ႏွစ္ကူးေတာ့မည္..
မွဳံရီအတိတ္.. တဆိတ္မွဳန္၀ါး
ေကာင္းလား.. ဆိုးလား...
ေ၀းသြား မပီ .. က်န္ခဲ့ျပီ....
လာမည့္ တႏွစ္..
ျဖစ္မည့္အေၾကာင္း.. ေကာင္းျခင္းသာ စုံ
ကုံလုံၾကြယ္၀.. လိုတာ ရလို႕..
ဆႏၵဖို႕ ညီ.. မဂၤလာပီတိ..
တ..တိုင္း ျပည့္ေစ.. ဆုမြန္ေခၽြ သည္...
ခ်စ္ေသာ မိတ္ေဆြ အား လုံး သို႕...........။
ခ်စ္ခင္ရေသာ မိတ္ေဆြအားလုံးအတြက္ ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္ပါ။
မမသီရိ
Wednesday, December 30, 2009
Saturday, December 26, 2009
ပထမ ကဗ်ာ
သူမ်ားတကာေတြ ႏွစ္သစ္ကူး နဲ႕ ခရစ္စမတ္နဲ႕ ေဟာလီးေဒးေတြ ယူၾက၊ ခရီးထြက္ ၾက၊ ခရီးထြက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ၾက၊ မိသားစုေတြ ဆုံဖို႕ စီစဥ္ၾက နဲ႕ ကိုယ္ရ မဲံ့ခြင့္ရက္ေလးေတြ အလဟသ မျဖစ္ရေအာင္ အမိအရ ခြင့္ယူေနၾကေပမဲ့.. ကံ အေၾကာင္းမလွလို႕ အလုပ္ေတြနဲ႕ လုံးခ်ာလိုက္ေနသူေတြ ထဲ ပါခဲ့သူ က်မ ကေတာ့ ကိုယ္ဆတ္ေဆာ့ထားမိတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြ နဲ႕ ဘတျပန္ က်ားတျပန္ ႏွစ္ကုန္ထဲ မွာ နပမ္းလုံးေနရတာမို႕ ခြင့္ရက္ေလးေတြကို လြမ္းေမာတသ စြာ ေမွ်ာ္ေငးေနယုံေလး ျဖစ္ေနရပါတယ္..။
အြန္လိုင္းထဲ မေရာက္ျဖစ္တဲ့ ရက္ေတြ က ခပ္စိပ္စိပ္၊ ခပ္ထပ္ထပ္၊ ေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ ေမးလ္ကေလး ကပ်ာကယာ စစ္၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး ဖြင့္ျဖစ္တဲ့အခါ ဆို ေဘးဆိုဒ္ဘားထဲက ခင္ရာမင္ရာ ဘေလာ့ေလးေတြ ထဲက မွ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေခါင္းစည္းေလးေတြ နဲ႕ စာျမည္းေလးေတြ ဖတ္၊ ကသုတ္ကရက္ လည္ျဖစ္တဲ့အခါ လည္၊ မန္႕ခါမန္႕၊ မမန္႕ႏိုင္တဲ့ခါေတြ အမ်ားသား၊ တခါတေလေတာ့ မန္႕ခ်င္ရက္နဲ႕ ကြန္နက္ရွင္က အဆင္မေျပ နဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါ အသိုင္းအ၀ိုင္းပိစိ ေလးကိုေတာင္ ဧည့္၀တ္မေက်ေတြျဖစ္ေနရျပီး မ်က္ႏွာပူေနမိပါတယ္။ ခင္ရာ ခင္ေၾကာင္း Tag ထားတာေတြ ကိုလဲ မေရးျဖစ္မေရးႏိုင္တာမို႕ အားနာရတာ လဲ မရွိတတ္ေတာ့....။
ကိုေဆာင္းယြန္းလ Tag ခဲ့တဲ့ ဆိုးျငီးျဖစ္တဲ့ သီးခ်င္းမ်ား အေၾကာင္း၊ ညီမငယ္ ႏွင္း Tag ဖူးခဲ့တဲ့ ကမၻာပ်က္မယ္ ဆိုခဲ့ရင္ အေၾကာင္း၊ တူေတာ္ေမာင္ ရီႏိူမာန္ Tag ဖူး တဲ့ ေနခ်င္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလး အေၾကာင္း၊ ေမာင္မ်ိဳး Tag ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆုံဖူးခ်င္သူမ်ား ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ .. ေရးမယ္လို႕ ေတးထား လိုက္၊ စ ထားခဲ့ လိုက္ေပမဲ့.... အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္ မတိုးႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနတာမို႕ Tag ထားတဲ့သူေတြ ေတာင္ စိတ္နာနာ နဲ႕ ေမ့ေလာက္ၾကျပီ ေပါ့....။
ဟိုတေလာေလးကေတာ့ ကိုတင္မင္းထက္က သူ႕ရဲ႕ ပထမကဗ်ာ-ဆိုတဲ့ ပို႕စ္ထဲမွာ က်မ ကို သတိတရ Tag လာျပန္ပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ သူ Tag ခဲ့တဲ့သူေတြထဲမွာ က်မ ကလြဲလို႕ က်န္သူေတြ အားလုံးက ပေရာဖက္ရွင္နယ္ ေတြျဖစ္ေနတာမို႕ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေရးရမွာ စာဖတ္သူေတြ အားနာမိ ပါတယ္..။
ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ က်မေရးခဲ့တဲ့ ဘယ္ကဗ်ာကိုမွ၊ ဘယ္မွာမွ၊ ဘယ္ေနရာမွာမွ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးျခင္း မရွိလို႕ပါပဲ။ က်မဘေလာ့ထဲက About Me ထဲမွာေရးခဲ့သလိုပါပဲ.. က်မ ကဗ်ာေတြ ေရးပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ သိမ္းထား ရုံေလးပါပဲ..ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ထဲမွာေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ဘေလာ့ေလးတခု လုပ္ျဖစ္ျပီး ကိုယ္ေရးတာေလးေတြ မွ်ေ၀ခြင့္ရခဲ့ေတာ့မွ ေရးျဖစ္တာေတြနဲ႕ ေရးျဖစ္ခဲ့တာ တခ်ိဳ႕ကို ဒီမွာ ခ်ျပခဲ့တာပါ။
ကဗ်ာေတြ က်မ ဘယ္တုန္းထဲက စေရးျဖစ္ပါလိမ့္လို႕ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ က်မ ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ ေတြက အေတြးထဲ ေျပးေျပးလႊားလႊား ျပန္လည္၀င္ေရာက္လုိ႕လာပါေတာ့တယ္..။
က်မတို႕ အရြယ္ငယ္ငယ္က ပန္းခ်ီဆန္းထြန္းဆြဲတဲံ့ စာရြက္ပါးနဲ႕ေခါက္ ပို႕စ္ကဒ္ေလးေတြ အရမ္းေခတ္စားခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီေခတ္လူငယ္ေလးေတြကေတာ့ျမင္ဖူးမယ္ မထင္ပါဘူး.. (သိမ္းထားဖူးေပမဲ့ အေျပာင္းအေရႊ႕ေတြ နဲ႕ ဘယ္နားေရာက္ေနသလဲ အထားမွား တာမို႕ ၾကံဳတုန္း ျပန္မတင္ျပေပးႏိုင္တာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေသး။ ) က်မက ပန္းခ်ီ (ရုုပ္ျပ ခဲပန္းခ်ီ) ဆြဲ၀ါသနာပါသူမို႕ အဲဒီေရာင္စုံ ပို႕စ္ကဒ္ေလးေတြက က်မရဲ႕ အသဲစြဲ စုျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြ ေပါ့..။ က်မကို ပိုျပီးဆြဲေဆာင္ေစခဲ့တာက ပို႕စ္ကဒ္ေနာက္မွာပါေလ့ရွိတဲ့ ဆရာေမာင္ပန္းေမႊးရဲ႕ ၃ ေၾကာင္းစပ္ကဗ်ာေတြပါ..။
မေမွ်ာ္ဘူးေလ့
စိတ္ကေမ့လည္း
ေ၀့ေ၀့မ်က္လုံး လမ္းတဆုံး..။
ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးဆို ခုထိ မွတ္မိေနတုန္း.။ ျပီးေတာ့ အေဒၚတေယာက္လစဥ္ယူဖတ္တဲ့ တိုင္းရင္းေမ ဂ်ာနယ္ ္္ထဲမွာဆို အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ ကေရးပို႕ၾကတဲ့၃ေၾကာင္းစပ္ကဗ်ာေတြ ၂ မ်က္ႏွာ ၃ မ်က္ႏွာေလာက္စီ ပါဖူးတယ္ လို႕ မွတ္မိေနေသးတယ္.. တ၀ ၾကီး ဖတ္ ေပါ့...။
