Saturday, March 28, 2009

;(





ေခၚမလား..!!!..

...ေစာင့္တယ္...

.......

ေခၚဘူး.....း(......





လာမလား..!!!.

...ေစာင့္တယ္....

........

လာဘူး....း(...







ေခ်ာ့မလား..!!!..

..ေစာင့္တယ္...

.......

ေခ်ာ့ဘူး...း(...


..ဟြန္႕..


...ဘာရမလဲ...

ထပ္ေကာက္တယ္ ကြာ...

လာ ကို...မေခၚနဲ႕ ေတာ့...

တသက္.လုံး...;(..။



သတိ။ ။ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ အထက္ မဖတ္ရ....။




မမသီရိ

Thursday, March 26, 2009

သူရဲေကာင္း

သူတို႔မွာ..
သူတို႕ သူရဲေကာင္းေတြ ရွိတယ္..။

ငါတို႔မွာ..
ငါတို႕ သူရဲေကာင္းေတြ ရွိတယ္..။

သူတို႕ ရဲ႕ သူရဲေကာင္းက
ငါတို႕ အတြက္ ရန္သူျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္..။

ငါတို႕ ရဲ႕ သူရဲေကာင္းကလဲ
သူတို႕အတြက္ ရန္သူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္..။

ငါတို႕မွာ
ေမြးရာပါ အခြင့္အေရး ေတြ
ကိုယ္စီ ရွိေနၾကတာမို႕
လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲ ခြင့္ ရွိသလိုပဲ
လြတ္လပ္စြာ.. ညီညြတ္ခြင့္ လဲ ရွိေနတယ္..။

ဘယ္သူမွန္လို႕
ဘယ္သူ မွားသလဲ ဆိုတာ
သမိုင္းက ေျပာေလလိမ့္မကြဲ႕..။

အေသြးအေရာင္ေတြ
ကြဲျပားျခားနားေနတဲ့
ေရာင္စုံ ဒီကမၻာၾကီးထဲ..

တူညီရာ ခံယူခ်က္ေတြနဲ႕
ကိုယ္ယုံၾကည္ရာ မေသြ လမ္းကို တဲ့..။

ကဲ.. လာ..
ႏွလုံးသား အေရာင္ညီတဲ့ သူေတြ..
အတူတူ ခ်ီတက္ၾကစို႕ရဲ႕..
ေန႕သစ္တခု ဆီ..
ေရာင္နီ လာေလမလား..
၀ိုးတ၀ါး ရွိေနဆဲ ေပမဲ့......
.........................
ကိုယ္တို႕ ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြနဲ႕ အတူ...။


၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ဖက္ဆစ္မ်ား အား ရဲရဲ ၀ံ့၀ံံ စြန္႕စြန္႕ စားစား တြန္းလွန္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ေသာ ျမန္မာ့ သူရဲေကာင္းမ်ား၊ ျပည္သူ ဖက္က အစဥ္အျမဲ ရပ္တည္ တိုက္ပြဲ ၀င္ေနေသာ ကမၻာေပၚရွိ သူရဲေကာင္းမ်ား အားလုံးအတြက္ ႏွင့္ မတ္လ ၂၇ ရက္တြင္က်ေရာက္ မည့္ ေတာ္လွန္ေရးေန႕ အား ဂုဏ္ျပဳ ဖြဲ႕သီပါသည္။
...........................................................

Professional ကဗ်ာဆရာေတြ အားလုံးက သူတို႕ ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုေလ့ မရွိၾကပါဘူး ဘာေၾကာင့္ေရးရသလဲ လို႕ ေျပာတာလဲ ရွားရွား ပါးပါး ပါ။ က်မ ကေတာ့ Professional ကဗ်ာဆရာ မဟုတ္တဲ့ အျပင္ မိေက်ာင္းမ သမီးနဲ႕ အမ်ိဳးေတာ္သူမို႕.. လွ်ာက အေတာ္ ရွည္ပါတယ္။ လူမေမးပဲ ေျပာခ်င္လြန္းတဲ့ ..မတီးပဲ ျမည္ခ်င္တဲ ့့စည္ကေလး တလုံးပါ..။ ဘာအလုပ္ေလးပဲ လုပ္.လုပ္.. ဘာေလးပဲ ေရး .. ေရး.. ရည္ရြယ္ ခ်က္ က ဘာလဲ.. ေနာက္ခံသမိုင္း က ဘာလဲ.. ဘာေတြက ေစ့ေဆာ္လို႕ ေရးရတာလဲ .. လုပ္ရတာလဲ ဆို တာ .. ဘယ္သူမွ မေမးေပမဲ့ ေျပာခ်င္ေနသူ ပါ..။ တျပိဳင္ နက္ထဲမွာပဲ.. အခ်ိန္ေလး အားအား ယားယား ရွိရင္.. ဘေလာ့ဂ္ေတြ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ လည္တတ္ တဲ့ အက်င့္ေလးကလဲ ရခဲ့တာမို႕.. ခုတေလာ.. လွ်ာလဲ ရွည္... ေျခလဲ ရွည္ လို႕ ေျပာ ရမယ္ထင္ပါရဲ႕.။

ေျခရွည္တယ္ ဆိုေပမဲ့.. က်မရဲ႕ ရြာထဲကအျပန္ဆိုတဲ့ ပို႕စ္ထဲ မွာ ေရးခဲ့ သလိုပဲ.. ဘယ္လိုသြားလို႕ ဘယ္ကို ေရာက္တယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာ သိတာ မဟုတ္ပါဘူး..။ ကိုယ့္ ဆီလာလည္တဲ့သူေတြထဲက link ထားခဲ့ သူေတြ ဆီကို အလည္ ထြက္ျဖစ္ျပီးေတာ့.. ကိုယ္ႏွစ္သက္မိသူေတြ.. ခင္မင္ မိသူေတြ အသစ္ ေရးတာေတြ႕ ရင္.. သြား.. သြား.. ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ follow လုပ္ျဖစ္တဲ့အေျခအေနက သိပ္ၾကာေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး..။ အဆင္ေျပေျပ ေလွ်ာက္လည္တတ္တာ လပိုင္းေလာက္ပဲရွိ အုံးမယ္ ထင္ပါရဲ႕.. ..။ ဒီ အဆင့္ကို မေရာက္ခင္ေလး တုန္း က.. အကိုေအာင္သာငယ္ ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ ထဲက recent posts list ထဲမွာ.. နီရူဒါ ဆိုတဲ့စကားလုံးေလး တလုံးပါတဲ့ဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕.. ပို႕စ္အသစ္တင္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္တခုေတြ႕မိတာနဲ႕ အားရပါးရ ၀မ္းပန္းတသာ click လုပ္ျပီး အလည္သြားမိခဲ့ပါတယ္.. ဘာလို႕ လဲ ဆိုေတာ့ က်မက ငယ္ငယ္ ထဲ က ဆရာၾကီး နီရူဒါ ကို စြဲလမ္းခဲ့ သူ တေယာက္ မို႕ ပါပဲ..။ ေသခ်ာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့.. အဲဒီ ကဗ်ာထဲမွာ.. နီရူဒါရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ ထဲ က စကားစုျဖစ္တဲ့ ငါ့တိုင္းျပည္ေလးမွာ သစ္ျမစ္ေလးေတြကိုေတာင္ ငါခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ (ကိုေအာင္သာငယ္ ရဲ႕ ဘန္နာ နဲ႕ မေနာဟရီရဲ႕ ဆိုဒ္ဘားထဲ မွာ အဲဒီစကားစုေလး ရွိပါတယ္) စကားစုေလး ကို သုံးထားပါတယ္.. ျပီးေတာ့မွ ဆက္ေရးထားတာက.. အဲဒါေၾကာင့္ ပဲျပဳတ္နဲ႕ေၾကာ္စားလိုက္တယ္ တဲ့... ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ႕ေရာက္ သြားတဲ့ က်မ .. ရင္၀ဆီးကန္ သလိုမ်ိဳးခံစား ရျပီးေတာ့ .. အေတာ္ ၀မ္းနည္းသြားခဲ့မိပါတယ္..။ ဘေလာ့ဂ္ေလာက ထဲ မလည္မ၀ယ္အဆင့္မွာပဲရွိျပီး.. ၀မ္းပန္းတနည္းခံစားေနခဲ့ရတာမို႕.. အဲဒါ ဘယ္ဘေလာ့ဂ္လဲဆုိတာ က်မ မမွတ္မိေတာ့ပါ ဘူး..။

ခု .. အဲဒီ အေၾကာင္း ျပန္ေရး ေနရ တာ က.. အဲဒီ ကဗ်ာေရးခဲ့ တဲ့ သူကို ေက်းဇူး တင္ခ်င္လို႕ပါ.. သူ႕ေၾကာင့္မို႕လို႕.. က်မ ငယ္ငယ္ ထဲက ေလးစားခဲ့ရတဲ့.. က်မရဲ႕ သူရဲေကာင္း တေယာက္ ျဖစ္တဲ့.. အာနက္စတို ေခ်ေဂြဗားရား ရဲ႕.. ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓါတ္နဲ႕ ခံယူခ်က္ မ်ိဳးေစ့ကို ႏွိဳး ဆြေပးခဲ့သူ.. ခ်ီလီ မ်ိဳးခ်စ္ ကဗ်ာဆရာၾကီး.. ပတ္ဗလိုနီရူဒါ ရဲ႕ အေၾကာင္း.. ေသခ်ာ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါ တယ္..။ အဲဒီကဗ်ာေအာက္ မွာ ကဗ်ာေရးသူ က link ကေလး တခု ေပးထားခဲ့တာမို႕ပါ..။

ႏွစ္ေတြအလီလီ ေျပာင္း လို႕ ..ေခာတ္ေတြ စံနစ္ေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းခဲ့ ေပမဲ့.. အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးျပီး
မတရားမွဳနဲ႕ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳေတြ ကို ေတာ္လွန္လိုတဲ့ .. လူငယ္ေတြ ရဲ႕ ရင္ ထဲမွာ ခုထက္တိတိုင္ ကိန္းေအာင္း ေနႏိုင္ဆဲ သူရဲေကာင္း တေယာက္ ဟာ ရဲေဘာ္ေခ် ဆိုတာ ဘယ္သူ မွ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး..။ ရဲေဘာ္ေခ် တေယာက္ သူ႕ဘ၀ ကို အဆုံးစြန္ေသာ စြန္႕လႊတ္မွဳေတြ နဲ႕ ဖိႏွပ္ခံ လူတန္းစားေတြ အတြက္ အသက္ စြန္႕သြား ခဲ့တာ.. ငယ္ငယ္ တုန္းက သူ ရခဲ့တဲ့..ေတာ္လွန္ေရး သစၥာ အသိစိတ္ေတြ ေၾကာင့္ပါ..။

