ေႏြဦး

ေႏြမွာ ခူးလို႕ ရႏိုင္မည့္..
ပန္းမ်ား အဖူး စုံသည့္အခိုက္..
ရူးသည္ဟု မဆိုသာ ေသာ္လည္း..
ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ.. ေလေျပတို႕၏ ေနာက္တြင္..
ေႏြဦး သည္ ထပ္ခ်ပ္မခြာ.. လိုက္ပါ လာခဲ့ျပီ...

စမ္းေခ်ာင္းတို႕ ေရအလွ်င္ သည္
ေႏွးေကြးျခင္းျဖင့္ ၄င္း..

ျဖဴျဖဴ လြလြ တိမ္စိုင္မ်ားသည္..
တကြဲတျပား ကစဥ့္ကလ်ားမွသည္..
အုပ္စု ဖြဲံ႔လာျခင္းျဖင့္ ၄င္း..

သာရကာေက်းငွက္အေပါင္းသည္
ျငိမ့္ေညာင္းေသာ ေတးသြားတို႕ျဖင့္ ျမဴးတူး၍၄င္း..
လည္ခ်င္းယွက္ ကယုကယင္.. ခြန္းတုံ႕တင္၍၄င္း..

အနီေရာင္... ကသစ္ပန္း ေပါက္ပန္း တို႕သည္..
ရဲရဲေတာက္ ေစြးေစြး နီျခင္းျဖင့္ ၄င္း..

ကံ့ေကာ္၀တ္မွဳန္ ထုံထုံ သင္းတို႔သည္..
ဥၾသငွက္ ငယ္အား ျမဴဆြယ္ ကလူျခင္းအားျဖင့္ ၄င္း..

ေန႕လည္ ေန႕ခင္း တို႕၏ ေႏြးေထြးျခင္းသည္..
ည၏ ေအးစိမ့္ျခင္းအားျဖင့္ သရုပ္ေပၚလြင္ေစ၍၄င္း..


စိမ္းခဲ့ ျပာခဲ့ေသာ..ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္၀ွမ္း တိုႈသည္..
ညိဳေရာင္ .. ေရႊေရာင္.. ကူးေျပာင္း ဟန္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ၄င္း..

အုံအုံ႕ဆိုင္းဆိုင္း  မွိဳင္းခ်င္တိုင္း မွိဳင္းခဲ့သည့္..
ပိေတာက္ရိပ္ အုပ္အုပ္ တို႕သည္..
စင္စင္ပါ ေအာင္ သူ႕ အရြက္မ်ားအား..
သြက္သြက္ခါ ေအာင္ လွဳပ္ ခ်ျခင္းျဖင့္ ၄င္း..

အဖုံဖုံ အမ်ိဳးမ်ိဳး .. မရိုးႏိုင္ဖြယ္..
ယက္ယွယ္ .. ၾကိဳဆို ၾကေလျပီ...

ပန္းခ်ီေက်ာ္ မမီ ႏိုင္ေသာ...
ကဗ်ာစီလွ်င္ မပီႏိုင္ေသာ....
လြမ္းေမာဖြယ္ရာ.. တီတ်ာ ညိဳလဲ႕...
ႏြဲ႕ႏြဲ႕ လ်လ် မာယာရွင္..
ရာသီမ်ား ၏ သခင္မ .. သည္...
ႏွင္းၾကြင္း မွဳန္မွဳန္တို႕ၾကား... အသာ အယာ..
တိုးခြဲ ခ်င္း နင္း.. တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္း.. ၀င္... ညင္သာ လိုက္သည္ ျဖစ္ ျခင္း....။


မမသီရိ
၅ မတ္ ၂၀၁၂ (11:45 pm)