မူလတန္းကေလးဘ၀မွာ ကဗ်ာရြတ္ျပီး အသင္အျပေကာင္းတ့ဲံ ဆရာမေက်းဇူးေၾကာင့္ ဆရာၾကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုတမက္ေမာေမာ ဆိုဖူးသူမို႕ အရြယ္ေလးရလာေတာ့လဲ ကဗ်ာေတြကို ရင္ခုန္တတ္လာတယ္ ဆို မွားမယ္ မထင္ပါဘူး..။ ေရႊးေသြး တို႕ေတဇ တို႕မွာ တဲ့ ကဗ်ာေတြ ကို ဖတ္တယ္..။ ျမ၀တီ နဲ႕ ေငြတာရီ မဂၢဇင္းေတြမွာပါတဲ့ကဗ်ာေတြ ကို ဖတ္တယ္.. တခုေတာ့ ရွိပါတယ္ .. က်မ ရဲ႕ ဦးေလးေတြက မိုးေ၀တို႕ ဘာတို႕ မဖတ္တာမို႕ အဲဒီ ကဗ်ာေတြ နဲ႕ေတာ့ က်မ သိပ္မရင္းႏွီးပါဘူး..။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ကဗ်ာဆရာ ကိုေအာင္သာငယ္က က်မ နဲ႕ က်မ ကဗ်ာေတြကို Old Fashion လို႕ ေျပာခဲ့တာ ထင္ပါရဲ႕..။
ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့ က်မ ပထမဦးဆုံးေရးျဖစ္ခဲ့မဲ့ ကဗ်ာဟာ ၃ ေၾကာင္းစပ္ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိပါတယ္..။ က်မ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ၈ တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ရဲ႕ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဗလာစာအုပ္ေလးတအုပ္နဲ႕ စခဲ့တဲ့ က်မ ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ရွိခဲ့တာ က်မ မွတ္မိပါတယ္။ ကဗ်ာတိုစိေလးေတြ ကို ကိုယ္တိုင္ဆြဲတဲ့ ပုံေတြ နဲ့ တြဲျပီး စာအုပ္ေလး လုပ္ထားခဲ့တာပါ..။ ၉ တန္းႏွစ္အေရာက္မွာ က်မေရးတဲ့ကဗ်ာတခ်ို႕ ကို ရီးစားရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကူးေရး ၾကတယ္..။ စပယ္ပန္းနဲ႕ ဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာ (၀တၱဳစာအုပ္ဖတ္ရင္းေရးတာပါ.. တကယ့္အခ်စ္ကိုေတြ႕လို႕ မဟုတ္) တပုဒ္ဟာ က်မ ရဲ႕ ပထမ ဆုံး ၇ ေၾကာင္းေလာက္ရွိမဲ့ ကဗ်ာေပါ့.. ကဗ်ာ ကို အလြတ္မရေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္ ခပ္ရွည္ရွည္ တပုဒ္ကေတာ့ ၁၀ တန္းေျဖခါနီး ေႏြရာသီမွာ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ လယ္ကြင္းထဲက ေပါက္ပင္ေတြ ရဲရဲ နီေအာင္ ပြင့္တာ ကိုၾကည့္ရင္း အာရုဏ္မွာ တြန္တဲ့ ဥၾသသံ ကို နားစြင့္ရင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တသက္တာ ခြဲရေတာ့မဲ့ အေၾကာင္း၊ လြမ္းဆြတ္စရာ ေကာင္းေနေၾကာင္းဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ပါ...။
အဲဒီကဗ်ာေတြ ပါတ့ဲံ ကဗ်ာ ဗလာစာအုပ္ရယ္.. ေနာက္ ထပ္ ကဗ်ာေတြ စာအုပ္တ၀က္နီးပါးရွိမ့ဲံ စာအုပ္ တအုပ္ရယ္ က လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကထိ ရွိေနခဲ့ေသးေပမဲ့.. ခုေတာ့ ဘယ္နား က်န္ခဲ့မွန္းမသိ ရွာမေတြ႕ ေတာ့ပါဘူး..။ ၁၉၈၉ ေနာက္ပိုင္း မွာ ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြပဲ က်န္ေနပါေတာ့တယ္..။
က်မ က ကဗ်ာေတြ ေရးသာေရးေပမဲ့ မဂၢဇင္းေတြ ပို႕ဖို႕ စာေစာင္ေတြ ပို႕ဖို႕ ဘယ္တုန္းမွ စိတ္ကူး မ၇ွိခဲ့ဖုူပါဘူး။ က်မ ကဗ်ာေတြ ေရးတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းလဲ မသိပါဘူး။ က်မနဲ႕ အလြန္တရာ ရင္းႏွီးလြန္းတဲ့ သူ မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕ ကိုပဲ က်မ ကဗ်ာ တခ်ို႕ ကိုေပးဖတ္ခဲ့တာပါ..။ အထူးသျဖင့္ မိန္းခလး မိတ္ေဆြ တခ်ို႕ ပဲ သိတာမ်ိဳးပါ... ေယာက်ၤားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ က်မ ကဗ်ာေရးတာ မသိၾကပါဘူး။ ခုလဲ အျပင္မွာ က်မကို ကဗ်ာေရးတဲ့သူ ဘေလာ့ ေရးတဲ့သူ လို႕ သိတဲ့သူ မရွိသေလာက္ပါ ပဲ..။
လူေတြ ေရွ႕မွာ ခ်ျပခဲ့ဖူးတဲ့ က်မရဲ႕ တပုဒ္တည္းေသာ ကဗ်ာကေတာ့က်မရဲ႕ ဇာတိျမိဳ႕ကေလးမွာက်င္းပ ခဲ့တဲ့ ကိုဖုန္းေမာ္ တႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနား မွာ က်မ ေရးဖြဲ႕ျပီး က်မ ကိုယ္တိုင္ တက္ရြတ္ခဲ့တဲ့ ကမၻာမေက်ဘူးေဟ့ လို႕ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ..။ အဲဒီတုန္းက က်မ က က်မတို႕ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီမွာ (တဦးတည္းေသာ မိန္းခေလး) တြဲဖက္စည္းရုံးေရးမွဴး တာ၀န္ယူေပးအပ္ျခင္းခံခဲ့ဖူး ပါတယ္..။ အဲဒီေန႕က ဆြမ္းေကၽြးျပီးေတာ့ ေဟာေျပာပြဲအစီအစဥ္ေတြၾကားထဲမွာ က်မရဲ႕ ကဗ်ာကို ရြတ္ခဲ့တာပါ..။ ဖတ္ရင္း နဲ႕ အံၾကိတ္ မ်က္ရည္ ၀ဲခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္..။ အဲဒီကဗ်ာ အပါ အ၀င္ အဲဒီကာလမွာ ေသြးစြန္းတဲ့ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္းနဲ႕ ဖိႏွိပ္မွဳ ေတြ၊ မတရားမွဳေတြ အေၾကာင္းေတြပါတဲ့ ကဗ်ာေတြ က်မ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္..။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၉ ခု ဇြန္လ မွာေတာ့ က်မတို႕ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္ တစ္ပါတီရဲ႕ ျမိဳ႕နယ္ ေကာ္မီတီ၀င္အားလုံးနီးပါး (က်မ နဲ႕ ထြက္ေျပး သြားတဲ့ အတြင္းေရးမွဴး ကလြဲလို႕) အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ အခိုက္ က်မရဲ႕ မိခင္က ေၾကာက္လန္႕တၾကား အိမ္မွာ ရွိတဲ့က်မရဲ႕စာရြက္စာတမ္း မွတ္စုေတြ၊ ဒိုင္ယာရီ နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအတၳဳပတၱိစာအုပ္ေတြ အားလုံး က်မ မသိေအာင္ မီးရွိဳ႕လိုက္တာမို႕ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာစာရြက္ေတြ ပါ ပါ သြားခဲ့ပါတယ္... ။ (က်န္တဲ့ အဖြဲ႕၀င္ေတြ အားလုံး ဖမ္းခံရျပီး က်မ တေယာက္ ထဲ ဘာလို႕ က်န္ေနခဲ့သလဲ ဆိုတာ ဒီေန႕ထိ က်မ နားမလည္ ႏိုင္ေသးပါဘူး.. .အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မိဘေတြ ရွိတဲ့ နယ္ ကို ေရာက္ေနခဲ့ လို႕မ်ားလား.. ဒါမွ မဟုတ္္တဦးတည္းေသာ မိန္းခေလးမို႕လို႕ ခ်န္ထားခဲ့သလား မသိပါဘူး... )..
