မမ နဲ႕ ေမာင္

၁၉၈၄ မွာ ၁၀ တန္းေအာင္ျပီး ပထမႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္လာရေတာ့ လွည္းတန္းေဇယ်ာသီရိလမ္းထဲ က ရဲေဘာ္ ၃ က်ိပ္၀င္ ဗိုလ္မွဴးၾကီးထြန္းတင္ ရဲ႕ အိမ္အေဆာင္မွာ ေနရတယ္၊ အဲတုန္းက တယ္လီဖုန္းဆိုတာ ကိုယ္တို႕နယ္မွာဆို စာတိုက္တို႕ ေၾကးနန္းရုံးတို႕ သြားျပီးဆက္ရ၊ အစိုးရရုံးနဲ႕ အခ်ိဳ႕အရာရွိ အိမ္၊ ပင္စင္စားအိမ္၊ ျမိဳ႕နယ္ေကာင္စီ ပါတီ၀င္ေတြ ရဲ႕ အိမ္ေတြမွာေတာ့ ဂရီးဂရီး နဲ႕ လက္နဲ႕ လွည့္ျပီး အိတ္ခ်ိန္းက တစ္ဆင့္ ေခၚရတဲ့ ေခတ္ေပါ့၊ ေအာ္တိုတယ္လီဖုန္း နဲ႕ ေအာ္တို႕အိတ္ခ်ိန္း ဟာ အကန္႕အသတ္ နဲ႕ ရွိေနဆဲ၊ ကိုယ္တို႕ျမိဳ႕က တိုးရစ္ေတြ အလည္ေရာက္ေလ့ရွိတဲ့ ျမိဳ႕မို႕ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္သြယ္လို႕ရတဲ့ စံနစ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အျခားျမိဳ႕ အမ်ားစုေတြ ထက္ ေစာျပီး ျမင္ဖူး ၾကားဖူးခဲ့ရတဲ့ ျမိဳ႕လို႕ ေျပာလို႕ရေသးရဲ႕၊ 

ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေနရတဲ့ အဲဒီအေဆာင္က ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ေဟာင္းၾကီး ရဲ႕ အေဆာင္ဆိုေတာ့ ေအာ္တိုတယ္လီဖုန္းေလး ရွိတယ္ ဆိုပါေတာ့၊ အေဆာင္ေနၾကတဲ့ အေဆာင္သူေတြ ထဲ ဖုန္းလာတယ္၊ ဖုန္းေျပာရတယ္ ဆိုတာလဲ ေတာ္ရုံေတာ့ မကတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး၊ ဖုန္းလာလို႕ ဖုန္းေျပာရင္ အိမ္က အိမ္ရွင္ေတြ ထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေဘးနားမွာ အျမဲ ရွိတတ္တဲ့အျပင္၊ ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုလဲ ဘာရယ္မဟုတ္ စပ္စုတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ အနားအတူတူ ရွိၾကတာ၊ တစ္ေနာကေတာ့ ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းေခၚတဲ့တစ္ေယာက္ရွိလို႕ ဖုန္းရွိရာ သူတို႕ဧည့္ခန္းသြားျပီး ဖုန္းလက္ခံေျပာရ၊ အျ႔ပင္သြာခါးနီးမို႕ ေဘးနားမွာ သူငယ္ခ်င္းက ႏွစ္ေယာက္၊ အိမ္က အိမ္ရွင္ သမီး အငယ္ မၾကည္မာ ေရာရွိေနၾက၊ 

ဟဲလို 

ဟဲလို ေမာင္ေလးလား

......

ဟုတ္ ေမာင္ေလး မမ ခုပဲ အျပင္သြား မလို႕..

.......

အင္း.. လာခဲ့ေလ ..

စေနေန႕ ညေနပိုင္း ဆို မမ အားတယ္.. 

.....

ေမာင္ေလး... အန္တီရိုစီေရာ ပါလာမွာလား 

.......

ဟုတ္. ဟုတ္ ေမာင္ေလး..

မနက္ျဖန္ ၄ နာရီခြဲ 

မမ ေစာင့္ေန မယ္ ... ဒါပဲေနာ္. ဘိုင္..

