ခ်စ္ပန္းေနၾကာ

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက တိုင္းျပည္တျပည္မွာ အလြန္တရာ လွပတဲ့ သမီးေတာ္ေလး တပါး ကို ေမြးဖြားထားတဲ့ ဘုရင္ၾကီး တပါး အုပ္ခ်ဳပ္သတဲ့..။ ဘုရင္ၾကီးဟာ သမီးေတာ္ေလးကို ျမတ္ႏိုးလြန္းတာမို႕ သမီးေတာ္ေလး စိတ္သေဘာ ဆႏၵရွိတဲ့အတိုင္း လိုရာ ကို ေဆာင္က်ဥ္း စီစဥ္ေပးတတ္တယ္။

သမီးေတာ္ေလးဟာ ရုပ္ဆင္းရူပကာ ေခ်ာေမာလွပတာနဲ႕အမွ် ႏွလုံးသားကလဲ အင္မတန္မွ ျဖဴစင္ႏူးညံ့သူေလး ျဖစ္တယ္.။ မင္းသမီးေလးက ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ခ်စ္ျမတ္နိဳးတယ္၊ လိပ္ျပာေလးေတြကို ႏွစ္သက္တယ္.. သစ္ပင္ပန္းမာလ္ေတြရဲ႕ အလယ္မွာေနရတာ ႏွစ္သက္သူေလးျဖစ္တဲ့အတြက္. သူမရဲ႕ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူမအတြက္ဖခမည္းေတာ္သီးသန္႕ ေဆာက္လုပ္ေပးထားတဲ့ ဥယာဥ္ေလးထဲ မွာပဲ ကုန္လြန္ေစသတဲ့..

မင္းသမီးေလး ရဲ႕ ဥယာဥ္ေလးထဲမွာ.. ခ်စ္စရာေကာင္းတဲံ့ ငွက္ကေလး ေတြ က အျမဲ ေတးသီခ်င္းေတြ ကို သီေၾကြး ေနတတ္ျပီးေတာ့..၁၂ လ ရာသီလံုး လိုိလုိ အျမဲ မျပတ္ပြင့္ေနတတ္တဲ့ ေရာင္စုံပန္းပြင့္ ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေထြအေထြ ရဲ႕ ၾကားထဲမွာေတာ့ လိပ္ျပာေလးေတြ ေျမာက္မ်ားစြားဟာလဲ လူးလာေခါက္တုန္႕ ပန္း၀တ္မွဳန္ေတြကို ေသာက္သုံးရင္းနဲ႕ ေနျခည္ျဖာ လင္းလက္တဲ့မိုးေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ျမဴးတူး ေနၾကတာေပါ့..။ အဲဒီဥယာဥ္ေလးထဲမွာသစ္သီးေတြကလဲ အျပြတ္လိုက္ အခိုင္လိုက္သီးမွည့္ေနျပီး ..ေတာသတၱ၀ါေလးေတြကိုေဘးမဲ့ေပးထားတဲ့ေနရာေလးျဖစ္လို႕...သမင္ေပါက္စေလးေတြ၊ ယုန္ကေလး ေတြ၊ ဒရယ္ကေလးေတြ အစ ရွိတဲ့ ေတာ သတၱ၀ါေလးေတြ အတြက္ အလြန္အဆင္ေျပတဲ့ ဥယ်ာဥ္ကေလး ပဲ ေပါ့..။

မင္းသမီးကေလးရဲ႕အဲဒီ  ဥယ်ာဥ္ကေလးကေလးဟာ.. အလြန္တရာၾကည္လင္လွပတဲ့ ေရအလ်င္ေတြ တသြင္သြင္္ စီးေနတဲ့ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီး ရဲ႕ေဘးနား တခု ဆီမွာ ရွိေနတာတဲ့... နံနက္တိုင္း နံနက္တိုင္း ေနထြက္လာတဲ့ မနက္ခင္း ေနျခည္ႏုႏု ေအာက္မွာ မင္းသမီးေလးက ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာတယ္.။ လိပ္ျပာေလးေတြ နဲ႕ ငွက္ေလးေတြ သမင္၊ ဒရယ္၊ ယုန္ကေလးေတြ ကို ေတာ့ ပုံျပင္ေလးေတြ ေျပာျပတတ္ေသးသတဲ့..။

