က္ေနမိတာက

ဆူပြက္စ ထမင္းတအိုး၊ မီးခိုးေတြ အုံေနတဲ့ မီးတဖိုနဲ႕ ... သူတို႕.................


စြဲလန္းေနမိတာက


ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ သိပ္ေတာ့ မသိဘူး ရွင့္၊ တခုကေတာ့ အင္တာနက္ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ ..သူနဲ႕ ေ၀းတဲ့ ေနရာ ေရာက္ေနတဲ့ အခိုက္ စိတ္ထဲ က တခုခု လိုအပ္ေနသလို မ်ိဳး ေတြ႕ေနမိတယ္။


လိုအပ္ေနတာက


လမင္းေလးေရာက္လာမဲ့ ည ေတြ

ေတာင္းေနမိတဲ့ဆု


ၾကယ္ေတြေၾကြပါေစ


ထပ္ၿပန္တလဲလဲေအာ္ဟစ္ေနမိတာက

အာ..


ေျပာခ်င္ေနတဲ့စကားတခြန္း

ခုေတာ့လဲ အရာရာတိုင္းက ပုံမွန္ပါပဲ ကြ ာ...
ဆိုတဲ့စကားကို မ်က္ရည္မ၀ဲပဲ ရင္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္လိုိလုိ ေျပာခ်င္ပါတယ္


ပါးခ်င္တဲ့ အမွာစကား

က်မတို႕ လုပ္ငန္းရဲ႕ ဒုတိယႏွစ္ပတ္လည္ အလုပ္အမ်ားဆုံးရာသီ ေရာက္ေနတာမို႕ ေန႕စဥ္ အြန္လိုင္းမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ရွိႏိုင္ဖို႕ ခက္ပါေတာ့မယ္..။ ဘေလာ့ေတြ အခ်ိန္ေပး ဖတ္ႏိုင္ဖို႕ ခဲယဥ္းမွာ မို႕ ဘေလာ့ မိတ္ေဆြေတြ အားလုံ းကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ဖို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္
..။ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလးမွာေတာ့ အခ်ိန္အားတုန္းက draft လုပ္ထားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြ ရွိေနတာမို႕ အဆင္ေျပသလို တင္သြားေပးပါမယ္..။

ဝန္ခံခ်င္တာက
  • က်မ က အူတူတူ အတတ ေတာသူ အခ်ဥ္ ..။
  • ဒီပို႕စ္ကို ရင္ထဲ က ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေရးခ်င္တဲ့ ဆႏၵအျပည့္နဲ႕ေရးတာပါ..။
  • ငါးမရွိမွန္းသိေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲ ေန႕တိုင္း ငါးမွ်ား ဆင္းတယ္။
  • ေနမင္း ကအေနာက္ဖက္ကထြက္ လာမလား လို႕ ေန႕တိုင္း ေမွ်ာ္တယ္။
  • မိုးေပၚက လမင္း က ဘယ္ေန႕ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လာမလဲ လို႕ အျမဲေတြးတယ္။
  • အိပ္မက္ေတြ အမွန္ျဖစ္ႏို္င္တယ္ လို႕ ယုံေနမိဆဲ..။
  • အဲဒီလမ္းကေလး အဆုံး မွာ ျမက္ခင္းစိမ္းနဲ႕ ဥယာဥ္ေလး ရွိတယ္လို႕ ယုံထား ဆဲ။
  • က်မက စိတ္ သိပ္ မမွန္ဘူး...။

သူမ်ားTag ရင္ Tag ဆင့္ကမ္းရတယ္ လို႕ က်မဆရာ ကိုဂ်ဴလိုင္ က မိန္႕မွာဖူးတာမို႕ Tag ပါရေစ။ အမွန္ဆို က်မ က မိတ္ေဆြ ရွိလွတယ္ မဟုတ္တာမို႕ ေဘးနားရွိတဲ့ ဒီလူေတြ ပဲ ထပ္ Tag ပါရေစေတာ့..။


