က်မေလ...
တကယ္ အဆင္မေျပဘူး ရွင္ ရယ္...
စက္တင္ဘာမိုးက.. သဲသဲမဲမဲ ေစြ ေနတယ္..
ကမၻာခ်ီ မွဳိင္းလို႕ ညို႕..
မုတ္သုန္ အေႏွာင္း.. ေလေတြကလဲ.. ထန္ လိုက္တာ သဲသဲ..
သစ္ရြက္ အေဟာင္းေတြ ေတာင္ မက..
သစ္ရြက္အသစ္ေတြပါ လိုက္ေၾကြ.. သဲသဲ..
ကေသာကေမ်ာ.. ျပည့္လွ်ံလာတဲ့.. ဒီေရေတြ နဲ႕..
ပတ္ပတ္လည္ .. ပင္လယ္ ကေလး တခု လို ၀ိုင္းလို႕...
က်မ မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ ဖက္မွာ...
ေတာင္တန္း ညိဳညိဳ ေတြ ရွိေနတယ္..
မခုတ္တတ္တဲံ့ ေၾကာင္လိုမ်ိဳး..
က်မမုန္းလိုက္တာ.. ေလလာလာ မိုးလာလာ
သူတို႕ ရဲ႕ ၾကံံ႕ၾကံ႕ ခံ စိတ္ဓါတ္..
ဒီမွာျဖင့္.. လြမ္းလိုက္ရတာဆို...
ေကာ္ဖီခြက္ကေလး ေရွ႔ခ်လြမ္း...ရ..
ျပဴတင္းေဘာင္ကေလး.. လက္ေထာက္ လြမ္းရ..
ခန္းဆီးစ ကေလး ကိုင္ .ကိုင္.. . လြမ္း ရ..
ပန္း ၀ါ၀ါ ကေလး ေတြ ၾကည့္ လြမ္း ရ..
စာဗူးေတာင္း သိုက္ တြဲေလာင္းကေလးေတြ ေငး လြမ္း ရ...
စံကား ပြင့္ အေၾကြေတြ ေမႊး လြမ္း ရ..
ေတာက္ေတာက္ ေျပးေဆာ့ ပူစီကေလး ေတြ႕ေတာ့လဲ လြမ္းရ..
မိုးသံ ေလသံၾကားက စိုးစိုးစီစီ.. ညံ ခ်င္တဲ့ ငွက္ကေလး အသံၾကား လြမ္းရ..
ပန္း ခရမ္း ျပာ.. သစ္ခြ အိုးကေလး နဲ႕ လြမ္းရ...
က်မေလ....
ဒီမွာ.....
တကယ္ကို.. အဆင္မေျပဘူး ရွင္ ရယ္...........။
မမသီရိ
၆ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၁
No comments:
Post a Comment