ေနေရာင္ရင့္လာတဲ့ ေန႕လည္ခင္း အခ်ိန္ေတြ ေရာက္လာတဲ့ ခ်ိန္မွာေတာ့.. သစ္သီးပင္ေတြ ေအာက္မွာ .. အရိပ္ခိုရင္း.. သူမ ရဲ႕ ေလ့လာ သင္အံစရာေတြကို သင္ယူက်က္မွတ္တာ တဲ့... မင္းသမီးေလး ဟာ ဥာဏ္ေကာင္းသူ ေလးလဲျဖစ္တာမို႕လို႕.. ပညာရွိေတြ သင္ေပးတဲ့ က်မ္းဂန္စာေပေတြကို လ်င္ျမန္လြယ္ကူ စြာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ေလ့ ရွိသတဲ့..။ မင္းသမီးေလး ထိုးထားတဲ့ အႏုလက္ရာ ပနး္ နဲ႕ ပန္းခ်ီ ေတြဟာ ဆိုရင္လဲ ျပိဳင္စံရွား သတဲ့... ။ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီးရဲ႕ ကမ္းနဖူး ဆီ မွာ ေမးတင္ရင္း ေနာက္ကမၻာ တဖက္ျခမ္း ဆီထြက္ခြာေတာ့မဲ့ေနလုံးၾကီးကို ၾကည့္ရင္း ဆည္းဆာခ်ိန္ေတြမွာေရးသီဖြဲ႕တဲံ့မင္းသမီးေလးရဲ႕ ေတးကဗ်ာ ေတြကေတာ့ .. တိုင္းျပည္အႏံွ႕မွာလူေတြႏွဳတ္ဖ်ား သီဆိုၾကတဲ့ ေတးကဗ်ာေတြပဲေပါ့..။ ပုဇြန္ဆီ ပုဇြန္ေသြး နဲ႕ပန္းေရာင္ေျပးေနတဲ့ ညေနဆည္းဆာ အလွဟာ မင္းသမီးေလးကို အျမဲတမ္းပဲ ဖမ္းစားထားတတ္သတဲ့..။ ျမစ္ျပင္ေပၚမွာ ဟိုကို သည္ကို ပ်ံ သြားေနၾကတဲ့ စင္ေရာ္ငွက္ကေလးေတြဟာလဲ မင္းသမီးေလးရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ေတြပဲေပါ့..။ 

ဒီလိုနဲ႕.. မိုးတိမ္ေတြထူထပ္တဲ့ ရာသီတခုကိုေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္.. မိုးရိပ္ေတြအုံဆိုင္းေနတဲ့ ေန႕တေန႕ မွာေတာ့ ေနေရာင္မလင္းတာေၾကာင့္ ဥယ်ာဥ္ ေတာ္ အေဆာင္ေလးမွာ ပ်င္းပ်င္းတြဲ႕တြဲ႕ ထိုင္ျပီးေငးေနတဲ့ မင္းသမီးေလးရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္ဆီမွာ အလြန္တရာ ခန္႕ညားလွပေခ်ာေမာျပီး ေလးစား အားကိုးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ လုင္ပ်ိဳေလး တေယာက္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သတဲ့.. သစ္ပင္ေတြ ပန္းပင္ေတြ နဲ႕ ငွက္ကေလးေတြ ရဲ႕အလယ္မွာ လွပတဲ့မင္းသမီးေလးကို တအံ့ တၾသ ေငးေမာၾကည့္ေနတဲ့လုင္ပ်ိဳေလးနဲ႕ မင္းသမီးေလးဟာ မၾကာမီ အေတာအတြင္းမွာပဲ ခင္မင္ သြားခဲ့ၾကသတဲ့.. 