July Dream အိမ္မျပန္ခင္ အျပီးေရးေပးပါ ေမာင္ေလး။
စိတ္စမ္းေရ
ညီမ ေကာင္းကင္ျပာ
ေမ့သမီး
ၾကယ္ကေလး
ယုယ
သိပ္ေတာ့ မရင္းႏွီးေပမဲ့ ကိုလူလ ကိုလဲ Tag ပါရေစ.။
(အခ်ိန္မရ..ခုပဲ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ က ခြာရေတာ့မွာမို႕ Link ေတြ မထည့္ျဖစ္တာ နားလည္ေပးၾကပါ..။)


သတိတရ Tag တဲ့ ကိုေအာင့္ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဒုတိယ တၾကိမ္ ထပ္ေျပာပါရေစ..။

မမသီရိ

Monday, August 03, 2009

ပါရမီျဖည့္လိုသူ၏ဆႏၵမ်ား


ကေလးေလး..
တကယ္လို႕ မင္းဟာ..
ငွက္ကေလး တေကာင္ဆိုပါေတာ့..
ငွက္ေလာကမွာ
မင္းဟာ..
မိုးေကာင္းကင္ရဲ႕ အျမင့္ဆုံး
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းရဲ႕ အေ၀းဆုံး
ေျပးလို႕ ပ်ံတက္
ထက္ျမက္တဲ့ ငွက္ကေလးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..
မင္း ခြန္အားေတြ ျပည့္ေစဖို႕
ေတးသီခ်င္း တခ်ိဳ႕ ကို
မင္းေဘးမွာ သီဆိုရင္း...
မင္းရဲ႕ အေရာင္အေသြး..
ျမေရး ခ်ယ္ေစရင္း..
ထာ၀ရ မင္း အနားမွာ .. ေဖးမ ကာ ေနမယ္ေလ....။

ကေလးေလး..
တကယ္လို႕ မင္းဟာ...
ပန္းကေလး တပြင့္ဆိုပါေတာ့..
ပန္းတို႕ ရဲ႕ ရာဇ၀င္မွာ
မင္းဟာ...
ကမၻာေျမျပင္ရဲ႕ အလွပ ဆုံး..
စၾက၀ဠာ ရဲ႕ အေမႊးျမဆုံး
ထူးျခား ဆန္းၾကယ္
လွေရးခ်ယ္တဲ့ ပန္းကေလးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္....
မင္း ထာ၀ရ လွပ ဖို႕..
ခူးလဲ မခူး.. (ရူးခ်င္လဲ ရူးသြား ပါေစ..)
နမ္းလဲ မနမ္း.. (ပင္ပန္းခ်င္ ပင္ပန္းပါေစ..)
ေျမၾသဇာေၾကြး.. ေရေအးေပးလို႕
ပန္းကေလး မင္း အတြက္..
ေန၀င္ ေနထြက္
အသက္ရွင္တဲ့ ရက္ေတြ ကို
မင္းေဘးမွာ ပဲ ကုန္ပါေစ ကြယ္....

ကေလးေလး
တကယ္လို႕မင္းဟာ ...
ေတာင္ကုန္းေလး တခု ဆိုပါေတာ့
ေတာင္တကာတို႕ ရဲ႕ အလယ္မွာ
မင္းဟာ..
ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ အေကာင္းဆုံး
အတင့္တယ္ဆုံးေသာ ေတာင္ကုန္းေလး
မင္းသာ ျဖစ္ရပါေစမယ္..
မင္းစိမ္းလန္းလွပဖို႕
ျမက္ခင္းေလးတို႕ ျဖစ္ေနမယ္
အျပာေရာင္မိုးေကာင္းကင္ တို႕ျဖစ္ခ်င္တယ္
သစ္ေတာအုပ္စိမ္းစိမ္းဘ၀ နဲ႕ ေထြးေပြ႕ပါ့မယ္
ေလႏုေအးအသြင္ မင္းကို ၾကည္လင္ေစမယ္
ေျမနီလမ္းကေလး တို႕ျဖစ္ေပးမယ္
ေတာပန္းရိုင္းပြင့္ ပြင့္ေနေပးမယ္
ေတာင္ကုန္းေလးရဲ႕ အရာရာ
တို႕သာ ျဖစ္ေနေပး မယ္.ေလ..။


