ႏွစ္သစ္ဆုမြန္

ႏွစ္ကူးေတာ့မည္..
မွဳံရီအတိတ္.. တဆိတ္မွဳန္၀ါး
ေကာင္းလား.. ဆိုးလား...
ေ၀းသြား မပီ .. က်န္ခဲ့ျပီ....

လာမည့္ တႏွစ္..
ျဖစ္မည့္အေၾကာင္း.. ေကာင္းျခင္းသာ စုံ
ကုံလုံၾကြယ္၀.. လိုတာ ရလို႕..
ဆႏၵဖို႕ ညီ.. မဂၤလာပီတိ..
တ..တိုင္း ျပည့္ေစ.. ဆုမြန္ေခၽြ သည္...

ခ်စ္ေသာ မိတ္ေဆြ အား လုံး သို႕...........။


ခ်စ္ခင္ရေသာ မိတ္ေဆြအားလုံးအတြက္ ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္ပါ။

မမသီရိ

ပထမ ကဗ်ာ

သူမ်ားတကာေတြ ႏွစ္သစ္ကူး နဲ႕ ခရစ္စမတ္နဲ႕ ေဟာလီးေဒးေတြ ယူၾက၊ ခရီးထြက္ ၾက၊ ခရီးထြက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ၾက၊ မိသားစုေတြ ဆုံဖို႕ စီစဥ္ၾက နဲ႕ ကိုယ္ရ မဲံ့ခြင့္ရက္ေလးေတြ အလဟသ မျဖစ္ရေအာင္ အမိအရ ခြင့္ယူေနၾကေပမဲ့.. ကံ အေၾကာင္းမလွလို႕ အလုပ္ေတြနဲ႕ လုံးခ်ာလိုက္ေနသူေတြ ထဲ ပါခဲ့သူ က်မ ကေတာ့ ကိုယ္ဆတ္ေဆာ့ထားမိတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြ နဲ႕ ဘတျပန္ က်ားတျပန္ ႏွစ္ကုန္ထဲ မွာ နပမ္းလုံးေနရတာမို႕ ခြင့္ရက္ေလးေတြကို လြမ္းေမာတသ စြာ ေမွ်ာ္ေငးေနယုံေလး ျဖစ္ေနရပါတယ္..။

အြန္လိုင္းထဲ မေရာက္ျဖစ္တဲ့ ရက္ေတြ က ခပ္စိပ္စိပ္၊ ခပ္ထပ္ထပ္၊ ေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ ေမးလ္ကေလး ကပ်ာကယာ စစ္၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး ဖြင့္ျဖစ္တဲ့အခါ ဆို ေဘးဆိုဒ္ဘားထဲက ခင္ရာမင္ရာ ဘေလာ့ေလးေတြ ထဲက မွ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေခါင္းစည္းေလးေတြ နဲ႕ စာျမည္းေလးေတြ ဖတ္၊ ကသုတ္ကရက္ လည္ျဖစ္တဲ့အခါ လည္၊ မန္႕ခါမန္႕၊ မမန္႕ႏိုင္တဲ့ခါေတြ အမ်ားသား၊ တခါတေလေတာ့ မန္႕ခ်င္ရက္နဲ႕ ကြန္နက္ရွင္က အဆင္မေျပ နဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါ အသိုင္းအ၀ိုင္းပိစိ ေလးကိုေတာင္ ဧည့္၀တ္မေက်ေတြျဖစ္ေနရျပီး မ်က္ႏွာပူေနမိပါတယ္။ ခင္ရာ ခင္ေၾကာင္း Tag ထားတာေတြ ကိုလဲ မေရးျဖစ္မေရးႏိုင္တာမို႕ အားနာရတာ လဲ မရွိတတ္ေတာ့....။

ကိုေဆာင္းယြန္းလ Tag ခဲ့တဲ့ ဆိုးျငီးျဖစ္တဲ့ သီးခ်င္းမ်ား အေၾကာင္း၊ ညီမငယ္ ႏွင္း Tag ဖူးခဲ့တဲ့ ကမၻာပ်က္မယ္ ဆိုခဲ့ရင္ အေၾကာင္း၊ တူေတာ္ေမာင္ ရီႏိူမာန္ Tag ဖူး တဲ့ ေနခ်င္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလး အေၾကာင္း၊ ေမာင္မ်ိဳး Tag ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆုံဖူးခ်င္သူမ်ား ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ .. ေရးမယ္လို႕ ေတးထား လိုက္၊ စ ထားခဲ့ လိုက္ေပမဲ့.... အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္ မတိုးႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနတာမို႕ Tag ထားတဲ့သူေတြ ေတာင္ စိတ္နာနာ နဲ႕ ေမ့ေလာက္ၾကျပီ ေပါ့....။

ဟိုတေလာေလးကေတာ့ ကိုတင္မင္းထက္က သူ႕ရဲ႕ ပထမကဗ်ာ-ဆိုတဲ့ ပို႕စ္ထဲမွာ က်မ ကို သတိတရ Tag လာျပန္ပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ သူ Tag ခဲ့တဲ့သူေတြထဲမွာ က်မ ကလြဲလို႕ က်န္သူေတြ အားလုံးက ပေရာဖက္ရွင္နယ္ ေတြျဖစ္ေနတာမို႕ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေရးရမွာ စာဖတ္သူေတြ အားနာမိ ပါတယ္..။

ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ က်မေရးခဲ့တဲ့ ဘယ္ကဗ်ာကိုမွ၊ ဘယ္မွာမွ၊ ဘယ္ေနရာမွာမွ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးျခင္း မရွိလို႕ပါပဲ။ က်မဘေလာ့ထဲက About Me ထဲမွာေရးခဲ့သလိုပါပဲ.. က်မ ကဗ်ာေတြ ေရးပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ သိမ္းထား ရုံေလးပါပဲ..ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ထဲမွာေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ဘေလာ့ေလးတခု လုပ္ျဖစ္ျပီး ကိုယ္ေရးတာေလးေတြ မွ်ေ၀ခြင့္ရခဲ့ေတာ့မွ ေရးျဖစ္တာေတြနဲ႕ ေရးျဖစ္ခဲ့တာ တခ်ိဳ႕ကို ဒီမွာ ခ်ျပခဲ့တာပါ။

ကဗ်ာေတြ က်မ ဘယ္တုန္းထဲက စေရးျဖစ္ပါလိမ့္လို႕ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ က်မ ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ ေတြက အေတြးထဲ ေျပးေျပးလႊားလႊား ျပန္လည္၀င္ေရာက္လုိ႕လာပါေတာ့တယ္..။

က်မတို႕ အရြယ္ငယ္ငယ္က ပန္းခ်ီဆန္းထြန္းဆြဲတဲံ့ စာရြက္ပါးနဲ႕ေခါက္ ပို႕စ္ကဒ္ေလးေတြ အရမ္းေခတ္စားခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီေခတ္လူငယ္ေလးေတြကေတာ့ျမင္ဖူးမယ္ မထင္ပါဘူး.. (သိမ္းထားဖူးေပမဲ့ အေျပာင္းအေရႊ႕ေတြ နဲ႕ ဘယ္နားေရာက္ေနသလဲ အထားမွား တာမို႕ ၾကံဳတုန္း ျပန္မတင္ျပေပးႏိုင္တာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေသး။ ) က်မက ပန္းခ်ီ (ရုုပ္ျပ ခဲပန္းခ်ီ) ဆြဲ၀ါသနာပါသူမို႕ အဲဒီေရာင္စုံ ပို႕စ္ကဒ္ေလးေတြက က်မရဲ႕ အသဲစြဲ စုျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြ ေပါ့..။ က်မကို ပိုျပီးဆြဲေဆာင္ေစခဲ့တာက ပို႕စ္ကဒ္ေနာက္မွာပါေလ့ရွိတဲ့ ဆရာေမာင္ပန္းေမႊးရဲ႕ ၃ ေၾကာင္းစပ္ကဗ်ာေတြပါ..။

မေမွ်ာ္ဘူးေလ့
စိတ္ကေမ့လည္း
ေ၀့ေ၀့မ်က္လုံး လမ္းတဆုံး..။

ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးဆို ခုထိ မွတ္မိေနတုန္း.။ ျပီးေတာ့ အေဒၚတေယာက္လစဥ္ယူဖတ္တဲ့ တိုင္းရင္းေမ ဂ်ာနယ္ ္္ထဲမွာဆို အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ ကေရးပို႕ၾကတဲ့၃ေၾကာင္းစပ္ကဗ်ာေတြ ၂ မ်က္ႏွာ ၃ မ်က္ႏွာေလာက္စီ ပါဖူးတယ္ လို႕ မွတ္မိေနေသးတယ္.. တ၀ ၾကီး ဖတ္ ေပါ့...။

မူလတန္းကေလးဘ၀မွာ ကဗ်ာရြတ္ျပီး အသင္အျပေကာင္းတ့ဲံ ဆရာမေက်းဇူးေၾကာင့္ ဆရာၾကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုတမက္ေမာေမာ ဆိုဖူးသူမို႕ အရြယ္ေလးရလာေတာ့လဲ ကဗ်ာေတြကို ရင္ခုန္တတ္လာတယ္ ဆို မွားမယ္ မထင္ပါဘူး..။ ေရႊးေသြး တို႕ေတဇ တို႕မွာ တဲ့ ကဗ်ာေတြ ကို ဖတ္တယ္..။ ျမ၀တီ နဲ႕ ေငြတာရီ မဂၢဇင္းေတြမွာပါတဲ့ကဗ်ာေတြ ကို ဖတ္တယ္.. တခုေတာ့ ရွိပါတယ္ .. က်မ ရဲ႕ ဦးေလးေတြက မိုးေ၀တို႕ ဘာတို႕ မဖတ္တာမို႕ အဲဒီ ကဗ်ာေတြ နဲ႕ေတာ့ က်မ သိပ္မရင္းႏွီးပါဘူး..။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ကဗ်ာဆရာ ကိုေအာင္သာငယ္က က်မ နဲ႕ က်မ ကဗ်ာေတြကို Old Fashion လို႕ ေျပာခဲ့တာ ထင္ပါရဲ႕..။

ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့ က်မ ပထမဦးဆုံးေရးျဖစ္ခဲ့မဲ့ ကဗ်ာဟာ ၃ ေၾကာင္းစပ္ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိပါတယ္..။ က်မ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ၈ တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ရဲ႕ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဗလာစာအုပ္ေလးတအုပ္နဲ႕ စခဲ့တဲ့ က်မ ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ရွိခဲ့တာ က်မ မွတ္မိပါတယ္။ ကဗ်ာတိုစိေလးေတြ ကို ကိုယ္တိုင္ဆြဲတဲ့ ပုံေတြ နဲ့ တြဲျပီး စာအုပ္ေလး လုပ္ထားခဲ့တာပါ..။ ၉ တန္းႏွစ္အေရာက္မွာ က်မေရးတဲ့ကဗ်ာတခ်ို႕ ကို ရီးစားရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကူးေရး ၾကတယ္..။ စပယ္ပန္းနဲ႕ ဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာ (၀တၱဳစာအုပ္ဖတ္ရင္းေရးတာပါ.. တကယ့္အခ်စ္ကိုေတြ႕လို႕ မဟုတ္) တပုဒ္ဟာ က်မ ရဲ႕ ပထမ ဆုံး ၇ ေၾကာင္းေလာက္ရွိမဲ့ ကဗ်ာေပါ့.. ကဗ်ာ ကို အလြတ္မရေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္ ခပ္ရွည္ရွည္ တပုဒ္ကေတာ့ ၁၀ တန္းေျဖခါနီး ေႏြရာသီမွာ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ လယ္ကြင္းထဲက ေပါက္ပင္ေတြ ရဲရဲ နီေအာင္ ပြင့္တာ ကိုၾကည့္ရင္း အာရုဏ္မွာ တြန္တဲ့ ဥၾသသံ ကို နားစြင့္ရင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တသက္တာ ခြဲရေတာ့မဲ့ အေၾကာင္း၊ လြမ္းဆြတ္စရာ ေကာင္းေနေၾကာင္းဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ပါ...။

အဲဒီကဗ်ာေတြ ပါတ့ဲံ ကဗ်ာ ဗလာစာအုပ္ရယ္.. ေနာက္ ထပ္ ကဗ်ာေတြ စာအုပ္တ၀က္နီးပါးရွိမ့ဲံ စာအုပ္ တအုပ္ရယ္ က လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကထိ ရွိေနခဲ့ေသးေပမဲ့.. ခုေတာ့ ဘယ္နား က်န္ခဲ့မွန္းမသိ ရွာမေတြ႕ ေတာ့ပါဘူး..။ ၁၉၈၉ ေနာက္ပိုင္း မွာ ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြပဲ က်န္ေနပါေတာ့တယ္..။