က်မ အသက္ ၁၃ - ၁၄ ေလာက္မွာ အဲဒီေခတ္က ဖတ္ခဲ့ရတဲ့.. ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးသူရဲေကာင္းပုဂၢိဳလ္ေတြ ရဲ႕ ၾကားထဲမွာ ဖီဒဲလ္ကပ္စထရို အေၾကာင္း. ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ဖတ္ရင္း.. သူ႕.ရဲ႕ ရဲရင့္ လွတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေတြ ကို..ဖတ္ရင္း.. သူတန္ဖိုးထား ေလးစား တဲ့.. သူရဲ႕ ညာလက္ရုံး လို႕ ေျပာလို႕ ရတဲ့ .. ရဲေဘာ္ အာနက္စတို ေခ်ေဂြ ဗားရား ကို ပါ ရင္းႏွီးခဲ့ရပါ.တယ္။ . ရဲေဘာ္ေခ် အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရင္းနဲ႕.. သူ ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀မွာ .. သူ႕အေဖ ယူလာေပး လို႕ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့.. ဆရာၾကီး နီရူဒါ ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ျပီးေတာ့.. ဖိႏွပ္ခံ ျပည္သူေတြ အတြက္ အနစ္နာ ခံခ်င္တဲ့စိတ္ေလးရခဲ့ တယ္ဆိုတာ သိခြင့္ ရခဲ့ ပါတယ္.. သူၾကိဳက္တဲ့ ဆရာၾကီး နီရူဒါရဲ႕ ကဗ်ာ အပိုင္းအစ ေတြကုိ သူ႕ရဲ႕အတၱဳပတၱိ ဖတ္ရင္း တမက္ေမာေမာ ဖတ္ခဲ့ ႏွစ္သက္ခဲ့ ျပီးတဲ့ ေနာက္ ဆရာၾကီး အေၾကာင္း ကို ပိုသိခ်င္ခဲ့ေပမဲ့.. .အခြင့္ မၾကံဳတာမို႕ ... ေသခ်ာ မသိခဲ့ရပါဘူး.. ။

ခုေတာ့ က်မ မမွတ္မိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေလးတေယာက္ေၾကာင့္..ငယ္ငယ္ ထဲကရွိေနခဲ့တဲ့က်မရဲ႕ဆႏၵ တခု ျပည့္ခဲ့ရပါျ႔ပီ.. နီရူဒါရဲ႕ သစ္ျမစ္ေတြ ကို ပဲျပဳတ္နဲ႕ေၾကာ္စားလိုက္ လို႕.. ၀မ္းနည္းရတာ က လြဲ ျပီးေတာ့ေပါ့ေလ..။

အေပၚက ကဗ်ာ ကေတာ့ အဲဒီေန႕ က သေႏၼတည္ခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ကို အေျခခံျပီးေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ပါ..။


မမသီရိ



Monday, March 23, 2009

ဘိလပ္မွန္ကြဲ

က်မငယ္ငယ္က ေနခဲ့ တဲ့ အရပ္မွာ..အေမရဲ႕ အေမ ..အေဖရဲ႕ အေမ ကို အေမၾကီးလို႕ ေခၚျပီး...အေမၾကီး ရဲ႕ အေမကို..အေဘာင္ၾကီး လို႕ ေခၚၾကပါ တယ္....

က်မရဲ႕ အေမ့ဖက္ က ..အေဘာင္ၾကီး က..မိန္းမေခ်ာ စာရင္းမွာပါ တယ္လို႕ ေျပာရမွာပါ...က်မတို႕ မွတ္မိတဲ့ အရြယ္မွာ..အေဘာင္ၾကီးရဲ႕ ခင္ပြန္း .က်မတို႕ ရဲ႕ ဖိုးဖိုးၾကီး မရွိေတာ့ ပါဘူး.. အဲဒီဖိုးဖိုး ၾကီး က အေဘာင္ၾကီး ကို..အေတာ္ ၾကိဳးစား ပိုးပန္း ခဲ့ ရတာပါ တဲ့.....

..ရြာထဲ က..ေရွ႕မီ ေနာက္မီ လူၾကီး သူမေတြ ရဲ႕ ေျပာ စကား အရ...အေဘာင္ၾကီး ငယ္ငယ္က အရမ္းေခ်ာပါ သတဲ့..က်မ တို႕ ျမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္ မွာ..အေဘာင္ၾကီး အသက္ က ၆၀ ေက်ာ္လို႕ ၇၀ နား ကပ္ေနပါ ျပီ.....ဒါေပမဲ့...ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ဆဲ....သြား မက်ိဳး...ဆံ မျဖဴ...ခါးလဲ မကုန္း....တင္ပါးဖုံး ေလာက္ထိ ရွိေနတဲ့ ဆံပင္ ကို ဘီးဆံပတ္..ပုံ႕ပုံ႕ ၾကီး ထုံး..ပါးမွာ သနပ္ခါး မွဳန္ မွဳန္ နဲ႕...အက်ၤီ ၀ိုင္ရွံ ျဖဴျဖဴလြလြ..ေတြ..ကို..အပြင့္စိပ္စိပ္ အေရာင့္ရင့္ရင့္ လုံခ်ည္ နဲ႕ တြဲ၀တ္တတ္တဲ့ အသားေရာင္ ၀ါ၀င္း၀င္း နဲ႕ အေဘာင္ၾကီး ကို ၾကည့္ ရတာ..အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ လို႕ လူတိုင္းက ျမင္ၾကတာပါ...မ်က္ႏွာက်က လျပည့္၀န္း လို..၀ိုင္း၀ိုင္း ျပည့္ျပည့္... မ်က္ခုံး နက္နက္ ..မ်က္ေတာင္ေတြ ကလဲ ..ထူထူ ေကာ့ေကာ့...(ခု LOREA"L ေၾကာ္ျငာေတြ ရွဳံးေလာက္တယ္.. တကယ္ေျပာတာ..း).. ႏွုတ္ခမ္း ခပ္ပါးပါး နဲ႕ ကြမ္းေလး တျမဳံ႕ျမံဳ႕ ၀ါးေနတတ္တဲ့ အေဘာင္ၾကီး ဟာ..အေတာ္ က်က္သေရ ရွိျပီး..လွပ တယ္ ဆို ဘယ္သူမွ ျငင္းလို႕ မရ ပါဘူး...အသက္ ၉၆ ႏွစ္မွာ ..ကြယ္လြန္တဲ့ အခ်ိန္ထိ.....နားေလးမဆိုစေလာက္ ထိုင္းတာကလြဲလို႕...သြားမက်ိဳး..ဆံမျဖဴ...ခါးလဲမကုန္းခဲ့ပါဘူး.. မကြယ္လြန္ ခင္ ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္ ထိ... ထမင္းခ်က္ ..အိမ္ေစာင့္...ကေလးထိမ္း...လုပ္ႏိုင္ခဲ့ ေသးတာမို႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြား တဲ့အခါေတြမွာ ဘုန္ၾကီး တရားေဟာျပီဆိုရင္ အေဘာင္ၾကီး က ဇာတ္လိုက္ မင္းသမီး.. ပါရမီ ေကာင္းသူ ရယ္လို႕ ဘုန္းဘုန္း က ထည့္ထည့္ ေျပာတတ္တာေလ.......။

အဲဒီအေဘာင္ၾကီး မွာ..သမီး ၂ ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့ ပါတယ္...တစ္ေယာက္က က်မတို႕ ရဲ႕ အေမၾကီး.. ေပါ့..။ အေမၾကီးရဲညီမကို က်မတို႕ ညီအမေတြက အေမၾကီးေလးလို႕ေခၚတယ္၊ အေမၾကီးက အသားခပ္ညိုညို ပုျပတ္ျပတ္ေလး နဲ႕ အေမၾကီးေလးကေတာ့ အသားျဖဴျဖဴ ပုပုေလး ပါ ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး အေဘာင္ၾကီးေခ်ာတာ ဘယ္သူမွ မမီၾက။ အေမၾကီးမွာ က်မတို႕ ေမေမ အပါအ၀င္ သားသမီး၄ ဦး ထြန္းကာျပီးေတာ့ အေမၾကီးေလးမွာ ေတာ့ သားတေယာက္၊ သမီးတေယာက္ ထြန္းကားပါတယ္။ ေမေမ တို႕ေမာင္ႏွမေတြမွာ ေမေမက အသားအေတာ္ေလးျဖဴျပီး ငယ္နာမည္ ေၾကြရုပ္ ေခၚခံရတဲ့ ထိ နဲနဲ ပါးပါး ေခ်ာတယ္ ဆိုပါေတာ့.. (နဲနဲပါးပါး ပဲေနာ္..) .. က်န္တဲ့သူေတြ က ညိုိညုိ ညက္ညက္ ရုပ္မထြက္သူေတြ..။

ေမေမ့မွာ သမီး ပဲ ႏွစ္ေယာက္ ထြန္းကားပါ တယ္.. တေယာက္က က်မ ေပါ့ေနာ့။ အဲဒီက်မ က မွန္ဘယ္ေလာက္ ထိ ၾကိဳက္သလဲေမး ရင္.. က်မတို႕အေဘာင္ၾကီး က က်မကို နာမည္ ေပးထားခဲ့တာ.. ဘိလပ္မွန္ကြဲ ..တဲ့ေလ..း)။

က်မမွန္ၾကိဳက္တာ လူမွန္းသိတတ္စ ငယ္ငယ္ေလး ထဲကတည္းကေနာ္၊ တခ်ိန္လုံး မွန္ပဲ ၾကည့္ေနတာတဲ့၊ အေမ့ မိတ္ကပ္ဗူးေတြ ေကာ္ျပီး မ်က္ႏွာမွာသုတ္တာ အသက္ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္က်ာ္ ၂ႏွစ္ မျပည့္ေသးတဲ့ အခ်ိန္က၊ အေမ့ အ၀တ္အစားအသစ္ေတြ.. အဲဒါ မမ ဟာေတြ လို႕ေျပာျပီး ေကာက္စု တာ အေမ့ကို ေပးမ၀တ္တာ အသက္ ၃ ႏွစ္ မျပည့္ခင္၊ မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါးေတြ အုံလြန္းလို႕ ..ဟယ္.. မမ မ်က္ႏွာက စပါးလွန္းဖ်ာ နခ်ီးက်ံထားတဲ့ အတိုင္းပဲ လို႕ လူေတြ ၀ိုင္းေနာက္ခံရေတာ့ အသက္ က ၄ ႏွစ္ပဲ ရွိခဲ့တာ၊ လက္ႏွစ္ဖက္လုံး လက္သည္း အရွည္ထားေတာ့ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ မျပည့္ေသးတဲ့ ၅ တန္းေက်ာင္းသူ။ အေမဆူတဲ့ ၾကား ဆရာမေတြ ဆူတဲ့ ၾကားက မရ အရ ထားတာေနာ္.. ၉ တန္းေရာက္ေတာ့ ေျခသည္းေတြပါ အရွည္ထား ျပီ..။

