က်မဘ၀ရဲ႕ ပထမဆုံး ႏိုင္ငံတကာ၀န္ထမ္း အထက္အရာရွိက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ Bunka ဒီဇိုင္းေက်ာင္း ထြက္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ဒီဇိုင္နာ တစ္ေယာက္ပါ..၊ အမ်ားသိၾက မွတ္ၾကတဲ့ အတိုင္း.. ဒီဇိုင္းေလာက ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ထူးခၽြန္သူ ဒီဇိုင္နာ အေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ ေယာက်ၤား မက်တက် ေျပာ ရမလား မသိပါဘူး..ေနာ့..။ က်မရဲ႕ ဆရာကလဲ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ပခုံးေက်ာ္ေက်ာ္ ေျဖာင့္စင္းစင္း ကို သားေရပင္ေလးနဲ႕ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေလး စည္းထားတတ္တဲ့ ေယာက်ာၤးရွပ္အက်ီၤ အ၀တ္နည္း တဲ့ လူပုံ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ လူရြယ္ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ပါ..။ လူပုံႏြဲ႕ သေလာက္ စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ မာေက်ာ တိက် ျပတ္သား ျပီး အမွန္တရား ကိုတန္ဖိုးထား လြန္းလွပါတယ္.. ။ သူနဲ႕ ဆက္ဆံ လက္တြဲ လုပ္ကိုင္ ခဲ့ ရတဲ့ ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လုံး..သူ႕လက္ေအာက္မွာ လုပ္သူေတြ အတြက္ အလုပ္ နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္..တစ္မီလီမီတာ ကေလး ကို ေတာင္ အေလွ်ာ့ေပးတတ္သူ မဟုတ္ပါဘူး..။ အကင္းကလဲ ပါး၊ ထက္လဲ ထက္ျမက္၊ တိက်လိုက္တာဆိုလဲ အလြန္၊ စည္းကမ္း ကေတာ့ ဂ်ပန္ရယ္ လို႕ မေျပာရေတာ့ဘူး...စာရြက္ေပၚ ခဲတံ နဲ႕ ဆြဲတဲ့ အက်ၤီပက္တန္ ကို ႏ်ဴကလီယား ဗုံး ပုံစံ ထုတ္သလား ေအာက္ေမ့ရတဲ့ ထိ .တိက်ေအာင္ ဆြဲ ေပးရပါတယ္.၊ သူအခန္း ထဲ ၀င္လာတာနဲ႕ ေရစို အ၀တ္ေတြ နဲ႕ ထိုင္ခုံ ေရာ စားပြဲ ေရာ သူ ကိုယ္ တိုင္ သုတ္တာပါ..က်မတို႕ ဒါမွ မဟုတ္ သင္တန္းသူေတြ လုပ္ေပး ထားလဲ သူက ေတာ့ ထပ္လုပ္တာပါပဲ ၊ က်မ ဘ၀ ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြ ဒူေပ ဒဏ္ေပ ခံ ႏိုင္ရည္ ရွိလာခဲ့ တာ အဲဒီ ဆရာ့ ေက်းဇူး ေတြ အမ်ားၾကီး ပါ ပါတယ္..။ အဲဒိဆရာ..က်မ ရဲ႕ ဆရာ...က ..စိတ္တို တာမွာလဲ..စံပါပဲ..။
အဲဒီဆရာ ရဲ႕ လက္ေထာက္သင္တန္းနည္းျပ အျဖစ္ က်မ အလုပ္စ ၀င္တဲ့ အခ်ိန္တုန္း က က်မရဲ႕ အဂၤလိပ္စာ ကၽြမ္းက်င္မွဳ က Yes နဲ႕ No ပဲ ေသခ်ာ ေျပာတတ္တဲ့ အဆင့္ပါ၊ (အဲ.. ခုလဲ ..No နဲ႕ Yes အဆင့္ပဲေနာ္..း) ဒါေပမဲ့