က်မ က ကဗ်ာေတြ ေရးသာေရးေပမဲ့ မဂၢဇင္းေတြ ပို႕ဖို႕ စာေစာင္ေတြ ပို႕ဖို႕ ဘယ္တုန္းမွ စိတ္ကူး မ၇ွိခဲ့ဖုူပါဘူး။ က်မ ကဗ်ာေတြ ေရးတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းလဲ မသိပါဘူး။ က်မနဲ႕ အလြန္တရာ ရင္းႏွီးလြန္းတဲ့ သူ မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕ ကိုပဲ က်မ ကဗ်ာ တခ်ို႕ ကိုေပးဖတ္ခဲ့တာပါ..။ အထူးသျဖင့္ မိန္းခလး မိတ္ေဆြ တခ်ို႕ ပဲ သိတာမ်ိဳးပါ... ေယာက်ၤားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ က်မ ကဗ်ာေရးတာ မသိၾကပါဘူး။ ခုလဲ အျပင္မွာ က်မကို ကဗ်ာေရးတဲ့သူ ဘေလာ့ ေရးတဲ့သူ လို႕ သိတဲ့သူ မရွိသေလာက္ပါ ပဲ..။

လူေတြ ေရွ႕မွာ ခ်ျပခဲ့ဖူးတဲ့ က်မရဲ႕ တပုဒ္တည္းေသာ ကဗ်ာကေတာ့က်မရဲ႕ ဇာတိျမိဳ႕ကေလးမွာက်င္းပ ခဲ့တဲ့ ကိုဖုန္းေမာ္ တႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနား မွာ က်မ ေရးဖြဲ႕ျပီး က်မ ကိုယ္တိုင္ တက္ရြတ္ခဲ့တဲ့ ကမၻာမေက်ဘူးေဟ့ လို႕ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ..။ အဲဒီတုန္းက က်မ က က်မတို႕ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီမွာ (တဦးတည္းေသာ မိန္းခေလး) တြဲဖက္စည္းရုံးေရးမွဴး တာ၀န္ယူေပးအပ္ျခင္းခံခဲ့ဖူး ပါတယ္..။ အဲဒီေန႕က ဆြမ္းေကၽြးျပီးေတာ့ ေဟာေျပာပြဲအစီအစဥ္ေတြၾကားထဲမွာ က်မရဲ႕ ကဗ်ာကို ရြတ္ခဲ့တာပါ..။ ဖတ္ရင္း နဲ႕ အံၾကိတ္ မ်က္ရည္ ၀ဲခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္..။ အဲဒီကဗ်ာ အပါ အ၀င္ အဲဒီကာလမွာ ေသြးစြန္းတဲ့ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္းနဲ႕ ဖိႏွိပ္မွဳ ေတြ၊ မတရားမွဳေတြ အေၾကာင္းေတြပါတဲ့ ကဗ်ာေတြ က်မ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္..။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၉ ခု ဇြန္လ မွာေတာ့ က်မတို႕ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္ တစ္ပါတီရဲ႕ ျမိဳ႕နယ္ ေကာ္မီတီ၀င္အားလုံးနီးပါး (က်မ နဲ႕ ထြက္ေျပး သြားတဲ့ အတြင္းေရးမွဴး ကလြဲလို႕) အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ အခိုက္ က်မရဲ႕ မိခင္က ေၾကာက္လန္႕တၾကား အိမ္မွာ ရွိတဲ့က်မရဲ႕စာရြက္စာတမ္း မွတ္စုေတြ၊ ဒိုင္ယာရီ နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအတၳဳပတၱိစာအုပ္ေတြ အားလုံး က်မ မသိေအာင္ မီးရွိဳ႕လိုက္တာမို႕ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာစာရြက္ေတြ ပါ ပါ သြားခဲ့ပါတယ္... ။ (က်န္တဲ့ အဖြဲ႕၀င္ေတြ အားလုံး ဖမ္းခံရျပီး က်မ တေယာက္ ထဲ ဘာလို႕ က်န္ေနခဲ့သလဲ ဆိုတာ ဒီေန႕ထိ က်မ နားမလည္ ႏိုင္ေသးပါဘူး.. .အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မိဘေတြ ရွိတဲ့ နယ္ ကို ေရာက္ေနခဲ့ လို႕မ်ားလား.. ဒါမွ မဟုတ္္တဦးတည္းေသာ မိန္းခေလးမို႕လို႕ ခ်န္ထားခဲ့သလား မသိပါဘူး... )..


က်မရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ဘယ္မွ မပို႕ဖူး၊ ဘယ္မွာမွ မပါဖူးေပမဲ့.. စာေရးဆရာ ဆရာၾကီး ကေမၻာဇခင္လွိဳင္ ကေတာ့ ၁၉၉၀ ၀န္က်င္းေလာက္တုန္းက ျမန္မာ့အလင္း နဲ႕ ေၾကးမုံ သတင္းစာေတြမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ အခန္းဆက္ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ က်မ ကို ကဗ်ာဆရာမ ရယ္လို႕ သညာ တပ္ျပီး (က်မရဲ႕ဇာတိျမို႕အမည္နဲ႕က်မရဲ႕ အမည္ကိုတြဲရက္) ေဖာ္ျပေပးခဲ့ဖူးတာေလး က ထူးျခား မွဳ တခု လို႕ ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ႕.. ။ က်မ တာ၀န္က်တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးမွာ ဆရာၾကီး နဲ႕ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အမွတ္တမဲ့ ဆုံေတ႕ြ ခင္မင္မိၾကခဲ့ရင္း .. က်မ ကဗ်ာေတြေရးတာသိတဲ့ က်မ မိတ္ေဆြ ဆရာမေလးက က်မ ကိုေျမွာက္ပင့္ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့အျပင္ ဆရာၾကီး ရဲ႕ မွတ္စု စာအုပ္ထဲမွာ ဆရာၾကီး ျပန္ခါနီး၊ ဆရာၾကီးအတြက္ အမွတ္တရ ကဗ်ာတိုေလး တပုဒ္ ရုတ္တရက္ ေရးဖြဲ႕ ေပးခဲ့လို႕မ်ား အဲသလို ေဖာ္ျပေပးခဲ့တာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့.. အဲဒီ သတင္းစာ ေရာက္လာေတာ့ ေက်ာင္းက ဆရာမေတြနဲ႕ ဖတ္ရင္း မ်က္ႏွာပူပူနဲ႕ ရီခဲ့ၾကရေသးတာ မွတ္မိေသးေတာ့..။

အဲဒီတုန္းက က်မေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ အမ်ားစု က အိမ္ေ၀းေနတဲ့ သမီးတေယာက္ရဲ႕ အိမ္အလြမ္းေတြ နဲ႕၊ က်မ တာ၀န္က်ရာ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အလွအပေတြ၊ ရာဇ၀င္ေတြ ကို ရာသီ ဖြဲ႕ေတြနဲ႕ တြဲဖက္ သီဖြဲ႕ခဲ့တာ မ်ား ပါတယ္..


က်မရဲ႕ တပုဒ္တည္းေသာ ဖေယာင္းေဖာက္ကဗ်ာေလးကေတာ့ ဒီမွာပါ..။



က်မ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ခဲ့တဲ့ကာလတုန္းဆီက ဆို စာေမးပြဲ ေမးခြန္းေတြကို ဖေယာင္းစကၠဴေပၚမွာ စူးနဲ႕ေဖာက္ ေရးျပီး မီးေခ်ာင္းနဲ႕ လွိမ့္ျပီး မိတၱဴပြားၾကရပါတယ္ ..။ စာကူးစက္ေတြက အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီး ေတြ နဲ႕ ျမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴး ရုံးေတြမွာေလာက္ပဲရွိတာမို႕ အလယ္တန္းေက်ာင္းေတြ မူတန္းေက်ာင္းေတြ မွာ ေတာ့ ဒီလိုပဲ ေမးခြန္းလွိမ့္ၾကရတာပါ..။ က်မ သင္တဲ့ အဌမတန္း အဂၤလိပ္စာ ေမးခြန္းေဖာက္ေတာ့ စာမ်က္ႏွာ တပိုင္း ပိုေနတာမို႕ ကဗ်ာတပုဒ္ ေလာက္ ေဖာက္ၾကည့္ေကာင္းမလား စိတ္ကူးရျပီး ေဖာက္ၾကည့္ခဲ့တာပါ...။ အားလုံး ေကာ္ပီေတြ ထြက္လာေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး မသိေအာင္ ေက်ာင္းအကူ ကို အကူအညီေတာင္းျပီး တိတ္တိတ္ေလး ၂ ေယာက္သား ျဖတ္ၾကရတာေပါ့.. း)...။ ၈ တန္းေက်ာင္းသား ၂၀ ေက်ာ္ ရွိတာမို႕ ကဗ်ာစာရြက္ ၂၀ ေက်ာ္ ရခဲ့တယ္... ဒီအတိုင္းပဲ သိမ္းထား ခဲ့တာ... ခုထိ က်န္တုန္း ဆိုပါေတာ့.. း)..။

အဲဒီ ကဗ်ာေလး ကိုပဲ ဒီဘေလာ့ စေရးတဲ့ ေန႕မွာေနတတ္သလို ဆိုျပီးအဖြင့္ကဗ်ာ အေနနဲ႕ နဲနဲ ပါးပါး ျပင္ျပီး တင္ထားခဲ့ပါတယ္ ..။ ဖေယာင္းေဖာက္ ကဗ်ာ မူရင္းကေတာ့ ..


ေနတတ္သလို

ေပ်ာ္စရာ...
ေတြ႔လာရင္ေပ်ာ္လိုက္...
ရင္ထဲခိုက္ေအာင္ မဟုတ္ပါ...

ငိုစရာ...
ေတြ႔လာရင္ ငိုလိုက္...
ရင္ထဲခိုက္ေအာင္ မဟုတ္ပါ...

ေန႔...
ည.......ရာသီ

သံသရာ ဒီစက္၀ိုင္းမွာ...
ေနရတာ ဘာမဟုတ္...

ခဏတာ အလည္ေရာက္ၾကတာမို႔...
အေျခအေန...
၀န္းက်င္ေတြ အားလုံး...
ေျပျပစ္ေအာင္အသုံးခ်လို႔....

လာလမ္းကို ျပန္ခ်ိန္ က်ရင္...
ေ၀ဒနာ ရင္မွာ ပါမသြားေစဘို႔...

ေျဖစရာရွာကာ ဒီဘ၀
ေနၾကမယ္ေလ....။

(၃၀.၇.၁၉၉၀)


ဒီကဗ်ာ ကိုပဲ ကိုရင္ေနာ္နဲ႕ ခင္ေလးငယ္ တို႕ Tag ဖူးတဲ့ ဆႏၵရွိတဲ့ အေဟာင္းေလး ဆိုတဲ႕ ပို႕စ္မွာ ျပန္လည္ေဖာ္ျပဖူးပါေသးတယ္..။

ေနာက္.. ပထမ ဆုံး .. တျခားကဗ်ာဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႕ အတူတူ ေဖာ္ျပခံရတယ္လို႕ ေျပာရမဲံ့ကဗ်ာ တပုဒ္က ေတာ့ ကိုေအာင္သာငယ္၊ ေကာင္းကင္ကိုနဲ႕၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္တို႕ စီစဥ္ခဲ့တဲ့ ျပိဳင္တူလင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ ဆိုတဲ့ သၾကၤန္ ကဗ်ာစုမွာ ပါခဲ့တဲ့ မပန္ျဖစ္တဲ့ ပိေတာက္ခက္မွတ္တမ္း ဆိုတဲ့ ကဗ်ာပါ.. ကဗ်ာစုထုတ္မယ္.. ကဗ်ာတပုဒ္ေလာက္ အဆင္ေျပရင္ေရးေပးပါလို႕ ပထမ ဦးဆုံး ေတာင္းခံ ခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရး ျဖစ္ျပီး. က်မ ကို ကဗ်ာ ဆရာ စာရင္းသြင္းျခင္း ခံရတဲ့ ကဗ်ာစု ဆိုပါေတာ့ .. တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ကဗ်ာကလဲ ကဗ်ာေဟာင္း တပုဒ္ ပါပဲ.. မွတ္စု စာအုပ္ထဲ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ကဗ်ာေရးတဲ့ ေန႕စြဲ က ၅.၅.၁၉၉၀ ပါတဲ့...။

ကဲ .. ကို တင္မင္းထက္ေရ.. ဘယ္လို ပုံႏွိပ္စာလုံးေတြနဲ႕ မွ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္း မရွိေသးတဲ့ ကဗ်ာေရးသူ၊ ကဗ်ာခ်စ္သူ တေယာက္ရဲ႕ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ မွတ္တမ္းေလး နဲ႕ ပထမ ေတြ အေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြ လာေလး မ်က္ စိေနာက္ေအာင္ ေရးလိုက္ျပီ မို႕ ေက်နပ္မယ္ လို႕ ထင္မိပါတယ္ ရွင္..။


အားလုံးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ

မမသီရိ

ခ်စ္ျခင္း မွာ အၾကိမ္ ၾကိမ္ ေသ...

လြန္႕ကနဲ တခ်က္ ရုန္းအၾကြ
မင္း ႏွဳတ္ခမ္းေထာင့္က အလွကေလးမွာ
ဗုန္းဗုန္းပါေအာင္ က်ဆုံး
ငါ့ ႏွလုံးသားေတြ ေၾကြ.....


ေကာင္မေလးေရ...
ဘယ္လိုေမွာ္ေတြေအာင္လို႕ မင္း.. ဘယ္လိုလွ..
မင့္ အျပဳံးမွာ ဘာေတြ ခ်ယ္..
မင့္ ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြ ဘာနဲ႕ ေထြး..
မင္း ပါးကေလး ေတြက ဘယ္တန္ခိုးနဲ႕ မို႕..
မင့္ သြားကေလးေတြ က ဘယ္အစြမ္း နဲ႕ ေၾကြေရာင္ေျပ...
မင္း မ်က္လုံးကေလးေတြ ဘာဂါထာနဲ႕ မွဳန္း
မင့္ ပခုံးကေလး က ဘာလို႕ ေျပ...

