....

 ၁ ၆ ၆ ၈ ၇ ...အဲ သေလာက္ ထူ တဲ့ စာမ်က္ႏွာ..
လွန္ေလွာ ခဲ့ တဲ့.. ကာ လ က တကယ္ဆို...  ၾကာ ေရာ ၾကာ လို႕ လား..
အေမွာင္ဆုံး ၇၈ ေန႕
အေမွာင္ဆုံး ၇၈ ည..
ျဖတ္ေက်ာ္လာ ရျပီး တဲ့ ေနာက္....
ေနာက္ထပ္ ေမွာင္စရာ ရွိေတာ့မယ္ မေတြး ထားခဲ့... ေပမဲ့..
က်မ ရဲ႕ ေကာင္းကင္ က တိမ္ေတြ မစဲ ႏိုင္ဘူး...
အုံ ရင္.. အုံ ရင္း. .. ျပိဳ ျပိဳ.. ဆင္းလာတာ ေတြ..
ဒီကမၻာေျမ က်မ ..ဘယ္နား သြား ေနရ ေတာ့မလဲ....

အားရ ပါး ရ.. ရုန္းခဲ့ ရတာေတာင္...
ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႕..
က်မ ရဲ႕ ၾကယ္ကေလး...
က်မ ရဲ႕ ဆင္ျဖဴကေလး...
ျပီး ေတာ့.. က်မ ရဲ႕ ၀က္၀ံ ကေလး....
ေထြးေပြ႕ထားဖို႕ က်မ.. အားအင္ ေတြ က်န္ပါေသး ရဲ႕ လား.. ဒီအေမွာင္မွာ...

ရုပ္၀ထၱဳ ပစၥည္းမ်ား....
 အမည္နာမ.. ပညတ္ တစ္ခု..
အလြမ္း ေတာင္ၾကား..
ၾကိဳၾကား ပြင့္ တဲ့ စပယ္ ရုံ..
မိုးလုံ ေလလုံ .. အသိုက္အျမံဳ ကေလး..
ႏွင္း ေ၀ ေသာ နံနက္ခင္းမ်ား..
တိုး တိတ္ ညင္သာ.. ေရတံခြန္...
အစိမ္းေရာင္ ေတာင္ေစာင္း နဲ႕ ၀ါးတဲေလး ညိဳညိဳ....
ၾကယ္ေရာင္ ေတာက္ ပ.. မိုးလုံးျပည့္ ည မ်ား..
 က်မ .. ခင္တြယ္ ဖူး ေသာ.. အရာေတြ...
အာယာတ စစ္ေျမျပင္မွာ.. အေငြ႕ ပ်ံ တစ္စ စီ..ျဖစ္..
ခုေတာ့ အား လုံး ... အေ၀းဆီမွာ.....
ဒ႑ာရီ ဆန္ စြာ.... ကန္႕လန္ ကာ တစ္ခု က် သြား ခဲ့...

ေရမကူးတတ္သူမို႕ တဲ့.. ေကာက္ရုိး တစ္မွ်င္ ျဖစ္ခ်င္သူ ရွိခဲ့ တယ္..
အေမွာင္ဟာ.. က်မ ကို ထပ္ ႏွစ္ .. အဲဒီ ေကာက္ရုိး မွ်င္ေၾကာင့္ ပဲ.. နစ္ေတာ့မယ္..
ေနမင္း က က်မ နဲ႕ ေ၀း ကြာ လြန္းလွတယ္..
မုန္းတယ္.. မုန္း တယ္.. တံခါး ေတြ မရွိေတာ့ တာ က်မ မုန္း လွျပီ...
ေနမင္း က ေရႊ ေရာင္.. ေနၾကာခင္းေတြ မွာ သာ လို႕..
ေနမင္း .က..... ခရမ္း.... ေရာင္ ၀ိုင္အို လက္ပန္းေတြ ကို ပဲ ႏွစ္သက္..
ေနမင္း က... ခရမ္း.. ေရာင္.လာဗန္ဒါေတြ အတြက္ ပဲ တာ၀န္ရွိ...
ေနမင္း က..ခရမ္း.. ေရာင္ ခေမာင္း ပန္းေတြ ကို မစြန္႕လႊတ္ႏိုင္...
ေနမင္း.. က