က်မရဲ႕ရာဇ၀င္ ပို႕စ္ တစ္ခု ထဲ မွာ ေရးခဲ့သလိုပါပဲ ဆရာမ ဘ၀ က လာခဲ့ သူဆိုေတာ့..အဲဒီမွာ လဲ ဆရာမ ပါပဲ ဆိုပါေတာ့..း)..။ က်မနဲ႕ အတူ ရာထူးတူ ၀န္ထမ္း (၄) ေယာက္ တစ္ျပိဳင္တည္း ခန္႕တဲ့ အထဲ အဂၤလိပ္စကား နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္..က်မ က အႏူေတာ မွာ လူေခ်ာ (အဲဒီ yes & no နဲ႕ တင္ေနာ္..း) ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့ အလုပ္ စ၀င္တဲ့ ေန႕မွာပဲ ဆရာ့ ရဲ႕ စကားျပန္ ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ ရပါေတာ့ တယ္..(ကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးေပးကို က အဲသလို ပါ...ရာထူးလဲ တူ..လစာလဲ တူ..ဒါေပမဲ့ အလုပ္ ေတာ့ အျမဲ ပို လုပ္ရတာ က်မ ရဲ႕ ဘ၀ေပး ကုသိုလ္ကံ ပါ..)..။
က်မတို႕ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ မွာ ရွိေနတဲ့ လူမ်ိဳးစု တခ်ိဳ႕ အတြက္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးနဲ႕ ေဒသဖြံ႔ ျဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ NGO မွာပါ။ ေဒသခံအမ်ိဳး သမီးေတြ အတြက္ သက္ေမြးပညာ သင္တန္းေတြ နဲ႕ ၀င္ေငြ တိုးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ႏိုင္ဘို႕ အတြက္ စတင္ခဲ့ တဲ့ စီမံခ်က္ တစ္ခု ျဖစ္ျပီး၊ က်မတို႕ က ဆရာျဖစ္ သင္တန္း တစ္ခု ရဲ႕ လက္ေထာက္ နည္းျပေတြ ပါ၊ သင္တန္း မွာ လူမ်ိဳးစု ၂ ခု ၃ ခု ေလာက္ က သင္တန္းသူ ၂၀ ရွိပါတယ္..။ ေန႕လည္ ၁ နာရီေနာက္ပိုင္း မွာ ေနာက္ေန႕ ဘာေတြ သင္ၾကား ျပသရမယ္ ဆိုတာကို ဆရာက က်မတို႕ကို ၾကိဳ သင္ေပး၊ ျပင္ဆင္ေပး ျပီးေတာ့..ေနာက္ေန႕ မနက္ သင္တန္း သူေတြ ကို ဆရာ ပို႕ ခ်တဲ့အခ်ိန္ က်မတို႕ ကေဘးက ပ့ံပိုးေပးရပါ တယ္ ..၊ က်မ က်ေတာ့ အားလုံးအတြက္ ဘာသာျပန္ေပးရ တဲ့ အလုပ္ တခု ပိုလုပ္ေပးရပါတယ္...။
အဲဒီျမိဳ႕ေလး ကို က်မ တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းဆရာမ အျဖစ္ တာ၀န္က်ခဲ့ ျပီး..အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ လုပ္ခဲ့ျပီးမွ ဒီအလုပ္ထဲကို ေရာက္လာတာ ဆိုေတာ့..သင္တန္းသူေတြထဲ ေက်ာင္းတုန္းက တပည့္ ျဖစ္ခဲ့ သူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ပါပါ တယ္။ က်န္တဲ့ သူေတြ ကလဲ..က်မ ကို ဆရာမ မွန္း သိထားၾကသူေတြခ်ည္း ဆိုေတာ့..အားလုံးကက်မရဲ႕ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း တပည့္ေတြ လို႕ ေျပာလဲ မွား မယ္ မထင္ပါဘူး..။ တပည့္မေလးေတြ ကလဲ..ေက်ာင္းတုန္းက သူတို႕ ဆရာမ..ဒီမွာလဲ ဆရာမ ..ျပီးေတာ့.. လက္ေထာက္နည္းျပ ၄ ေယာက္ထဲမွာမွ .. က်မ က ဆရာ့ စကားျပန္ဆိုေတာ့..ပို အထင္ၾကီး ၾကသေပါ့ ေနာ့...း)..။