မင္း ဆံႏြယ္ေတြ ဘာလို႕ လက္..
မင့္ လက္ကေလးေတြ ကေရာ ဘာလို႕ ႏြယ္..
မင့္ ေျခဖမိုး ေလးရယ္.. ဘယ္လို ေဖာင္းေဖာင္း.. အိ....
ဒီကမၻာေပၚ ရွိသမွ် အလွဆုံး အရာေတြ
မင္း ကို ဆရာ.. ေခၚ ရခ်ည့္. ...

တဒိတ္ဒိတ္နဲ႕ ငါ့ ရင္ေတြ..
ထိမ္း မရ ခ်င္ျပီ ေကာင္မေလး ရဲ႕..

နင့္ မ်က္ေတာင္ တခ်က္ အခပ္
ငါ... လွလွ ပပ ေသ...

နင့္ မ်က္လုံး တခ်က္ အ၀င့္..
ငါ... လွလွ ပပ ေသ...

နင့္ အျပဳံး တခ်က္ အလက္...
ငါ.. လွလွ ပပ ေသ....

နင့္ ေျခ တခ်က္ အလွမ္း...
ငါ.. လွလွ.. ပပ ေသ..

နင့္ ေခါင္း တခ်က္ အငဲ့..
ငါ လွလွ ပပ ေသ....

ေကာင္မေလး ေရ...
နင့္ ကို ဖ်တ္ကနဲ... ခ်စ္မိျခင္းထဲ
ငါ... ေလ.. ေသ ျပီး ရင္း ..ေသ.....။


မမသီရိ


က်မရဲ႕ အခ်စ္ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရင္း.. ကဗ်ာထဲက ခ်စ္သူကို မနာလိုျဖစ္ေနၾကေသာ..း)....
ခ်စ္ခင္ရေသာ.. ေမာင္ေလး.. ေအာင္ေအာင့္ အတြက္ နဲ႕၊ ေမာင္ငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာေလး လင္းဒီပ၊ ကိုရင္ေနာ္၊ က်မကဗ်ာေတြ အျမဲလာဖတ္ၾကတဲ့ ေမာင္ငယ္ဏီလင္းညိဳ၊ ညရဲ႕ေကာင္းကင္၊ ေမာင္၀င္းေဇာ္ (welcome)၊ ေမာင္ေလး ဖိုးသူေတာ္၊ တူေတာ္ေမာင္ ရီႏိုမာန္၊ ဘေလာ့ဂါတေယာက္ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႕ ခ်စ္သူဖတ္လို႕ သူလဲလာဖတ္တာပါ ဆိုတဲ့ ကိုေဇာ္ထြန္း၊ ကိုေဇာ္ (ေျခလွမ္းသစ္)၊ ေမာင္ငယ္ စိတ္စမ္းေရ၊ ကေလးေလး ခေရတန္၊ လူျပိဳၾကီး အကိုၾကီးေရႊရတု တို႕ ကိုယ္စား ေရးဖြဲ႕ ရင္းနဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးလိုက္ပါသည္။ ပုံ ကေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆြဲခဲ့တာ..။

အစတုန္းကေတာ့ လူပ်ိဳေလးေတြ အတြက္ပဲ လို႕ ရည္ရြယ္ခဲ့တာ ပါ.. း).. ။ေနာက္.. စဥ္းစားေတာ့.. ကိုေဆာင္းယြန္းလနဲ႕ ကိုတင္မင္းထက္ ကို ေျပးျမင္ေယာင္မိတယ္.. း)..။.. ကိုေဆာင္းယြန္းနဲ႕ ကိုတင္မင္းထက္ ေရ.. ခ်န္မထားခဲ့ပါဘူး ရွင့္.. ေနာ္.. . ။

တကယ္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္း ေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူ ဟာ ကမၻာေပၚ မွာ အလွ ဆုံး ျဖစ္ေနတတ္တာေလး ဖြဲ႕ ေပးမိတာပါ ..။

ေကာင္မေလး.. ရဲ႕ အလွ မွာ ေၾကြက်ျပီး ႏွစ္သစ္ မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ..။

ခ်စ္ခင္ေသာ.. မမသီရိ

သဲစုတို႔ထက္ပိုေသာ ... ၾကယ္စုတို႕ထက္ပိုေသာ.....

ေကြ႕ေ၀့ေသာင္စပ္ ..
ကမ္းေငြလွက..
ေဖြးေဖြး ရြရြ... သဲ မွဳံစ ေတြ...
ေမာင္.... ေလမပ်င္း...
ရွင္း ရွင္း စိတ္၀ယ္...
ရည္ခ်င္တယ္ ဆို....
ရာေပါင္း ကုေဋ .. ရွိလိမ့္ေလလား..
သန္းေပါင္း ရာ ..ေထာင္.. ရွိေယာင္ တိက်..
ရလို ရလိမ့္ .. ေမာင္ႏွစ္သိမ့္ရာ....

ျပန္႕ေျပာ က်ယ္လြင့္
မိုးဆင့္တိမ္လႊာ..
၀ဠာတခို.. ညမွာ စိုလဲ့
ျပိဳးျပိဳး ျပက္ျပက္ ေ၇ႊရည္လက္တဲ့
စိန္ပြင့္ေရာင္စုံ.. ၾကယ္မွဳံေလးေတြ
ကုေဋ ဘယ္ေလာက္ ျပည့္ေမာက္မလဲ..
ေမာင္ သိခ်င္လို႕ ရည္စို႕ရယ္ဆို ..
ပိုလို မရွိ သိခ်င္သိလိမ့္ ..
ေမာင္ႏွစ္သိမ့္ရာ
တိုင္းတာတခု.. ရလု ပါတယ္....

ေမာင့္ရဲ႕ အေပၚ
စည္းေတြေက်ာ္လို႕ ..
ေမတၱာ သြန္းျဖိဳး.. ရင္တြင္း မိုးႏွယ္..
သဲ၀ယ္ခ်ည္ရစ္.. ေႏွာင္တြယ္ခ်စ္ခဲ့ ..
က်မ အျဖစ္.. ေမာင္.. တြက္ စစ္ရင္..
ႏုပ်ိဳခ်ိန္မ်ား ကုန္ဆုံး သြားလို႕..
ဇရာႏြမ္းတိုင္.. မဆုံး ႏိုင္ပဲ..
က်ယ္ျပန္႕ လြင့္ေျပာ ..ေမ့.. ေမာင္.. ေမာ မယ္..
စိုးလို႕ပါကြယ္.. မရည္ ပါနဲ႕....


အသက္ရွဴသေရြ႕ ..
အခ်စ္ေန႕ ပါ...

ပိုတာ မဟုတ္..
ခ်စ္သရုပ္ ေတြ.. ပီျပင္ေနခဲ့..

ဆထက္္ထမ္းပိုး....
တိုးလို႕ခ်စ္လာ.. ေမ့ေမတၱာ ေတြ
ကုေဋ ဆယ္ဆ .. ေထာင္မက ေအာင္..
ေမာင္ သိမွာ ပါ.. အရာရာ ကို..
ေမာင့္ရဲ႕ သေဘာ... ေမာင္ေျပာ သမွ်..
ေမာင့္ အလိုက် ... ျဖစ္ေစရခဲ့
ကိုယ့္ဖက္မေတြး ..ေရွ႕ ေရး မေမွ်ာ္..
ေမာင္ေပ်ာ္ဖို႕ အတြက္....
က်မ ခ်စ္တာ.. ကမၻာေပၚ က
သဲမွဳန္႕ ထက္ ပို... ၾကယ္ပ်ိဳထက္ ကဲ..
က်မ ရင္ထဲ.. ေမာင့္ ကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြ ေလ.........။



မမသီရိ

ပုထုဇဥ္

(သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ေလး ႏွိပ္..
ဟဲလို ..ဟဲလို.. ဆိုတဲ့ အသံေလး အၾကား
အသာ အယာ ပိတ္ ျပစ္လိုက္..
...
အဲဒီ ဟဲလို.. ကေလး.. က
..
ရင္ေတြ ခုန္ေစသတဲ့
အလြမ္းေတြ ေျပေစသတဲ့..
ခြန္အားေတြ ျဖစ္ေစသတဲ့......
ရူး လိုက္ ပုံ မ်ား..........)


ရင့္က်က္သင့္ျပီ..
ဒါေပမဲ့ မရင့္က်က္ႏိုင္ေသး..

ခ်န္ခဲ့သင့္ျပီ..
ဒါေပမဲ့ မခ်န္ရက္ႏိုင္ေသး..

ေမ့လိုက္သင့္ျပီ..
ဒါေပမဲ့..မေမ့စြမ္းႏိုင္ေသး...

ခ်စ္ေနဦးမည္..
ဘ၀ အဆက္ဆက္ ခ်စ္ခြင့္ ရွိသေရြ႕

ဒါသည္ပင္လွ်င္ ပုထုဇဥ္ ....


မမသီရိ
(၂၇.၁၁.၀၉)

ရင္မွာ..ေဆာင္း.....

အခ်ိန္ေတြ အေတာ္လြန္ျပီး ခါမွ....
မေျပာမဆို..
ကသုတ္ ကရက္..
ကဆုန္စိုင္း.. ၀ုန္း ဒို္င္း က်ဲ လို႕..
ရုတ္တရက္.. တံခါးေခါက္.. ေပါက္ခ်လာတဲ့... ေဆာင္း....

လာခ်ိန္တန္လ်က္
မေရာက္ခဲ့ ပဲ..
ရွိခ်ိန္အလြန္..ပန္းဇြန္ ေတြ ငိုေတာ့မွ
ဥတၱရ ေလေတြ.. တေပြ႕ တပိုက္ နဲ႕..
ခိုက္ ခိုက္ တုန္ မလို..
လြင္ျပင္ကို ျဖတ္.. ယာယီ ခဏေလး .. လား.. ေဆာင္း...

မင္း အလာ ေနာက္က်ခဲ့ေတာ့..

မိုင္းေသာင္းခ်ီ အေ၀းက
ေထာင္ေပါင္း မရည္ႏိုင္တဲ့
လာေနက် အေႏြးလို ငွက္ေတြ ေတာင္
ေဆာင္းခိုဖို႕အေရး..ဇေ၀ဇ၀ါ မေရ မရာ ျဖစ္လို႕
ေနရာသစ္ကို ခရီးဆက္သြားၾကတယ္ ေဆာင္း ေရ႕..

ဘာပဲ ေျပာေျပာ..
အဖူး ေတြ အသင့္နဲ႕ ေစာင့္ေနတဲ့
ေဆာင္ေတာ္ကူး ေဂၚသဇင္ ေတြက
ေပ်ာ္ေနၾက မွာေတာ့ အမွန္..

ေတာ္၀င္ သဇင္ေတြ ကသာ...
ရာသီ အို အတြက္.. မ်က္ႏွာေတြ ညိဳေနၾကေလ ရဲ႕..

ေမျမိဳ႕ ပန္းေတြ
ခ်ယ္ရီေတြ..
ေဒလီယာေတြ..
စိန္ခ်ယ္ ေတြ..
ေသာ္က ေတြ....

အင္း... သူတို႕ ေတြ ရင္ထဲက အေၾကာင္းေတာ့
ငါ.. ေကာင္း ေကာင္း မသိခဲ့ဘူး ကြဲ႕..

ေခတ္ေပၚ ေဆာင္း.. အတု
ေခတ္ေပၚ ႏွင္း.. အတု..
နည္းပညာ.. ဆန္းဆန္း ေတြ ရဲ႕ အလယ္မွာ
အဲဒီ..ပန္းကညာေတြ က..
ေဆာင္း.. အစစ္ကို ေမ့ခ်င္ ေမ့ေန.. ႏိုင္သလို..
ႏွင္း.. အစစ္ ကိုလဲ လြမ္း ခ်င္မွ လြမ္းၾကေတာ့ မွာေလ...

ရာသီ .. ဆိုတာ..
စားသုံးသူ ဦးစားေပး ေခတ္ၾကီး ထဲ..
တခါ တရံ မ်ားစြာ အတြက္...
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ခံခဲ့ ရျပီ ကြဲ႕ ေဆာင္း ရဲ႕....
(မင္း ကလဲ .. လာခ်င္မွ လာမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိဳး နဲ႕
အခ်ိန္ မွ မေလး စား ေတာ့တာ ကို..)

ပုံ ရိပ္အေဟာင္းေတြ ထဲ မွာေတာ့
ႏွင္း ေ၀တဲ့ ေဆာင္းနံနက္ ေတြက
ရာဇ၀င္ တြင္... လို႕....

ေဆာင္း ရယ္... ႏွင္း.. ရယ္... ကိုယ့္ ခ်စ္သူ.. ရယ္......

ႏွင္း..........ေငြ ေရာင္ျဖဴလြ.. တူစြ သႏၱာ ရယ္.....

ခရမ္းႏု ေရာင္.. ႏွင္း မွဳန္ေလးေတြ နဲ႕ .. ျပည္မွာေဆာင္း ရယ္.....


အိုး....
လွ လို္က္ေလျခင္း...
ေဆာင္း..သတင္း.. ႏွင္း. သတင္း ေတြ...

ခုတေလာ ေဆာင္း ကေတာ့..

