က်န္ေနေသးေသာ လမ္းတပိုင္းအတြက္

လမ္းမေပၚမွာ

...

မႏိုင္၀န္ေတြ.. တနင့္တပိုးနဲ႕

ေလာကရဲ႕ လမ္းမ်ားထက္..

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ..

အထီးက်န္စြာ... ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ရ..

ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ေခါက္ရိုးေက်ေနတဲ့..

ေန႕ေတြ

ညေတြ

.......

ရာသီေတြ ေပါင္းစပ္လိုက္ တဲ့ အခါ..

...

အသိုက္ေလး တျခမ္းပဲ့နဲ႕

မလုံျခံဳ တဲ့ .. အုံ႕မွဳိင္းျခင္းရဲ႕ ေအာက္..

ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္သလို ရွိေနခဲ့တဲ့...

ေမတၱာဆိုတဲ့ အရာေတြ...

ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္တဲ့.. ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ က.

ဟိုိုး.... ေ၀းေ၀း မွာ....

သီးသန္႕လမ္းေလွ်ာက္လို႕...

တကဲ့ကို... ကိုယ္ နဲ႕ မဆိုင္စြာ....

ေလာက ရဲ႕ လမ္းမ တခုေပၚ က... ငါ......။

.................................................................

ဆႏၵ (၁)

..

ငါ...

ကတၱီပါဖိနပ္ မလို..

ေရႊထီးလဲမေဆာင္း

အေဟာင္းေတြ အသစ္ျဖစ္ဖို႕

ခံယူခ်က္ေတြ ေရာင္းစား တဲ့ အထဲေတာ့ မ၀င္လို..

..

ငါ...

လင့္ခရူဇာ မစီး..

တိုက္ၾကီးလဲ မလို..

ပိုပိုသာသာေတြး..

ခ်ိဳခ်ိဳ သာသာေလး ေျပာျပီး..

ေနာက္ေက်ာ ဓါးနဲ႕ ထိုး..

အႏၶ လူအမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္လို....

..

ငါ...

ေထာင္ေသာင္း အနႏၱ..

ပူပန္ေသာကေတြ ျပည့္၀

ခ်စ္စရာရွိရင္ ခ်စ္ၾက

မုန္းစရာရွိတာ မုန္းၾက

အစြန္းတရား တဖက္ဆီထိမက်..

ၾကည္ႏူးစရာမ်ားလဲ မွ်ေ၀ ခံစား..

သာမန္လူတန္းစားက

လူသားဆန္တဲ့..

လူတေယာက္အျဖစ္ပဲ.. ရ ရလို...။

..

..

ဆႏၵ (၂)

ဘ၀

ပုံစံတက်.. ရွိခ်င္မွ ရွိတတ္တယ္

ေလာကဓံရွစ္ပါး

ဘ၀မ်ားကို.. လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္..

ယိုင္ခ်င္ယိုင္.. နဲ႕ခ်င္နဲ႕

လူ ပီသ ဘို႕အတြက္

လမ္းမွန္ကဖဲ့ မထြက္..

အိမ္အျပန္

ဘ၀အမွန္ပါဘို႕

စိတ္ေကာင္းထား ေမတၱာယွဥ္..

မဇ်ၥိမ သံေယာဇဥ္..

မတုန္ယင္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႕...

က်န္ေနတဲ့ လမ္းတပိုင္း

အနက္ရွဳိင္းဆုံး..

ရဲရဲ...

... ဆက္ေလွ်ာက္ သြားမယ္...။
..

..

မမသီရိ (၁၅.၃.၂၀၀၉ အတြက္ အမွတ္တရ)