ကဗ်ာဆန္သူ

ကဗ်ာဆန္တယ္ရယ္လို႕ေတာ့
ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ ေကာင္ေလးရယ္..

တခါတရံကေလး မွာ
ကာရံေတြညွိေပးရုံကေလးပါ လို႕ ေတြးၾကည့္ေပးပါလား..

ပင္လယ္ကေျပာေတာ့
ေကာင္းကင္ျပာလို႕ သူ ျပာတာပါတဲ့

ေကာင္းကင္ကေျပာေတာ့
တိမ္ေတြ ကြာလို႕ သူျပာတာပါ တဲ့...

ဒီလိုဆို..
က်မရင္ထဲက ႏွလုံးေသြး
အလြမ္းေတြေၾကာင့္ျပာေနတာ
မင္း... ဘယ္လိုေျပာမွာလဲ.......

ေလေျပက ေျပာတယ္...
မင္းလြမ္းရေအာင္လို႕ ငါ တိုက္ေပးတာမွ မဟုတ္တာတဲ့..

ပန္းပြင့္ေလးကေျပာတယ္
မင္း တမ္းတျခင္းအတြက္ ငါတို႕ ပြင့္ေပးတာမွ မဟုတ္တာတဲ့...

ေကာင္ေလးေရ..
က်မ က သူ႕ ကို.. လြမ္းခ်င္လို႕ လြမ္းတယ္
ေလႏုေအး ေၾကာင့္ လြမ္းတယ္.
ေလနီ ၾကမ္းေၾကာင့္ လြမ္းတယ္..

ပန္းအဖူးေတြ ငုံလို႕ လြမ္းတယ္..
ပန္းအပြင့္ေတြ စုံေတာ့လဲ လြမ္းတယ္..

ခ်စ္ခြင့္ရျခင္း အစုံ နဲ႕ သူ႕ ကိုခ်စ္တယ္...
ျခဳံပု၀ါေလး ျခံဳရင္ သူ႕ ရင္ခြင္လို႕ ေတြးတယ္..
ပါးျပင္ေပၚ ေလေ၀ွ႕အရမ္း.. သူ႕ အနမ္း လို႕ မွတ္တယ္..
အိပ္မက္ထဲ မွာ .. သူ အလည္လာလို႕ ေပ်ာ္တယ္..

ႏွစ္ဦးသား ဆုံမဲ့ ရက္ .. လက္ခ်ိဳး တြက္ရင္း အသက္ရွင္တယ္

ကဲ... ေကာင္ေလး ..... မင္း ေျပာအုံးမလား...

ကဗ်ာေတြ ဆန္ေနလိုက္တာလို႕.......။


မမသီရိ
၂၄.၂.၂၀၁၀