တြန္႕ တြန္႕ တိုတို
မျပိဳခ်င့္ .. ျပိဳခ်င္...
မာန ရွင္.. ႏွင္း ..ကိုတဲ့...ေျမွာက္ပင့္ ေပးေန ခဲ့..လို႕...

ေအးေတာ့ ေအးခ်င္ ပါရက္...
ႏွင္း မျပိဳ တဲ့ ညေတြ မ်ားမ်ား.. လာ......

အဲဒီ.. ႏွင္း မျပိဳေသာ ညေတြ မွာ...
ငါ......... မင္း ကို.. လြမ္းရမလား... ေဆာင္း.........................။


မမသီရိ
၂၂.၁၁.၀၉


ဓါတ္ပုံက အင္တာနက္ကပါ။

ငယ္ငယ္တုန္းက ရူးဖူးတယ္.. း)

အရြယ္ငယ္ငယ္ အပ်ိဳေပါက္ ဘ၀မွာ သူ႕ ကို စြဲလမ္းဖူးတယ္.. း)
ခုေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ေနာ္.. ( မေရႊဇီးကြက္.. ေရ.... း)...

အဲဒီ တုန္းက ေတာင္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္ ျခစ္ခဲ့တာေတြ ပါ..
ပုံတပုံ ရဲ႕ေအာက္ေျခမွာ ေတြ႕ တဲံ့ ေန႕ စြဲ (၂၈.၁၀.၈၇) အရ ဆိုရင္.. ဒီပုံေတြ က်မ ဆြဲျဖစ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ ခဲ့ျပီ... အစြဲအလမ္းကလဲ ၾကီး.. စာရြက္ေသးေသး ေလးေတြ ပါ သိမ္းတတ္သူမို႕.. သြားေလရာ သယ္တတ္တဲ့ စာရြက္ေဟာင္းပုံ ထဲ က ပန္းခ်ီ ဖိုင္ ထဲ မွာ ရွိေနတဲ့ ပုံေလးေတြ ပါ...

ငယ္ငယ္ တုန္း က ခိုး ၾကိဳက္ခဲ့တာ မွန္ေပမဲ့... (... း).... ) ခုေတာ့ သူ႕ လုပ္ရပ္ေတြ ကို ေလးစား တာမို႕ ဂုဏ္ျပဳ ရင္း တင္ေပးလိုက္တာပါ..


ေအာက္က ပုံေလးကေတာ့ ဇီးထုပ္မွာ ပါခဲ့တဲ့ ပုံ..



ဒီ ပုံကေတာ့ မဂၢဇင္း ထဲ ပုံ တပုံ ျဖတ္ျပီး ညွပ္ထား ေနမွာ.. ပါ... း)....



ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ ကိုေက်ာ္သူ က်န္းမာ ရႊင္လန္းျပီး.. လူသားအက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား ဆထက္ထမ္းပုိး သယ္ပိုး ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ပါေစ ေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္.....။


အားလုံးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့


မမသီရိ

အေမ့အတြက္ နားကပ္ေလး တရံ

က်ေနာ္ယုံၾကည္ရာ .. က်ေနာ္ ေလွ်ာက္ခဲ့လို႕
အေမ ေယာက္ယက္ခပ္ခဲ့ရတာ .. က်ေနာ္ သိပါတယ္ ..အေမ..

ဘ၀ တကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္
အန္ထရင့္စ္ေတြ မေျဖလုိက္ရ ပဲ
ေဂ်ာင္း.....ကနဲ....
ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ခဲ့ ရတဲ့ က်ေနာ္ ေလ..

ျပန္ေျပာျပရင္.. ပုံျပင္ေတြ ျဖစ္မွာပဲ မို႕..
နားေထာင္မေနပါ နဲ႕ေတာ့ အေမရယ္...
ဆန္ကြဲ ထမင္းစား...
အဲဒီမွာ.. က်ေနာ္ မင္းသား.. ျဖစ္ခဲ့..
ေအးစက္စက္ သမံတလင္းေပၚ ေက်ာခင္းရေပမဲ့
အမွန္တရား တခု အတြက္.. က်ေနာ္ ေပ်ာ္ ခဲ့ပါတယ္ .. အေမ

ရက္ရွည္ လ မ်ား... အလြမ္း ရထား စီးခဲ့ရတာမို႕...
အေမ့ ကို... က်ေနာ္...
ခဏကေလး ေထြးေပြ႕ထား ပါရေစ .. ..
က်ေနာ့ ႏွလုံးသားက အသံ
အမွန္တရားအတြက္.. ညံ ေနတာ.. အေမ.. ၾကား မိရဲ႕လား....

က်ေနာ့ အတြက္.. အေမ ငိုရတာေတြ မ်ား ခဲ့..
ထပ္ မငို ပါနဲ႕ေတာ့ အေမရယ္..
ခုေတာ့... က်ေနာ္ ေလ.. ဘြဲ႕ ရခဲ့ျပီ အေမ ရဲ႕...


အိုး...
အေမ...
အေမ့ နားေပါက္ေလး ေဟာင္းေလာင္း....
....
ဘာအေၾကာင္း ေၾကာင့္လဲ.. မေမးေတာ့ပါဘူး.. အေမ ေရ...
...

ေနာက္တခါ..
ယုံၾကည္ရာ လမ္း... ေလွ်ာက္ လွမ္းလို႕ မထြက္ မီ ထိ...
ခု... က်ေနာ္.. အေမ့ ရင္ခြင္ ထဲ ရွိမယ္ ေလ....
အေမ့ အရိပ္ .. ေခၽြး သိပ္ ေနရင္း...
အေမ့ အတြက္.. နားကပ္ေလး တရံ... ရွာၾကံ လို႕ ..
က်ေနာ္.. ဆင္ျဖစ္ ေအာင္ ဆင္ မယ္.. ေနာ္ .. အေမ.....။


မမသီရိ
၁၆.၁၁.၂၀၀၉

ပုံမွန္ဆိုရင္.. အဲဒီ သတင္းစာ ကို အျမဲ မဖတ္ျဖစ္.. ၾကံဳတဲ့ ခါ ေတြ မွာ ဖတ္ေပမဲ့.. အျမဲေတာ့ မဟုတ္.. ဟိုတေန႕ က ပါဆယ္ တထုပ္ေရာက္လာတယ္။ ကြဲ တတ္တဲ့ ပစၥည္းမို႕ ရုံးခ်ဳပ္ကသတင္းစာေတြ ပတ္ျပီး ပို႕ေပးလိုက္တာ .. အဲဒီထဲက စာရြက္ တရြက္ ေကာက္ကိုင္ၾကည့္ေတာ့.. မ်က္စိထဲ တန္းကနဲ ေရာက္ လာတဲ့ စိတ္၀င္စား ဖြယ္ ဓါတ္ပုံေလး တပုံ ကိုေတြ႕ မိျပီး ခံစားလာရ လို႕
ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ..။ တေယာက္ ကိုတေယာက္ ေထြးေပြ႕ထားတဲ့ သား အမိ ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာ က အျပံဳးေတြ ေ၀ေနေပမဲ့... မ်က္ ၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ နဲ႕...

21- 27 September, 2009 ထုတ္ Myanmar Times သတင္းစာ တြင္ ေဖၚျပ ပါရွိေသာ " Govt grants amnesty to 7114 Prisoners" ေခါင္းစဥ္ေအာက္ရွိ ဓါတ္ပုံ တပုံ အားၾကည့္ျပီး ခံစား ေရးဖြဲ႕ ပါသည္။

ကာယကံရွင္ " Former Weekly Eleven Editor .. Ko Kyaw Kyaw Thant" ႏွင့္ က်မ အျပင္မွာေတြ႕ဆုံဖူးျခင္း သိျခင္း မရွိပါ..။ ကဗ်ာေရးျပီး ျပီးခ်င္း ဆက္သြယ္ ရန္ ၾကိဳးစား ခဲ့ေသာ္ လည္း မေအာင္ျမင္ ခဲ့ ပါေသာေၾကာင့္ ကာယကံရွင္ ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူ ႏိုင္ခဲ့ ျခင္ းမရွိပါ .။ ယခုေဖၚျပထားေသာ ကဗ်ာ အေပၚ တစုံ တရာ မေက်နပ္ ပါ က ma.lay751@gmail.com သို႕ စာေရးျပီး ကန္႕ကြက္ ႏိုင္ပါသည္။ က်မ ဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ဤကဗ်ာ အား ပယ္ ဖ်က္ေပးပါမည္။

အားလုံးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားေသါ

မမသီရိ

ခ်စ္တယ္.... ခ်စ္တယ္... ခ်စ္တယ္...

တကယ္ေပးခ်င္တယ္ဆို
ေပးလို႕ရမဲံ့အရာေတြ အတြက္..
ဘယ္လို အေၾကာင္းေတြ ေထာက္လို႕..
က်မ က သိမ္းထား ရမလဲ ကြယ္...


က်မ ႏွလုံးသား မွာ ..
ေပါက္ပြားလာတဲ့ ေမတၱာေတြ ..ထုဆစ္ပုံေဖၚလို႕
ခ်စ္သူ ကို ခ်စ္ဖို႕အေရး..

က်မ ..က
ဧ၀ရက္ေတာင္ထိပ္ .. တက္ဖူးဖို႕ မလို...
အဂၤါျဂိဳလ္ လဲ သြားဖို႕ မလို....
ဆာဟာရ ထဲ ျဖတ္စရာ မလို...
ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာ ကူးစရာ မလို...
၀င္ရိုး စြန္း လဲ ယြန္း စရာမလို...
ၾကယ္စင္ေတြ တက္ခူးစရာ မလို..
မိုး အရြာ ေစာင့္စရာ မလို..
ေနအပူ ေစာင့္စရာ မလို...
ႏွင္း အေ၀.. ေစာင့္စရာ မလို...
မိုး အလင္း ေစာင့္စရာ မလို....
ေန အ၀င္ ေစာင့္စရာ မလို....
လျပည့္ ..လကြယ္.. ေစာင့္စရာ မလို....

သူ႕ အလို လို... သူ႕ ကို...
ခ်စ္လို႕ ခ်စ္ခဲ့တယ္..
ခ်စ္လို႕ ခ်စ္မိတယ္..
ခ်စ္မိလို႕ လြမး္ရတယ္..
လြမ္း လို႕ တမ္းတ တယ္..
တမ္း တရင္ း... ခ်စ္မိ တယ္....

ရင္ထဲ မွာ ရွိသမွ်ေတြ..
ႏွလုံးေသြး လည္ပတ္... အသက္ ရွဴ ရွိဳက္ေနသမွ်...
အကုန္ သြန္ ပုံေအာ .. မင္း ကို..ခ်စ္ခ် ပစ္လိုက္ေပမဲ့...

ေလ်ာ့ လို႕ မွ မသြား ပဲ ကြယ္ ......
(တကယ္တမ္း ေျပာရရင္...တိုးေတာင္ တိုးလာေသးတယ္...)

လူခ်င္း မဆုံ ျဖစ္ေသးတာ တခုေလးနဲ႕..
က်မ က ဘာလို႕ ခ်ဳပ္တီး ထားမလဲ...
က်မ က ဘာလို႕ ကပ္စီး နညး္မလဲ...

ခ်စ္တယ္..
ခ်စ္တယ္...
ခ်စ္တယ္...
ကဲ..... ခ်စ္တယ္....

ေပးခ်င္ရင္ ေပးလို႕ ရေနပါရက္...
ဘယ္လိုအေၾကာင္း ကို ေထာက္လို႕ မွ...
က်မ သိမ္း မထား ပါဘူး.. ခ်စ္သူရယ္.....

ခ်စ္တယ္... ခ်စ္တယ္.... ခ်စ္တယ္.....။



မမသီရိ

ပိုင္စိုး ပိုင္နင္း

အတူတူေနျဖစ္ၾကတဲ့အခါ ..

ရွင္.. ဂစ္တာတီးေတာ့..
က်မ ေဘးက ထိုင္နားေထာင္မယ္..
ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲံ့ သံစဥ္ေတြ ဆို
သီခ်င္းေလး လိုက္ျငီး ရင္း နဲ႕...

ခဏေနၾကာေတာ့..
ရွင့္ပုခုံးေပၚ ေခါင္းေလး မွီလို႕..
ရွင့္ေက်ာ ျပင္ ဖြဖြေလး သိုင္းဖက္ ထား ...

အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်တတ္တဲ့ ရွင့္ကို..
မ်က္ေစာင္းထိုး လို႕ က်မ ဆူမယ္..
ရွင္ အိပ္ေပ်ာ္ တဲံ့ ခ်ိန္ထိ ေဘးနား က က်မ ထိုင္ေစာင့္ရင္း...
ရွင့္ ရင္ဘတ္ေပၚ ေစာင္ကေလး လႊာေပးလို႕..

မနက္ မိုးလင္းတ့ဲံ အခ်ိန္..
အတင္းဆြဲ လို႕ ႏွိဳးထ..ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္
ပ်င္းေၾကာေလး နဲ႕ ေက်ာဆန္႕ မေနနဲ႕..
ရွင့္ အတြက္ ေကာ္ဖီ ခြက္ကေလး က စားပြဲေပၚမွာ....