အဲဒီေလာက္အလွမက္သူ က်မ ဘယ္ေလာက္ ေခ်ာသလဲ ေျပာျပေပး ပါမယ္..။

ဆံပင္ ကေကာက္ေကာက္.. နဖူးက က်ယ္က်ယ္.. နဲနဲ ေမာက္ခ်င္ေသးတာ အဲဒီ နဖူးက၊ ႏွာတံက ခပ္ျမင္ျမင့္ ခပ္ပြပြ၊ ႏွုတ္ခမ္းက ခပ္ေထာ္ေထာ္.. အာက ခပ္ျပဲျပဲ၊ မ်က္လုံးက ခပ္ ျပဴးျပဴး ညိုတိုတို၊ ပါးမွာ အသား သိပ္မရွိ.. နားရြက္ေလး ကကားကား၊ မ်က္ခုံး က ေရးေရး ေလးပဲ ပါတာ၊ မ်က္ေတာင္ကလဲ ဆင္းရဲသလား မေမးနဲ႕၊ အသားေလးက ေၾကးညိုေရာင္ရင့္ရင့္၊ အရပ္ ခပ္ပုပု၊ ကိုယ္အတိုင္းအတာ က ငယ္ငယ္က (၂၇ - ၂၁-၂၈)- ခု (၃၄-၃၀-၃၄).. း)... ပခုံးရိုး ခပ္ကားကား၊ ဗုိက္ေခါက္ ခပ္ထူထူေလးနဲ႕.. တင္ပိန္ပိန္ေလး နဲ႕... ကဲ... ျမင္ေယာင္ ၾကည့္လို႕ ရၾကရဲ႕လား မသိ ဘူး.. က်မရဲ႕ ပုံသ႑န္ လွလွေလးကို..။

အဲဒီေလာက္ထိ ေခ်ာတဲ့ အေဘာင္ၾကီး က ဆင္းသက္လာတဲ့ မ်ိဳးဆက္ထဲ မွာ.. ကာလေရြ႕လ်ားလာေတာ့.. ဂ်င္းန္ ေတြ က ဘာျဖစ္သြားလဲ မသိပါဘူး.. က်မ က်ေတာ့.. အေမ့မလွတာေတြ.. အေဖ့မလွတာေတြ အကုန္လုံး စု ထားတဲ့ ရုပ္ကေလး ထြက္ခဲ့တာေလ..

ေျခေတြ လက္ေတြ က လွသလား ေမးအုံး... လုံး၀ ပဲ .. မလွတာမွာ.. း)..။ ဦးေလး တေယာက္ဆို ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ေျပာတာ.. တူမေလးရယ္..နင့္လက္ေတြက ၾကက္ေျခသည္းေတြ က်ေနတာပဲ လွတာလဲ မဟုတ္ပဲ ထားမေနပါနဲ႕ တဲ့... အဲဒီဦးေလး.. စိတ္ေကာက္ျပီး စကားေကာင္းေကာင္း ျပန္မေျပာျဖစ္တာ.. သူ ႏိုင္ငံျခား ထြက္သြားတဲ့ထိ..။
အားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း လူက မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ..။ တအိမ္လုံးမွာလဲ ေနရာအႏွ႕ံ ထားလို႕ ရသမွ် မွန္ေတြ ခ်ိတ္ထား တာ အရြယ္ေလး နဲနဲ ေရာက္ကတည္း က။ ငယ္ငယ္ထဲက ဆိုးလာတဲ့ လက္သည္းဆိုးေဆး ဗူးခြံေတြ.. မိပ္ကပ္ဗူးခြံေတြ ကုန္သြားလဲ လႊင့္မပစ္ပဲ က်မအိပ္ ခန္း ပတ္ပတ္လည္က ၾကြက္ေလွ်ာက္ေလးေတြ မွာ စီတင္ထားေသးတာ .. မနည္း မေနာ ပါပဲ။ က်မအခန္းထဲ ေရာက္ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆို .. အဲဒီဗူးခြံေတြ ၾကည့္ျပီး.. အျမဲ တအံ့ တၾသ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တာေလ..။ ေဖေဖ ကေျပာ ရွာတယ္.. မမ ရယ္ သမီး ရူးတာေတြ လူမသိေစနဲ႕.. အဲသေလာက္ အလွ မက္မွန္း အဲဒီဗူးခြံေတြ ျမင္သြား သိသြား တဲ့ ေယာက်ၤားေလးေတြ သိသြားရင္.. သမီးကို ယူ ရဲသူ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး တဲ့...း)..။

အဲသေလာက္ထိ ရုပ္ဆိုး ျပီး.. မွန္ၾကိဳက္ သူေလး ကို.. က်မရဲ႕ အေဘာင္ၾကီး က သူ စိတ္တိုလာရင္ ဘိလပ္မွန္ကြဲ ေခၚေတာ့တာ ဘယ္ ဆန္းမလဲ ေနာ္..။ က်မ ၾကည့္လြန္းလို႕ ဘိလပ္က လာတဲ့ မွန္ေတာင္ ကြဲ ကုန္မွာ မို႕တဲ့..။

အဲသေလာက္ထိ အလွေတြ ျပင္၊ အဲသေလာက္ မွန္ၾကိဳက္ေပမဲ့.. က်မ အသက္ ၂၀ ထိ ဘယ္ေကာင္ေလး ကမွ ေခ်ာတယ္ ေျပာတာ မခံ ရပါ.. (ေခ်ာမွ မေခ်ာတာကို ေနာ္..း)...ရဖူးတဲ့ ရီးစား စာ ၃ - ၄ ေစာင္ထဲမွာ လဲ ေခ်ာတယ္လို႕ ပါဖူးဘူး ..ဒါေပမဲ့.. အသက္ ၂၀ နဲ႕ ၂၇ ၾကား မွာေတာ့ ေခ်ာတယ္လို႕ ေျပာသူေတြ ရွိလာခဲ့တယ္.. တပည့္ေတြ ေလ.. တပည့္ေတြ.. ကိုယ့္ဆရာမ ကို ခ်စ္လို႕ေခ်ာခဲ့ၾကတာ...ရြယ္တူ ေယာက်ၤားေလးေတြ ကေတာ့ မေျပာပါဘူး..။ အသက္ ၂၇ ေက်ာ္တဲ့ အခ်ိန္ မွာ.. ရြယ္တူ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်ိဳ႕ က ေခ်ာတယ္လို႕ ေျပာလာခဲ့တယ္.. ကဲ အံ့ၾသ စရာမေကာင္းဘူး လား..။ ခု ၃၅ ေက်ာ္လို႕ ၄၀ မွာ.. ေတြ႕တဲ့သူ အမ်ားစု က.. ေခ်ာတယ္တဲ့ ရွင့္ .. အမ်ိဳးသားေတြကေရာ ေျပာတာ.. မယုံလဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးေနာ္... း)... ကိုယ့္ ကို ေခ်ာတယ္လို႕ ေျပာလာခဲ့ရင္ အလိုက္သင့္ေလး.. Thank You လို႕ ေျပာက်င့္ ရခဲ့တာ ၾကာေပါ့...။

အဲသလို အေျပာခံ ရေအာင္ အေတာ္ၾကိဳးစားရတာေနာ္.. လြယ္လြယ္နဲ႕ေတာ့ ဘယ္ရပါ့ မလဲ..။ အျမဲတမ္း စိတ္ကိုၾကည္လင္ေအာင္ ထားရတယ္၊ မ်က္ႏွာမွာ အပြင့္လင္းဆုံး အျပံဳး ပန္း စဥ္အျမဲ ပြင့္ေနေအာင္ ၾကိဳးစား ရတယ္.။ ေန႕စဥ္ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ေတြ႕တဲ့သူတိုင္းကို တတ္နိုင္သေရြ႕ ေမတၱာ ထားႏိုင္ေအာင္.. နားလည္ေပးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္.. (လူတိုင္းကိုမရႏိုင္တာက တက႑ေပါ့ေနာ္ း) တဖက္သား ေျပာတဲ့စကား အေလးေပး နားေထာင္ေပးပါတယ္။ အလုပ္ထဲေပ်ာ္ေအာင္.. ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို ႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ျဖစ္ေအာင္ အျမဲထားပါတယ္။ တခါတေလေတာ့လဲ လူပီပီ ေဒါသထြက္မိရင္ .. ရင္ဖြင့္လို႕ ရမဲ့သူရွာျပီး .. အတင္းတုတ္ပါတယ္..း)..။ ကေလးေတြ နဲ႕ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ အခ်ိန္ေလးမွာ ေနေပးပါတယ္။ ေတြ႕ သမွ်ကေလး ေကာက္ခ်ီပါတယ္။ စိတ္ညစ္ ရင္ သီခ်င္း ေအာ္ဆိုပါတယ္ ။ ေရမ်ားမ်ား ေသာက္ပါတယ္။ အသီးအရြက္မ်ားမ်ား စားပါတယ္။ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အလွ အပ ေတြ အျမဲ အေလးအနက္ ခံစားပါတယ္ (ေဟာ ..တိမ္ေတာက္တာေလးက လွလိုက္တာ.. ေဟာ သက္တံေလးက ဘယ္ေလာက္ လွသလဲလို႕.. အဲ ႏွင္းေတြ က်တာ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ. .. အင္း ..မိုးစက္ေလးေတြ ရဲ႕ ရနံ႕ က သင္းပ်ံ႔ ပါဘိသနဲ႕.... နဲ႕က်မအတြက္ ဒီေလာကၾကီးက အရာရာဟာ လွပေနတတ္ပါတယ္).။ ေနပူ ထဲ ထြက္တဲ့အခါ ေနပူကာမဲ့ အ၀တ္အစား၊ ဦးထုပ္၊ ထီး၊ မ်က္မွန္ တပ္ပါတယ္.. UV whitening သုံးပါတယ္။ ရာသီဥတု၊ ကာလ ေဒသ၊ အခ်ိန္အခါ နဲ႕ သင့္တင့္ေရာက္ပတ္တဲ့ အေရာင္ ဒီဇိုင္း အဆင္အေသြး ပါ အ၀တ္အစား ၀တ္ပါတယ္။ အဓိကျဖစ္တဲ့ အသက္ ကိုေမ့ထား ပါတယ္..း)..။

ၾကံဳတုန္း နဲနဲ ထပ္ၾကြားပါ ရေစအုံး..... အင္တာနက္ဆိုတာ ၾကီး စသုံးဖူး ေတာ့... ဘာမွန္းမသိ ..ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ် ေလွ်ာက္ ကလိရင္း .. မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ အင္ဗိုက္လုပ္လာတဲ့ Friendship Web တခု ႏွစ္ခု မွာ ဓါတ္ပုံ တခ်ို႕ တင္ျပီး အရူးထခဲ့တဲ့ ကာလေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္.. (အသက္ကို အမွန္ပဲ ထည့္ေပးထားခဲ့တာပါ..း) ။ လာလိုက္ တဲ့ မိတ္ဆက္စာေတြ.. လာလိုက္တဲ့ ရီးစား စာေတြ.. ၾကြား တာဟုတ္ဖူး ေနာ္ တကယ္ အတည္ေျပာေနတာ.. း)..။ အဲ တခုေတာ့ ရွိသေပါ့ ေလ... ပို႕သမွ်လူေတြက ျမန္မာ တေယာက္ မွ မပါ ပါ ဘူး.. း)..။ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းတဲ့ေဒသေတြ က ႏိုင္ငံျခားသားေတြ...း)... က်မရုပ္ က ျမန္မာၾကိဳက္ မဟုတ္လို႕ နဲ႕ တူရဲ႕...း)..။ ခုေတာ့ အလုပ္ရွဳပ္လြန္းလို႕.. အဲဒီ Web ေတြ ပိတ္လိုက္ရတာ ၾကာေပါ့.....။

လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလ အနည္းငယ္ေလာက္ ထိ က်မ ဘ၀အတြက္ အလွအပ ဟာ အေတာ့္ကို အေရးၾကီးတဲ့ အခန္းက႑မွာ ပါခဲ့ပါတယ္။ လက္သည္း ေလးတေခ်ာင္းက်ိဳးသြားရင္၊ ေျခသည္းေလး တေခ်ာင္းက်ိဳးသြား ရင္ စိတ္ညစ္ခဲ့ရတာမ်ား..။ မ်က္ႏွာမွာ ဘုသီးေလး တဖု ေလာက္ ဆို.. စိတ္ညစ္္လိုက္တာမ်ား.. ။ တေန႕.. တေန႕ အလုပ္ မသြား ခင္ မွန္ေရွ႕ မွာ အနညး္ဆုံး မိနစ္ ၃၀ နဲ႕ ၄၀ ၾကား က်မ အခ်ိန္ေပး ပါတယ္..။ က်မ၀င္ေငြ ရဲ႕ ရာခိုင္ႏွုန္း ခပ္ျမင့္ျမင့္ ကို အလွအပ အတြက္ သုံးပါတယ္။

ဒါေပမဲ့.... က်မရင္ထဲ မွာ.. ပုလဲေလးနဲ႕တူတဲ့ႏွလုံးသား ရွိေနတယ္.. ျပင္ပက အလွအပ ဆိုတာ အေၾကာင္း အမိ်ဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲ ႏိုင္ေပမဲ့ .. ႏွလုံးသား အလွကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲ ႏိုင္တဲ့ သစၥာပါပဲ လို႕ သိသြားျပီး ေျပာလာသူ တေယာက္ ရွိခဲ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ .. က်မအတြက္ ျပင္ပန္း အလွေတြ ဟာ နံပါတ္ တစ္ေနရာမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး.. ေန႕စဥ္ ျပင္ေနက် ၀တၱရား အတိုင္း အလွ ကေတာ့ ျပင္ဆဲ. အသားအေရ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ ေရွာက္ဆဲ ေပမဲ့... ႏွလုံးသား ထဲ က ပုလဲ ရတနာေလး ကို ပိုမို တန္ဖိုး ထားတတ္ခဲ့ ပါျပီ။ ခုခ်ိန္ ထိ အသက္အရြယ္ ၾကီးရင့္လာတာကို .. ၀မ္းမနည္းဖူးခဲ့ ပဲ. ရလာတဲ့ အသက္အရြယ္ကို က်မ ပိုမို ႏွစ္သက္ခဲ့ပါျပီ။ ကိုယ့္ရင္ထဲက ပုလဲေလး ကို ပိုမို လင္းလက္လာေစဖို႕ အတြက္ ကေတာ့ က်မမွာပဲ တာ၀န္ အရွိဆုံးပဲ ေပါ့ေနာ္ ..။ အေဘာင္ၾကီး ရဲ႕ ဘိလပ္မွန္ကြဲေလး ခုေတာ့ .. အျပင္ပန္း အလွ အပ ေတြ အျပင္ .. ႏွလုံးသား လွဖို႕ အတြက္ ပါ.. မွန္ပို ၾကည့္ျဖစ္ေနတာ.. .. တမလြန္က အေဘာင္ၾကီး.. သိႏို္င္မယ္ မထင္ေတာ့...။



မမသီရိ

Wednesday, March 18, 2009

ေႏြဦးအလြမ္း

ေပါက္ပန္းနီနီ

လဲပြင့္စီ...
နီတယ္ေလ့... စီတယ္ေလး...။

.............


ကသစ္ရဲရဲ

ရိုးတံက်ဲ...

ရဲတယ္ေလ့ ... က်ဲတယ္ေလး...။

.............


လက္ပံပြင့္ေသြး

ဖေယာင္ေမႊး..

ေသြးတယ္ေလ့ ... ေမႊးတယ္ေလး...။

...........


ႏွင္းပြင့္စီစီ

ျမဴမင္းရီ...

စီတယ္ေလ့... ရီတယ္ေလး...။

..............


ေတးဖြဲ႕တ်ာသီ

ေက်းငွက္ျမည္...

သီတယ္ေလ့.... ျမည္တယ္ေလး...။

................



ရွစ္ခြင္ရပ္တိုင္း

မွဳန္မွဳန္ မွိဳင္း...

ဆိုင္းတယ္ေလ့... မွိဳင္းတယ္ေလး...။

................


ဘယ္ကိုၾကည့္ၾကည့္

ျမင္ေယာင္မိ

ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာ.. ပတ္၀ိုင္းလာ...

လြမ္းတယ္ေလ့ လြမ္းတယ္ေလး....။

..............

..............

(မိန္ရာသီ တေပါင္းလ ဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္သာယာ ြန္းလို႕ ရေသ့သူေတာ္စင္ေတြ ေတာင္စ်ာန္ေလွ်ာ တယ္ရယ္လို႕ စာဆိုရွိတဲ့ လပါ... ျမိဳ႕ၾကီးမွာေနသူေတြ အတြက္ အပူရွိန္ တိုးလာတာကလြဲ လို႕ သိပ္ သတိထားမိၾကမွာ မဟုတ္ေပမဲ့.. ေတာရိပ္ ေတာင္ရိပ္ နဲ႕ နီးတဲ့ ေက်းလက္ေဒသေတြ မွာေတာ့... သာယာလွတဲ့ သဘာ၀ အလွအပ ေတြကို.. တစိမ့္စိမ့္ ခံစားႏိုင္ၾကပါတယ္.. မနက္ေစာေစာ ပို္င္းမွာ.. ႏွင္းဥေလးေတြ သီးေနျပီး.. ေနရင့္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့.. ျမဴခိုးေတြ ဆိုင္းေနတဲ့.. ေတာေတာင္ သဘာ၀ အလွ၊ ရာသီ အလိုက္ပြင့္ၾကတဲ့ ေပါက္၊ လက္ပံ၊ ကသစ္ စတဲ့ ပန္းနီနီေတြ က ဟိုမွာ..ဒီမွာ..၊ ေရာင္စုံ ဖေယာင္းသစ္ခြ ျဖဴျဖဴ၊ ျပာျပာ၊ေတြ ကလဲ လက္ညိွဳးထိုး မလြဲ.. ငွက္ကေလးေတြကလဲ တီတီတ်ာတ်ာ.. က်ီက်ီက်ာက်ာ .. ေတးသီလို႕.. ေမာင္ႏွံ လည္ယွက္ သစ္ရိပ္ေတြ ထက္မွာေပါ့..။


ဇာတိေျမကို အလြမ္းဆုံးအခ်ိန္ကို ေျပာပါဆိုရင္ က်မအတြက္ေတာ့.. ဒီရာသီပါပဲ.။ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္တဲ့ ေက်းရြာေလး တရြာရဲ႕ အစြန္က ျခံက်ယ္ၾကီးထဲ မွာ ရွိေနမဲ့.. ျပဳစုသူမဲ့.. သစ္ခြ ရိုင္းေတြ..။ ေတာင္ေစာင္းေလးေပၚ မွာရွိတဲ့ အိမ္ျမင့္ျမင့္ေပၚ က လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္. ဆင္ေျခေလ်ာေလး.. ဆင္းသြားတဲ့ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေျမနီ လမ္းေလး.. ဟိုးေ၀းေ၀း မွာေတာ့.. ေတာင္တန္း ျပာျပာေတြ က.. ဘာမွ မသိလို ပဲ အိေျႏၵရရ လဲေလ်ာင္းေကာင္းတုန္း ပဲ ေနမွာေပါ့... က်မရဲ႕ မနက္ခင္းေတြကို လာႏွုတ္ဆက္ဖူးတဲ့ ငွက္ကေလးေတြကေရာ.. က်မလြမ္းေနတာ.. သူတို႕ သိပါ့မလား.။ .. ျမိဳ႕ျပရဲ႕ အရိ္ပ္ေတြ နဲ႕ ေ၀းကြာ တဲ့.. တိ္တ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ရြာေလး.. ေဘးနားကေတာင္ကုန္း မိုမို ေတြ... ေႏြဦးပန္းေတြ.. ေက်းငွက္ေလးေတြ ရဲ႕အသံေတြ.. ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့..လယ္ကြင္း မွဳိင္းမွိဳင္းေတြ.. ျပီးေတာ့.. ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရ ႏိုင္ေတာ့ တဲ့.. ငယ္ဘ၀ေတြ..

လြမ္းလိုက္တာ.......


က်မ ဘယ္ကို ပဲ သြာသြား .. သယ္သြားတဲ့ အထဲမွာ.. က်မ ငယ္ငယ္ ထဲက ခုခ်ိန္ထိ စိတ္ကူးေပၚတိုင္း ခ်ေရးထား တဲ့. .. ကဗ်ာ မွတ္စု အၾကမ္းေတြ .. ငယ္ငယ္ ထဲ က အုံးခဲ့တဲ့ ေခါင္းအုံးေလး တလုံး... ငယ္ငယ္ ထဲ က ေသာက္ခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေလး တခြက္ နဲ႕.. ေနာက္ပိုင္း ကင္မရာေလးတလုံး ပိုင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ.. ေတြ႕ရာ ျမင္္ရာ ဖမ္းရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ထည့္ထားတဲ့.. IBM USB 2.0 တစ္ခု ပါ ပါ တယ္..။


အဲဒီအထဲ က ပုံေလး တခ်ိဳ႕ က်မလိုပဲ အိမ္လြမ္းေနသူေတြ အတြက္မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။



ေပါက္ပန္းနီနီေတြ



ရြက္ေၾကြေတြ နဲ႕ လမ္းကေလး


ျမဴေတြဆိုင္းတဲ့.. ေတာင္တန္းမ်ား



ေႏြဦး ဆည္းဆာ အလွ..


ကသစ္ပန္းေတြ


ဖေယာင္းရိုင္း


ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ လယ္ေတာမ်ား



လက္ပံနီနီ


လန္းဆန္းတက္ၾကြေနတဲ့ ဖယာင္းျဖဴျဖဴ ေတြ



အလြမ္းေတာင္ၾကား





မမသီရိ




Monday, March 16, 2009

ဘေလာ့ဂါ ကိုေအာင္သာငယ္ ေမြးေန႕

သူဟာ..
ဟိုတစ္ခ်ိန္ခါတုန္းကေတာ့..
ေကာင္းကင္ေမေမရဲ႕
ေတာက္ပတဲ့ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္..