ဒီလိုနဲ႕.. မိုးတိမ္ေတြ ထူထပ္တဲ့ေန႕ေတြ တိုင္းလုိလိုမွာပဲ မင္းသားေလးဟာ မငိးသမီးေလးနဲ႕ အတူတူ ရွိေနခဲ့တယ္.. သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ကလဲ တေန႕ထက္တေန႕ ပိုျပီး ခိုင္္ျမဲလာခဲ့တာေပါ့..

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လုံးက တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ မျမင္ရင္ မေနႏိုင္ေတာ့ထိ ခ်စ္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္.. 

ျပီးေတာ့ ဒီတသက္ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲၾကဘူး.. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တသက္လုံး အတူတူ ေနသြားၾကမယ္လို႕ ကတိေတြ အျပန္အလွန္ေပးခဲ့ၾကသတဲ့..

မိုးတိမ္ေတြထူထပ္တဲ့ ရက္ကေလး ေတြ လြန္ေျမာက္လာခဲ့ျပီ...

သဘာ၀ ပတ္၀န္က်င္းမွာ . အလင္းေရာင္ေတြ ျပန္လည္ေတာက္ပလာခဲ့ျပီ....

ေနျခည္ေတြ ျဖာလာတဲ့ မနက္ခင္းတခုမွာေတာ့.. အလွဆုံး အ၀တ္အစားေတြ .၀တ္ဆင္ . အလွဆုံး မွဳံ နံ႕သာေတြ ခ်ယ္သျပီး.. ခ်စ္သူအလာ ကို ေမွ်ာ္ေနတဲ့ မင္းသမီးေလး..က စိတ္ေတြ လန္းဆန္း ၾကည္ႏူးလို႕ ျပဴတင္းမွာ ျမင္ေနရတဲ့ လိပ္ျပာေလးေတြကိုေတာင္ လွမ္းၾကြားလိုက္ေသးသတဲ့ .. မင္းတို႕ခ်ည္းပဲခ်စ္သူရွိတာ မဟုတ္ဖူး ကြဲ႕... က်မ မွာေရာ... က်မ ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့သူ ရွိေနျပီ .. တဲ့...

အဲဒီ အခိုက္မွာ.. ပဲ ကသုတ္ကရက္နဲ႕.. မင္သားေလး ေရာက္လာခဲ့တယ္.. သူ႕ ဖခမည္းေတာ္ေပးအပ္တဲံ့ ၾကီးေလးတဲ့ တာ၀န္တရပ္ကို ခုခ်က္ခ်င္းမျဖစ္မေနထမ္းေဆာင္ရမွာမို႕.. မင္းသမီးေလးနဲ႕အတူ ရွိႏိုင္မွာမဟုတ္ဖူး တဲ့.. ဒါေပမဲ့ တေန႕ေန႕ မွာ မင္းသမီးေလးဆီ အေရာက္ျပန္ခဲ့ပါ့မယ္ လုိ႕.. ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးရင္း...အေ၀းကို ထြက္ခြာ သြားခဲ့ေတာ့တယ္...

အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး .. ခ်စ္တဲ့သူ မင္းသားေလးျပန္အလာကို မင္းသမီးေလးဟာ.. ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ အလြမ္းေတြ စက္လက္နဲ႕ေမွ်ာ္ေနခဲ့ေတာ့သတဲ့. တေန႕မွာေတာ့.. သူ႕ခ်စ္သူ မင္းသားေလးဟာ.. သာမန္လူ တေယာက္မဟုတ္ပဲ.. ကမၻာေလာက ၾကီးကို အလင္းေဆာင္ေပးေနတဲ့ ေနမိမင္းၾကီးရဲ႕ သားေတာ္ တပါးျဖစ္ေနခဲ့ျပီး.. ဖခင္ရဲ႕တာ၀န္ကိုထာ၀ရလက္လႊဲေျပာင္း ထမ္းေဆာင္ရမဲ့သူတေယာက္္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း.. လိပ္ျပာေလးေတြရဲ႕ ေျပာစကား အရ သိသြား ခဲ့သတဲ့..