က်မရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ဘယ္မွ မပို႕ဖူး၊ ဘယ္မွာမွ မပါဖူးေပမဲ့.. စာေရးဆရာ ဆရာၾကီး ကေမၻာဇခင္လွိဳင္ ကေတာ့ ၁၉၉၀ ၀န္က်င္းေလာက္တုန္းက ျမန္မာ့အလင္း နဲ႕ ေၾကးမုံ သတင္းစာေတြမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ အခန္းဆက္ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ က်မ ကို ကဗ်ာဆရာမ ရယ္လို႕ သညာ တပ္ျပီး (က်မရဲ႕ဇာတိျမို႕အမည္နဲ႕က်မရဲ႕ အမည္ကိုတြဲရက္) ေဖာ္ျပေပးခဲ့ဖူးတာေလး က ထူးျခား မွဳ တခု လို႕ ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ႕.. ။ က်မ တာ၀န္က်တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးမွာ ဆရာၾကီး နဲ႕ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အမွတ္တမဲ့ ဆုံေတ႕ြ ခင္မင္မိၾကခဲ့ရင္း .. က်မ ကဗ်ာေတြေရးတာသိတဲ့ က်မ မိတ္ေဆြ ဆရာမေလးက က်မ ကိုေျမွာက္ပင့္ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့အျပင္ ဆရာၾကီး ရဲ႕ မွတ္စု စာအုပ္ထဲမွာ ဆရာၾကီး ျပန္ခါနီး၊ ဆရာၾကီးအတြက္ အမွတ္တရ ကဗ်ာတိုေလး တပုဒ္ ရုတ္တရက္ ေရးဖြဲ႕ ေပးခဲ့လို႕မ်ား အဲသလို ေဖာ္ျပေပးခဲ့တာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့.. အဲဒီ သတင္းစာ ေရာက္လာေတာ့ ေက်ာင္းက ဆရာမေတြနဲ႕ ဖတ္ရင္း မ်က္ႏွာပူပူနဲ႕ ရီခဲ့ၾကရေသးတာ မွတ္မိေသးေတာ့..။
အဲဒီတုန္းက က်မေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ အမ်ားစု က အိမ္ေ၀းေနတဲ့ သမီးတေယာက္ရဲ႕ အိမ္အလြမ္းေတြ နဲ႕၊ က်မ တာ၀န္က်ရာ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အလွအပေတြ၊ ရာဇ၀င္ေတြ ကို ရာသီ ဖြဲ႕ေတြနဲ႕ တြဲဖက္ သီဖြဲ႕ခဲ့တာ မ်ား ပါတယ္..
က်မရဲ႕ တပုဒ္တည္းေသာ ဖေယာင္းေဖာက္ကဗ်ာေလးကေတာ့ ဒီမွာပါ..။
က်မ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ခဲ့တဲ့ကာလတုန္းဆီက ဆို စာေမးပြဲ ေမးခြန္းေတြကို ဖေယာင္းစကၠဴေပၚမွာ စူးနဲ႕ေဖာက္ ေရးျပီး မီးေခ်ာင္းနဲ႕ လွိမ့္ျပီး မိတၱဴပြားၾကရပါတယ္ ..။ စာကူးစက္ေတြက အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီး ေတြ နဲ႕ ျမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴး ရုံးေတြမွာေလာက္ပဲရွိတာမို႕ အလယ္တန္းေက်ာင္းေတြ မူတန္းေက်ာင္းေတြ မွာ ေတာ့ ဒီလိုပဲ ေမးခြန္းလွိမ့္ၾကရတာပါ..။ က်မ သင္တဲ့ အဌမတန္း အဂၤလိပ္စာ ေမးခြန္းေဖာက္ေတာ့ စာမ်က္ႏွာ တပိုင္း ပိုေနတာမို႕ ကဗ်ာတပုဒ္ ေလာက္ ေဖာက္ၾကည့္ေကာင္းမလား စိတ္ကူးရျပီး ေဖာက္ၾကည့္ခဲ့တာပါ...။ အားလုံး ေကာ္ပီေတြ ထြက္လာေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး မသိေအာင္ ေက်ာင္းအကူ ကို အကူအညီေတာင္းျပီး တိတ္တိတ္ေလး ၂ ေယာက္သား ျဖတ္ၾကရတာေပါ့.. း)...။ ၈ တန္းေက်ာင္းသား ၂၀ ေက်ာ္ ရွိတာမို႕ ကဗ်ာစာရြက္ ၂၀ ေက်ာ္ ရခဲ့တယ္... ဒီအတိုင္းပဲ သိမ္းထား ခဲ့တာ... ခုထိ က်န္တုန္း ဆိုပါေတာ့.. း)..။
အဲဒီ ကဗ်ာေလး ကိုပဲ ဒီဘေလာ့ စေရးတဲ့ ေန႕မွာေနတတ္သလို ဆိုျပီးအဖြင့္ကဗ်ာ အေနနဲ႕ နဲနဲ ပါးပါး ျပင္ျပီး တင္ထားခဲ့ပါတယ္ ..။ ဖေယာင္းေဖာက္ ကဗ်ာ မူရင္းကေတာ့ ..
ေနတတ္သလို
ေပ်ာ္စရာ...
ေတြ႔လာရင္ေပ်ာ္လိုက္...
ရင္ထဲခိုက္ေအာင္ မဟုတ္ပါ...
ငိုစရာ...
ေတြ႔လာရင္ ငိုလိုက္...
ရင္ထဲခိုက္ေအာင္ မဟုတ္ပါ...
ေန႔...
ည.......ရာသီ
သံသရာ ဒီစက္၀ိုင္းမွာ...
ေနရတာ ဘာမဟုတ္...
ခဏတာ အလည္ေရာက္ၾကတာမို႔...
အေျခအေန...
၀န္းက်င္ေတြ အားလုံး...
ေျပျပစ္ေအာင္အသုံးခ်လို႔....
လာလမ္းကို ျပန္ခ်ိန္ က်ရင္...
ေ၀ဒနာ ရင္မွာ ပါမသြားေစဘို႔...