ခုမ်ားေတာ့လဲ..
သူကိုယ္တိုင္..
ၾကယ္ကေလးေတြကိုေထြးေပြ႕ထားတဲ့
ေကာင္းကင္ျပာၾကီး ေလ....။

သူဟာ..ဟို တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတုန္းကေတာ့..
ယုံၾကည္ခ်က္ေတြအတြက္
သူခ်စ္တဲ့ အေမ့ကိုခြဲ
အလင္းေတြထဲ ရဲရဲၾကီး ေျပး၀င္..
အသြင္ အသစ္ စာမ်က္ႏွာေတြဖြင့္ဘို႕ အတြက္...
ေဒါနရဲ႕ရင္ေငြ႕ကို လွဳံ
ေသာင္ရင္းရဲ႕ ေရၾကည္ကိုေသာက္ခဲ့တဲ့
ဇာမဏီငွက္ကေလး တစ္ေကာင္..

ခုမ်ားေတာ့လဲ..
ဟိုးအျမင့္တစ္ေနရာဆီ
ပ်ံသန္းဘို႕ရာ
အစြမ္းကုန္အားယူေနတဲ့
(ဘယ္ေတာ့မွ မေသဆုံးႏိုင္တဲ့)
ဖီးနစ္ငွက္ တစ္ေကာင္ေပါ့..............။

သူဟာ..
သူ႕တိုင္းျပည္ကေလးက
သစ္ျမစ္ကေလးေတြကိုေတာင္ခ်စ္တယ္
သူ႕အေမကိုခ်စ္တယ္
ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္တယ္..
ဂီတ ကိုခ်စ္တယ္
သံစဥ္ေတြကို ခ်စ္တယ္
မိုးေကာင္းကင္ၾကီးကိုခ်စ္တယ္
ပင္လယ္ျပာျပာ ကို ခ်စ္တယ္
ေတာင္တန္းေတြကို ခ်စ္တယ္..
လျပည့္ညကို ခ်စ္တယ္
နီရူဒါကို ခ်စ္တယ္..
နီရူဒါရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္တယ္
လြတ္လပ္မွဳ ကိုခ်စ္တယ္..
သူ႕ငွက္ကေလးေတြကိုခ်စ္တယ္
ျပီးေတာ့...
ႏွင္း.... ကိုခ်စ္တယ္.......။

သူ႕ရင္ထဲမွာ
ကဗ်ာေတြနဲ႕ ႏူးညံ့ေနတဲ့
ႏွလုံးသား တစုံ ရွိတယ္..
အမွန္တရား ကိုျမတ္ႏိုးတဲ့
ႏွလုံးသား တစုံ ရွိတယ္
ထိရွေၾကကြဲ လြယ္တဲ့
ႏွလုံးသား တစုံရွိတယ္
ဂီတ သံစဥ္ေတြဖြဲ႕ သီေနတဲ့
ႏွလုံးသား တစုံရွိတယ္..
.........

ဇာမဏီငွက္ ကေလးေရ..
ေမြးေန႕ေပါင္းမ်ား စြာ ကို
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ေစေၾကာင္း..
ဆုမြန္ေခၽြ ေတာင္း လိုက္ပါရဲ႕...

ႏွစ္ေပါင္း ရာခ်ီ တဲ့ တိုင္......။

၁၇.၃.၂၀၀၉ မွာ က်ေရာက္တဲ့ အကို ေအာင္သာငယ္ ရဲ႕ ေမြးေန႕ မဂၤလာမွ သည္ ေမြးေန႕ေပါင္းမ်ားစြ ာကို အကို ခ်စ္ေသာ ငွက္ကေလးမ်ား၊ အကိုခ်စ္ေသာ ႏွင္း နဲ႕ အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္း ႏိုင္ပါေစ..။ အကိုခ်စ္ေသာ မိသားစု နဲ႕ အျမန္ဆုံး ျပန္ဆုံႏိုင္ပါေစ..။

.....................................................................................................
မမသီရိ

Saturday, March 14, 2009

က်န္ေနေသးေသာ လမ္းတပိုင္းအတြက္

လမ္းမေပၚမွာ
...
မႏိုင္၀န္ေတြ.. တနင့္တပိုးနဲ႕
ေလာကရဲ႕ လမ္းမ်ားထက္..
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ..
အထီးက်န္စြာ... ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ရ..
ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ေခါက္ရိုးေက်ေနတဲ့..
ေန႕ေတြ
ညေတြ
.......
ရာသီေတြ ေပါင္းစပ္လိုက္ တဲ့ အခါ..
...
အသိုက္ေလး တျခမ္းပဲ့နဲ႕
မလုံျခံဳ တဲ့ .. အုံ႕မွဳိင္းျခင္းရဲ႕ ေအာက္..
ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္သလို ရွိေနခဲ့တဲ့...
ေမတၱာဆိုတဲ့ အရာေတြ...
ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္တဲ့.. ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ က.
ဟိုိုး.... ေ၀းေ၀း မွာ....
သီးသန္႕လမ္းေလွ်ာက္လို႕...
တကဲ့ကို... ကိုယ္ နဲ႕ မဆိုင္စြာ....
ေလာက ရဲ႕ လမ္းမ တခုေပၚ က... ငါ......။
.................................................................

ဆႏၵ (၁)

..

ငါ...

ကတၱီပါဖိနပ္ မလို..

ေရႊထီးလဲမေဆာင္း

အေဟာင္းေတြ အသစ္ျဖစ္ဖို႕

ခံယူခ်က္ေတြ ေရာင္းစား တဲ့ အထဲေတာ့ မ၀င္လို..

..

ငါ...

လင့္ခရူဇာ မစီး..

တိုက္ၾကီးလဲ မလို..

ပိုပိုသာသာေတြး..

ခ်ိဳခ်ိဳ သာသာေလး ေျပာျပီး..

ေနာက္ေက်ာ ဓါးနဲ႕ ထိုး..

အႏၶ လူအမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္လို....

..

ငါ...

ေထာင္ေသာင္း အနႏၱ..

ပူပန္ေသာကေတြ ျပည့္၀

ခ်စ္စရာရွိရင္ ခ်စ္ၾက

မုန္းစရာရွိတာ မုန္းၾက

အစြန္းတရား တဖက္ဆီထိမက်..

ၾကည္ႏူးစရာမ်ားလဲ မွ်ေ၀ ခံစား..

သာမန္လူတန္းစားက

လူသားဆန္တဲ့..

လူတေယာက္အျဖစ္ပဲ.. ရ ရလို...။

..

..

ဆႏၵ (၂)

ဘ၀

ပုံစံတက်.. ရွိခ်င္မွ ရွိတတ္တယ္

ေလာကဓံရွစ္ပါး
ဘ၀မ်ားကို.. လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္..
ယိုင္ခ်င္ယိုင္.. နဲ႕ခ်င္နဲ႕
လူ ပီသ ဘို႕အတြက္
လမ္းမွန္ကဖဲ့ မထြက္..
အိမ္အျပန္
ဘ၀အမွန္ပါဘို႕
စိတ္ေကာင္းထား ေမတၱာယွဥ္..
မဇ်ၥိမ သံေယာဇဥ္..
မတုန္ယင္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႕...
က်န္ေနတဲ့ လမ္းတပိုင္း
အနက္ရွဳိင္းဆုံး..
ရဲရဲ...
... ဆက္ေလွ်ာက္ သြားမယ္...။
..
..
မမသီရိ (၁၅.၃.၂၀၀၉ အတြက္ အမွတ္တရ)

Wednesday, March 11, 2009

အလုပ္မလုပ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့အိမ္ရွင္မ


က်မတို႕ငယ္ငယ္ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေလွ်ာက္ လႊာပုံစံေတြအေတာ္ျဖည့္ခဲ့ရပါတယ္၊ ေတဇလူငယ္၊ ေရွ႕ေဆာင္လူငယ္၊ လမ္းစဥ္လူငယ္၊ အရံပါတီ၀င္ စသျဖင့္ အသက္အရြယ္အလိုက္ ဆႏၵရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစျဖည့္ရတာမ်ိဳးပါ။ အဲဒီက ကိုယ္ေရးရာ ဇ၀င္မွာအမည္၊ ေမြးသကၠရာဇ္၊ လူမ်ိဳး၊ ကိုးကြယ္ သည့္ဘာသာ၊ အလုပ္အကိုင္၊ အဘအမည္၊ အဘ အလုပ္အကိုင္၊ အမိအမည္၊ အမိ အလုပ္အကိုင္ ဆိုတာမ်ိဳး ေလွ်ာက္လႊာတိုင္းမွာ ျဖည့္ေပးရပါတယ္။ အဲသလို ျဖည့္ၾကတဲ့ ေနရာမွာ အဘ အလုပ္အကိုင္ ဆိုတဲ့ ကြက္လပ္ မွာ ကိုယ့္ဖခင္ ရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ ကို အေသအခ်ာေရးတတ္ၾကတယ္၊ ကုန္သည္၊ လယ္လုပ္၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ ေဆးမွဴး၊ ဆရာ၀န္၊ ေကာင္စီလူၾကီး၊ ပါတီ ဥကၠဌ စသျဖင့္ ေပါ့။

အမိ အလုပ္အကိုင္ ဆိုတဲ့ ေနရာက်ေတာ့.. မိမိရဲ႕ မိခင္က အစိုးရ ၀န္ထမ္းမဟုတ္ရင္ မွီခို ဆိုျပီး ထည့္တတ္္ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕ ဆို ၀န္ထမ္းလုပ္ေနရက္နဲ႕ေတာင္ မွီခုိ လို႕ အလြယ္တကူ ေရးလိုက္ ၾကေသးတာ။ မိန္းမဆို ရင္မွီခို ထည့္ရမလို မ်ိဳးလို႕ က်မတို႕ အေတာ္မ်ားမ်ား မွတ္ထားခဲ့ ၾကတာကိုး။ အဲဒီအေလ့အက်င့္ေလး က က်မတို႕ အလုပ္ေလွ်ာက္ၾကတဲ့အခါ၊ အလု့ပ္အင္တာဗ်ဴးေတြ ေျဖၾကတဲ့အခါ၊ျပီေတာ့အိမ္ေထာင္စု ုစာရင္းေတြ ျပဳစုတဲ့အခါ၊ အေထြေထြ စစ္တမ္းေတြ ေကာက္ယူၾကတဲ့ အခါ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေတြ႕ၾကရမွာပါ။

အထူးသျဖင့္နယ္ေတြမွာ အလုပ္လာေလွ်ာက္သူေတြကို မိဘ အလုပ္အကိုင္ေလး ေျပာျပပါအုံးလို႕ ေမးလိုက္ရင္ အေဖ ကေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္ပါတယ္၊ အေမကေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပါ ဆိုတဲ့ အေျဖကို အမ်ားစု က ေပးတတ္ၾကပါတယ္။

