သုဘဒၵါ အလြမ္း

အခ်စ္ၾကီးလို႕.. အျပစ္ၾကီး ထင္
အျငိဳး၀င္ ခ်စ္သူလွ ကို
ႏိုင္လိုတယ္ သတ္ခ်င္ေဇာနဲ႕
ရင္ကြဲ ပက္လက္
အသက္ကို အေသခံ
ပေစၥက ဗုဒၶါ ထံမွာ
ၾကာရိုး ၾကာႏြယ္
လွဴကာရယ္ ဆုေခၽြေတာင္း
ဘ၀ေဟာင္းကို စြန္႕ခြာ
စူဠသုဘဒၵါ ငယ္...


ငယ္စဥ္အရြယ္
ရာဇ၀င္ အလယ္
ဖတ္ဖူးတယ္ မွတ္ခဲ့ရ
လြမ္း တသသ နဲ႕
အခ်စ္ၾကီး သမားရယ္လို႕
ဆဒၵန္ကို သနား
ခံစားခ်က္မ်ားလဲ..
ေ၀မွ်ကာ ယူခဲ့ဖူး သလို..


မ်က္ႏွာငယ္..
အျပစ္ပယ္ခံ ဘ၀ပမာ
အခ်စ္ကို အတူမရတာေၾကာင့္
တဘ၀ တခါ
ခ်ဳပ္ျငိမ္းကာ ေျပာင္းခဲ့ေပမဲ့
ေနာက္ဘ၀ေတာ့လဲ မေျဖသာ
အဆုံးမွာ...
ရင္ကြဲကာ
ေသပြဲကို အတူ ႏႊဲ ျပီး
အသဲ ႏွစ္ခါ ကြဲ တာေတာင္
ေယာင္ကာပင္ မစာနာၾက
ရက္စက္သူ မိန္းမရိုင္းရယ္လို႕
သတ္မွတ္တယ္.. လူ႕ သမိုင္းမွာ
တို႕ မပါ..
သုဘဒၵါ ေဒ၀ီေလး ရယ္
သနားမိပါတယ္.....။


မမသီရိ