ငယ္သူငယ္ခ်င္း..

က်မ ျပဴတင္းနားမွာ..
ေဂၚသဇင္ ရနံ႔ ေတြ ဘယ္သူ လာခ် သြားတာလဲ ...

ေမႊးတယ္.. ရင္ထိ ေအာင္ ေအး..
ငယ္ငယ္ ဘ၀ ေတြ .. အေတြး ထဲ မွာ ရုတ္တရက္ေျပးလႊား..
ႏွင္းေတြ.. ပန္း ေဖြးေဖြး..ညြတ္ညြတ္ .. အဆုပ္ ဆုပ္..နဲ႕ ခဲ ေနပုံ...
က်မတို႕ ရြာလမ္း ကေလး က ဖုံေတြ ထူထူ နဲ႕ ေပါ့..
ဒါေပမဲ့.. ဘယ္သူ ကဗ်ာ မဆန္ဘူး ေျပာမလဲ..
သူငယ္ ခ်င္း ရဲ႕ ဖိနပ္ ပါး ေျခသံ.. တဖ်ပ္ ဖ်ပ္နဲ႔..
က်မတို႕ ေက်ာင္း သြား တဲ့ လမ္း ေပၚမွာ...

ပန္းခ်စ္သူ က်မအတြက္
ႏွင္းဆီ ဖူးေတြ လဲ သူ က ေပးဖူးတယ္...
ေဂၚသဇင္ ခိုင္ ေတြ လွိဳင္လွိဳင္ပြင့္ေတာ့ ..
သူ႕ လြယ္ အိတ္ ၾကီးၾကီး ထဲ ထည့္ ၀ွက္..
က်မ ကို ရုတ္တရက္ . အံၾသ ေစခဲ့ ပုံ..
သူငယ္ ခ်င္း ေလး ေရ... မင္း ရဲ႕ ၾကံပင္ ေတြ သန္စြမ္း ရဲ႕ မဟုတ္လား..
ေဂၚ သဇင္ ေတြ ပြင့္ တိုင္း က်မ ကို လြမ္း ေနသလား..
အျပန္လမ္း အတြက္.. ဘာ ကို ခက္ လို႕ ခက္ မွန္း မသိေအာင္..
ဘ၀ ေတြ က ရွဳပ္ေထြး ေပြလီ.. က်မ စီး ေနက် ပင္စယ္လ္ဟီး ေၾကာင့္ မ်ား လား လို႕
ရံခါ ရံဖန္.. ဆိုလဲ.. ေတြး မိေပါ့...
ဖေယာင္းတိုင္မီး ေလး နဲ႕ တို႕ ေတြ စာ တူတူ က်က္ဖူး တယ္..
လ ေရာင္ ေအာက္ မွာ.. သီ ခ်င္းေတြ လဲ တူတူ ျငီးဖူးရဲ႕..
မင္း ေျမပဲ ပင္ေတြ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ သန္စြမ္း ခဲ့ သလဲ..
ငါ .. မေတြးခဲ့ ဖူးေပမဲ့.. ေျမၾကီး ရနံ႕ နဲ႕ မင္း လက္ ထူၾကမ္း ကေလးေတြ
ခုေတာ့ ငါ့ အလြမ္း စာရင္းမွာ ထိပ္ ဆုံးက ေပါ့ကြယ္....
ေနအုံးကြဲ႕... က်မ ေရာက္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ က.. ေဆာင္း ကို ၾကိဳက္ပုံ မရဘူး.. .
က်မခ်စ္ တဲ့ ေဂၚသဇင္ ကို သူ မသိဘူး...
သူ႕ အနား မွာ..သနားစဖြယ္ ဥၾသ ငွက္ ေတြ.. ၁၂ ရာသီလုံး ခၽြဲႏြဲ႕ ..
တစ္ႏွစ္ ပတ္ လုံး ေႏြ ဘြဲ႕ ကို ပဲ သီ သကြဲ႕ ....
ေဆာင္း မရွိတာ နဲ႕.ပဲ. က်မ အလြမ္းေတြ က ပို သည္း ရ သလားေတာ့ မသိ ႏိုင္ခဲ့...
သရီးဒီ ဖန္သား ျပင္ေတြ နဲ႕ ေ၀း တဲ့ ေနရာ.. က်မ ခဏ ေတာ့ ျပန္လာ ခ်င္တယ္..
ေဂၚသဇင္ေတြ က်မ အတြက္ ေမႊး ပါေစ လား...
ျဖစ္ႏိုင္ ရင္ေတာ့.. ႏြားလွည္း ကေလး လဲ စီး ခ်င္ေသးတယ္...
က်မ ၾကိဳက္ တဲ့ ..ေျမပဲ ဥေတြ .. ျပဳတ္ေကၽြး ပါ..
ျပီး ေတာ့ ဟိုး အရင္ က .. လို ပဲ က်မ ကို.. ဆက္ခ်စ္ပါ...
မင္း ဆံပင္ ရွည္ရွည္  အတြက္.. ကလစ္ လွလွ ေလး က်မ ၀ယ္ ထားတယ္....။

မမသီရိ
၂၇ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၂