ခရမ္း ဖတ္ဖို႕ ဆိုတဲ့.. မေနာ္ဟရီရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ျပီး.. က်မ ငို တယ္..
သူ႕သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ က်မ ေမာင္ေလး ရဲ႕ ကဗ်ာ ကို ဖတ္ျပီး .. က်မ ငိုတယ္..
လိင္.. အခ်စ္ နဲ႕ ေမတၱာ တရား.. ၾကား.. နံရံ ဟာ.. ထူလိုက္ ပါးလိုက္..
ေမာင္ေခ်ာ ႏြယ္ရဲ႕.. ညီမေလး.. မမျမင့္ ကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ ဖတ္ျပီး.. က်မ ငိုတယ္...
အေမ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကေလး ၆ ေယာက္ ရဲ႕ ပုံ ကေလး.. သူငယ္ခ်င္း က ပို႕ေပးလာေတာ့ က်မ ငိုတယ္..
က်မရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ေဖာ္ ေကာင္မေလး က..
 ျပန္တိုင္း တကၠစီ ခေတာင္းတတ္တဲ့ သူ႕ခ်စ္သူအေၾကာင္း မ်က္ရည္ ၀ဲ၀ဲ နဲ႕ ေျပာေတာ့ က်မ ငိုတယ္..
က်မ ေလွ်ာက္ ေနက် လမ္း က.. ရာသီ မေရြး ေအာ္တတ္တဲ့ ဥၾသသံ ေၾကာင့္ က်မ ငိုတယ္..
ခလုပ္တိုက္လို႕ ဗန္းေမွာက္က်သြားတဲ့.. ကေလးေလး ငို ေတာ့ က်မ လိုက္ ငိုတယ္..
အင္တာနက္ သတင္းေတြ ေပၚ ေရာက္ လာတဲ့ လူသတ္ပြဲ ေတြ ၾကားက
 ကေလးေတြ အတြက္ က်မ ငိုတယ္..
သူ႕ မိန္းကေလး နဲ႕ ရွိေနမွေတာ့ .. က်မ ဖုန္း ကို ဘယ္ ကိုင္ ေတာ့မလဲတဲ့
အငယ္ဆုံး ကေလးေလး ဖက္ထား ရင္းေျပာ ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေၾကာင့္ က်မ ငိုတယ္..

တင္း ေနေအာင္ ခ်ည္ ထားတဲ့ ၾကိဳး သုံး ေခ်ာင္း..
ဘယ္ ဓား က မိုက္လို႕ ျဖတ္မွာ လဲ...
က်မ သူငယ္ ခ်င္း ရဲ႕ အသံ တိုး တိတ္ လြန္းေနတယ္... 

က်မ ေဘး နားမွာ.. ဘယ္သူ မွ မျပဳံး ၾကေတာ့ ဘူး...
က်မ ေဘး ပတ္လည္ မွာ.. အလင္း ေရာင္ေတြ ပါးလ်ား ကုန္တယ္...
က်မ ေရခ်ိဳး ခန္းက ဘာလို႔ ဒီေလာက္ က်ဥ္းတာလဲ...
ေနပါအုံး...
အေပၚမွာ.... သစ္သားတန္း ရွိေနတယ္...
ျပီးေတာ့ ..
ဟို မွာ.. ၾကိဳး တစ္ေခ်ာင္း.. လဲ ခ်ိတ္ ရက္ ...
က်မ မ်က္ခြံ ေတြ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ ေလးလံ လာရသလဲ....
ၾကယ္ကေလး ေရ... ဆင္ကေလးေရ.. ၀က္၀ံကေလးေရ..
က်မ တံခါး ကို ေခါက္ပါ...
က်မ တံခါး ကို ေခါက္ပါ...
က်မ တံခါး ကို ေခါက္ပါ...
ေဟာ ၾကည့္..
တိမ္ေတြ က.. မဲ ေမွာင္လို႕.. ျပိဳ လာခဲ့ ျပန္ျပီ.....။


မမသီရိ
၁၆ ေမ ၂၀၁၃