ကဲ .. ဒီလိုဆိုရင္ .. က်မတို႕ရဲ႕ အေမေတြ၊ အမေတြ၊ အေဒၚေတြ၊ အဖြားေတြ၊ ျပီးေတာ့ က်မတို႕ ကိုယ္တိုင္ အလုပ္မလုပ္ၾကတာ ေသခ်ာသလား ၾကည့္ၾက ရေအာင္ပါ။ အေပၚဆုံးပုံ က.. အလုပ္မလုပ္ ဖူးလို႕ ဆိူတဲ့ အိမ္ရွင္မ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုံပါ.. အဲဒီပုံ ရဲ႕ မူလဇာတိက အာဖရိကတိုက္က အမ်ိဳးသား ၾကီးစိုးတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာဖြံ႕ျဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတဲ့ INGO တစ္ခုရဲ႕ Gender Equality Exercise တစ္ခုပါ။ ျမန္မာႏ္ိုင္ငံ မွာလဲ အေတာ္ေလး အသုံးတည့္မဲ့ပုံေလးပါ။ အဲဒီပုံေလးကို ၾကည့္ရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ အထူးသျဖင့္ အိမ္ရွင္မေတြ ရဲ႕ အခန္းက႑ ဟာ မိသားစု မွာ ဘယ္ေလာက္ထိ အေရးပါ သလဲ ဆိုတာ ျမင္သာ ၾကမွာပါ။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခု လုံး အတြက္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ထိ အေရးပါ လိုက္မလဲ စဥ္းစား ၾကည့္ ၾကေပါ့ေနာ္။


က်မတို႕ ရဲ႕ ေမြးရာပါ က်ား - မ ျဖစ္တည္မွဳကို ေျပာင္းလဲ လို႕ မရႏိုင္ေပမဲ့.. ဘယ္အလုပ္က ေယာက်ၤားေလး ပဲ လုပ္သင့္ တယ္၊ ဘယ္အလုပ္က ေတာ့ မိန္းမေတြ ပဲ လုပ္ရမွာ ဆိုတဲ့.. က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အျမင္ ေလးေတြကို က်မတို႕ လဲ ေခတ္နဲ႕ အညီ လိုက္ေျပာင္းလဲသင့္ ၾကပါျပီေနာ္..။


အလုပ္မလုပ္ပါဘူးရယ္လို႕ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကီး တခုလုံးက သတ္မွတ္ထားတဲ့ က်မတို႕ မိန္းမေတြ ဟာ.. သူတို႕ ရဲ႕ ဘ၀ တစ္ခုလုံး ကို သူတို႕ခ်စ္တဲ့ လင္သား၊ အေဖ၊ အကို ေတြ ေမာင္ေတြ သားေတြ၊ မိသား စု ေတြ အတြက္ တစ္ဘ၀ လုံး ေပးဆပ္ခ်င္ၾကသူေတြ ပါ။

ဘယ္သူကမွ အတင္း မတိုက္တြန္းေပမဲ့.. အမ်ိဳးသမီ အမ်ား စု.. အထူးသျဖင့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး အမ်ား စု က အဲဒီတာ၀န္ေတြ ေက်ေက် နပ္နပ္ၾကီး ယူခ်င္ၾကတာပါ။ ေယာက်ၤားေတြ အမ်ား စု က မိသား စု အတြက္ စားဖို႕ ေသာက္ဖို႕ ၀င္ေငြ ရွာေပးရင္ ျပီးေရာ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚ ၾကီးေတြ လက္ကိုင္ထားၾကဆဲမွာ အလုပ္လဲလုပ္ ၀င္ေငြလဲ ရွာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ ျမန္မာျပည္ မွာ တိုးတက္လာကေတာ့ ၀မ္းသာရမဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ လင္ေရာ၊ မယား ပါ ၀င္ေငြ ရတဲ့ အလုပ္ကိုယ္စီ လုပ္ၾကေပမဲ့.. အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါ မိန္းမက မီးဖိုေခ်ာင္တန္း၀င္၊ ေယာက်ၤားက ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ သတင္းစာ ဖတ္ၾကတာလဲ .. က်မတို႕လူမွဳ အဖြဲ႕ အစည္း ရဲ႕ သေကၤတ တခုပါ ပဲ... ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာတူ ေက်နပ္လို႕ .. လုပ္တာမ်ိဳး ဆို သိပ္ မေထာင္းသာ လွေပမဲ့... တခ်ိဳ႕က အဲဒါ ေယာက်ၤား လုပ္စရာ အလုပ္လားလို႕ ထင္လာရင္ေတာ့ ... သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး ေပါ့ေနာ္... တခိ်ဳ႕ ေယာက်ၤားေတြ ဆို.. အျပင္က အရက္ကေလး တျမျမ နဲ႕ျပန္ေရာက္ တာနဲ႕ အိမ္ ေနခဲ့ တဲ့ မိန္းမ အျပစ္လိုက္ရွာ.. မေက်နပ္တာေတြ႕ တာနဲ႕ လက္ကပါလာ၊ ဒိထက္ဆိုးတာက.. ကိုယ္တိုင္လဲ အလုပ္ မယ္မယ္ ရရ မလုပ္ပဲ ကိုယ့္ အရက္ဖိုးေတာင္ ျပန္ေတာင္းတဲ့ ေယာက်ၤားေတြ လဲ ျမင္ဖူး ၾကမွာပါ။


ကိုယ္ခ်စ္လို႕ ယူထားတဲ့ ကိုယ့္မိန္းမ၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ကိုယ့္အေမ၊ အမ၊ ညီမ၊ အေဒၚ၊ အဖြား ေတြ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူေလးလဲ ပါတာေပါ့ ေနာ္ .. တကယ္ ခ်စ္တာ ဆို ရင္ က်မတို႕ ဘာလို႕ သူတို႕ကို အႏိုင္က်င့္တာတို႕ ႏွိပ္စက္တာတို႕ လုပ္ၾကမွာလဲ။ (ႏွိပ္စက္တယ္ ဆိုတာ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္မွ မဟုတ္ဖူးေနာ္၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ခံစားမွဳပိုင္းဆိုင္ရာေတြနဲ႕ ႏွိပ္စက္ရင္လဲ ႏွိပ္စက္ရာ ေရာက္တာပါပဲ)..။

အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္သူေတြက လကုန္တဲ့အခါ လုပ္ခလစာေတြ ရၾကတယ္..ဒီလိုဆိုရင္ ကိုယ့္အေပၚ၊ ကိုယ့္မိသားစုအေပၚ အနစ္နာေတြ၊အၾကင္နာေတြ နဲ႕ တဘ၀လုံးေပး ဆပ္ထားသူေတြအတြက္ က်မတို႕ လစာေလး ေပးဖို႕ စဥ္းစားၾကည့္ၾကရင္ မေကာင္းပါ ဘူးလား...။ ေဒၚလာေတြ၊ ယူရိုေတြ မလိုအပ္ပါဘူး..။ အေမ့ပါး အတြက္ အနမ္းေလး တစ္ပြင့္၊ မိန္းမ အတြက္ အၾကင္နာေတြ ထုံမႊမ္းထားတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္း၊ အမေတြ အေဒၚေတြ အဖြားေတြ အတြက္ အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းေလးေတြ ျပသယုံ နဲ႕.. သူတို႕ အားလုံး ႏွလုံးစိတ္၀မ္း ျငိမ္း ခ်မ္းသြား ၾကမွာပါ။

..............................................................................


ဒီပို႕စ္ေလးကိုေတာ့ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း မတ္လ (၈) ရက္ေန႕ မွာ က်ေရာက္ တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိုဳးသမီးမ်ားေန႕ ကို ဂုဏ္ျပဳ တဲ့အေနနဲ႕ ေရးျဖစ္တာပါ။ ကမၻာတ၀ွမ္း က Gender Equality ကို အေလးေပး တဲ့ အစိုးရမ်ား၊ UN နဲ႕ INGO မ်ား ဟာ ၂၀၀၉ မတ္လ (၈) ရက္ မွ မတ္လ ကုန္ထိ အထိမ္း အမွတ္ အခမ္း အနားေတြ ကို.. က်င္းပ ျပဳလုပ္သြား ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္အတြက္ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ "Women and Men; United to End Violence against Women and Girls" ပါ။


က်မတို႕ျမန္မာႏိုင္ငံ ဟာ Gender Equality နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံေတြ နဲ႕ ႏွဳိင္းစာ ရင္ ဆိုးရြားတဲ့အဆင့္မွာ မရွိေပမဲ့.. က်မတို႕ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ ရမဲ့ ကိစၥေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနပါေသးတယ္။ ဥပမာ- ျမန္မာ့ ဓေလ့ထုံးတမ္း ဥပေဒ ထဲမွာအိမ္ေထာင္ရွိတဲ့ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္က မိန္းမ ထပ္ယူ ရင္ မယားငယ္ မဟုတ္္၊ မယားျပိဳင္ ဆိုတဲ့ အဆို နဲ႕ အကာ အကြယ္ ေပးထား ျ႔ပီးေတာ့.. စိတ္ၾကိဳက္ ယူခြင့္ရွိပါတယ္၊ မိန္းမေတြ ယူရင္က်ေတာ့လင္ငယ္ ပါတဲ့.. ယူခြင့္ မရွိပါဘူး.. ယူခ်င္ရင္ ပထမ ေယာက်ၤားကကြာရွင္းေပျပီးမွ ယူေနာက္တစ္ၾကိမ္ လက္ထပ္လို႕ ရမွာပါ ။ မမသီရိ တစ္ေယာက္ ၂ ေယာက္ျပိဳင္တူ ယူေတာ့ မလားလို႕ ေမးခြန္းေတြ မလာၾကပါနဲ႕ေနာ္..း) တန္းတူ အခြင့္အေရး ဆိုတာေလး ေျပာခ်င္လို႕ ပါ.. မိန္းမေတြ ယူလို႕ မရတဲ့ ကိစၥ ေယာက်ာၤးေတြ ကေရာ ဘာကိစၥ ယူလို႕ ရရမွာလဲ ေနာ့..။

ေနာက္တစ္ခုက တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ အမွတ္ကိစၥ၊ ေဆး၊ အင္ဂ်င္နီယာ နဲ႕ တျခား သက္ေမြးပညာဘြဲ႕ အေတာ္မ်ားမ်ား အတြက္ မိန္းကေလးေတြအတြက္၀င္ခြင္႕အမွတ္ က ေယာက်ၤားေလးေတြထက္ျမွင့္ထား ပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳး ကျဖစ္သင့္ပါရဲ႕ လား လို႕။ အစိုးရဌာနဆိုင္ရာေတြမွာလဲ အမ်ိဳးသမီးေတြက ရာထူးျမင္ျမင့္ မွန္းလို႕ မရႏိုင္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံေတြမွာလို လုပ္ခလစာ ခြဲျခားထားတဲ့ အဆင့္ထိဆိုးရြားတာ မဟုတ္ေပမဲ့ .. ရာထူးတိုးေရးကိစၥေတြ မွာ အမိ်ဳးသမီးအားလုံးဟာေယာက်ၤားေတြနဲ႕ ရင္ေဘာင္တန္း လုပ္ႏိုင္ေပမဲ့့ ခြဲျခား ဆက္ဆံခံရတာ အမွန္တကယ္ပါ။ က်မ သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ က်မကို ေျပရာေျပေၾကာင္း ေျပာရွာပါတယ္.. ဟဲ့ ..မိန္းကေလးေတြ အမွတ္ျမွင့္ထားတာ၊ ရာထူးတိုမေပး တာ.. သူတို႕ ေယာက်ၤားေလးေတြ အသုံးမက် လို႕ေပါ့.. ေၾကာက္လို႕ ေပါ့တဲ့.. (ရန္စတာ ဟုတ္ဖူးေနာ္.. သူေျပာတာ ျပန္ေျပာျပတာ း)..) .. က်မေတြးၾကည့္တယ္၊ အဲဒါ ဟုတ္မယ္ ထင္တယ္ လို႕... တခ်ိဳ႕ ေယာက်ၤားေတြမ်ား ေယာက်ၤား ရင္ိ့မၾကီးေတြ လုပ္ျပီး.. မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေၾကာက္တာ အမွန္... အိမ္ထဲ ကေတာင္ အိမ္ အျပင္ မထြက္ခိုင္းဘူး.. ေျပာေတာ့ ခ်စ္လို႕ စိုးရိမ္လို႕ပါတ့ဲ.ေျခေမြြြးမီးမေလာင္ .လက္ေမြးမီးမေလာင္ ထားတာဆိုပဲ.... ယုံရဲ႕ လား ဟင္။