မၾကည္မာကေရာ ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကပါ ၁၆ ႏွစ္ မျပည့္တျပည့္သမီး မမ ရဲ႕ ေမာင္ေလး ဟာ သူ႕မမ ဆီ သူ႕အေမ နဲ႕ လာမွာလို႕ ထင္ေနတာ။

အဲအေဆာင္ရဲ႕ အျပင္ ၂ ခန္းက စာသင္ခန္း  မို႕ တစ္ေန႕လုံ းလိုလို စာသင္ ခ်ိန္ေတြ က လဲ ရွိေနတတ္တာ၊ ေနာက္ေန႕ စေနေန႕ ညေနခင္းမွာ မမ ဟာ ေစာေစာစီးစီး ေရမိုးခ်ိဳး ျဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ လို႕ အေဆာင္ပါလာ မွာ ေမာင္ေလး ကို ထြက္ေစာင့္၊ အိမ္ေဘး ျခံ၀င္းထဲမွာ စာက်က္ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေဘးက စာသင္ခန္း ထဲ မွာ အတန္းတစ္တန္း ရွိေန၊ ၄ နာရီခြဲ ေက်ာ္လာေတာ့ ျခံထဲ ကားျဖဴကေလး တစ္စီး၀င္လာ၊ ကားေရွ႕ခန္း ေမာင္းသူေဘးက အရပ္ ၆ ေပ ခြဲ ေကာ်္ တဲ့ မ်က္လုံးမ်က္ဖန္ ေကာင္းေကာင္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ လူေခ်ာၾကီး တစ္ဦးဆင္းလာ၊ 

မမ 

.......

ဟယ္ ေမာင္ေလး.. 

ကိုယ္ အေဆာင္ထဲ က ေျပးထြက္ .. ေမာင္ေလး က ကိုယ့္ကို ခ်ိဳင္း က မ ျပီး ခ်ီတာ .. 

ျခံထဲ စာဖတ္ေနတဲ့ သူငယ္ေတြ ထဲ ႏွစ္ေယာက္က မေန႕ က ဖုန္းေျပာတုန္း အနား မွာ ရွိတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ ထဲ က အသံ အာျဗဲစိန္တစ္ေယာက္ .. ေမာင္ေလး ေကာက္ခ်ီလိုက္တဲ့ ကိုယ္ နဲ႕ ေမာင္ေလး ကို ၾကည့္ျပီး ပထမ ပါးစပ္အေဟာင္းသား၊ ျပီးေတာ့...  ဟယ္.. မၾကည္မာ ေရ ေတာ့္ .. ဒီမွာ .. သံတြဲ ရယ္ ေလ.. သူ႕ ေမာင္ေလး တဲ့ ေတာ့္.. ဆို ကုန္း ေအာ္ေတာ့  .. မၾကည္မာ ေရာ မရီမာ ေရာ အျပင္ေရာက္လာ၊ က်န္သူငယ္ခ်င္း ေတြ လဲ ၀ိုင္းလား၊ ေဘးနာ က စာသင္ခန္း က လဲ စာသင္တာ ရပ္ျပီး ျပဴးျပဲ ၾကည့္ၾက... 

ေနာက္ေတာ့ ကားေနာက္ခန္းက ဆင္းလာတဲ့ အန္တီရိုစီ.. ေမာင္ေလးရဲ႕ အေမ မဟုတ္တဲ့ ဇနီး၊

အေဆာင္ပိုင္ရွင္ မၾကည္မာ နဲ႕ မရီမာ ကို သူ႕တူ မ ကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႕ ေျပာေနတဲ့ ဦးေလး နဲ႕ သူ႕မိန္းမ ကိုၾကည့္ ၾက ၀ိုင္းရီၾက နဲ႕ ကိုယ့္မလဲ အဲအေဆာင္မွာ အဲေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ နာမည္ရင္း ေခၚသူမရွိေတာ့ပဲ .. သံတြဲ လို႕ ေခၚသူေခၚ .. မမ လို႕ပဲ ေခၚသူ ေခၚ...

.......................................................................

တကယ္ေတာ့ ေမာင္ေလး/ ေမာင္ေခ်၊ ေမာင္ေမာင္၊ အေမာင္၊ ေမာင္လတ္၊ ေမာင္ၾကီး/ ေမာင္ကီးသွ်န္၊ မမ၊ အမ၊ မၾကီး၊ မငယ္၊ ကိုကို၊ ကိုေလး၊ အပု/အဘု၊ အပုငယ္/အဘုေခ်၊ အပုၾကီး ဆိုတာေတြ က ရခိုင္ျပည္နယ္ တနံတလ်ား က ကေလး တိုင္း ရွိၾကတဲ့ common နာမည္ ေတြပါ၊ 

ကိုယ္အပါအ၀င္ အမ်ိဳးေတြက ကိုယ့္ဦးေလး ၀မ္းကြဲ ေတြ အကုန္လုံး နာမည္ ပဲ ေခၚၾကတာ ကိုး၊ ခုထိလဲ ေမာင္ေလး လို႕ ေခၚတဲ့ဦးေလး က အသက္ ၆၀ ေက်ာ္၊ ေမာင္ေမာင္ က အသက္ ၆၅ ေက်ာ္၊ အေမရိကားေရက္ေနတဲ့ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ဦးေလးက ခုလဲ  ေပါက္စ၊ ကိုယ့္ထက္ ၃ လ ၾကီး ဦးေလး က ေမါက္ေပါက္၊ ေမာင္ေလး ေအာက္က အပု လို႕ေခၚတဲ့ ဦးေလးက အရက္နာ ေရာဂါ နဲ႕ မႏွစ္က ဆုံးပါ သြားခဲ့ .. ကိုယ့္ကို ခုခ်ိန္ထိ ေခၚတာ .. မမ ေရ.. တူမေလး ေရ .. ပဲ..

