Monday, December 13, 2010

ရင္ရိပ္အေ၀းဆီမွာ

ေဖာခ်င္း ေသာခ်င္း
လင္းခ်င္တိုင္း လင္းေနတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္း ရဲ႕ လ အေရာင္..

ႏွင္း မွဳန္မွဳန္ေတြ ကလဲ
အင္တိုက္ အားတိုက္ ပါပဲ
ခရမ္းေရာင္ ရင့္တဲ့ထိ ျဖိဳက္ျဖိဳက္က် လို႕...

သဇင္အဦးေတြ
နတ္ေတာ္ ျပာသို ကူးအမီ
ပြင့္ဖို႕ အားယူ ဖူးၾကျပီ ...

ေအးစက္စက္ ေဆာင္းေလ..
အလြမ္းေတြ ေခၽြေခၽြ ခ်..
အညွိဳးၾကီးလွခ်ည္ရရဲ႕...

(ဒင္း တို႕ တေတြ.. )
ေနႏွင့္ အုံး...

ခ်စ္သူ႕ ရင္ အလႊာ.. ျခံဳပ၀ါ ျခံဳ ရတဲ့ ည
ႏွစ္လႊာ တစ္ရြက္ တူစုံ ဖက္ရတဲ့ ည
ေရာက္ ကို ေရာက္ရအုံး မွာ ကြဲ႕...

ေခါင္းေမာ့ လို႕ ေတး...
ေအး ထား ႏွင့္ အုံး..  ေအး ခ်င္ သေလာက္ ေအး ပါေလ့..
လမင္း ေရ.. လင္းခ်င္သေလာက္ လင္း ပါေလ့..
ရင္ေငြ႕ အလွဳံ ယုံၾကည္ခ်က္ကေလး မပ်က္သေရြ႕ ..
ရင္ရိပ္အေ၀း မွာေပမဲ့.. အားတင္း ေခါင္းေမာ့.. အလြမ္းေတြ ကိုေခ်ာ့ ..
ဒီ ေဆာငး္ညေက်ာ့ကြင္း မွာ .. က်မ အမိ မခံေတာ့... .


မမသီရိ

3 comments:

လင်းခေတ်ဒီနို said...

ေခါင္းေမာ့ လို႕ ေတး...
ေအး ထား ႏွင့္ အုံး.. ေအး ခ်င္ သေလာက္ ေအး ပါေလ့..
လမင္း ေရ.. လင္းခ်င္သေလာက္ လင္း ပါေလ့..
ရင္ေငြ႕ အလွဳံ ယုံၾကည္ခ်က္ကေလး မပ်က္သေရြ႕ ..
ရင္ရိပ္အေ၀း မွာေပမဲ့.. အားတင္း ေခါင္းေမာ့.. အလြမ္းေတြ ကိုေခ်ာ့ ..
ဒီ ေဆာငး္ညေက်ာ့ကြင္း မွာ .. က်မ အမိ မခံေတာ့... .



ခံစားခ်က္ သိပ္ထိတဲ့ အပိုဒ္ေလး အရမ္းႀကိဳက္တယ္

ခင္မင္စြာျဖင့္
ဗညားရွိန္

Anonymous said...

ဟား... ကဗ်ာေတြက အျမဲႏုေနသင္းေနတာပဲ..
တည့္တည့္ထိတယ္။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

က်ိမ္းလိုက္ဝါးလိုက္ခ်ည့္လား..
ေဆာင္းေတာင္ေၾကာက္လို႔..ေႏြနဲ႔ ေနရာခ်င္းလဲေျပးေတာ့မယ္ထင္တယ္..