မမသီရိ

Thursday, March 05, 2009

ဂလိုက္ဒါေလး တစ္စီးရဲ႕အေၾကာင္း



မင္း...ယူမယ္ဆို ရႏိုင္ရက္နဲ႕..
မင္း မလိုအပ္လို႕ ထားခဲ့တဲ့ အရာေတြ အတြက္.
မင္း...၀မ္းနည္းမေနခဲ့ သလို...
.......
မင္းလိုအပ္လို႕ ေတာင္းခဲ့တဲ့ အရာေတြက်
ကိုယ္ ေပးဘို႕ မစြမ္းႏိုင္ခဲ့ တာ..
နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္....။

......
ေရြ႕လ်ားျခင္း သီအိုရီေတြနဲ႕..
စက္ကုန္တင္ေမာင္းထြက္သြားတဲ့..
ဂလိုက္ဒါ ျပာျပာေလး တခုအတြက္..
၀မ္းနည္းခဲ့တဲ့ ငါ..
နက္ဖန္ခါ မနက္က်ရင္..
ဘ၀ သစ္တပင္အတြက္
ဆက္လက္ရွင္သန္ရမွာ..
အေသအခ်ာ ပါပဲကြယ္...
........
လြမ္းတယ္
........
ျပီးေတာ့...
........
လြမ္းတယ္..
ျပီးေတာ့...
......
လြမ္းတယ္...
........
ဒီေလာက္ပါပဲ ကြယ္...။
........
ကံၾကမၼာ မ်က္ႏွာသာ ေပးခဲ့သမွ်
ကိုယ္ရခဲ့ တယ္..။
ကိုယ္ရခဲ့သမွ်..
ကိုယ္ ေက်နပ္ပါတယ္..။
ေက်နပ္ျခင္းေတြနဲ႕ပဲ
ကိုယ္ရွင္သန္ေနခဲ့ တယ္..။
....
ေနာက္ဆံ မတင္းပါနဲ႕ ဂလိုက္ဒါေလးေရ...
ေလဟုန္တေၾကာ...ေမ်ာလိုရာ ေမ်ာ ပါေလေရာ့ကြဲ႕..။
.....
မင္း..မလိုအပ္လို႕
ထားခဲ့တဲ့ အရာေတြ အတြက္ေတာ့..
မင္း ၀မ္းမနည္းပါနဲ႕..
၀မ္းမနည္း ပါနဲ႕ ကြယ္......။


မမသီရိ

Sunday, March 01, 2009

တခ်ိန္တုန္းက ဒုကၡ တစ္ခု...