ေျဖစရာရွာကာ ဒီဘ၀
ေနၾကမယ္ေလ....။
(၃၀.၇.၁၉၉၀)
ဒီကဗ်ာ ကိုပဲ ကိုရင္ေနာ္နဲ႕ ခင္ေလးငယ္ တို႕ Tag ဖူးတဲ့ ဆႏၵရွိတဲ့ အေဟာင္းေလး ဆိုတဲ႕ ပို႕စ္မွာ ျပန္လည္ေဖာ္ျပဖူးပါေသးတယ္..။
ေနာက္.. ပထမ ဆုံး .. တျခားကဗ်ာဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႕ အတူတူ ေဖာ္ျပခံရတယ္လို႕ ေျပာရမဲံ့ကဗ်ာ တပုဒ္က ေတာ့ ကိုေအာင္သာငယ္၊ ေကာင္းကင္ကိုနဲ႕၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္တို႕ စီစဥ္ခဲ့တဲ့ ျပိဳင္တူလင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ ဆိုတဲ့ သၾကၤန္ ကဗ်ာစုမွာ ပါခဲ့တဲ့ မပန္ျဖစ္တဲ့ ပိေတာက္ခက္မွတ္တမ္း ဆိုတဲ့ ကဗ်ာပါ.. ကဗ်ာစုထုတ္မယ္.. ကဗ်ာတပုဒ္ေလာက္ အဆင္ေျပရင္ေရးေပးပါလို႕ ပထမ ဦးဆုံး ေတာင္းခံ ခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရး ျဖစ္ျပီး. က်မ ကို ကဗ်ာ ဆရာ စာရင္းသြင္းျခင္း ခံရတဲ့ ကဗ်ာစု ဆိုပါေတာ့ .. တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ကဗ်ာကလဲ ကဗ်ာေဟာင္း တပုဒ္ ပါပဲ.. မွတ္စု စာအုပ္ထဲ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ကဗ်ာေရးတဲ့ ေန႕စြဲ က ၅.၅.၁၉၉၀ ပါတဲ့...။
ကဲ .. ကို တင္မင္းထက္ေရ.. ဘယ္လို ပုံႏွိပ္စာလုံးေတြနဲ႕ မွ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္း မရွိေသးတဲ့ ကဗ်ာေရးသူ၊ ကဗ်ာခ်စ္သူ တေယာက္ရဲ႕ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ မွတ္တမ္းေလး နဲ႕ ပထမ ေတြ အေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြ လာေလး မ်က္ စိေနာက္ေအာင္ ေရးလိုက္ျပီ မို႕ ေက်နပ္မယ္ လို႕ ထင္မိပါတယ္ ရွင္..။
အားလုံးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ
မမသီရိ
အြန္လိုင္းထဲ မေရာက္ျဖစ္တဲ့ ရက္ေတြ က ခပ္စိပ္စိပ္၊ ခပ္ထပ္ထပ္၊ ေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ ေမးလ္ကေလး ကပ်ာကယာ စစ္၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး ဖြင့္ျဖစ္တဲ့အခါ ဆို ေဘးဆိုဒ္ဘားထဲက ခင္ရာမင္ရာ ဘေလာ့ေလးေတြ ထဲက မွ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေခါင္းစည္းေလးေတြ နဲ႕ စာျမည္းေလးေတြ ဖတ္၊ ကသုတ္ကရက္ လည္ျဖစ္တဲ့အခါ လည္၊ မန္႕ခါမန္႕၊ မမန္႕ႏိုင္တဲ့ခါေတြ အမ်ားသား၊ တခါတေလေတာ့ မန္႕ခ်င္ရက္နဲ႕ ကြန္နက္ရွင္က အဆင္မေျပ နဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါ အသိုင္းအ၀ိုင္းပိစိ ေလးကိုေတာင္ ဧည့္၀တ္မေက်ေတြျဖစ္ေနရျပီး မ်က္ႏွာပူေနမိပါတယ္။ ခင္ရာ ခင္ေၾကာင္း Tag ထားတာေတြ ကိုလဲ မေရးျဖစ္မေရးႏိုင္တာမို႕ အားနာရတာ လဲ မရွိတတ္ေတာ့....။
ကိုေဆာင္းယြန္းလ Tag ခဲ့တဲ့ ဆိုးျငီးျဖစ္တဲ့ သီးခ်င္းမ်ား အေၾကာင္း၊ ညီမငယ္ ႏွင္း Tag ဖူးခဲ့တဲ့ ကမၻာပ်က္မယ္ ဆိုခဲ့ရင္ အေၾကာင္း၊ တူေတာ္ေမာင္ ရီႏိူမာန္ Tag ဖူး တဲ့ ေနခ်င္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလး အေၾကာင္း၊ ေမာင္မ်ိဳး Tag ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆုံဖူးခ်င္သူမ်ား ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ .. ေရးမယ္လို႕ ေတးထား လိုက္၊ စ ထားခဲ့ လိုက္ေပမဲ့.... အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္ မတိုးႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနတာမို႕ Tag ထားတဲ့သူေတြ ေတာင္ စိတ္နာနာ နဲ႕ ေမ့ေလာက္ၾကျပီ ေပါ့....။
ဟိုတေလာေလးကေတာ့ ကိုတင္မင္းထက္က သူ႕ရဲ႕ ပထမကဗ်ာ-ဆိုတဲ့ ပို႕စ္ထဲမွာ က်မ ကို သတိတရ Tag လာျပန္ပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ သူ Tag ခဲ့တဲ့သူေတြထဲမွာ က်မ ကလြဲလို႕ က်န္သူေတြ အားလုံးက ပေရာဖက္ရွင္နယ္ ေတြျဖစ္ေနတာမို႕ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေရးရမွာ စာဖတ္သူေတြ အားနာမိ ပါတယ္..။
ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ က်မေရးခဲ့တဲ့ ဘယ္ကဗ်ာကိုမွ၊ ဘယ္မွာမွ၊ ဘယ္ေနရာမွာမွ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးျခင္း မရွိလို႕ပါပဲ။ က်မဘေလာ့ထဲက About Me ထဲမွာေရးခဲ့သလိုပါပဲ.. က်မ ကဗ်ာေတြ ေရးပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ သိမ္းထား ရုံေလးပါပဲ..ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ထဲမွာေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ဘေလာ့ေလးတခု လုပ္ျဖစ္ျပီး ကိုယ္ေရးတာေလးေတြ မွ်ေ၀ခြင့္ရခဲ့ေတာ့မွ ေရးျဖစ္တာေတြနဲ႕ ေရးျဖစ္ခဲ့တာ တခ်ိဳ႕ကို ဒီမွာ ခ်ျပခဲ့တာပါ။
ကဗ်ာေတြ က်မ ဘယ္တုန္းထဲက စေရးျဖစ္ပါလိမ့္လို႕ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ က်မ ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ ေတြက အေတြးထဲ ေျပးေျပးလႊားလႊား ျပန္လည္၀င္ေရာက္လုိ႕လာပါေတာ့တယ္..။
က်မတို႕ အရြယ္ငယ္ငယ္က ပန္းခ်ီဆန္းထြန္းဆြဲတဲံ့ စာရြက္ပါးနဲ႕ေခါက္ ပို႕စ္ကဒ္ေလးေတြ အရမ္းေခတ္စားခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီေခတ္လူငယ္ေလးေတြကေတာ့ျမင္ဖူးမယ္ မထင္ပါဘူး.. (သိမ္းထားဖူးေပမဲ့ အေျပာင္းအေရႊ႕ေတြ နဲ႕ ဘယ္နားေရာက္ေနသလဲ အထားမွား တာမို႕ ၾကံဳတုန္း ျပန္မတင္ျပေပးႏိုင္တာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေသး။ ) က်မက ပန္းခ်ီ (ရုုပ္ျပ ခဲပန္းခ်ီ) ဆြဲ၀ါသနာပါသူမို႕ အဲဒီေရာင္စုံ ပို႕စ္ကဒ္ေလးေတြက က်မရဲ႕ အသဲစြဲ စုျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြ ေပါ့..။ က်မကို ပိုျပီးဆြဲေဆာင္ေစခဲ့တာက ပို႕စ္ကဒ္ေနာက္မွာပါေလ့ရွိတဲ့ ဆရာေမာင္ပန္းေမႊးရဲ႕ ၃ ေၾကာင္းစပ္ကဗ်ာေတြပါ..။
မေမွ်ာ္ဘူးေလ့
စိတ္ကေမ့လည္း
ေ၀့ေ၀့မ်က္လုံး လမ္းတဆုံး..။
ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးဆို ခုထိ မွတ္မိေနတုန္း.။ ျပီးေတာ့ အေဒၚတေယာက္လစဥ္ယူဖတ္တဲ့ တိုင္းရင္းေမ ဂ်ာနယ္ ္္ထဲမွာဆို အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ ကေရးပို႕ၾကတဲ့၃ေၾကာင္းစပ္ကဗ်ာေတြ ၂ မ်က္ႏွာ ၃ မ်က္ႏွာေလာက္စီ ပါဖူးတယ္ လို႕ မွတ္မိေနေသးတယ္.. တ၀ ၾကီး ဖတ္ ေပါ့...။
