ကဗ်ာဆရာရဲ႕မိဖုရား

အိပ္ယာအခင္းျဖဴလြလြေပၚမွာ
ျငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္း
ျဖဴေလ်ာ္အားေလွ်ာ့ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာမ်က္၀န္းမ်ား ..

အေနာက္ဖက္နားဆီက ျမက္ရိုင္းေတာမွာ
ပိုးေကာင္ေတြ စီစီ ညံ ဟိုပ်ံ ဒီလႊား မရပ္မနား

တစ္ျခမ္းသာ ပ ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဆုတ္ ေသာ လ
သူေပးသမွ် အလင္းေရာင္မွာ နာက်င္မွုေတြ နဲ႕ နက္ေမွာင္လို႕
ေကာင္းကင္က က်ယ္ေျပာလြန္းလွတယ္
ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ေတြ ခိုးခိုး ေတာက္ပ အဲဒီ ညမွာ

စီရင္ခ်က္က်ခဲ့ျပီ လို႕ ထင္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာဟာ
ေဆာက္တည္ရာမဲ့
သူ႕ခ်စ္ျခင္း နဲ႕ အေကာင္းအတိုင္းျဖစ္လိုျခင္းသာ သိ
မ်က္ရည္ျပည့္လွ်ံ 
ကြဲ အက္ ပဲ့တင္သံ ေတြ .. ေ၀းေ၀းက အျမန္လမ္းေပၚ ေျပးလႊား ..

သက္သာလိုသက္သာျငား...
ကဗ်ာဆရာဟာ.. သူ႕ ရင္ ကို ဆြဲ ဖြင့္ ..
စူးစူးနင့္နင့္ ဟစ္ေၾကြး.. (သူ႕မိဖုရားအတြက္) သူ ေရးသီ ဖူးေသာ ကဗ်ာမ်ား..
တစ္လုံးခ်င္း..
တစ္ေၾကာင္းခ်င္း.
တစ္ပိုဒ္ခ်င္း..
တစ္ပုဒ္ ခ်င္း..
ျပီးေတာ့ .

တစ္လုံးခ်င္း..

တစ္လုံးခ်င္း...

တစ္လုံးခ်င္း..

လ မင္း.. လိုက္ ငို...
ၾကယ္စင္ေတြ  ငို .
ပိုးေကာင္ေလးေတြ ငို..
ျမက္ရိုင္းေတြ ငို..
ညဥ့္နက္နက္ ထဲ ညဥ့္ငွက္ေတြ ငို..
ပုစဥ္းရင္ကြဲေတြ ငို...
နံရံေပၚ က ပန္းခ်ီကား လဲ ငို.. 
အညိဳ ႏုႏု ခန္းဆီးေတြ ငို..
ေတာင္တန္းနိမ့္နိမ့္ ေလးေတြ ငို..
ေရာင္စုံ စကၠဴပန္းေတြ ငို..
ေလႏုေအးေအး ေလး လဲ ငို..

ေနာက္ဆုံး ...

ကဗ်ာဆရာ ရဲ႕ မိဖုရား ဟာ...
မ်က္ လႊာ အသာ ပြင့္... ကဗ်ာဆရာ့ ခ်စ္ျခင္း ျဖင့္.
အသစ္ ရွင္သန္ထေျမာက္ လာ.. 
ျဖည္း ..
ျဖည္း ..
ညင္ ..
ညင္ ..
သာ..
ကဗ်ာဆရာ့ ႏွဳတ္ခမ္း အေပၚ မွာ
အနမ္း ပြင့္ေတြ ေၾကြက်
ကုန္စင္ေအာင္ သြန္ေမွာက္ ခ် လိုက္ေတာ့တယ္... ။


မမသီရိ
၆.၃.၂၀၁၄

(ကဗ်ာဆရာ နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ မိဖုရား - ၂၁ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၀၁၄ အတြက္)