တေန႕ မနက္...စာသင္ခန္း သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ၾကျပီး..သင္တန္း စဖို႕ အားလးုံ ျပင္ဆင္ျပီးၾက ခ်ိန္ ..ထုံးစံ အတိုင္း ဆရာ ၀င္လာပါတယ္..။ မ်က္ႏွာ ကေတာ့ ခါတိုင္းလို သိပ္ မရႊင္ျပ လွ..။ အဲဒီေန႕ မွာ ပဲ က်မရဲ႕ ဆရာ က ..ေယာက်ၤား မဆန္လြန္းတဲ့ (အမ်ိဳး သမီး၀တ္နီပါး) အကၤ်ီ ဒီဇိုင္း တစ္မ်ိဳး ၀တ္လာ တဲ့ အျပင္..ဖိနပ္ကလဲ ေလဒီ ရွဴး လို ပုံစံမ်ိဳး ..စီးလာပါတယ္..။ ျမိဳ႕ေလးက ေတာျမိဳ႕ေလး၊ နယ္ျမိဳ႕ ေလး ဆိုေတာ့ ..အစ တုန္းကမွ.. ဆရာ့ ကို အေခ်ာက္ (ဆရာေရ..ကန္ေတာ့ပါ) လို႕ စြပ္စြဲျပီးျပံဳး ခ်င္ေနၾကတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း ၾကားမွာ ..ဒီပုံစံ နဲ႕ ၀င္လာေတာ့..သင္တန္းသူေတြ အားလုံး..ျပံဳးစိစိ ျဖစ္ကုန္ၾကပါ တယ္..။ ဒါေပမဲ့ အားလုံးက ဆရာ့ ကိုေၾကာက္ၾကေတာ့..ျပံဳး ရုံ ထက္ မပို ရဲ ၾက ။ ဆရာ့ ၾကည့္ရတာ လဲ..တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ ေနသလို မ်ိဳး..။ ဒါနဲ႕ က်မတို႕လဲ.. အဲဒီေန႕ သင္ရမဲ့ သင္ခန္းစာေတြ စသင္ဖို႕ သင္တန္းသူ ေတြ ကို ေျပာေနတုန္း...က်မတို႕ ဆရာ..ဘယ္လိုမွ ေအာင့္အီး သီးခံ ႏိုင္ပုံ မရေတာ့ပဲ..က်မကို စကား တခြန္း လွမ္းေမး ပါတယ္...။ အားလုံး မယဥ္ေက်း သလို ျဖစ္ခဲ့ ရင္ ကန္ေတာ့ပါေနာ္.... ကျမင္းမသား ..ဆိုတာ ဘာလဲ တဲ့..(သူ သုံး ခဲ့တာ အမွန္ေတာ့ အဲဒီ အသုံး မဟုတ္ပါဘူး.. သူေမးတုန္းက အဲဒီေဒသ မွာ ဆဲတဲ့ စကားတစ္လုံးပါ.. က်မ အနီးစပ္ဆုံး ျမန္မာ ဘာသာ နဲ႕ ျပန္လိုက္ တာပါ) ..။
ပထမ ေတာ့ က်မ လုံး၀ နားမလည္ပါဘူး.. ဆရာ့ေလသံကဂ်ပန္လို ၀ဲရတဲ့ အထဲ...အဲဒီေဒသခံ ဘာသာနဲ႕ ဆဲတဲ့ စကားလုံးက လဲ က်မနဲ႕ အကၽြမ္း တ၀င္ မရွိလွ။ က်မလဲ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေမးရတာေပါ့..။ ဆရာက ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ျပန္ေျပာတယ္...က်မ နားမလည္ေသး... ဆရာ့ တတိယ တစ္ခြန္းက်ေတာ့ အသံ ကအေတာ္ေလးက်ယ္ခဲ့ ျပီ..။ က်မထက္ အရင္..သင္တန္းသူေတြ သေဘာေပါက္ နားလည္ျပီး..ဆရာနဲ႕ က်မကို ၾကည့္..ရယ္ၾကပါေတာ့တယ္..အစထဲ ကမွ ဆရာ့ပုံစံ ၾကည့္ျပီး ရီခ်င္ေနၾကသူေတြ ..ခုေတာ့ အကြက္ တစ္ခါတည္း တန္း ၀င္ေတာ့တာ ကိုး...။
ဆရာ စျပီး မ်က္ႏွာ ပ်က္ပါျပီ..စိတ္တိုစ ျပဳ ပါျပီ..ေၾကာင္အမ္းေနတဲ့ က်မကို..ေနာက္တစ္ခြန္း လွမ္းေမးပါတယ္..
What are they laughing?
They are laughing me? ျဖစ္မွာပါ.။
က်မနား ထဲ ၾကားတာက..
What are they loving? They are loving me? တဲ့.....။
ဆိုေတာ့ ... က်မ ဘာျပန္ေျဖရ ပါ့မလဲ..။ က်မ အိုးတိုး အတ ျဖစ္ေလ...ဆရာက ေဒါသ ပိုထြက္ေလ..သင္တန္းသူ ေတြ က ရီတာ အေတာ မသတ္ႏိုင္ေလ...နဲ႕...ဒီေလာက္ ကိုယ့္ကို အထင္ၾကီးေနတဲ့ တပည့္ေတြ ေရွ႕..ပထမ ေျပာတာလဲ နားမလည္...ေနာက္ေမးတာေတြ လဲ ျပန္မေျဖႏိုင္တဲ့ က်မ အျဖစ္...။.ဆရာ့မ်က္ႏွာလဲ.. နီရဲ ေဒါသ ေတြ နဲ႕...က်မ တကိုယ္လုံးလဲ ေခၽြးေစး ျပန္..နားရြက္ေတြ နီရဲ ျပီး..အဲဒီနားက အေငြ႕ ပ်ံ ထြက္ေျပးသြား ခ်င္ စိတ္ေပါက္ေနခဲ့ ရပါ တယ္...ဒုကၡ..ဒုကၡ...။
..............................................................................
ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ပင္ရင္း ကေတာ့.. ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ခ်ည္း ေနတဲ့..Staff House မွာ ဆရာ့လိုပဲ တျခား ႏိုင္ငံျခားသား ၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးေရာ အမ်ိဳးသားပါ ၆ ေယာက္ ရွိပါတယ္..။ အဲဒီထဲ မွာ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ က်မတို႕ ဆရာ က ေနရာတကာ ေစ့စပ္လြန္း၊ ေသခ်ာလြန္း၊ တိက်လြန္း တဲ့ အျပင္ အသန္႕ လဲ ၾကိဳက္လြန္း လွတာမို႕..အဲဒီက အေစာင့္ ၀န္ထမ္းေတြ.၊ ထမင္းခ်က္ နဲ႕ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္သူေတြ ပါ ဆရာ့ ကိုေၾကာက္ၾကပါတယ္..(သူတို႕ ဂ်ပန္ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ဆရာ့ ရဲ႕ တိက် ျပတ္သားမွဳကို ေၾကာက္ၾကရတာကိုး) ။ အဲဒီ၀န္ထမ္းေတြ ထဲ မွာ..ထမင္းခ်က္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့..ေနာက္ ဆီနီယာ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏာွသာေပးျခင္း ကိုခံရတာမို႕ နဲနဲ ေလာက္ ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြ ႏို္င္ပါ သတဲ့ ၊ သူ အခ်ိဳး မေျပတဲ့ ကိစၥ ေတြ ဆရာ့မ်က္စိ နဲ႕ တည့္တည့္ တိုး တဲ့ အခ်ိန္ ဆရာက ေျပာတတ္ေတာ့.. ဆရာ့ ကို သိပ္မၾကည္ခ်င္ ဘူးဆိုပါေတာ့..။ တေန႕ အဲဒီ အမ်ဳိးသမီး အခ်ိဳး မေျပတာတစ္ခု ဆရာ ..ေျပာလိုက္ေတာ့..ေရွ႕မွာဘာမွ မေျပာေပမဲ့..စိတ္ထဲေတာ့ ရွိေနခဲ့မွာေပါ့..လွည့္ထြက္ျပီး..မီးဖို ခန္း ထဲ ၀င္သြား ခ်ိန္ ..ဆရာကလဲ..ကိစၥ တစ္ခု နဲ႕ ေနာက္ က ပါသြား ခ်ိန္..ဆရာ ရွိေနမွန္း မသိပဲ..ထမင္းခ်က္ အမ်ိဳးသမီး က ..ရင္ဖြင့္ လိုက္ တာပါ.. တစ္တစ္ခြခြ ၾကီး ေပါ့ေနာ္..။ ဆရာ က သူ႕ ကို ေျပာမွန္း အရိပ္အေျခ ၾကည့္ နားလည္ေတာ့ အဲဒီ စကားလုံး..သူ႕မွတ္စု စာအုပ္မွာ မွတ္ျပီး..ရုံး ကို ေရာက္ေတာ့ က်မကို ေမးခဲ့တာပါ...။
...........................................................................
အစထဲက ..အိမ္က မၾကည္မလင္ ျဖစ္လာရတဲ့အထဲ..က်မ ရဲ႕ ေယာင္နန အမူ အယာ..၊ သင္တန္းသူေတြရဲ႕ ရီေမာသံ ၾကား..ဆရာ့ ေဒါသ အိုးေတြ ကြဲ ခဲ့ တာ..ခုျပန္ေတြး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လဲ..ျပံဳးစရာေလး ေပမဲ့..
အဲဒီ တုန္း ကေတာ့.. laughing နဲ႕ loving ေတာင္ မကြဲ ခဲ့ တဲ့ က်မ အျဖစ္ပါ.....။
...................................................
ဒီပို႕စ္ေလး ကေတာ့..က်မကို ခ်စ္တယ္..ခ်စ္တယ္ ေျပာျပီး ညာခိုင္းတဲ့..ညီမေလး ေကာင္းကင္ျပာ ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမွဳေၾကာင့္..တခ်ိန္တုန္းက ဒုကၡ၊ ခုေတာ့လဲ ဟာသ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုပါ။ က်မရဲ႕ ရာဇ၀င္ေတြ ထဲ တစ္ခုပါပဲ၊ ညီမေလး ေကာင္းကင္ျပာေရ..ဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္လိမ့္မယ္ လို႕ မမ ထင္ပါတယ္ေနာ္။ အာလုံးကိုခင္မင္ေလးစားတဲ့
မမသီရိ
..ဟြန္႕..