မူလတန္းကေလးဘ၀မွာ ကဗ်ာရြတ္ျပီး အသင္အျပေကာင္းတ့ဲံ ဆရာမေက်းဇူးေၾကာင့္ ဆရာၾကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုတမက္ေမာေမာ ဆိုဖူးသူမို႕ အရြယ္ေလးရလာေတာ့လဲ ကဗ်ာေတြကို ရင္ခုန္တတ္လာတယ္ ဆို မွားမယ္ မထင္ပါဘူး..။ ေရႊးေသြး တို႕ေတဇ တို႕မွာ တဲ့ ကဗ်ာေတြ ကို ဖတ္တယ္..။ ျမ၀တီ နဲ႕ ေငြတာရီ မဂၢဇင္းေတြမွာပါတဲ့ကဗ်ာေတြ ကို ဖတ္တယ္.. တခုေတာ့ ရွိပါတယ္ .. က်မ ရဲ႕ ဦးေလးေတြက မိုးေ၀တို႕ ဘာတို႕ မဖတ္တာမို႕ အဲဒီ ကဗ်ာေတြ နဲ႕ေတာ့ က်မ သိပ္မရင္းႏွီးပါဘူး..။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ကဗ်ာဆရာ ကိုေအာင္သာငယ္က က်မ နဲ႕ က်မ ကဗ်ာေတြကို Old Fashion လို႕ ေျပာခဲ့တာ ထင္ပါရဲ႕..။
ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့ က်မ ပထမဦးဆုံးေရးျဖစ္ခဲ့မဲ့ ကဗ်ာဟာ ၃ ေၾကာင္းစပ္ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိပါတယ္..။ က်မ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ၈ တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ရဲ႕ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဗလာစာအုပ္ေလးတအုပ္နဲ႕ စခဲ့တဲ့ က်မ ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ရွိခဲ့တာ က်မ မွတ္မိပါတယ္။ ကဗ်ာတိုစိေလးေတြ ကို ကိုယ္တိုင္ဆြဲတဲ့ ပုံေတြ နဲ့ တြဲျပီး စာအုပ္ေလး လုပ္ထားခဲ့တာပါ..။ ၉ တန္းႏွစ္အေရာက္မွာ က်မေရးတဲ့ကဗ်ာတခ်ို႕ ကို ရီးစားရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကူးေရး ၾကတယ္..။ စပယ္ပန္းနဲ႕ ဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာ (၀တၱဳစာအုပ္ဖတ္ရင္းေရးတာပါ.. တကယ့္အခ်စ္ကိုေတြ႕လို႕ မဟုတ္) တပုဒ္ဟာ က်မ ရဲ႕ ပထမ ဆုံး ၇ ေၾကာင္းေလာက္ရွိမဲ့ ကဗ်ာေပါ့.. ကဗ်ာ ကို အလြတ္မရေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္ ခပ္ရွည္ရွည္ တပုဒ္ကေတာ့ ၁၀ တန္းေျဖခါနီး ေႏြရာသီမွာ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ လယ္ကြင္းထဲက ေပါက္ပင္ေတြ ရဲရဲ နီေအာင္ ပြင့္တာ ကိုၾကည့္ရင္း အာရုဏ္မွာ တြန္တဲ့ ဥၾသသံ ကို နားစြင့္ရင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တသက္တာ ခြဲရေတာ့မဲ့ အေၾကာင္း၊ လြမ္းဆြတ္စရာ ေကာင္းေနေၾကာင္းဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ပါ...။
အဲဒီကဗ်ာေတြ ပါတ့ဲံ ကဗ်ာ ဗလာစာအုပ္ရယ္.. ေနာက္ ထပ္ ကဗ်ာေတြ စာအုပ္တ၀က္နီးပါးရွိမ့ဲံ စာအုပ္ တအုပ္ရယ္ က လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကထိ ရွိေနခဲ့ေသးေပမဲ့.. ခုေတာ့ ဘယ္နား က်န္ခဲ့မွန္းမသိ ရွာမေတြ႕ ေတာ့ပါဘူး..။ ၁၉၈၉ ေနာက္ပိုင္း မွာ ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြပဲ က်န္ေနပါေတာ့တယ္..။
က်မ က ကဗ်ာေတြ ေရးသာေရးေပမဲ့ မဂၢဇင္းေတြ ပို႕ဖို႕ စာေစာင္ေတြ ပို႕ဖို႕ ဘယ္တုန္းမွ စိတ္ကူး မ၇ွိခဲ့ဖုူပါဘူး။ က်မ ကဗ်ာေတြ ေရးတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းလဲ မသိပါဘူး။ က်မနဲ႕ အလြန္တရာ ရင္းႏွီးလြန္းတဲ့ သူ မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕ ကိုပဲ က်မ ကဗ်ာ တခ်ို႕ ကိုေပးဖတ္ခဲ့တာပါ..။ အထူးသျဖင့္ မိန္းခလး မိတ္ေဆြ တခ်ို႕ ပဲ သိတာမ်ိဳးပါ... ေယာက်ၤားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ က်မ ကဗ်ာေရးတာ မသိၾကပါဘူး။ ခုလဲ အျပင္မွာ က်မကို ကဗ်ာေရးတဲ့သူ ဘေလာ့ ေရးတဲ့သူ လို႕ သိတဲ့သူ မရွိသေလာက္ပါ ပဲ..။
လူေတြ ေရွ႕မွာ ခ်ျပခဲ့ဖူးတဲ့ က်မရဲ႕ တပုဒ္တည္းေသာ ကဗ်ာကေတာ့က်မရဲ႕ ဇာတိျမိဳ႕ကေလးမွာက်င္းပ ခဲ့တဲ့ ကိုဖုန္းေမာ္ တႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနား မွာ က်မ ေရးဖြဲ႕ျပီး က်မ ကိုယ္တိုင္ တက္ရြတ္ခဲ့တဲ့ ကမၻာမေက်ဘူးေဟ့ လို႕ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ..။ အဲဒီတုန္းက က်မ က က်မတို႕ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီမွာ (တဦးတည္းေသာ မိန္းခေလး) တြဲဖက္စည္းရုံးေရးမွဴး တာ၀န္ယူေပးအပ္ျခင္းခံခဲ့ဖူး ပါတယ္..။ အဲဒီေန႕က ဆြမ္းေကၽြးျပီးေတာ့ ေဟာေျပာပြဲအစီအစဥ္ေတြၾကားထဲမွာ က်မရဲ႕ ကဗ်ာကို ရြတ္ခဲ့တာပါ..။ ဖတ္ရင္း နဲ႕ အံၾကိတ္ မ်က္ရည္ ၀ဲခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္..။ အဲဒီကဗ်ာ အပါ အ၀င္ အဲဒီကာလမွာ ေသြးစြန္းတဲ့ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္းနဲ႕ ဖိႏွိပ္မွဳ ေတြ၊ မတရားမွဳေတြ အေၾကာင္းေတြပါတဲ့ ကဗ်ာေတြ က်မ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္..။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၉ ခု ဇြန္လ မွာေတာ့ က်မတို႕ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္ တစ္ပါတီရဲ႕ ျမိဳ႕နယ္ ေကာ္မီတီ၀င္အားလုံးနီးပါး (က်မ နဲ႕ ထြက္ေျပး သြားတဲ့ အတြင္းေရးမွဴး ကလြဲလို႕) အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ အခိုက္ က်မရဲ႕ မိခင္က ေၾကာက္လန္႕တၾကား အိမ္မွာ ရွိတဲ့က်မရဲ႕စာရြက္စာတမ္း မွတ္စုေတြ၊ ဒိုင္ယာရီ နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအတၳဳပတၱိစာအုပ္ေတြ အားလုံး က်မ မသိေအာင္ မီးရွိဳ႕လိုက္တာမို႕ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာစာရြက္ေတြ ပါ ပါ သြားခဲ့ပါတယ္... ။ (က်န္တဲ့ အဖြဲ႕၀င္ေတြ အားလုံး ဖမ္းခံရျပီး က်မ တေယာက္ ထဲ ဘာလို႕ က်န္ေနခဲ့သလဲ ဆိုတာ ဒီေန႕ထိ က်မ နားမလည္ ႏိုင္ေသးပါဘူး.. .အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မိဘေတြ ရွိတဲ့ နယ္ ကို ေရာက္ေနခဲ့ လို႕မ်ားလား.. ဒါမွ မဟုတ္္တဦးတည္းေသာ မိန္းခေလးမို႕လို႕ ခ်န္ထားခဲ့သလား မသိပါဘူး... )..
