ျမတ္ႏိုးဖြယ္ရာ အစိမ္းေရာင္

ဆဲလ္ အေသေတြနဲ႕
မာက်စ္ေနခဲ့ျပီျဖစ္တဲ့ နွလုံးသား..
ဆတ္ ကနဲ ခါေအာင္.. လွဳပ္ႏွဳိးလိုက္တာ... ဘယ္သူလဲ...

ဒီေလာက္ ညီညာ ေခ်ာေမြ႕ တည္ည္ ျငိမ္ျငိမ္ လမ္းကေလး..
အက္မြ ေၾကြက်.. အလဲလဲ.. အကြဲ ကြဲ ....
ေလထဲ မိုးထဲ... ထီး မေဆာင္းပဲ ေလွ်ာက္သြားခဲ့တာ..
ဘယ္သူ႕ ကိုလြမ္းလို႕လဲ.. မင္း ေမးၾကည့္ရဲပါရဲ႕လား...


က်မ ရဲ႕ အညိဳေရာင္ေတာင္ၾကား ကေလး.. ျပန္စိမ္းေနျပီ...
စိန္ပန္းနီနီေတြ .. ျဖန္႕က်ဲ ခ်ထားေသာ.. ျမက္ခင္း စိမ္း..
သစ္ရြက္ေတြ စိမ္းလန္းလြန္းေနတာ..
မိုးေရစက္ေတြ တခုတည္းေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ...
သူ တို႕ ကိုယ္တိုင္ စိမ္း လို႕ လဲ စိမ္း တာေပါ့....

မိုးၾကိဳ ရင္ေငြ႕.. ဖြဲ လိုက္ သဲ လိုက္ ေအာက္မွာ...
ျပန္လည္ ရွင္သန္ ထေျမာက္ ခဲ့ေသာ ႏွလုံးသား.....

လန္း ဆတ္ေနလိုက္ တာဆို.......
သူ႕ ကို ခ်စ္ျခင္းေတြ ေၾကာင့္ပါပဲ... စိမ္းစိမ္းကို လဲ့ လို႕............။


မမသီရိ
ဇြန္ ၃၊ ၂၀၁၁