ခု ေလာေလာ ဆယ္မေတာ့..
က်မတို႕ ၾကားက မိုင္တိုင္ေတြ က်ဥ္းသြားေအာင္..
ရွင္.. ေရွ႕ ကို တလွမ္း စီ.. တလွမ္း စီ တိုး ခဲ့...
က်မ လဲ တလွမ္း ခ်င္း တလွမ္းခ်င္း.. လွမ္း ခဲ့ မယ္...

(ခဏ... ေနာ္.).. မွာ စရာေလးေတြ ရွိေသးတယ္..

စိတ္ညစ္စရာေတြ လာ လာ မေျပာနဲ႕
သိပ္ခ်စ္တာေတြ ပဲ ေျပာ...
၀မ္းနည္းေစေသာ အေၾကာင္းေတြ ျမွပ္ႏွံ သျဂိုလ္ လိုက္ေတာ့..
ဒီမွာ.. ရွင့္အတြက္.. ေႏြးေထြး တဲ့ ရင္ခြင္တခု ရွိေနျပီ....

အြန္လိုင္း ေပၚ ခဏခဏ မတက္နဲ႕
အြန္လိုင္း မွာ အၾကာၾကီး မေနနဲ႕..
ေကာင္မေလး ေတြ ျပဳံး ျပံဳး မျပ နဲ႕..
တယ္လီဖုန္းေျပာရင္ အသံ ေတြ မခ်ိဳေနေစနဲ႕..
ကားေမာင္းတာ ဂရုစိုက္ေမာင္း...
သစ္သီးေတြ မ်ားမ်ား စား...
အိပ္ေရးပ်က္မခံ နဲ႕...
က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္..
ေဒါသ မထြက္ေအာင္ေန..
အစြန္းေလး ပါး လြတ္ေအာင္ က်င့္..
၀မ္းမနည္းေအာင္ ၾကိဳးစား...
လမ္းသြားတဲ့ ခါ ေခါင္း ငုံ႕မထားနဲ႕..
ဆံပင္ေတြ ေသေသသပ္သပ္ ျဖီး..
စီးကရက္ေသာက္တာ ျဖတ္လိုက္ျပီလား.
(မျဖတ္ ရေသး ရင္ ျဖတ္လိုက္ေတာ့..)..
အရက္ေသာက္တာ မၾကိဳက္ဖူး...
အဆီမ်ား တဲ့ အစား အေသာက္ေတြ ေရွာင္..
အရာရာ ကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစား...


အေရးအၾကီးဆုံးက..
က်မ.. ရွင့္ကို ခ်စ္တယ္...
အဲဒါ ... ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ေလ နဲ႕......။

PS:
ရွင္စားခ်င္ေနတယ္ ဆိုလို႕..
က်မ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ဖို႕ ရယ္..
ပဲျပဳတ္ ျပဳတ္တတ္ဖို႕ရယ္ ေလ့က်င့္ေနပါတယ္..
အတူတူ ေနၾကတဲ့ အခါ.. ခ်က္ေၾကြးခ်င္လို႕ပါ......။


မမသီရိ

Memory of Yangon 2008

၂၀၀၈ ခု ေဖေဖၚ၀ါရီတုန္းက အလုပ္ကိစၥတခ်ိဳ႕ နဲ႕ ရန္ကုန္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမင္တာ ေတြ႕တာေလးေတြ ဟိုရိုက္ ဒီရိုက္ လုပ္ထားခဲ့မိတာ .. တေန႕က ဓါတ္ပုံ file ေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္း သတိတရ ျဖစ္လာလို႕ ရန္ကုန္ လြမ္းေနသူေတြ အတြက္ ေ၀မွ်ေပးလိုက္ပါတယ္။ ခုေလာက္ဆို ျမင္ကြင္းေတြက ေျပာင္းေနမလားေတာ့ မေျပာတတ္.. ။

(၁)

ဒီပုံ က ဘယ္နားက ရိုက္ထားတာလဲ မွတ္မိၾကမလား မသိဘူး...။

(၂)

အမွန္က လက္ဖက္သုပ္ဆိုတာ ကိုယ္နဲ႕ မတည့္ဆုံးေသာ အစား အစာ.. ဒါေပမဲ့ .. ၾကြရြေနတဲ့ ႏွစ္ျပန္ေၾကာ္ အေၾကာ္ေတြ.. လက္ဖက္ရြက္ ႏုႏု ေလးေတြ.. တလုံးၾကက္သြန္ျဖဴ ေလးေတြ.. ကုလားေအာ္ျငဳပ္စိမ္းျဖဴျဖဴေလးေတြ ျမင္ေတာ့ မေနႏိုင္မထိုင္ ၀ယ္မိေတာ့တာ..။ တညး္တဲ့ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တို႕ယုံေလး တို႕ၾကည့္ျပီး... ဟိုတယ္က တာ၀န္က် ကေလးေတြ ေပးစား ခဲ့ရေရာ...း).... အဲဒါ တခါ တည္း မဟုတ္ပဲ... ေနခ့ဲံတ့ဲံ ရက္ေတြမွာ ေန႕တိုင္း သြား ၀ယ္ ျပီး.. ေန႕တိုင္း ေပးစား ခဲ့ရတာ... း)... ။

(၃)

ရန္ကုန္ျမိဳ႕လည္တေနရာ.. အေပၚ က ရိုက္ထား ခဲ့တာ... ဘယ္အေပၚ ကလို႕ ထင္ၾကပါ သလဲ....... း)....။

(၄)

က်မ ေရာက္ခဲ့တုန္းက.. ဒီအေဆာက္အဦၾကီး ကို.. ဟို ပုဂၢိဳလ္ က ၀ယ္လိုက္ျပီ .. ျပန္ျပင္ေတာ့မယ္.. ဟိုတယ္ လုပ္မလား မသိဘူး ဆိုတဲ့.. ေကာလဟာ လေတြ ထြက္ေနေတာ့ .. ၀မ္းနည္းစြာ နဲ႕.. အခ်ိန္ရ တိုင္း.. က်မ အဲဒီေရွ႕ သြားျပီး ၾကည့္ခဲ့တယ္... ခု ေတာ့ ဘာျဖစ္ ကုန္ျပီ လဲ မသိေတာ့.... အဲဒီ သမိုင္း၀င္ အေဆာက္အဦၾကီး..ကို တကယ္သာ ေရာင္းခဲ့ တယ္ ဆိုရင္ေတာ့....... က်မတို႕ ဘယ္လို အစား ထိုး မွဳ မ်ိဳးနဲ႕ ေျဖသိမ့္ရမွာ လဲ...။

အဲဒီေရွ႕ မွာ...ထိုင္ေနတဲ့ လူအုပ္စုေတြ က ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႕ ပတ္စပို႕တ္ လုပ္တဲ့ သူေတြ.. မနက္ က ည ထိ အျပည့္ ရွိေနတာ ေတြ႕ခဲ့ ရတယ္..။

(၅ - က)

(၅-ခ)

(၅-ဂ)

ေရာက္စ တည ေနခင္းမေတာ့ တည္းတဲ့ ဟိုတယ္ေရွ႕နားေလး ထြက္ၾကည့္တုန္း . လူေတြ စုရုံးေနတာေတြ႕လို႕ သြား စပ္စု ၾကည့္ေတာ့ အသက္ ၁၁ အရြယ္ ကေလးေလး တေယာက္ ပန္းခ်ီ ထိုင္ဆြဲ ေနတာ ေတြ႕ ခဲ့ရတယ္.. ဆဌမ တန္းေက်ာင္းသားေလး ပါ..။ မ်က္စိေရွ႕မွာ တင္.. ပုံေတြ တခုျပီး တခု စိတ္၀င္တစား နဲ႕မနား တမ္း ဆြဲေန တဲံ့ ကေလးေလး ကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္..။ လက္ရာေတြ ကလဲ မဆိုး ဘူး ေျပာရမွာ.. သူ႕ အေဖနဲ႕ အေမနဲ႕ က ေဘးနား မွာ ေစာင့္ေပးေနတယ္.. မိဘေတြ ခြင့္ေတာင္းျပီး ဓါတ္ပုံ ရိုက္ စကားေလး နဲနဲ ပါးပါး ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္.။ ညေန ေက်ာင္းအားခ်ိ္န္ေတြ မွာ.. ဟိုတယ္ ေတြ နား မွာ ပန္းခ်ီ ထြက္ဆြဲ ျပီးမိဘေတြ ကို လုပ္ေကၽြးေနတာ ပါတဲ့.. သူ႕ အေဖ က လဲ ပန္းခ်ီဆရာ တေယာက္ပါ .. ဒါေပမဲ့.. သူ႕ ပန္းခ်ီကားေတြ ကို ေရာင္းလို႕ရေအာင္ တင္မဲ့ ေနရာ အခက္အခဲ .. နဲ႕က်န္တဲ့ အခက္အခဲ ေလးေတြ ရွိေနလို႕ ၀မ္းေရးအတြက္ အေတာ္ေလး ပင္ပမ္းၾကပါသတဲ့...။ သားကေလးက ငယ္ငယ္ ထဲ ပန္းခ်ီ ၀ါသနာပါျပီး.. အေဖ ပန္းခ်ီ ဆြဲတဲ့ အနား အျမဲ ေနတတ္သူ .. ေနာက္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ စမ္းဆြဲ လာေတာ့.. လူျမင္ကြင္းမွာ.. ဆြဲ ျပီး ေရာင္းၾကည့္ ဖို႕ အၾကံ ရျပီး .. စ ေရာင္းခဲ့ ၾကတာ တဲ့... ခုေတာ့.. ကေလးေလး ရဲ႕ လုပ္အာ းနဲ႕ သူတို႕ ထမင္းစာဖို႕ အေတာ္ အသင့္ အဆင္ေျပတယ္ လို႕ သိခဲ့ ရတယ္..။ ၅ မိနစ္ ကေန မိနစ္ ၂၀ အတြင္းအျပီး ဆြဲ တဲံ့ ပန္းခ်ီ တကားရဲ႕ တန္ဖိုး က က်ပ္ ၅၀၀ နဲ႕ ၁၀၀၀ ပါ..။ ဓါး တေခ်ာင္းနဲ႕ စုတ္တံ အရြယ္အစား အမ်ိဳးမ်ိဳး ကို သုံးျပီး တမဟုတ္ခ်င္း လက္တမ္း ဆြဲ ႏိုင္တဲ့ ကေလးေလး ရဲ႕ အႏုပညာ ဗီ ဇ ေလး ကို ခ်ီက်ဴး မိျပီးေတာ့ အနာဂတ္မွာ ထူးခၽြန္တဲ့ပန္းခ်ီ ဆရာ ေလး ျဖစ္ဖို႕ .. ဆုေတာင္းပးခဲ့တယ္.။

(၆)

ဒါကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်း ထဲ က ပန္းခ်ီကားေတြ ေရာင္းတဲ့ တေနရာပါ..။

မမသီရိ

ညီညီ

ညီညီေရ..
ေရွးေဟာင္း၈ရိေတြရဲ႕
နတ္ဘုရားေလး တပါး ဟာ မင္း ပဲေပါ့....
ေၾကး၀ါ ေရာင္ အသား အရည္ နဲ႕
ေခြေကာက္ေကာက္ ဆံ ႏြယ္ေတြ..
ေနျခည္မွာ ဆို ေရႊ အို ေရာင္လက္ လို႕...

လင္း လဲ့ မ်က္၀န္း ျပာ ျပာ မွာ...
ေကာ့ ညႊတ္ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ေတြ...
မဲ နက္ တဲ့... မ်က္ခုံး တန္း နဲ႕...
ဆုေတာင္း ေကာင္းခဲ့တဲ့ ကေလး...
သြား ကေလး ေတြ ေဖြးေဖြး ဥလို႕ စီ...
ညီ ညာ ပါ ေပ့...
နီေထြး ႏွဳတ္ခမ္းပါး ကေလးက ေထာ္ေထာ္..

ေမေမ ေရ.. လို႕ေအာ္ ေခၚတဲ့ အခါ...
ႏိုက္တင္ေဂးလ္ ငွက္ကေလးရဲ႕ အသံသာ သလိုပဲ လို႕...
ညီညီ့ ေမေမ က ထင္ သတဲ့....

တန္ေဆာင္မုန္း လ..
နကၡ စုံ ညီ ၀န္းရံ ခ စား...
လျပည့္ နား ရဲ႕ တဖက္.. ခု လို တရက္ မွာေပါ့
ေမေမ က ညီညီ့ ကို...
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳ ေတြနဲ႕ . ေထြးေပြ႕ ခဲ့တာ ကြဲ႕....

ညီညီ ေရ...
ညီညီ့ ေမေမ ေျပာတဲ့ စကား.... ၾကားေနပါ ေသး ရဲ႕..
ေမတၱာ မပါ တဲ့.. .ည.. အျပာ ေတြ ေၾကာင့္...
ေဆာင့္ ၾကီး ေအာင့္ၾကီး... လြယ္ခဲ့ရတဲ့ သား....
သူ႕ ၀မ္း ၾကာ တိုက္ ၾကား ေရာက္လာျပန္ေတာ့..
သူ ႕ ဘ၀ မွာ ညီ ညီ ကေလးေလး သာ
အေရး ၾကီး ဆုံး ျဖစ္ခဲ့ ပါ သတဲ့.....


အေဖ ဆိုတာ တြယ္တာစရာ လို႕
သိခြင့္ မရခဲ့ သူေလး မို႕..
အသနား ကလဲ ပို ရပါ သ တဲ့....

