ဆြ႕ံအ ေနတဲ့ ေဆာင္း

 ႏွင္းမွဳံေ၀ေသာ နံနက္ခင္း..
စိမ့္ေအးတိုးေ၀ွ႕တတ္ေသာ ေျမာက္ျပန္ေလ..
ေဆာင္းဦးၾကိဳ ..ေတာပန္း၀ါ၀ါမ်ားနဲ႕ လွပခဲ့ေသာ ေတာအုပ္..
လမ္းေဘး က ထီးတည္း သစ္ပင္ ၾကီးကေရာ .. အိေျႏၵၾကီးတုန္း ထင္ပါရဲ႕..
မီး ပုံ .. ေႏြးေႏြး ကေလး လြမ္းတယ္..
မိုးရနံ႕ကင္းေတာ့ စမ္းေရ ေတြ က ၾကည္လဲ့လို႕ေပါ့  ..
ခ်ိဳးကေလး ေမာင္ႏံွ ကယုကယင္ ခ်စ္တုံ႕တင္ ကူခၽြဲ
အျဖစ္သဲ လို႕ေတာ့ မဟုတ္ေပါင္ကြယ္..
က်မ ရဲ႕ အတိတ္က ျပတင္းနေဘး လာ.လာေငးတတ္တဲ့ ငွက္ျပာ ကေလးေရ..
က်မ ေရာက္ေနတဲ့ သတၱဳေရာင္ ပင္လယ္မွာ..

ေျမာက္ေလ ကလဲ စိမ္းကား ရက္စက္ .. ေ၀းေ၀း မွာ
မိုးမွဳန္ေတြနဲ႕ ေ၀းကြာခဲ့တဲ့ သစ္ရြက္ေတြ အေရာင္မဲ့
က်မ ခ်စ္ခဲ့ ေသာ ေဆာင္းတစ္ခု ဟာ.. ဆြံအ ေန.....။

မမသီရိ
၁၈ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၃