က်မရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ဘယ္မွ မပို႕ဖူး၊ ဘယ္မွာမွ မပါဖူးေပမဲ့.. စာေရးဆရာ ဆရာၾကီး ကေမၻာဇခင္လွိဳင္ ကေတာ့ ၁၉၉၀ ၀န္က်င္းေလာက္တုန္းက ျမန္မာ့အလင္း နဲ႕ ေၾကးမုံ သတင္းစာေတြမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ အခန္းဆက္ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ က်မ ကို ကဗ်ာဆရာမ ရယ္လို႕ သညာ တပ္ျပီး (က်မရဲ႕ဇာတိျမို႕အမည္နဲ႕က်မရဲ႕ အမည္ကိုတြဲရက္) ေဖာ္ျပေပးခဲ့ဖူးတာေလး က ထူးျခား မွဳ တခု လို႕ ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ႕.. ။ က်မ တာ၀န္က်တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးမွာ ဆရာၾကီး နဲ႕ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အမွတ္တမဲ့ ဆုံေတ႕ြ ခင္မင္မိၾကခဲ့ရင္း .. က်မ ကဗ်ာေတြေရးတာသိတဲ့ က်မ မိတ္ေဆြ ဆရာမေလးက က်မ ကိုေျမွာက္ပင့္ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့အျပင္ ဆရာၾကီး ရဲ႕ မွတ္စု စာအုပ္ထဲမွာ ဆရာၾကီး ျပန္ခါနီး၊ ဆရာၾကီးအတြက္ အမွတ္တရ ကဗ်ာတိုေလး တပုဒ္ ရုတ္တရက္ ေရးဖြဲ႕ ေပးခဲ့လို႕မ်ား အဲသလို ေဖာ္ျပေပးခဲ့တာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့.. အဲဒီ သတင္းစာ ေရာက္လာေတာ့ ေက်ာင္းက ဆရာမေတြနဲ႕ ဖတ္ရင္း မ်က္ႏွာပူပူနဲ႕ ရီခဲ့ၾကရေသးတာ မွတ္မိေသးေတာ့..။
အဲဒီတုန္းက က်မေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ အမ်ားစု က အိမ္ေ၀းေနတဲ့ သမီးတေယာက္ရဲ႕ အိမ္အလြမ္းေတြ နဲ႕၊ က်မ တာ၀န္က်ရာ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အလွအပေတြ၊ ရာဇ၀င္ေတြ ကို ရာသီ ဖြဲ႕ေတြနဲ႕ တြဲဖက္ သီဖြဲ႕ခဲ့တာ မ်ား ပါတယ္..
က်မရဲ႕ တပုဒ္တည္းေသာ ဖေယာင္းေဖာက္ကဗ်ာေလးကေတာ့ ဒီမွာပါ..။
က်မ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ခဲ့တဲ့ကာလတုန္းဆီက ဆို စာေမးပြဲ ေမးခြန္းေတြကို ဖေယာင္းစကၠဴေပၚမွာ စူးနဲ႕ေဖာက္ ေရးျပီး မီးေခ်ာင္းနဲ႕ လွိမ့္ျပီး မိတၱဴပြားၾကရပါတယ္ ..။ စာကူးစက္ေတြက အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီး ေတြ နဲ႕ ျမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴး ရုံးေတြမွာေလာက္ပဲရွိတာမို႕ အလယ္တန္းေက်ာင္းေတြ မူတန္းေက်ာင္းေတြ မွာ ေတာ့ ဒီလိုပဲ ေမးခြန္းလွိမ့္ၾကရတာပါ..။ က်မ သင္တဲ့ အဌမတန္း အဂၤလိပ္စာ ေမးခြန္းေဖာက္ေတာ့ စာမ်က္ႏွာ တပိုင္း ပိုေနတာမို႕ ကဗ်ာတပုဒ္ ေလာက္ ေဖာက္ၾကည့္ေကာင္းမလား စိတ္ကူးရျပီး ေဖာက္ၾကည့္ခဲ့တာပါ...။ အားလုံး ေကာ္ပီေတြ ထြက္လာေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး မသိေအာင္ ေက်ာင္းအကူ ကို အကူအညီေတာင္းျပီး တိတ္တိတ္ေလး ၂ ေယာက္သား ျဖတ္ၾကရတာေပါ့.. း)...။ ၈ တန္းေက်ာင္းသား ၂၀ ေက်ာ္ ရွိတာမို႕ ကဗ်ာစာရြက္ ၂၀ ေက်ာ္ ရခဲ့တယ္... ဒီအတိုင္းပဲ သိမ္းထား ခဲ့တာ... ခုထိ က်န္တုန္း ဆိုပါေတာ့.. း)..။
အဲဒီ ကဗ်ာေလး ကိုပဲ ဒီဘေလာ့ စေရးတဲ့ ေန႕မွာေနတတ္သလို ဆိုျပီးအဖြင့္ကဗ်ာ အေနနဲ႕ နဲနဲ ပါးပါး ျပင္ျပီး တင္ထားခဲ့ပါတယ္ ..။ ဖေယာင္းေဖာက္ ကဗ်ာ မူရင္းကေတာ့ ..
ေနတတ္သလို
ေပ်ာ္စရာ...
ေတြ႔လာရင္ေပ်ာ္လိုက္...
ရင္ထဲခိုက္ေအာင္ မဟုတ္ပါ...
ငိုစရာ...
ေတြ႔လာရင္ ငိုလိုက္...
ရင္ထဲခိုက္ေအာင္ မဟုတ္ပါ...
ေန႔...