ဒါေပမဲ့ .. ညီညီ ရယ္...
ေမေမ က ေန...
ေမေမ .. က လ...
ညီညီ့ ဘ၀ မွာ အျမဲ သာ ေနေပး တာ..

ေမေမ ရဲ႕ သီ ခ်င္း..... ေမေမ ရဲ႕ ကဗ်ာ
ညီညီ ရဲ႕ ႏွလုံးသား မွာ အျမဲ သီကုံး ေပးေန မွာ....

ေမေမ ဟာ... ညီညီ လိုေန သေရြ႕
ညီညီ ့ ကမၻာ သာ ျဖစ္ ေနေစ့ ပါ မတဲ့......


ေလး ႏွစ္ မွ သည္...
ရာခ်ီ တဲံ့ ထိ...
ရႊင္ လန္း က်န္းမာ.. ရတနာ သား ေကာင္း...
ေမေမ့ နားေဒါင္း တရံ ပမာ....
ေမေမ့ အနားမွာ
အလင္း ေတြ ေ၀ျဖာ ေစမဲ့......သား ကေလး ညီညီ .. ...ေပ်ာ္ ပါေစ....။


ဘယ္ဘ၀ က ၀င္စားေလသလဲ မသိ... စကား တတ္စ ကတည္းက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပဲ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေျပာက တျပားသားမွ မေလွ်ာ့ သူကေလး..။ သူ႕ အေမ က ေတာ့.. စစ္ဆိုရင္ ေရ ေတာင္ စစ္မေသာက္ ခ်င္သူပါတဲ့... း)... အနာဂတ္ မွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာ မသိၾကေပမဲ့... ဘ၀ ရဲ႕ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆုံးေတြ ပဲ ရပါေစ... ညီညီ ေရ.......


မမသီရိ

မင္း မရွိတဲ့ အရပ္ မွာ....

ေ၀း......ကြာျခင္းက ..
တို႕ရဲ႕ ႏွလုံးသား ကို..
တိတ္ဆိတ္စြာ ပဲ..
ရက္ရက္ စက္စက္ လာႏွိပ္စက္ေနျပီ...

အိပ္မက္ဆန္ေသာ ကမၻာ အလယ္
ဆုံၾကတဲ့ အခိုက္.. ခ်စ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္..
အဲဒီ အခ်ိန္ေတြ တုန္းကေတာ့..
ခ်စ္တာတခုပဲ ခ်န္ က်န္တာေတြအကုန္ ေမ့ထား..
မိုက္မဲ စြာ အေပ်ာ္လြန္ခဲ့ သမွ်...
ခု ခ်ိန္က်ေတာ့...
အက္စစ္ မ်က္ရည္ေတြ..
ေၾကြေနျပီ.... ေ၀ေနျပီ... အခ်စ္ ရယ္......

အတူ ေလွ်ာက္ လို႕ မရတဲ့ လမ္း မွာ..
ေ၀း ကြာ စြာေနရင္း..
ဦး တည္ခ်က္ စခန္းမ်ား..
တေယာက္ တလမ္းေပါ့ အခ်စ္ ရယ္....
ေဆာင္း ၀င္စ.. ႏွင္းေတြ က လဲ
အသံ မဲ့ စြာ က်ေနၾကတယ္...
တိတ္ဆိတ္ လြန္း လိုက္တာ..

တို႕ ရင္ထဲ ငို ေနတာ.. သိလို႕ မ်ားလား..

ငွက္ကေလး ေတြ ေတးဆို ၾကတာကလဲ
ပီျပင္စြာ ၾကည္လင္မေန ပဲ
အက္ကြဲ လုိ႕ ေဆြးေျမ႕ စြာ...ကူ လြမ္း ေနသလား....

လမင္းေလး ရယ္..
မင္းကေတာ့.. ေနထြက္ တဲ့ အခါ ပုန္း လွ်ိဳး
ေန၀င္ တဲ့ အခါ ျပန္ေရာက္လာမွာ ..
တို႕တေတြ မွာသာ..
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကမၻာ ေရာက္လို႕
ဘယ္လို လမ္းေတြ ေလွ်ာက္
ဘယ္စခန္း ေရာက္မွ
တိမ္ စင္စြာ ေပ်ာ္ရႊင္ ရမလဲ...
ေနမင္း ၾကီး နဲ႕ လြဲခဲ့ ရုံ နဲ႕ ငို တာ မဟုတ္ေပမဲ့....
မေျဖႏိုင္ဘူး..
မေျဖႏို္င္ဘူး.. အခ်စ္ရယ္...

အတူေန မျဖစ္ ေသးလုိ႕.. ေ၀းေနရ တဲ့ အရပ္မွာ
အလြမ္း ကမၻာ တည္ေဆာက္လို႕
ဖုံ ေခ်ာက္ တဲ့ လမ္းေပၚ .. အလြမ္း နဲ႕ ေပ်ာ္လို႕..
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ စြာ..
တမ္းတ ကာ ေနရင္း....
တို႕ တေယာက္ထဲ အထီး က်န္စြာ...
ေန .. ေန.. ရတာ စဥ္းစား ရင္း....

ေ၀းကြာျခင္း အတြက္... ဆို႕ နစ္ လို႕ ေနတယ္....

ရက္စက္တာ ကံၾကမၼာလား
မိုက္ခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာလား
အခ်စ္အတြက္ ရင္နာရတာ..
တဘ၀ မွာ တခါ သာ ၾကံဳပါရေစေတာ့
ဘ၀ အဆက္ဆက္.. အခ်စ္ အတြက္ မငိုပါရေစနဲ႕..

ေ၀းကြာျခင္း မို္င္တိုင္မ်ားေၾကာင့္
ထက္သထက္ ပိုထက္လာတဲ့ ဓါးသြား က
ႏွလုံး သား ကို ခပ္ဖြဖြ လာမႊန္းတာ
တည္ျငိမ္ စြာ ခံယူ ႏိုင္မဲ့ အသဲ.. ရခဲ့ ခ်င္လိုက္တာ...

အခ်စ္ရယ္...
ေႏြးေထြး မေနေတာ့တဲ့..
ပါး ျပင္ေပၚက အနမ္းေတြ (အိပ္မက္ထဲမွာပဲ)
ေအးစက္စက္ နဲ႕ အသက္ မဲ့ ေနၾက ျပီ....

ေတာက္ပ မေနေတာ့ တဲ့....
မ်က္၀န္း နက္ထဲက အရိပ္ေတြ..
မွဳန္မႊားမႊား နဲ႕ ေ၀၀ါး ေနၾကျပီ...


ေ၀း သထက္ ေ၀းသြားတဲ့ အခါ..
သူ... သတိရ ေနမလား...
အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့ အခါ..
သူ.. ေမ့သြား မလား..
ေနာင္ျဖစ္လာမွာေတြ ၾကိဳမေတြးထားခ်င္ဘူး
ေနာက္ေတာ့လဲ
သူ သတိရခ်င္ရ မရခ်င္ေန..
သူ လြမ္းခ်င္ လြမ္း မလြမ္းခ်င္ေန

တို႕ေရွ႕မွာ ခု လာရပ္ေနတဲ့ ေ၀းကြာ ျခင္ းအတြက္..
တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕
ဆုံဆည္းျခင္းတံခါး ကို .. ခု လာေခါက္ေနတဲ့.. ေ၀းကြာျခင္း အတြက္

တို႕တေယာက္ထဲ လြမ္းေနရ ေအာင္
ရက္စက္လွတဲ့ ဒီ ေ၀းကြာျခင္း အတြက္

မင္း .. ဖုန္းဆက္ အနမ္းေတြ ေပးတဲ့ အခါ..

ဘယ္လို.. ေျဖရ မလဲ အခ်စ္ရယ္..
မင္း မရွိတဲ့ အရပ္ မွာ ဘယ္လို ေနရမလဲ အခ်စ္ရယ္

မင္း မရွိတဲ့ အရပ္ မွာ ဘယ္လို ေနရမလဲ အခ်စ္ရယ္
မင္း မရွိတဲ့ အရပ္ မွာ ဘယ္လို ေနရမလဲ အခ်စ္ရယ္.....။


မမသီရိ

ႏွစ္ဦးသား ဆုံတဲ့ေန႕

အခန္းတခုလုံး..
ေဖြးဆြတ္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြနဲ႕ ေမႊးရီဖုံးလႊမ္း
ခန္းဆီး အျဖဴ ေရာင္....
ဆက္တီ အျဖဴေရာင္....
နံရံ အျဖဴ ေရာင္.....

စာပြဲခင္း အျဖဴေရာင္ ခင္းထားတဲ့ စားပြဲ ပုေလးေပၚ
ရနံ႕ သင္းသင္း ေကာ္ဖီ ႏွစ္ခြက္ က ေမွ်ာ္ လို႕....


အခန္းေဒါင့္ တေနရာ..
ကိုယ့္ ရင္ခုံ သံ ကိုယ္ ၾကားေနတဲ့ အခိုက္..
တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ .. အသာ အယာ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ .. သူ...

ျပံဳးခဲတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းေပၚ
ရွားပါးတဲ့ အျပံဳ းတပြင့္ လန္းတင့္ လို႕ေနတာ
ျမင္ခြင့္ ရခဲ့တဲ့.. အခိုက္အတန္႕ကေလး မေတာ့

ကမၻာ ေပၚက အရာရာ .. ျပာ သြား ခဲ့ ပါေပါ့

တို႕ ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိတ့ဲံ ဒီကမၻာ..

က်မတို႕ စကား ေတြ မေျပာ ၾကဘူး
က်မတို႕ စကားေတြ ေျပာစရာ မလိုဘူး...
က်မ တို႕ မွာ ေျပာစရာ စကား မရွိဘူး...

က်မ ႏွလုံးသားက စကားသံ
သူ႕ ႏွလုံးသား နဲ႕ ၾကားခဲ့ ျပီးျပီ..
သူ႕ ႏွလုံးသား က စကား သံ ... က်မ ႏွလုံးသား နဲ႕ ၾကားခဲ့ျပီး ျပီ...

သူ႕ ထံ က ခ်စ္ျခင္းေတြ က်မ ဆီ စီး ဆင္းခဲ့ ျပီး ျပီ.....


သူ႕ ရင္ ခြင္ ထဲက .. သူ႕ မ်က္ႏွာ ေမာ့ အၾကည့္..
မ်က္ရည္ ေတြ ျပည့္လွ်ံေနတဲ့ သူ႕ မ်က္၀န္း...
အဲဒီ ေနာက္မွာေတာ့
က်မ ကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြ..သမုဒၵရာမက က်ယ္၀န္းတာ က်မ ျမင္ခဲ့...

သူ႕ေက်ာေလး အသာ သိုင္းဖက္
ခ်စ္လိုက္တာ..
ခ်စ္လိုက္တာ.. လို႕ ထပ္ခါထပ္ခါ ... က်မေျပာေတာ့...
သူ..... ၾကည္ၾကည္ ႏူးႏူး နဲ႕ ငုံ ၾကည့္....

ခုေတာ့ လဲ..
အက်ည္းတန္ေသာ အရာေတြ အားလုံး....အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့..
ေလာကၾကီး က အသာယာ ဆုံး...
က်မ တို႕ ဆက္ေလွ်ာက္မဲ့ လမ္းမွာ.. ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ ပန္းပြင့္ေတြ ဖုံးလႊမ္း....

က်မတို႕ ဥယ်ာဥ္ထဲ မွာေတာ့..
က်မတို႕ ငွက္ကေလးေတြ ကဗ်ာဖြဲ႕ သီခိုက္..
က်မတို႕ ပန္းကေလးေတြ က ဘယ္ညာ ယိမ္း စည္းခ်က္လိုက္...


အျဖဴေရာင္ ခရုေတြနဲ႕ စီထားတဲ့ ခန္းဆီးေလး..
ဒန္း စီး ရင္း... အခ်စ္ သီခ်င္း တပုဒ္ ကို ဆို....

ဟိုး အေရွ႕ ပင္လယ္က လွိဳင္းပုတ္သံ သဲ့သဲ့
တခ်က္ တခ်က္... ယဲ့ယဲ့ ေလး.. ၾကား မိ....

မိုးေကာင္းကင္ တခု လုံး က ၾကည္လင္လို႕...

အခန္းေထာင့္က တေယာျပားေလး...
သူ႕ အလိုလို .. ေတး သြား တခု ဖန္တီး....

ပင္လယ္ ျပင္ အစြန္း.. ေမးတင္ေနတဲ့ ေနလုံး ၾကီး...
ျပံဳး ျဖီးျဖီး ေလး ႏွဳတ္ဆက္...
ငါ... ပုန္းေနေပးပါ့ မယ္ ကြယ္.... တဲ့...
သူ႕ပါးျပင္ မွာ ပုဇြန္ဆီေရာင္ေတြ သမ္းေနတာ
က်မတို႕ ခ်စ္ရည္ေတြနဲ႕ ရႊန္းလက္ ခဲ့လို႕.. ဆိုပဲ....


က်မ ကေတာ့..
သူ႕ ရင္ခြင္ ထဲ...ရွက္ ရွက္ နဲ႕... ေခါင္း ၀ွက္ ထား မိရုံ....

