ႏူးညံ့ေနမလားဆိုတာ
မေသခ်ာေပမဲ့..
ေႏြးေထြးမယ္မွန္း အေသအခ်ာ သိေနတဲ့
အဲဒီ လက္ကေလး တစုံ..
က်မအတြက္ ပန္းေတြ.. သူ..
အဲဒီ လက္ကေလး နဲ႕..
စိုက္ထားေပးခဲ့ဖူး ...
က်မအတြက္ လမ္းေတြ .. သူ..
အဲဒီလက္ကေလး နဲ႕ ..
ေဖာက္ထားေပးခဲ့ဖူးတယ္..
က်မ အတြက္ သီခ်င္းေတြ .. သူ..
အဲဒီလက္ကေလးေတြနဲ႕ ..
တီးခတ္ သီဖြဲ႕ေပးဖူး...
၀က္သစ္ခ်ပင္ေတြ စီတန္းေနတဲ့
က်ဴးလစ္ပန္းခင္းၾကားလမ္းကေလး ေပၚ
ကဗ်ာေတြစီရင္း လမ္းေလွ်ာက္ေနတတ္သူကေလး ရဲ႕
အဲဒီလက္ကေလးေတြ..
ႏူးညံ့ေနမလားဆိုတာ..
မေသခ်ာေပမဲ့..
ေႏြးေထြးမယ္မွန္း အေသအခ်ာ သိေနလို႕..
အဲဒီ.... လက္ကေလးေတြ.......
တေန႕ေန႕ေတာ့.. က်မ ပါးျပင္.. ဆြဲယူ ကပ္ထား ခ်င္ေသးတယ္..။
မမသီရိ
6 comments:
လွလိူုက္တဲ့ အဖြဲ႕ေလး အစ္မရယ္ ကိုယ့္လက္ကေလးေတာင္ ကုိယ္ျပန္ၾကည့္မိတဲ့အျဖစ္ း)
ရင္ခုန္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလး..
ေတြးမိရံုတင္ၾကည္ႏူးလိုက္တာ..
ဝက္သစ္ခ်ေတြ က်ဴးလစ္ေတြနဲ႔
ဧကန္န လက္ပိုင္ရွင္က အေမရိကမ်ား ေရာက္ေနေရာ့သလား :D
အယ္... ဆြဲသာကပ္လိုက္ပါေတာ့အစ္မရယ္.. ဖြဲ႕တတ္လိုက္ပံုမ်ား လက္လန္တယ္..
ကဗ်ာေလးဖတ္သြားတယ္......အစ္မသီရိေရ႕....။
ကဗ်ာေလးက....လွတယ္....။
ခင္မင္ျခင္းအားျဖင့္......
ဏီလင္းညိဳ
ကဗ်ာအဖဲြ႔ေလးေတြ သေဘာက်တယ္..
ေခါင္းစဥ္က လံုးႀကီးတင္မွာ ဆံခတ္လိုေနတယ္ေနာ္..
Post a Comment