ကိုယ္က အိမ္မွာမိသားစု မွာ ေျမးဦး မိန္းကေလးမို႕ မမ ျဖစ္ခဲ့ျပီး ခုခ်ိန္ထိ အမ်ိဳးေတြ အကုန္လုံး က ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ မမ ပဲ ေခၚၾကတာ၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မမ ေျပာတဲ့ အက်င့္က အသက္ ၂၀ ေက်ာ္တဲ့ ထိ စြဲ ေနျပီးေတာ့ က်မ၊ ကၽြန္မ လို႕ ေျပာရေအာင္ မနည္း က်င့္ယူခဲ့ရတာ၊ ငါ လို႕ ေျပာဖို႕ အင္မတန္ ၀န္ေလးခဲ့သူ တစ္ေယာက္က ခုေတာ့လဲ ငါေတြ က်ဳပ္ေတြ မိုးမႊန္ခဲ့ေပါ့။ 

 ျပီးေတာ့ ကိုယ္တို႕ ေဒသ က ကေလးေတြ အမ်ားစု က ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မ ေျပာေလ့ေျပာက်င့္ နည္းပါးၾကျပီး မမ က . မ . က လို႕ ေျပာသလို ေယာက်ၤားလးေတြက လဲ ေမာင္ေမာင္ က ေမာင္က လို႕ ေျပာေလ့ရွိတတ္ၾကတာပါ ။

ထူးျခားခ်က္ အေနနဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းက မိန္းကေလးေတြ ဆို သူတို႕ သူတို႕ ေမာင္လို႕ ေျပာတတ္ၾကေသးတာပါ။

ကိုယ္တို႕ျပည္နယ္ ရဲ႕ ထူးျခား ခ်က္က ေတာင္ပိုင္း ေျမာက္ပိုင္း အလယ္ပိုင္း က ေဒသိယ စကားေတြ အသုံး အႏွဳန္းေတြ ကြာျခား တာပါပဲ၊ ၈၈ အေရးအခင္း ျပီးေနာက္ႏွစ္ ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာင္းဆရာမ သြားလုပ္ေတာ့ အဲက မိန္းကေလး ေတြ ေရာ အခ်ိဳ႕ ေယာက်ၤားေလးေတြ ပါ စကားေျပာရင္ သူတို႕ ကိုယ္ သူတို႕ ေမာင္ နဲ႕ ေျပာတတ္ၾကတဲ့ အေၾကာင္း ကိုယ့္မွာ ေမာင္ ဆိုတဲ့ ၀ထၱဳလတ္ေလး တစ္ပုဒ္ေတာင္ ေရးျဖစ္ (အဲ ေမာင္က ေယာက်ၤားေလး မဟုတ္တဲ့ ေမာင္ .. အထင္မၾကီး ၾကနဲ႕ ေရး-သိမ္း . ဘယ္မွ မပို႕ပါ) .. ခုခ်ိန္ထိ အခ်ို႕ ေယာက်ၤားေလး တပည့္ ေတြ ဖုန္းေခၚ ၾက ရင္ ဆရာမ .. ေမာင္ . ခု ဘယ္မွာ .. ေမာင္ ဘာလုပ္ေနတယ္.. ေမာင္ တို႕ လာခဲ့ အုံး .. ေျပာၾကတာ... 

ေမာင္နဲ႕ ေျပာတဲ့ မိန္းကေလး တပည့္မ ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ေတြ ေတာ့ မေရ မတြက္ ႏိုင္..

အိမ္ က သားေတာ္ေမာင္ အၾကီးေကာင္ က သားသားေမာင္ .. အလုပ္ခိုင္းစရာ ရွိရင္ အေမ ေခၚတဲံ အသံ ခ်ိဳခ်ိဳ က အသဲေမာင္ .. ေရ.. ေမာင္ .. ေရ.. သားေမာင္ ေရ... စိတ္တိုတဲ့ အခါ က်ေတာ့ သား.သား.ေမာင္ .. ေပါ့ .. 

ကိုင္း... ခု ေန... မမ .. မွာ.. ေမာင္.. ေခၚ ဖို႕ .. 

မမသီရိ

၂၉ မတ္ ၂၀၁၇