ေသာက္သူမဲ့.. ေကာ္ဖီ ႏွစ္ခြက္..
စားပြဲ ပုေလး ေပၚ... ျပဳံးျပံဳး ေလး.. ေအး စက္.... လို႕.....။



မမသီရိ

ပုံက ... သူ.. က်မနဲ႕ အတူတူ သြားခ်င္တယ္လို႕ ေျပာခဲ့တဲ့ ေနရာေလး ပါ .. း)... က်မ မွာ သူ.. ဆိုတာ ရွိေနတယ္ လို႕ ယုံတဲ့ သူေတြ အတြက ္ ညာတာပါ .. း)...။

ဥယ်ာဥ္မွဴးနဲ႕သူ၏ပန္း

အျမတ္တႏိုး သူပ်ိဳး

အဲဒီပန္းအိုးေလး
အဖူး အပြင့္ေတြေ၀ဆာေတာ့
ေမႊးလဲ မေမႊး သူေငးၾကည့္ ရုံ ..

အပင္ေလးအတြက္ေျမၾသဇာ
သူ ကဗ်ာေတြ ေရး

အပင္ေလး အျမဲလန္းဖို႕
ေတးခ်င္းသီ သူ ေစာင္းၾကိဳးညွိ

အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ .. ၾကည့္ရုံေလး ျမတ္ႏိုးတာ....
သူ ေျပာလာေပမဲ့..

အဲဒီအပင္ကေလး
အဖူးေတြ ပြင့္အာ ခိုက္
၀တ္မွဳန္ေတြၾကား တြန္းတိုက္ထြက္
ညင္သာညံ့သက္ တီးတိုးသံ သဲ့သဲ့
....
ဥယ်ာဥ္မွူးကို ခ်စ္သတဲ့.။


မမသီရိ
23.9.2009

စပါးေပၚခ်ိန္

(ေမာင္)
ရြာေနာက္က တို႕လယ္ကြင္း
၀င္းပါေပါ့ ေရႊေရာင္ေျပ
မယ္ေဒြး ေရ. ၾကည့္ပါလွည့္ . မွည့္ေနတာေတြ..

အသီးက ေ၀ေ၀.. အညွာက အဲ့အဲ့
သိမ္းလိုက္ရင္ ရာေက်ာ္ တက္္မဲ့
ဘိုး ဘြား ပိုင္ တို႕ေျမကြက္.. စိန္ႏွံေတြ ထြက္..


(မယ္)
ဟုတ္ပါရဲ႕ ေမာင္ၾကီးေရ
လွလိုက္တဲ့ ဒီျမင္ကြင္း .. ရြက္ဖ်ား ႏွင္းေၾကြ
နီးၾကဖို႕ အိပ္မက္ေတြ .. မွန္ေပေပါ့ ဒီေဆာင္းဦး..

တို႕လယ္ေတြ ေကာက္ဆိုင္ဖြဲ႕ လို႕
တလင္းနယ္ ကြင္းက်ယ္ သိမ္းရင္..
မယ္ နဲ႕ ေမာင္ .. ဖူးစာ ဖက္မယ္.. ရင္ခုန္ ၾကည္ႏူး....။

မမသီရိ

ခက္ဆစ္ - - ေကာက္ဆိုင္ = ရိတ္သိမ္းျပီးေသာစပါး ေကာက္လွိဳင္းမ်ားအားစံနစ္တက်စုပုံထားသည့္အပုံ။
- တလင္းနယ္ = ရိတ္သိမ္းျပီးေကာက္လွိဳင္းမ်ားအား အေစ့ေခၽြရန္ ကၽြဲ၊ ႏြားမ်ားျဖင့္ လွည့္ပတ္နင္းေစျခင္း။

အလြမ္းတို႕ေစရာ

ဆန္းစလရဲ႕ မွဳန္ျပျပ အလင္း

ျပဴတင္းက တစ္ဆင့္..
မရဲ တရဲ တိုးခြဲ လို႕ ၀င္လာေန..

အခန္းက်ဥ္းေလး..
သီးျခား ကမၻာ တစ္ခု
အထီးက်န္ေနသူ႕ ထံပါး..
လြမ္းတမန္ ေစေရာ့သလား..
ေရႊ အားေတာ္ ငယ္......။

ဟိုး အေ၀းမွာ ရွိေနတဲ့
အိပ္မက္ေတြ ထဲ ထိ စိုးမိုး မိသူ..

သူ..ဘာေတြ ေတြးေနမလဲ
သူ..ဘာေတြ လုပ္ေနမလဲ ..
သတိေလး နဲနဲ ရဘို႕မ်ား သတိရမလား....
သတိေလး နဲနဲ ရဘို႕မ်ား အဆင္ေျပမလား....


လြမ္းလိုက္တာကြယ္.......။

နတ္သွ်င္ေနာင္ ရဲ႕ လြမ္း ရတု တစ္ခ်ိဳ႕
န၀ေဒးရဲ႕ ကာရန္ တစ္စ
ဦးစ ရဲ႕ ေတးသြား တစ္ခု
အလြမ္းေတြ စုေနျပီ...

တဂိုး ရဲ႕ အလြမ္းကဗ်ာ ျမစ္ဖ်ား အစ ခုမွ ပဲ ေျခရာခံမိ...။

ဟင္နရီ ကြန္စေတဘယ္လ္ ရဲ႕ ႏွင္းဆီ ဆူးေတြ..
ရင္ ထဲ မွာ စူးနစ္ေနျပီ.. ....

ဆန္း စလရဲ႕ မွဳန္ရီရီ အလင္း
ေရာင္စဥ္ စၾကာ နင္းျပီး
သူ႕ဆီ အေရာက္ ေလွ်ာက္ ႏိုင္မယ္ ဆို
သိပ္ ကို ေကာင္းမယ္...။

......... ဆုံ ရမဲ့ ရက္
လက္ ခ်ိဳးတြက္ ရည္
ကမၻာ ..ကမၻာ ဆီ အေ၀း..
နာရီ လက္တံ ျမန္ျမန္ လွည့္ ေျပး ..
ေျပးေတြ႕ခ်င္ တယ္..

...................................
လြမ္း လိုက္ တာကြယ္....။


မမသီရိ

အလုပ္ေတြ အလြန္႕အလြန္ ရွဳပ္ေနလို႕ မိတ္ေဆြေတြ လဲ ႏွဳတ္မဆက္အား၊ ဘေလာ့ မ်ားလဲ ေလွ်ာက္မလည္ႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း လြမ္းျခင္းေတြကေတာ့ ပိတ္ပင္တားဆီးမရစြာ လာ လာ လက္တို႕ ေနေတာ့.. လ ေကြးေကြးေလး ေငး.ေငးၾကည့္ရင္း စီဆင္းလာတဲ့ အလြမ္းေတြအတြက္ လြမ္းခ်င္းေလးတပုဒ္ ကသုတ္ကရက္ တင္ထားခဲ့ပါတယ္..

ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြအားလုံး ႏွလုံးစိတ္၀မ္းျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ..

တိမ္ကိုနမ္းေသာ ေျခလွမ္းမ်ား

(၁)

ကႏၱာရေတြေက်ာ္.. ေတာင္တန္းေတြေပၚျဖတ္
လွ်ိဳအထပ္ထပ္ဆင္း.. ျမက္ခင္း အတန္တန္လႊား
ထိမ္းခ်ဳပ္ျခင္း တာရိုးမ်ား.. က်ိဳးသြားျပီးတဲ့ ေနာက္
ရွည္လ်ားေသာ မုတ္သုန္အလြန္ မွာ.....
တခြန္းေသာ သူ႕စကား...က်မနား..နား ကပ္
တိုးဖြဖြ ညင္သာသာ
..ညီမေလး ကို... ခ်စ္လိုက္တာ.. တဲ့..
ေရႊအျပားကုေဋ တသန္းမက
အဖိုးတန္လွ ဒီဆုလာဘ္.. ေနာက္ဆုံးေတာ့.. က်မ ရခဲ့ ျပီ...

(၂)
အလြမ္းေတြရယ္
အနမ္းေတြရယ္
ကမ္းအလြန္မွာ ေရာေဖ်ာ္ခ်လိုက္ေတာ့
အျပာေရာင္ စမ္းေခ်ာင္းေလး
ျဖတ္ကူးေျပးပါေပါ့.. က်မ ရဲ႕ ႏွလုံးသား ကဗ်ာ..

(၃)
ႏွင္းေတြရယ္
အလင္းေတြ ရယ္
အာရုဏ္မွာ ေပါင္းဆုံျဖစ္ၾကေတာ့
အ၀ါေရာင္လမ္းကေလး
ေပါင္းကူးေပးပါေပါ့.. က်မရဲ႕ ရင္ခြင္ မွာ..

(၄)
တံခါးေတြရယ္
စကားေတြရယ္
လြင္ျပင္အလယ္ ဖြင့္အန္ခ်လိုက္ေတာ့.
အၾကင္နာအခန္းကေလးတခု
တယုတယ ျဖစ္လာပါေပါ့ က်မ နားခိုရာ..

(၅)
အသာယာဆုံး ေလာက
သတၱ ဒီကမၻာ .. က်မေလာက္ေပ်ာ္တာ
ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့...
ေလအဟုန္စီးေမ်ာ..
ေသာေသာသုန္သုန္..ရင္ခုန္စည္းခ်က္
ဘ၀ဂ္ထိယံ.. မိုး ဆီပ်ံလႊမ္း
ႏွစ္သန္း ေျခာက္ေထာင္ ..ျဂိဳလ္ကမၻာေတာင္တုန္ဟီး
ရွက္ရိပ္ စီးက်.. ပူေႏြးေသာပါးျပင္ အလွ
သူျမင္ခြင့္ ရခဲ့.....

လွိဳက္ေမာ ညိုးညံ
သူ႕ ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ ဗုံသံေတြ..
စည္းခ်က္မပါ.. က်မ ေကာင္းကင္ေပၚ ျဖာသြားတဲ့ခဏ...
တိမ္ကိုနမ္းေသာ ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႕..
အဲဒါ... က်မ ခ်စ္သူရဲ႕ ခ်စ္သူ.. က်မ.. ေလ....။

မမသီရိ
၁၅.၁၀.၂၀၀၉

မိဆိုး

ခုန္ခ်င္သလိုခုန္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြ
ျပန္ခ်င္သလို ဘာသာျပန္ျပီးတဲ့ ေနာက္မေတာ့
အရိပ္ သုံး ပါး လဲ နားမလည္ခ်င္
ကာလ သုံး ပါးလဲ မွတ္မထားခ်င္
အခ်ိန္ရွိ သေရြ႕
ခ်စ္ပဲ ခ်စ္ေနခ်င္မိ.......


သူ ခ်စ္ ခ်စ္ .. မခ်စ္ ခ်စ္
ကိုယ္ က သူ႕ကို ခ်စ္
သူ သိသိ မ သိသိ
ကိုယ့္ ရင္ထဲ သူ ရွိ
သူ လာ လာ .. မလာ လာ
ဆုံေနက်ေနရာ အျမဲ ရွိ

သူ အား အား မအားအား
ကိုယ့္အနား ပဲ ရွိေနေစ့ခ်င္


ကိုယ္..ေခၚ တာသူ မၾကားလို႕ ကေတာ့
ရင္ပူေအာင္ သူလုပ္လို႕ ကေတာ့..
ႏွဳတ္ခမ္း ေထာ္ ... စိတ္ေကာက္
ေျခ ေဆာင့္ .. လို႕ ..မ်က္ေစာင္း ထိုး.
ဆိုး မ်ိဳး ေတြ စုံေအာင္... ဆိုး...


မိဆိုး လို႕ ေခၚခ်င္ေခၚ
ေတာ္ ကို မေတာ္ ႏိုင္ ဘူးေနာ္
ခ်စ္လို႕ ကို.. ဆိုး ေနေတာ့..
ဆိုးတယ္.. ဆုိး..ဆဲ.. ဆိုး ျမဲ.. ဆိုး.. အုံး မွာ............။


မမသီရိ

ငါက က်န္စစ္သား မဟုတ္ဖူး

ေရွးေရွးက ပုဂံ ရာဇ၀င္
အရွင္ က်န္စစ္သား.. မင္းတရား မျဖစ္ခင္က
သူ႕သခင္ ေစာလူး.. က်ဴးေက်ာ္သူေတြ ဖမ္းဆီးေတာ့
သက္စြန္႕ ဆံဖ်ား
က်န္စစ္သား ၀င္ကယ္..
ညဥ့္သန္းေခါင္ယံ အလယ္
ေက်ာပိုးလို႕ သယ္ထုတ္...
ေစာလူး မင္းယုတ္ မလိုက္လို...
ရန္သူ ကို အားကိုး သူေအာ္လို႕ ႏွိဳး ေတာ့..
အရွင္ က်န္စစ္.. ခ်န္ရစ္ရပါ့ေပါ့ ေစာလူး ကို..
..ဟယ္.. မင္း ဆိုး မင္း ယုတ္...
ရန္သူ႕ လက္ေပၚ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေလေရာ့.. လို႕
လက္ေလွ်ာ့ ျပန္ဆုတ္...
ရာဇ၀င္မွာ .. အဟုတ္ကို ရွိခဲ့တာ......

