မခ်ိဳျမိန္ေသာ ေန႕စြဲမ်ား...

ၾကည္စင္ေနတဲ့ မိုး ေကာင္းကင္
လြင့္ေနေအာင္ ျမင့္ေနလိုက္တာမ်ား ...
တစ္ခါ တစ္ရံ.. အျမင့္ပ်ံ ငွက္ေတြ ျဖတ္သြား ျဖတ္လာ
တစ္ေကာင္ စ ႏွစ္ေကာင္စ ေတာ့ ေတြ႕သား...
ရီးေလးခိုလို႕ သာ ရလိုက္ခ်င္..
ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ..
ကားေတြ တစ္စိး တစ္ေလ ျဖတ္ သြား ျဖတ္လာ သံလဲၾကားမိရဲ႕

ေဘးနား မွာ ဆူဆူညံညံေတြ နဲ႕ အထီးက်န္မွဳ..

ဒီကမာၻ ၾကိး က က်ဥ္းသတဲ႕... လူေတြေျပာေတာ့ လြယ္.လြယ္.
ေမေမ့ ေထာင့္ခ်ိဳးေကြးေကြး ကေလးက
နံရံ ေလးဖက္ နဲ႕ျမင့္မား ..
ေလွ်ာက္ရမဲ့လမ္းက ပူျပင္း က်ယ္ ေျပာလြန္းလွတယ္ ..

ေမ့ေမ့ ၾကယ္ပြင့္ ကေလး..
ေမေမ့ ဆင္ ကေလး...
ေမေမ့ ၀က္၀ံ ကေလး....

တခါ တရံေပါင္း မ်ားစြာ ထဲ ..
အမွန္တရား ဟာ စိတ္ညစ္ညဴး ျပီး ေျခဦးတည့္ရာ အေ၀းကို ထြက္သြားတယ္..
သူ စိတ္ျပန္လည္ဖို႕.. ဆုေတာင္းရုံက လြဲ.. ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခါ...
ေန႕ရက္ နာရီေတြ ခါးသီးလြန္း ...
အလြမ္းတြ က ေရနည္းငါးလို .. တဖ်တ္ဖ်တ္ ခုန္...
မ်က္ရည္ တစ္စက္.. ႏွစ္စက္ က ၾကံဳလို႕ က်တာမ်ိဳး မဟုတ္ဖူးကြယ္...


ေမ့ေမ့ ၾကယ္ပြင့္ ကေလး... ရဲရင့္စြာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါ..
ေမေမ့ ဆင္ ကေလး.... လြတ္လပ္စြာ.. က်န္းမာ ပါ..
ေမေမ့ ၀က္၀ံ ကေလး..... ၾကည္လင္စြာ ေဆာ့ ကစားပါ..

အမွန္တရား တို႕ အျပဳံးနဲ႕ လွည့္ျပန္လာတဲ့အခါ.. တို႕ေတြအကုန္လုံး ျပန္ဆုံမွာ....။


မမသီရိ
၂၀၁၂ ဇူလိုင္