ည.......ရာသီ
သံသရာ ဒီစက္၀ိုင္းမွာ...
ေနရတာ ဘာမဟုတ္...
ခဏတာ အလည္ေရာက္ၾကတာမို႔...
အေျခအေန...
၀န္းက်င္ေတြ အားလုံး...
ေျပျပစ္ေအာင္အသုံးခ်လို႔....
လာလမ္းကို ျပန္ခ်ိန္ က်ရင္...
ေ၀ဒနာ ရင္မွာ ပါမသြားေစဘို႔...
ေျဖစရာရွာကာ ဒီဘ၀
ေနၾကမယ္ေလ....။
(၃၀.၇.၁၉၉၀)
ဒီကဗ်ာ ကိုပဲ ကိုရင္ေနာ္နဲ႕ ခင္ေလးငယ္ တို႕ Tag ဖူးတဲ့ ဆႏၵရွိတဲ့ အေဟာင္းေလး ဆိုတဲ႕ ပို႕စ္မွာ ျပန္လည္ေဖာ္ျပဖူးပါေသးတယ္..။
ေနာက္.. ပထမ ဆုံး .. တျခားကဗ်ာဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႕ အတူတူ ေဖာ္ျပခံရတယ္လို႕ ေျပာရမဲံ့ကဗ်ာ တပုဒ္က ေတာ့ ကိုေအာင္သာငယ္၊ ေကာင္းကင္ကိုနဲ႕၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္တို႕ စီစဥ္ခဲ့တဲ့ ျပိဳင္တူလင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ ဆိုတဲ့ သၾကၤန္ ကဗ်ာစုမွာ ပါခဲ့တဲ့ မပန္ျဖစ္တဲ့ ပိေတာက္ခက္မွတ္တမ္း ဆိုတဲ့ ကဗ်ာပါ.. ကဗ်ာစုထုတ္မယ္.. ကဗ်ာတပုဒ္ေလာက္ အဆင္ေျပရင္ေရးေပးပါလို႕ ပထမ ဦးဆုံး ေတာင္းခံ ခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရး ျဖစ္ျပီး. က်မ ကို ကဗ်ာ ဆရာ စာရင္းသြင္းျခင္း ခံရတဲ့ ကဗ်ာစု ဆိုပါေတာ့ .. တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ကဗ်ာကလဲ ကဗ်ာေဟာင္း တပုဒ္ ပါပဲ.. မွတ္စု စာအုပ္ထဲ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ကဗ်ာေရးတဲ့ ေန႕စြဲ က ၅.၅.၁၉၉၀ ပါတဲ့...။
ကဲ .. ကို တင္မင္းထက္ေရ.. ဘယ္လို ပုံႏွိပ္စာလုံးေတြနဲ႕ မွ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္း မရွိေသးတဲ့ ကဗ်ာေရးသူ၊ ကဗ်ာခ်စ္သူ တေယာက္ရဲ႕ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ မွတ္တမ္းေလး နဲ႕ ပထမ ေတြ အေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြ လာေလး မ်က္ စိေနာက္ေအာင္ ေရးလိုက္ျပီ မို႕ ေက်နပ္မယ္ လို႕ ထင္မိပါတယ္ ရွင္..။
အားလုံးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ
မမသီရိ
Sunday, December 13, 2009
ခ်စ္ျခင္း မွာ အၾကိမ္ ၾကိမ္ ေသ...
လြန္႕ကနဲ တခ်က္ ရုန္းအၾကြ
မင္း ႏွဳတ္ခမ္းေထာင့္က အလွကေလးမွာ
ဗုန္းဗုန္းပါေအာင္ က်ဆုံး
ငါ့ ႏွလုံးသားေတြ ေၾကြ.....
ေကာင္မေလးေရ...
ဘယ္လိုေမွာ္ေတြေအာင္လို႕ မင္း.. ဘယ္လိုလွ..
မင့္ အျပဳံးမွာ ဘာေတြ ခ်ယ္..
မင့္ ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြ ဘာနဲ႕ ေထြး..
မင္း ပါးကေလး ေတြက ဘယ္တန္ခိုးနဲ႕ မို႕..
မင့္ သြားကေလးေတြ က ဘယ္အစြမ္း နဲ႕ ေၾကြေရာင္ေျပ...
မင္း မ်က္လုံးကေလးေတြ ဘာဂါထာနဲ႕ မွဳန္း
မင့္ ပခုံးကေလး က ဘာလို႕ ေျပ...
မင္း ဆံႏြယ္ေတြ ဘာလို႕ လက္..
မင့္ လက္ကေလးေတြ ကေရာ ဘာလို႕ ႏြယ္..
မင့္ ေျခဖမိုး ေလးရယ္.. ဘယ္လို ေဖာင္းေဖာင္း.. အိ....
ဒီကမၻာေပၚ ရွိသမွ် အလွဆုံး အရာေတြ
မင္း ကို ဆရာ.. ေခၚ ရခ်ည့္. ...
တဒိတ္ဒိတ္နဲ႕ ငါ့ ရင္ေတြ..
ထိမ္း မရ ခ်င္ျပီ ေကာင္မေလး ရဲ႕..
နင့္ မ်က္ေတာင္ တခ်က္ အခပ္
ငါ... လွလွ ပပ ေသ...
နင့္ မ်က္လုံး တခ်က္ အ၀င့္..
ငါ... လွလွ ပပ ေသ...
နင့္ အျပဳံး တခ်က္ အလက္...
ငါ.. လွလွ ပပ ေသ....
နင့္ ေျခ တခ်က္ အလွမ္း...
ငါ.. လွလွ.. ပပ ေသ..
နင့္ ေခါင္း တခ်က္ အငဲ့..
ငါ လွလွ ပပ ေသ....
ေကာင္မေလး ေရ...
နင့္ ကို ဖ်တ္ကနဲ... ခ်စ္မိျခင္းထဲ
ငါ... ေလ.. ေသ ျပီး ရင္း ..ေသ.....။
မမသီရိ
က်မရဲ႕ အခ်စ္ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရင္း.. ကဗ်ာထဲက ခ်စ္သူကို မနာလိုျဖစ္ေနၾကေသာ..း)....
ခ်စ္ခင္ရေသာ.. ေမာင္ေလး.. ေအာင္ေအာင့္ အတြက္ နဲ႕၊ ေမာင္ငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာေလး လင္းဒီပ၊ ကိုရင္ေနာ္၊ က်မကဗ်ာေတြ အျမဲလာဖတ္ၾကတဲ့ ေမာင္ငယ္ဏီလင္းညိဳ၊ ညရဲ႕ေကာင္းကင္၊ ေမာင္၀င္းေဇာ္ (welcome)၊ ေမာင္ေလး ဖိုးသူေတာ္၊ တူေတာ္ေမာင္ ရီႏိုမာန္၊ ဘေလာ့ဂါတေယာက္ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႕ ခ်စ္သူဖတ္လို႕ သူလဲလာဖတ္တာပါ ဆိုတဲ့ ကိုေဇာ္ထြန္း၊ ကိုေဇာ္ (ေျခလွမ္းသစ္)၊ ေမာင္ငယ္ စိတ္စမ္းေရ၊ ကေလးေလး ခေရတန္၊ လူျပိဳၾကီး အကိုၾကီးေရႊရတု တို႕ ကိုယ္စား ေရးဖြဲ႕ ရင္းနဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးလိုက္ပါသည္။ ပုံ ကေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆြဲခဲ့တာ..။
အစတုန္းကေတာ့ လူပ်ိဳေလးေတြ အတြက္ပဲ လို႕ ရည္ရြယ္ခဲ့တာ ပါ.. း).. ။ေနာက္.. စဥ္းစားေတာ့.. ကိုေဆာင္းယြန္းလနဲ႕ ကိုတင္မင္းထက္ ကို ေျပးျမင္ေယာင္မိတယ္.. း)..။.. ကိုေဆာင္းယြန္းနဲ႕ ကိုတင္မင္းထက္ ေရ.. ခ်န္မထားခဲ့ပါဘူး ရွင့္.. ေနာ္.. . ။
တကယ္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္း ေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူ ဟာ ကမၻာေပၚ မွာ အလွ ဆုံး ျဖစ္ေနတတ္တာေလး ဖြဲ႕ ေပးမိတာပါ ..။
ေကာင္မေလး.. ရဲ႕ အလွ မွာ ေၾကြက်ျပီး ႏွစ္သစ္ မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ..။
ခ်စ္ခင္ေသာ.. မမသီရိ
Saturday, December 05, 2009
သဲစုတို႔ထက္ပိုေသာ ... ၾကယ္စုတို႕ထက္ပိုေသာ.....