ပစ္တိုင္းေထာင္ အရုပ္ကိုတဲ့
ၾကိဳး ရွဳပ္ေအာင္ ဖန္တီး
တိမ္ေတြကို စီး လို စီး.. ေရၾကီးေတာ့ ငို လို ငို..
အိမ္မက္ ကို လိုက္ လိုက္ ဖမ္း..
ေတးမဆို တဲ့ အရုပ္ ငွက္... သီခ်င္းဖြဲ႔ ဖို႕ သင္လို သင္....
ပန္းမပြင့္ တဲ့ အပင္ ေအာက္.. ပန္း အေၾကြေကာက္ဖို႕ ေစာင့္..
နားမၾကားတဲ့ ပန္းပုရုပ္.. တေယာ ထုတ္လို႕ ေတးသီ ျပ...
အသီးမသီးတဲ့ အပင္
အသီး တင္ေလႏိုး ေမွ်ာ္ကိုး ငံ့လင့္
ေအာ္.. ငါ့ အရွင့္ ရက္ေတြ.........

အားကုန္ ေမာပမ္း..ေျခအစုံ မွာ ပုံလုခမန္း...
ႏြမ္းလ်ေ၀သီ ရာသီေတြ ခ်ီလာေတာ့
ျမင္ရသူ ပင္ပမ္း.. ႏွလုံးေတြ ကၽြမ္းလာလို႕..
တံခါးေတြ တြန္းဖြင့္လို႕.. လမ္းအသင့္ဆီ ထြက္ခဲ့ေစလိုေပမဲ့..
လာခဲ့လို႕ လက္ကမ္း..သူ ဖမ္းလို႕ လွမ္းယူေစခ်င္ေပမဲ့..
ႏွလုံး ႏုသူ လူကေလး..... ေတြေတြ ေလး ေငးေန.....
ခ်စ္သူေလးေရ...
မင္းက တျခမ္းေသာ ငါ့ ႏွလုံးသား...
အဲဒီ ႏွလုံးသား တျခမ္းကိုျဖင့္..
လြင့္ခ်င္သလို လြင့္ေစေတာ့ လို႕
လက္လြယ္စပယ္.. ခ်န္ဖယ္လို႕ မထားႏိုင္..
ငါ က်န္စစ္သား လဲ.. မဟုတ္ေလေတာ့...
မင္းး ၀ဋ္ေၾကြးေတြ ေက် လို႕
ၾကိဳးေတြ ေျဖေလွ်ာ့ ျပီးတဲ့ေနာက္..
လြတ္ေျမာက္ျပီ... ေၾကြးေၾကာ္တဲ့ ေန႕...
မင္း.. ျခံ အေရွ႕ က ထိုင္ေစာင့္မယ္....။


(ဘာရယ္မဟုတ္.. ရုတ္တရက္ အားမလိုအားမရျဖစ္ခ်င္စရာ တစုံတေယာက္ အတြက္ တစုံတရာ ခံစားေနေသာ တစုံတေယာက္ကိုယ္စား.. အျမင္ကပ္စြာ ေရးမိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါသည္.. ယေန႕ ပို႕စ္ တင္ရန္ အၾကံ မရွိေသာ္လည္း အျမင္ကပ္ကပ္ ႏွင့္ တင္ျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း...)

မမသီရိ

အိုဘယ့္ဘယ္.. အိုဘယ့့္.....

ေရြးစရာ လူမရွိလို႕ရယ္ေတာ့ ဟုတ္ပုံမရ
ေပးစရာ ေငြေပါလို႕လဲ ျဖစ္ပုံမက်
နတ္ေဒ၀ါ ေတြ အလိုက် လဲ ဟုတ္မယ္ မထင္
အရွင္လတ္လတ္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူး
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုထူး သူ ခူးခဲ့ျပီ...

သူ ဘာေတြ လုပ္ျပီးပလဲ
သူ ဘာေတြ လုပ္ခဲ့ လို႕လဲ
အဲဒီေမးခြန္းေတြ အေက်ာ္မွာ
သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသာ အာေမဍိတ္သံ အၾကား
မွင္တက္မိစြာ သူ ရ လာေသာ ဆု..

ဂရုျပဳေသာ မ်က္လုံးေပါင္း မ်ားစြာ
စြင့္ထား ေသာ နားေပါင္း မ်ားစြာ..
ေစာင့္ၾကည့္ေသာ အၾကည့္ေပါင္းမ်ား စြာ ေအာက္
ေလာက္ေအာင္ တန္ရဲ႕လား
သူ ကိုယ္တိုင္ ေမးခဲ့ရျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့

ႏိုဗယ္ဆု ၾကီး ေရွ႕ ခ်
သနား စဖြယ္ သူ႕ဘ၀
ေရွ႕ဆက္ ဘယ္လို... က မလဲ
ေဘးၾကပ္ နံ ၾကပ္ သူ႕ ဘ၀
အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ဇာတ္ ဘယ္လို ဆက္ၾကမလဲ
ႏ်ဴကလီးယား ျပသနာ ထပ္တက္လာေတာ့
ေခါင္းငုံ႕ အရွဳံးေပး သူ ေရွာင္ေျပးလို႕ ႏိုဗယ္ဆုတန္ဖိုး သူ ျမတ္ႏိုးမလား
ကမၻာေက်ာ္ အက်ဥ္းသားမ်ား အေရး
အေျပာေလးပဲ ေျပာ .. သူ လက္ေလွ်ာ့ ေတာ့မလား
ျငိမ္းခ်မ္းေရး.. ျငိမ္းခ်မ္း ေရး..ေၾကြးေၾကာ္ရင္း
ကမၻာ့ရန္သူ ေတြ စာရင္း ေလွ်ာ့ခ် မယ္ ၾကံသူၾကီး..
ေရွ႕တိုးေတာ့ ထမ္းပိုး.. ေနာက္ဆုတ္ေတာ့ ၾကိမ္ရိုး
ရွင္..
အၾကံ ေတြ ၾကီး ခြင့္ ရပါေတာ့ မလား....
ရွင့္အစား.. ရင္ေတြေမာပါဘိေတာ့...
အိုဘယ့္ ဘယ္.. အို ဘယ့္.. အိုဘားမား.........။


မမသီရိ

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ျငိမ္ခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုရွင္ မ်ား စာရင္း အင္တာနက္မွာေတြ႕လို႕ ျပန္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္..။

The Nobel Peace Prize has been awarded 89 times to 119 Nobel Laureates between 1901 and 2008 – 96 times to individuals and 23 times to organizations. Since International Committee of the Red Cross was awarded the Nobel Peace Prize in 1917, 1944 and 1963, and the Office of the United Nations High Commissioner for Refugees was awarded the Nobel Peace Prize in 1954 and 1981, that means 96 individuals and 20 organizations have been awarded the Nobel Peace Prize. Click on each name to see the Nobel Peace Prize Laureate's page.

Jump down to: | 1980 | 1960 | 1940 | 1920 | 1901 |

• 2009 - Barack Obama
• 2008 - Martti Ahtisaari
• 2007 - Intergovernmental Panel on Climate Change, Al Gore
• 2006 - Muhammad Yunus, Grameen Bank
• 2005 - International Atomic Energy Agency, Mohamed ElBaradei
• 2004 - Wangari Maathai
• 2003 - Shirin Ebadi
• 2002 - Jimmy Carter
• 2001 - United Nations, Kofi Annan
• 2000 - Kim Dae-jung
• 1999 - Médecins Sans Frontières
• 1998 - John Hume, David Trimble
• 1997 - International Campaign to Ban Landmines, Jody Williams
• 1996 - Carlos Filipe Ximenes Belo, José Ramos-Horta
• 1995 - Joseph Rotblat, Pugwash Conferences on Science and World Affairs
• 1994 - Yasser Arafat, Shimon Peres, Yitzhak Rabin
• 1993 - Nelson Mandela, F.W. de Klerk
• 1992 - Rigoberta Menchú Tum
• 1991 - Aung San Suu Kyi
• 1990 - Mikhail Gorbachev
• 1989 - The 14th Dalai Lama
• 1988 - United Nations Peacekeeping Forces
• 1987 - Oscar Arias Sánchez
• 1986 - Elie Wiesel
• 1985 - International Physicians for the Prevention of Nuclear War
• 1984 - Desmond Tutu
• 1983 - Lech Walesa
• 1982 - Alva Myrdal, Alfonso García Robles
• 1981 - Office of the United Nations High Commissioner for Refugees
• 1980 - Adolfo Pérez Esquivel
• 1979 - Mother Teresa
• 1978 - Anwar al-Sadat, Menachem Begin
• 1977 - Amnesty International
• 1976 - Betty Williams, Mairead Corrigan
• 1975 - Andrei Sakharov
• 1974 - Seán MacBride, Eisaku Sato
• 1973 - Henry Kissinger, Le Duc Tho
• 1972 - The prize money for 1972 was allocated to the Main Fund
• 1971 - Willy Brandt
• 1970 - Norman Borlaug
• 1969 - International Labour Organization
• 1968 - René Cassin
• 1967 - The prize money was with 1/3 allocated to the Main Fund and with 2/3 to the Special Fund of this prize section
• 1966 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1965 - United Nations Children's Fund
• 1964 - Martin Luther King Jr.
• 1963 - International Committee of the Red Cross, League of Red Cross Societies
• 1962 - Linus Pauling
• 1961 - Dag Hammarskjöld
• 1960 - Albert Lutuli
• 1959 - Philip Noel-Baker
• 1958 - Georges Pire
• 1957 - Lester Bowles Pearson
• 1956 - The prize money was with 1/3 allocated to the Main Fund and with 2/3 to the Special Fund of this prize section
• 1955 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1954 - Office of the United Nations High Commissioner for Refugees
• 1953 - George C. Marshall
• 1952 - Albert Schweitzer
• 1951 - Léon Jouhaux
• 1950 - Ralph Bunche
• 1949 - Lord Boyd Orr
• 1948 - The prize money was with 1/3 allocated to the Main Fund and with 2/3 to the Special Fund of this prize section
• 1947 - Friends Service Council, American Friends Service Committee
• 1946 - Emily Greene Balch, John R. Mott
• 1945 - Cordell Hull
• 1944 - International Committee of the Red Cross
• 1943 - The prize money was with 1/3 allocated to the Main Fund and with 2/3 to the Special Fund of this prize section
• 1942 - The prize money was with 1/3 allocated to the Main Fund and with 2/3 to the Special Fund of this prize section
• 1941 - The prize money was with 1/3 allocated to the Main Fund and with 2/3 to the Special Fund of this prize section
• 1940 - The prize money was with 1/3 allocated to the Main Fund and with 2/3 to the Special Fund of this prize section
• 1939 - The prize money was with 1/3 allocated to the Main Fund and with 2/3 to the Special Fund of this prize section
• 1938 - Nansen International Office for Refugees
• 1937 - Robert Cecil
• 1936 - Carlos Saavedra Lamas
• 1935 - Carl von Ossietzky
• 1934 - Arthur Henderson
• 1933 - Sir Norman Angell
• 1932 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1931 - Jane Addams, Nicholas Murray Butler
• 1930 - Nathan Söderblom
• 1929 - Frank B. Kellogg
• 1928 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1927 - Ferdinand Buisson, Ludwig Quidde
• 1926 - Aristide Briand, Gustav Stresemann
• 1925 - Sir Austen Chamberlain, Charles G. Dawes
• 1924 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1923 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1922 - Fridtjof Nansen
• 1921 - Hjalmar Branting, Christian Lange
• 1920 - Léon Bourgeois
• 1919 - Woodrow Wilson
• 1918 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1917 - International Committee of the Red Cross
• 1916 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1915 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1914 - The prize money was allocated to the Special Fund of this prize section
• 1913 - Henri La Fontaine
• 1912 - Elihu Root
• 1911 - Tobias Asser, Alfred Fried
• 1910 - Permanent International Peace Bureau
• 1909 - Auguste Beernaert, Paul Henri d'Estournelles de Constant
• 1908 - Klas Pontus Arnoldson, Fredrik Bajer
• 1907 - Ernesto Teodoro Moneta, Louis Renault
• 1906 - Theodore Roosevelt
• 1905 - Bertha von Suttner
• 1904 - Institute of International Law
• 1903 - Randal Cremer
• 1902 - Élie Ducommun, Albert Gobat
• 1901 - Henry Dunant, Frédéric Passy

လက္ထပ္ျခင္း အႏုပညာ

အလုပ္ေတြ အလြန္တရာ မ်ားျပားေနတဲ့ ကာလမို႕လို႕ ေရးျပီးသား ကဗ်ာေတြ ရွိတာေတာင္ ရိုက္မတင္အားျဖစ္ေန ျပီးေတာ့ Tag ေၾကြးရွင္ေတြကိုေတာ့ သြားကေလးျဖီးျပ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးထား ရပါတယ္...။

ခု တင္ေပးထားတဲ့ ပုံေတြက ေဖာ္၀ါ့ဒ္ေမးလ္ တခုထဲက ရတဲ့ ပုံေလးေတြပါ၊ ဖတ္ျပီး ျပဳံးမိရလို႕ ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္..။

အထူး သျဖင့္ကေတာ့ က်မ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ ဖတ္ျပီး ရီးစား လိုခ်င္တယ္ ေျပာေျပာေနတဲ့ မကိကီ နဲ႕ ေမာင္ငယ္ စည္သူစိုး၊ ခုတေလာေတာ့ ရီလဲမရီႏိုင္ ငိုလဲ မငို ခ်င္ဘူးလို႕ ေျပာလာတဲ့ ခ်စ္ခင္ရသူ တေယာက္ အတြက္ ရည္ ရြယ္ပါတယ္။ အကုန္လုံး ျပဳံးေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ..။

အားလုံးကိုခ်စ္ခင္ေလးစား တဲ့

မမသီရိ