က်မဘ၀ရဲ႕ ပထမဆုံး ႏိုင္ငံတကာ၀န္ထမ္း အထက္အရာရွိက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ Bunka ဒီဇိုင္းေက်ာင္း ထြက္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ဒီဇိုင္နာ တစ္ေယာက္ပါ..၊ အမ်ားသိၾက မွတ္ၾကတဲ့ အတိုင္း.. ဒီဇိုင္းေလာက ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ထူးခၽြန္သူ ဒီဇိုင္နာ အေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ ေယာက်ၤား မက်တက် ေျပာ ရမလား မသိပါဘူး..ေနာ့..။ က်မရဲ႕ ဆရာကလဲ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ပခုံးေက်ာ္ေက်ာ္ ေျဖာင့္စင္းစင္း ကို သားေရပင္ေလးနဲ႕ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေလး စည္းထားတတ္တဲ့ ေယာက်ာၤးရွပ္အက်ီၤ အ၀တ္နည္း တဲ့ လူပုံ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ လူရြယ္ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ပါ..။ လူပုံႏြဲ႕ သေလာက္ စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ မာေက်ာ တိက် ျပတ္သား ျပီး အမွန္တရား ကိုတန္ဖိုးထား လြန္းလွပါတယ္.. ။ သူနဲ႕ ဆက္ဆံ လက္တြဲ လုပ္ကိုင္ ခဲ့ ရတဲ့ ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လုံး..သူ႕လက္ေအာက္မွာ လုပ္သူေတြ အတြက္ အလုပ္ နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္..တစ္မီလီမီတာ ကေလး ကို ေတာင္ အေလွ်ာ့ေပးတတ္သူ မဟုတ္ပါဘူး..။ အကင္းကလဲ ပါး၊ ထက္လဲ ထက္ျမက္၊ တိက်လိုက္တာဆိုလဲ အလြန္၊ စည္းကမ္း ကေတာ့ ဂ်ပန္ရယ္ လို႕ မေျပာရေတာ့ဘူး...စာရြက္ေပၚ ခဲတံ နဲ႕ ဆြဲတဲ့ အက်ၤီပက္တန္ ကို ႏ်ဴကလီယား ဗုံး ပုံစံ ထုတ္သလား ေအာက္ေမ့ရတဲ့ ထိ .တိက်ေအာင္ ဆြဲ ေပးရပါတယ္.၊ သူအခန္း ထဲ ၀င္လာတာနဲ႕ ေရစို အ၀တ္ေတြ နဲ႕ ထိုင္ခုံ ေရာ စားပြဲ ေရာ သူ ကိုယ္ တိုင္ သုတ္တာပါ..က်မတို႕ ဒါမွ မဟုတ္ သင္တန္းသူေတြ လုပ္ေပး ထားလဲ သူက ေတာ့ ထပ္လုပ္တာပါပဲ ၊ က်မ ဘ၀ ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြ ဒူေပ ဒဏ္ေပ ခံ ႏိုင္ရည္ ရွိလာခဲ့ တာ အဲဒီ ဆရာ့ ေက်းဇူး ေတြ အမ်ားၾကီး ပါ ပါတယ္..။ အဲဒိဆရာ..က်မ ရဲ႕ ဆရာ...က ..စိတ္တို တာမွာလဲ..စံပါပဲ..။
အဲဒီဆရာ ရဲ႕ လက္ေထာက္သင္တန္းနည္းျပ အျဖစ္ က်မ အလုပ္စ ၀င္တဲ့ အခ်ိန္တုန္း က က်မရဲ႕ အဂၤလိပ္စာ ကၽြမ္းက်င္မွဳ က Yes နဲ႕ No ပဲ ေသခ်ာ ေျပာတတ္တဲ့ အဆင့္ပါ၊ (အဲ.. ခုလဲ ..No နဲ႕ Yes အဆင့္ပဲေနာ္..း) ဒါေပမဲ့ က်မရဲ႕ရာဇ၀င္ ပို႕စ္ တစ္ခု ထဲ မွာ ေရးခဲ့သလိုပါပဲ ဆရာမ ဘ၀ က လာခဲ့ သူဆိုေတာ့..အဲဒီမွာ လဲ ဆရာမ ပါပဲ ဆိုပါေတာ့..း)..။ က်မနဲ႕ အတူ ရာထူးတူ ၀န္ထမ္း (၄) ေယာက္ တစ္ျပိဳင္တည္း ခန္႕တဲ့ အထဲ အဂၤလိပ္စကား နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္..က်မ က အႏူေတာ မွာ လူေခ်ာ (အဲဒီ yes & no နဲ႕ တင္ေနာ္..း) ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့ အလုပ္ စ၀င္တဲ့ ေန႕မွာပဲ ဆရာ့ ရဲ႕ စကားျပန္ ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ ရပါေတာ့ တယ္..(ကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးေပးကို က အဲသလို ပါ...ရာထူးလဲ တူ..လစာလဲ တူ..ဒါေပမဲ့ အလုပ္ ေတာ့ အျမဲ ပို လုပ္ရတာ က်မ ရဲ႕ ဘ၀ေပး ကုသိုလ္ကံ ပါ..)..။
က်မတို႕ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ မွာ ရွိေနတဲ့ လူမ်ိဳးစု တခ်ိဳ႕ အတြက္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးနဲ႕ ေဒသဖြံ႔ ျဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ NGO မွာပါ။ ေဒသခံအမ်ိဳး သမီးေတြ အတြက္ သက္ေမြးပညာ သင္တန္းေတြ နဲ႕ ၀င္ေငြ တိုးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ႏိုင္ဘို႕ အတြက္ စတင္ခဲ့ တဲ့ စီမံခ်က္ တစ္ခု ျဖစ္ျပီး၊ က်မတို႕ က ဆရာျဖစ္ သင္တန္း တစ္ခု ရဲ႕ လက္ေထာက္ နည္းျပေတြ ပါ၊ သင္တန္း မွာ လူမ်ိဳးစု ၂ ခု ၃ ခု ေလာက္ က သင္တန္းသူ ၂၀ ရွိပါတယ္..။ ေန႕လည္ ၁ နာရီေနာက္ပိုင္း မွာ ေနာက္ေန႕ ဘာေတြ သင္ၾကား ျပသရမယ္ ဆိုတာကို ဆရာက က်မတို႕ကို ၾကိဳ သင္ေပး၊ ျပင္ဆင္ေပး ျပီးေတာ့..ေနာက္ေန႕ မနက္ သင္တန္း သူေတြ ကို ဆရာ ပို႕ ခ်တဲ့အခ်ိန္ က်မတို႕ ကေဘးက ပ့ံပိုးေပးရပါ တယ္ ..၊ က်မ က်ေတာ့ အားလုံးအတြက္ ဘာသာျပန္ေပးရ တဲ့ အလုပ္ တခု ပိုလုပ္ေပးရပါတယ္...။
အဲဒီျမိဳ႕ေလး ကို က်မ တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းဆရာမ အျဖစ္ တာ၀န္က်ခဲ့ ျပီး..အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ လုပ္ခဲ့ျပီးမွ ဒီအလုပ္ထဲကို ေရာက္လာတာ ဆိုေတာ့..သင္တန္းသူေတြထဲ ေက်ာင္းတုန္းက တပည့္ ျဖစ္ခဲ့ သူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ပါပါ တယ္။ က်န္တဲ့ သူေတြ ကလဲ..က်မ ကို ဆရာမ မွန္း သိထားၾကသူေတြခ်ည္း ဆိုေတာ့..အားလုံးကက်မရဲ႕ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း တပည့္ေတြ လို႕ ေျပာလဲ မွား မယ္ မထင္ပါဘူး..။ တပည့္မေလးေတြ ကလဲ..ေက်ာင္းတုန္းက သူတို႕ ဆရာမ..ဒီမွာလဲ ဆရာမ ..ျပီးေတာ့.. လက္ေထာက္နည္းျပ ၄ ေယာက္ထဲမွာမွ .. က်မ က ဆရာ့ စကားျပန္ဆိုေတာ့..ပို အထင္ၾကီး ၾကသေပါ့ ေနာ့...း)..။
တေန႕ မနက္...စာသင္ခန္း သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ၾကျပီး..သင္တန္း စဖို႕ အားလးုံ ျပင္ဆင္ျပီးၾက ခ်ိန္ ..ထုံးစံ အတိုင္း ဆရာ ၀င္လာပါတယ္..။ မ်က္ႏွာ ကေတာ့ ခါတိုင္းလို သိပ္ မရႊင္ျပ လွ..။ အဲဒီေန႕ မွာ ပဲ က်မရဲ႕ ဆရာ က ..ေယာက်ၤား မဆန္လြန္းတဲ့ (အမ်ိဳး သမီး၀တ္နီပါး) အကၤ်ီ ဒီဇိုင္း တစ္မ်ိဳး ၀တ္လာ တဲ့ အျပင္..ဖိနပ္ကလဲ ေလဒီ ရွဴး လို ပုံစံမ်ိဳး ..စီးလာပါတယ္..။ ျမိဳ႕ေလးက ေတာျမိဳ႕ေလး၊ နယ္ျမိဳ႕ ေလး ဆိုေတာ့ ..အစ တုန္းကမွ.. ဆရာ့ ကို အေခ်ာက္ (ဆရာေရ..ကန္ေတာ့ပါ) လို႕ စြပ္စြဲျပီးျပံဳး ခ်င္ေနၾကတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္း ၾကားမွာ ..ဒီပုံစံ နဲ႕ ၀င္လာေတာ့..သင္တန္းသူေတြ အားလုံး..ျပံဳးစိစိ ျဖစ္ကုန္ၾကပါ တယ္..။ ဒါေပမဲ့ အားလုံးက ဆရာ့ ကိုေၾကာက္ၾကေတာ့..ျပံဳး ရုံ ထက္ မပို ရဲ ၾက ။ ဆရာ့ ၾကည့္ရတာ လဲ..တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ ေနသလို မ်ိဳး..။ ဒါနဲ႕ က်မတို႕လဲ.. အဲဒီေန႕ သင္ရမဲ့ သင္ခန္းစာေတြ စသင္ဖို႕ သင္တန္းသူ ေတြ ကို ေျပာေနတုန္း...က်မတို႕ ဆရာ..ဘယ္လိုမွ ေအာင့္အီး သီးခံ ႏိုင္ပုံ မရေတာ့ပဲ..က်မကို စကား တခြန္း လွမ္းေမး ပါတယ္...။ အားလုံး မယဥ္ေက်း သလို ျဖစ္ခဲ့ ရင္ ကန္ေတာ့ပါေနာ္.... ကျမင္းမသား ..ဆိုတာ ဘာလဲ တဲ့..(သူ သုံး ခဲ့တာ အမွန္ေတာ့ အဲဒီ အသုံး မဟုတ္ပါဘူး.. သူေမးတုန္းက အဲဒီေဒသ မွာ ဆဲတဲ့ စကားတစ္လုံးပါ.. က်မ အနီးစပ္ဆုံး ျမန္မာ ဘာသာ နဲ႕ ျပန္လိုက္ တာပါ) ..။
ပထမ ေတာ့ က်မ လုံး၀ နားမလည္ပါဘူး.. ဆရာ့ေလသံကဂ်ပန္လို ၀ဲရတဲ့ အထဲ...အဲဒီေဒသခံ ဘာသာနဲ႕ ဆဲတဲ့ စကားလုံးက လဲ က်မနဲ႕ အကၽြမ္း တ၀င္ မရွိလွ။ က်မလဲ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေမးရတာေပါ့..။ ဆရာက ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ျပန္ေျပာတယ္...က်မ နားမလည္ေသး... ဆရာ့ တတိယ တစ္ခြန္းက်ေတာ့ အသံ ကအေတာ္ေလးက်ယ္ခဲ့ ျပီ..။ က်မထက္ အရင္..သင္တန္းသူေတြ သေဘာေပါက္ နားလည္ျပီး..ဆရာနဲ႕ က်မကို ၾကည့္..ရယ္ၾကပါေတာ့တယ္..အစထဲ ကမွ ဆရာ့ပုံစံ ၾကည့္ျပီး ရီခ်င္ေနၾကသူေတြ ..ခုေတာ့ အကြက္ တစ္ခါတည္း တန္း ၀င္ေတာ့တာ ကိုး...။
ဆရာ စျပီး မ်က္ႏွာ ပ်က္ပါျပီ..စိတ္တိုစ ျပဳ ပါျပီ..ေၾကာင္အမ္းေနတဲ့ က်မကို..ေနာက္တစ္ခြန္း လွမ္းေမးပါတယ္..
What are they laughing?
They are laughing me? ျဖစ္မွာပါ.။
က်မနား ထဲ ၾကားတာက..
What are they loving? They are loving me? တဲ့.....။
ဆိုေတာ့ ... က်မ ဘာျပန္ေျဖရ ပါ့မလဲ..။ က်မ အိုးတိုး အတ ျဖစ္ေလ...ဆရာက ေဒါသ ပိုထြက္ေလ..သင္တန္းသူ ေတြ က ရီတာ အေတာ မသတ္ႏိုင္ေလ...နဲ႕...ဒီေလာက္ ကိုယ့္ကို အထင္ၾကီးေနတဲ့ တပည့္ေတြ ေရွ႕..ပထမ ေျပာတာလဲ နားမလည္...ေနာက္ေမးတာေတြ လဲ ျပန္မေျဖႏိုင္တဲ့ က်မ အျဖစ္...။.ဆရာ့မ်က္ႏွာလဲ.. နီရဲ ေဒါသ ေတြ နဲ႕...က်မ တကိုယ္လုံးလဲ ေခၽြးေစး ျပန္..နားရြက္ေတြ နီရဲ ျပီး..အဲဒီနားက အေငြ႕ ပ်ံ ထြက္ေျပးသြား ခ်င္ စိတ္ေပါက္ေနခဲ့ ရပါ တယ္...ဒုကၡ..ဒုကၡ...။
..............................................................................
ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ပင္ရင္း ကေတာ့.. ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ခ်ည္း ေနတဲ့..Staff House မွာ ဆရာ့လိုပဲ တျခား ႏိုင္ငံျခားသား ၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးေရာ အမ်ိဳးသားပါ ၆ ေယာက္ ရွိပါတယ္..။ အဲဒီထဲ မွာ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ က်မတို႕ ဆရာ က ေနရာတကာ ေစ့စပ္လြန္း၊ ေသခ်ာလြန္း၊ တိက်လြန္း တဲ့ အျပင္ အသန္႕ လဲ ၾကိဳက္လြန္း လွတာမို႕..အဲဒီက အေစာင့္ ၀န္ထမ္းေတြ.၊ ထမင္းခ်က္ နဲ႕ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္သူေတြ ပါ ဆရာ့ ကိုေၾကာက္ၾကပါတယ္..(သူတို႕ ဂ်ပန္ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ဆရာ့ ရဲ႕ တိက် ျပတ္သားမွဳကို ေၾကာက္ၾကရတာကိုး) ။ အဲဒီ၀န္ထမ္းေတြ ထဲ မွာ..ထမင္းခ်က္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့..ေနာက္ ဆီနီယာ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏာွသာေပးျခင္း ကိုခံရတာမို႕ နဲနဲ ေလာက္ ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြ ႏို္င္ပါ သတဲ့ ၊ သူ အခ်ိဳး မေျပတဲ့ ကိစၥ ေတြ ဆရာ့မ်က္စိ နဲ႕ တည့္တည့္ တိုး တဲ့ အခ်ိန္ ဆရာက ေျပာတတ္ေတာ့.. ဆရာ့ ကို သိပ္မၾကည္ခ်င္ ဘူးဆိုပါေတာ့..။ တေန႕ အဲဒီ အမ်ဳိးသမီး အခ်ိဳး မေျပတာတစ္ခု ဆရာ ..ေျပာလိုက္ေတာ့..ေရွ႕မွာဘာမွ မေျပာေပမဲ့..စိတ္ထဲေတာ့ ရွိေနခဲ့မွာေပါ့..လွည့္ထြက္ျပီး..မီးဖို ခန္း ထဲ ၀င္သြား ခ်ိန္ ..ဆရာကလဲ..ကိစၥ တစ္ခု နဲ႕ ေနာက္ က ပါသြား ခ်ိန္..ဆရာ ရွိေနမွန္း မသိပဲ..ထမင္းခ်က္ အမ်ိဳးသမီး က ..ရင္ဖြင့္ လိုက္ တာပါ.. တစ္တစ္ခြခြ ၾကီး ေပါ့ေနာ္..။ ဆရာ က သူ႕ ကို ေျပာမွန္း အရိပ္အေျခ ၾကည့္ နားလည္ေတာ့ အဲဒီ စကားလုံး..သူ႕မွတ္စု စာအုပ္မွာ မွတ္ျပီး..ရုံး ကို ေရာက္ေတာ့ က်မကို ေမးခဲ့တာပါ...။
...........................................................................
အစထဲက ..အိမ္က မၾကည္မလင္ ျဖစ္လာရတဲ့အထဲ..က်မ ရဲ႕ ေယာင္နန အမူ အယာ..၊ သင္တန္းသူေတြရဲ႕ ရီေမာသံ ၾကား..ဆရာ့ ေဒါသ အိုးေတြ ကြဲ ခဲ့ တာ..ခုျပန္ေတြး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လဲ..ျပံဳးစရာေလး ေပမဲ့..
အဲဒီ တုန္း ကေတာ့.. laughing နဲ႕ loving ေတာင္ မကြဲ ခဲ့ တဲ့ က်မ အျဖစ္ပါ.....။
...................................................
ဒီပို႕စ္ေလး ကေတာ့..က်မကို ခ်စ္တယ္..ခ်စ္တယ္ ေျပာျပီး ညာခိုင္းတဲ့..ညီမေလး ေကာင္းကင္ျပာ ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမွဳေၾကာင့္..တခ်ိန္တုန္းက ဒုကၡ၊ ခုေတာ့လဲ ဟာသ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုပါ။ က်မရဲ႕ ရာဇ၀င္ေတြ ထဲ တစ္ခုပါပဲ၊ ညီမေလး ေကာင္းကင္ျပာေရ..ဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္လိမ့္မယ္ လို႕ မမ ထင္ပါတယ္ေနာ္။
အာလုံးကိုခင္မင္ေလးစားတဲ့
မမသီရိ