ေကြ႕ေ၀့ေသာင္စပ္ ..
ကမ္းေငြလွက..
ေဖြးေဖြး ရြရြ... သဲ မွဳံစ ေတြ...
ေမာင္.... ေလမပ်င္း...
ရွင္း ရွင္း စိတ္၀ယ္...
ရည္ခ်င္တယ္ ဆို....
ရာေပါင္း ကုေဋ .. ရွိလိမ့္ေလလား..
သန္းေပါင္း ရာ ..ေထာင္.. ရွိေယာင္ တိက်..
ရလို ရလိမ့္ .. ေမာင္ႏွစ္သိမ့္ရာ....
ျပန္႕ေျပာ က်ယ္လြင့္
မိုးဆင့္တိမ္လႊာ..
၀ဠာတခို.. ညမွာ စိုလဲ့
ျပိဳးျပိဳး ျပက္ျပက္ ေ၇ႊရည္လက္တဲ့
စိန္ပြင့္ေရာင္စုံ.. ၾကယ္မွဳံေလးေတြ
ကုေဋ ဘယ္ေလာက္ ျပည့္ေမာက္မလဲ..
ေမာင္ သိခ်င္လို႕ ရည္စို႕ရယ္ဆို ..
ပိုလို မရွိ သိခ်င္သိလိမ့္ ..
ေမာင္ႏွစ္သိမ့္ရာ
တိုင္းတာတခု.. ရလု ပါတယ္....
ေမာင့္ရဲ႕ အေပၚ
စည္းေတြေက်ာ္လို႕ ..
ေမတၱာ သြန္းျဖိဳး.. ရင္တြင္း မိုးႏွယ္..
သဲ၀ယ္ခ်ည္ရစ္.. ေႏွာင္တြယ္ခ်စ္ခဲ့ ..
က်မ အျဖစ္.. ေမာင္.. တြက္ စစ္ရင္..
ႏုပ်ိဳခ်ိန္မ်ား ကုန္ဆုံး သြားလို႕..
ဇရာႏြမ္းတိုင္.. မဆုံး ႏိုင္ပဲ..
က်ယ္ျပန္႕ လြင့္ေျပာ ..ေမ့.. ေမာင္.. ေမာ မယ္..
စိုးလို႕ပါကြယ္.. မရည္ ပါနဲ႕....
အသက္ရွဴသေရြ႕ ..
အခ်စ္ေန႕ ပါ...
ပိုတာ မဟုတ္..
ခ်စ္သရုပ္ ေတြ.. ပီျပင္ေနခဲ့..
ဆထက္္ထမ္းပိုး....
တိုးလို႕ခ်စ္လာ.. ေမ့ေမတၱာ ေတြ
ကုေဋ ဆယ္ဆ .. ေထာင္မက ေအာင္..
ေမာင္ သိမွာ ပါ.. အရာရာ ကို..
ေမာင့္ရဲ႕ သေဘာ... ေမာင္ေျပာ သမွ်..
ေမာင့္ အလိုက် ... ျဖစ္ေစရခဲ့
ကိုယ့္ဖက္မေတြး ..ေရွ႕ ေရး မေမွ်ာ္..
ေမာင္ေပ်ာ္ဖို႕ အတြက္....
က်မ ခ်စ္တာ.. ကမၻာေပၚ က
သဲမွဳန္႕ ထက္ ပို... ၾကယ္ပ်ိဳထက္ ကဲ..
က်မ ရင္ထဲ.. ေမာင့္ ကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြ ေလ.........။
မမသီရိ
ကမ္းေငြလွက..
ေဖြးေဖြး ရြရြ... သဲ မွဳံစ ေတြ...
ေမာင္.... ေလမပ်င္း...
ရွင္း ရွင္း စိတ္၀ယ္...
ရည္ခ်င္တယ္ ဆို....
ရာေပါင္း ကုေဋ .. ရွိလိမ့္ေလလား..
သန္းေပါင္း ရာ ..ေထာင္.. ရွိေယာင္ တိက်..
ရလို ရလိမ့္ .. ေမာင္ႏွစ္သိမ့္ရာ....
ျပန္႕ေျပာ က်ယ္လြင့္
မိုးဆင့္တိမ္လႊာ..
၀ဠာတခို.. ညမွာ စိုလဲ့
ျပိဳးျပိဳး ျပက္ျပက္ ေ၇ႊရည္လက္တဲ့
စိန္ပြင့္ေရာင္စုံ.. ၾကယ္မွဳံေလးေတြ
ကုေဋ ဘယ္ေလာက္ ျပည့္ေမာက္မလဲ..
ေမာင္ သိခ်င္လို႕ ရည္စို႕ရယ္ဆို ..
ပိုလို မရွိ သိခ်င္သိလိမ့္ ..
ေမာင္ႏွစ္သိမ့္ရာ
တိုင္းတာတခု.. ရလု ပါတယ္....
ေမာင့္ရဲ႕ အေပၚ
စည္းေတြေက်ာ္လို႕ ..
ေမတၱာ သြန္းျဖိဳး.. ရင္တြင္း မိုးႏွယ္..
သဲ၀ယ္ခ်ည္ရစ္.. ေႏွာင္တြယ္ခ်စ္ခဲ့ ..
က်မ အျဖစ္.. ေမာင္.. တြက္ စစ္ရင္..
ႏုပ်ိဳခ်ိန္မ်ား ကုန္ဆုံး သြားလို႕..
ဇရာႏြမ္းတိုင္.. မဆုံး ႏိုင္ပဲ..
က်ယ္ျပန္႕ လြင့္ေျပာ ..ေမ့.. ေမာင္.. ေမာ မယ္..
စိုးလို႕ပါကြယ္.. မရည္ ပါနဲ႕....
အသက္ရွဴသေရြ႕ ..
အခ်စ္ေန႕ ပါ...
ပိုတာ မဟုတ္..
ခ်စ္သရုပ္ ေတြ.. ပီျပင္ေနခဲ့..
ဆထက္္ထမ္းပိုး....
တိုးလို႕ခ်စ္လာ.. ေမ့ေမတၱာ ေတြ
ကုေဋ ဆယ္ဆ .. ေထာင္မက ေအာင္..
ေမာင္ သိမွာ ပါ.. အရာရာ ကို..
ေမာင့္ရဲ႕ သေဘာ... ေမာင္ေျပာ သမွ်..
ေမာင့္ အလိုက် ... ျဖစ္ေစရခဲ့
ကိုယ့္ဖက္မေတြး ..ေရွ႕ ေရး မေမွ်ာ္..
ေမာင္ေပ်ာ္ဖို႕ အတြက္....
က်မ ခ်စ္တာ.. ကမၻာေပၚ က
သဲမွဳန္႕ ထက္ ပို... ၾကယ္ပ်ိဳထက္ ကဲ..
က်မ ရင္ထဲ.. ေမာင့္ ကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြ ေလ.........။
မမသီရိ
Subscribe to:
Posts (Atom)