ဒါေပမဲ့လဲ.. သူ႕ကိုေပးထားခဲ့တဲ့ကတိကို မင္းသားေလးေမ့မွာ မဟုတ္ဖူးဆိုတဲ့ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႕.. ျမစ္ကမ္းနေဘး ဆီ ေန႕စဥ္ ေန႕စဥ္ သြားရင္း... မနက္ခင္း ေနထြက္တဲ့ အခ်ိန္က စလို႕.. ေန၀င္တဲ့ ထိ... ခ်စ္သူ ေနမင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေငးေမာ တမ္းတေနခဲ့ သတဲ့... ေနရာကမထ . အလြမ္းေတြနဲ႕ ျငိတြယ္ ေနသူေလးဟာ. .ေနာက္ဆုံးမေတာ့.. ေျခေတြလွုပ္မရျဖစ္လာခဲ့တယ္.. သူမေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြဟာ ထူးဆန္းစြာ ပဲ အျမစ္ေလး ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ တဲ့... ေနာက္တေန႕ မွာ ေတာ့ မင္းသမီးေလးဟာ ေနၾကာပန္းေလး ဘ၀ ကို ေရာက္ေနခဲ့ေတာ့တယ္....... သူ႕ခ်စ္သူ ေနမင္းသား ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ကို တစိုက္မတ္မတ္ ေနထြက္က ေန၀င္ တဲ့ထိ ၾကည့္ေနတာမို႕... ေနၾကာပန္းေတြ ဟာ အျမဲတမ္းပဲ ေနရွိရာကို မ်က္နာမူ ထားသတဲ့......

..........................x..........x............x.............x................x..............................

ငယ္ငယ္က ေရႊေသြးမွာလာ ေတဇ မွာလား မသိ ဖတ္ခဲ့ရျပီး အသက္  ၆ ႏွစ္ ၇ ႏွစ္ မွာေတာင္ လြမ္းရေကာင္းမွန္း သိေနခဲ့ရတဲ့ ပံုျပင္ကေလးပါ..။ ေနၾကာပန္းေတြ ျမင္တိုင္း အဲဒီ ပုံျပင္ေလး ကို အျမဲ သတိရေနခဲ့ပါတယ္..။ ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ပုံျပင္ေလး ကို ကိုယ့္ဖာသာ တန္ဆာဆင္ ျပီး ျပန္ခ်ေရးၾကည့္မိတာပါ..။ ဓါတ္ပုံေတြကေတာ့ ၂၀၀၉ ေႏြ ရာသီ တုန္းက ေမြးရပ္ေျမ ျပန္တုန္း က .. ေဆြမ်ိဳးေတြ ရဲ႕ လယ္ကြင္းထဲ လိုက္သြား ရင္းရလာတဲ့ ပုံေတြ ပါ...။ အဖူး မွ အငုံ အငုံ မွ အပြင့္.. အဆင့္ဆင့္ကို ကံေကာင္းစြာနဲ႕ ရခဲ့တာ ... 

တခ်ို႕ေတြက ေနၾကာ စိုက္မွ အေနၾကာမွာ.. ဆိုလို႕.. မစိုက္မေနရ .. စိုက္ေနရတဲ့ ေနၾကာေတြ ..တဲ့....

တေန႕တေန႕ ရယ္နဲ႕

တေရြ႕ေရြ႕ ၾကာသထက္ၾကာ

မယ့္ရင္ကို အပိုင္သိမ္းႏိုင္ခဲ့

ခ်စ္ရသူ လူညိုႏြဲ႕ရယ္

ေပၚမလာ ဆုံမွာေ၀းတာမို႕ 

ေရႊမ်က္ႏွာ ေငးကာသာ မွန္းပါရ

လြမ္းအနာ ဒဏ္ရာေတြ အနႏၱနဲ႕.. ခ်စ္ပန္းေနၾကာ..။

မမသီရိ