ကေလးေလး..
တကယ္လို႕ မင္းဟာ..
စမ္းေခ်ာင္းေလး တခု ဆိုပါေတာ့
စမ္းေခ်ာင္းတို႕ ရဲ႕ သမိုင္းမွာ
မင္းဟာ..
ၾကည္လင္ျခင္းတို႕ ရဲ႕ အသန္႕စင္ဆုံး
ေရတကာတို႕ ရဲ႕ အေအးျမဆုံး..
ကမၻာေျမျပင္ရဲ႕ ရတနာ
သဘာ၀တရား ရဲ႕ အခရာ.. မင္းသာျဖစ္ပါေစကြယ္..
အစဥ္ထာ၀ရ မင္း... စီးဆင္းေစဖို႕
လိုအပ္တဲ့ ေရအတြက္ မိုးစက္ေလး တို႕ ျဖစ္ေနမယ္..
ေအးျမျခင္း အတြက္..သစ္ရိပ္ေလး တို႕ ျဖစ္ေနမယ္..
..
ကေလးေလး ရယ္..
မင္း.. အတြက္.. ျဖည့္ဆီး ဖို႕.. အျမဲ အဆင္သင့္
ရင္ခြင္တံခါး ကို ဖြင့္လို႕.. တဘ၀ လုံး စာ .. မင္း အတြက္ပါပဲ ကြယ္....။


(က်မရဲ႕ ကေလးေလး အတြက္ပါ..)

ဒီကဗ်ာက အစတုန္းက ၄ ပိုဒ္ ထဲပါ..။ တေန႕ က်မရဲ႕ ကေလးေလးကို ဘာမ်ား ျဖစ္ခ်င္သလဲ လို႕ေမးၾကည့္မိေတာ့ သူက ထူးထူး ဆန္းဆန္း ေတာင္ကုန္းေလး ျဖစ္ခ်င္သတဲ့.. း)...။ ဒါနဲ႕ ပဲ က်မရဲ႕ ကဗ်ာေလးက ေနာက္ထပ္ တပိုဒ္ တိုး ခဲ့ ရေတာ့တယ္..း)....။

မမသီရိ
(၂၆.၇.၂၀၀၉)

Sunday, August 02, 2009

သမီးပါးက ပန္းခ်ီကား


ပါးကြက္ေလးနဲ႕ မေၾကးမုံ

သနပ္ခါးေလး ခပ္ဖုံဖုံ


ေမႊးေမႊး ရီရီ ပါးကြက္ေလး

ဘယ္သူလိမ္းခ်ယ္ေပး


ေဖေဖကေသြး ေမေမေရး

သမီးပါးက ပန္းခ်ီကားေလး


ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလို႕ ေမႊးခ်င္တယ္

သမီးက ေခါင္းဖယ္

ပါးပါးေမႊးေတာ့ အလွေလ်ာ့

ပါးကြက္ပ်က္မွာေပါ့…။


မမသီရိ


ကဗ်ာေဟာင္းေလး တပုဒ္ပါ။ အလြန္ခ်စ္စရာ ေကာင္းေသာ က်မရဲ႕ အကို၀မ္းကြဲ တေယာက္ရဲ႕ သမီးေလးကို ၾကည့္ရင္းေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ တူမ ပိစိေကြးေလးက ခုေတာ့ တကၠသိုလ္ ေရာက္ေနပါျပီ။


Thanks to Oatara Cho being as Model in this Post.