ပုန္ကန္သူ

က်မအေတြးေတြ သူက်ဴးေက်ာ္ခဲ့တယ္..
က်မ ညေတြ သူ က်ဴးေက်ာ္ခဲ့တယ္..
က်မ နန္းျမိဳ႕ သူမို႕ သိမ္းပိုက္ႏိုင္တယ္...

အၾကင္နာအၾကည့္..
ျမတ္ႏိုးျခင္း မ်က္၀န္း..
ေႏြးေထြးေသာ အျပံဳး..
ႏူးညံ့ေသာ လက္ကေလး တစုံနဲ႕..
ရင္ခုန္ျခင္း.. တီး၀ိုင္း တစုံ နဲ႕...
စစ္အဂၤါ ေလးပါး ျပည့္စုံစြာ.. ခ်ီတက္လာခဲ့သူ..
က်မ စိတ္ေကာက္ ေျခေဆာင့္တာလဲ မျငဴစူ..
က်မ ႏွုတ္ခမ္းေထာ္ ရန္ေထာင္တာလဲ.. ၾကည္ျဖဴ..
ခဲလုံးေတြ ပိတ္ကန္.. တံခါး ေဆာင့္ပိတ္တာလဲ.. အျပံဳးမပ်က္တဲ့သူ..
ဂရုဏာ.. အၾကင္နာ.. ျမတ္ႏိုးတာ..ခြင့္လႊတ္တာ
အဲဒီ အကူ တပ္ေတြ ေၾကာင့္ပဲ..
က်မ အင္ပါယာ ထဲ... သူခြဲေဖာက္.. တိုး၀င္း က်ဴးေက်ာ္လို႕...

ခ်စ္ျခင္း ကို... ခ်ဥ္ျခင္း တပ္ဖို႕.. စိုးရြံ႕ ေနခဲ့တဲ့သူ..
လက္ေျမွာက္အရွဳံးေပးဖို႕ ကိုလဲ.. မေတြးလို...
ဘ၀.. ကေလး ေတြ ဒီေလာက္ တို ေနတဲ့ဟာ.. ခ်ိဳရုံကေလးပဲ ဆက္ေနခ်င္လို႕..
က်မ စိတ္ဓါတ္အင္အားေတြ စုေဆာင္းခဲ့တယ္..သူ႕ကို ပုန္ကန္ဖို႕..
က်မ ဥေပကၡာ စြမ္းအား ေတြ စုစည္း..
ေမ့ေလ်ာ့ ႏိုင္ျခင္း ေတြ တိုးပြားေအာင္ .. စြမ္းေဆာင္...
အလံျဖဴ တကယ္မတင္ခ်င္... ပုန္ကန္သူ ပဲ ျဖစ္ပါရေစေတာ့ ရွင္.......။


မမသီရိ
၁၅ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၁