ပိေတာက္နဲ႕ထပ္တူ

ေတာင္ပံတစုံ သာ ရလိုက္လို႕ကေတာ့

ဘာေျပာေကာင္းလိမ့္မလဲ ေမာင္ .. ေရ ..

ေမာင့္ဆီေရွ႕ေမွာက္ ခု အေရာက္ပ်ံခဲ့မွာေပါ့ ကြယ္...

တိမ္ေတြက ဘာလို႕ ဒီေလာက္အုံအုံ ဆိုငး္ေနမွန္း မသိဘူး

တိုက္တဲ့ေလေတြကလဲ အိုက္ေလွာင္လို႕

ရြက္ႏုေတြ ေ၀ေနတဲ့ ပင္ပ်ိဳ ပင္အို ထက္မေတာ့ 

ပိေတာက္ဖူးေတြက ႏွစ္ကူး မိုးကို ၾကိဳလင့္လို႕

ဟို ေတာအုပ္ ညိုညိဳ ဆီ နားမေတာ့

လြမ္းဆြတ္ၾကင္ဖြယ္ ေတးကဗ်ာတပုဒ္ ဥၾသေလးက သီ လို႕..

ေရေတြခမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ျမစ္၀ွမ္းေဘး တဖက္တခ်က္ဆီ မွာ

တခ်ိဳ႕သစ္ပင္္ေတြက အရြက္ေၾကြ.. တခ်ိဳ႕သစ္ပင္ေတြက အရြက္ေ၀ လို႕..

က်မအလြမ္းေတြ ေမွ်ာ ဖို႕ စမ္းေရေတြ ေတာင္ မရွိေတာ့ပါ လား ေမာင္ ရဲ႕..

ငုေတြ က က်မက္ို ေလွာင္တယ္

လြမ္း တတ္လို႕ လြမ္းတာလား.. တဲ့

တႏွစ္မွာ ၃ ခါ.. တခါ ပြင့္ တရက္သာ စြင့္ တဲ့. ပိေတာက္ေတြ ကို

သူတို႕ မယွဥ္ႏိုင္ပဲ နဲ႕မ်ား..

က်မ ကိုေလွာင္ရဲ သလား လို႕ ေမးစမ္းခ်င္ပါ ဘိ ေမာင္.. ေရ.

တကယ္ဆို..

ေမာင့္ ကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း

က်မ က ပိေတာက္သက္ေသနဲ႕ ျပခ်င္တာေလ..

သက္တမ္း သန္းခ်ီျပီ ျဖစ္တဲ့ ဒီ ကမၻာ

ေခတ္ေတြ စံနစ္ေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း

သူ႕ ပြင့္ခ်ိန္က ေျပာင္းမွ မေျပာင္းတဲ့ ဟာ..

ေႏြ ကိုခ်စ္တယ္.. ေႏြမွာ ပဲ ပြင့္တယ္

ေႏြမွာ ေတာင္ ႏွစ္သစ္ ကူး ခ်ိန္မွ.. 

ကဲ.. ဘယ္ေလာက္ သစၥာ ျမဲ သလဲ လို႕..

က်မ ေလ....

ေမာင့္ကို... သိပ္လြမ္းတယ္..

ျပီးေတာ့...

ပိေတာက္ေတြ ေႏြ ခ်စ္သလို..

က်မလဲ ေမာင့္ ကို.. ခ်စ္တယ္.. ေမာင္....။

မမသီရိ

၈.၄.၂၀၁၀